MasukShare
บทที่6 คัพC
Terakhir Diperbarui:
2025-11-02 20:43:46เจ้าเอยถอดบราออกจากตัว แถมเดินเอาไปส่งให้เขากับมือ แล้วยิ้มหวานให้คนตัวโต พายุยื่นมือไปรับถึงกับมือสั่นรีบเอายัดไว้ที่กระเป๋ากางเกงด้านหลัง มองเจ้าเอย อย่างคาดโทษเอาไว้ก่อน
พายุร้องจบไปแล้ว และบอกแฟนคลับ “ผมขออนุญาตใส่บรา เอ๊ย! ใส่เสื้อ” เขาเล่นมุกกับคนดู “คัพอะไรกันบ้างครับนี้” นาทีตบมุขต่อ “จะคืนเจ้าของยังไงถูกครับ” สตาฟขึ้นมาตามเก็บบราลงจากเวที หลังเล่นจบ พายุรอจัดการเจ้าเอยเต็มที่เลย “ผิงเอยกลับก่อนนะ” ฉันรีบขอตัวกลับ กะว่าจะหนีกลับเพราะไม่อยากเจอพี่พายุ “กลับพร้อมกันเจ้าเอย ผิงไปหาพี่นาทีก่อนแป๊บเดียว” “ผิงผิงเอยไม่ได้ใส่บรา” ผิงผิงหัวเราะเพื่อน “แล้วใครใช่ให้ถอดไปให้พี่พายุละ ไปขอคืนสิ” “ไม่เอาใครจะกล้าไปขอคืน” เจ้าเอยทำหน้ายู่ใส่เพื่อน พายุเดินตรงมาหาตัวแสบที่ยืนกอดอกอยู่ ผิงผิงไปหานาทีสิ” ปากเขาพูดกับผิงผิงแต่ตามองเจ้าเอยไม่วางตา คล้อยหลังผิงผิง พายุจับแขนเจ้าเอยให้เดินตามเขาไป “พี่พายุทำอะไร” เขาดึงฉันจนมาถึงรถเขา และเปิดประตูรถยัดฉันเข้าไปในรถ “โอ๊ย! เจ็บนะ” พายุขึ้นมานั่งที่ประจำคนขับ ดึงบราลูกไม้เซ็กซี่ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ส่งคืนให้ฉัน “ใส่ซะ” เจ้าเอยรับมาถือไว้ “ใส่สิ” “พี่จะให้เอยใส่ยังไง” “ถอดได้ ใส่ไม่ได้” เขาตั้งใจกวน แถมจ้องที่หน้าอกโนบราของเธออย่างตั้งใจ “จ้องทำไมหันไปนะ” พายุยิ้มแถมดึงบราจากมือเธอกลับไปยัดใส่กระเป๋ากางเกงเขาเหมือนเดิม อยากแกล้งเด็กดื้อต่อ “พี่ทำอะไร” “ก็ให้พี่ไม่ใช่เหรอเปลี่ยนใจไม่คืนแล้ว” เจ้าเอยยกแขนเรียวขึ้นมากอดอก มองเขาอย่างไม่พอใจ พายุยิ้ม สตาร์ทรถ ออกรถทันที “พี่พายุจะไปไหน” เขาไม่ตอบ “พี่พายุ” ฉันตะโกนด้วยทนกับความกวนของเขาไม่ไหว “ตะโกนทำไมหนวกหูเสียงดัง ไปเอากันไงโวยวายทำไม” “จอดรถนะ” “ไม่อยากเหรอ” “ไม่” “โกหก หึ! หัวนมชี้ตั้งขนาดนั้นนะไม่อยาก” เขาหัวเราะเยาะเธอ “คนบ้าหยาบคาย” พายุหัวเราะชอบใจ “พี่พายุพาเอยกลับเดี๋ยวนี้นะ” “กลับอะไรเจ้าเอยเรายั่วเองนะ” ฉันยั่วเขางั้นเหรอ ฉันแค่อยากแกล้งเฉยๆ ก็สาวๆคนอื่นทำกันเยอะแยะ พอฉันทำบ้างทำไมเป็นยั่วได้ล่ะ “พี่พายุจอดรถ” “ทำไมอยากเอากันในรถเหรอ ก็ดีมันดีพี่ชอบนะ เดี๋ยวหาที่เหมาะๆ ก่อน” “พี่พูดบ้าอะไร” “เอากันในรถไงอยากลองใช้ไหมใส่กระโปรงมาด้วยเหมาะเลย” เจ้าเอยเงียบอยากจะร้องไห้กับคำพูดหยาบคายของเขา เป็นบ้าอะไรเนี่ย ครึดด ครึดด เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เธอ “ไม่ต้องรับนะเจ้าเอย” “อย่ามาสั่งเอย” เขาคว้าโทรศัพท์จากมือฉัน เขาทำแบบนั้นทำรถเซเป้ไปนิดหนึ่ง เจ้าเอยตกใจ “พี่ทำอะไรมันอันตราย” เขาดูมือถือเธอว่าใครโทรมา พีเจ ไอ้นักร้องหน้าหล่อที่ขอเบอร์เธอในร้าน เธอแมมเบอร์เขาแล้วด้วยงั้นเหรอ พายุหักพวงมาลัยเข้าข้างทางจอดรถ เขากดตัดสาย พีเจ แล้วกดเบอร์โทรเขาเข้าเครื่องเธอ เธอไม่มีเบอร์เขาในเครื่อง พายุเริ่มฉุนหนัก มองคนตัวเล็ก เขากดเบอร์ในเครื่องเธอ “เจ้าเอยแมมเบอร์พี่ ว่าที่รัก เดี๋ยวนี้” เจ้าเอยมองหน้าเขา “ไม่ค่ะทำไมเอยต้องทำ” “แล้วกับพีเจแมมเบอร์มันไว้ทำไม” “ก็เขาหล่อดี” พายุกัดกรามกรอด มองหน้าคนตัวเล็ก ที่มองเขากลับอย่างท้าทาย พายุออกรถ ขับเร็วราวกับชื่อเขา เจ้าเอยตกใจ “พี่พายุขับรถเร็วเกินไปแล้วนะ” “เพราะใครละ” เจ้าเอยเงียบ ไม่อยากพูดอะไรอีก กลัวเขาจะอารมณ์เสียแล้วขับรถเร็วขึ้นมาอีก สักพักพายุเลี้ยวรถเข้ามาที่บ้านเขา จับคนตัวเล็กอุ้มขึ้นพาดบ่า มือใหญ่ฟาดลงที่ก้นเธอ เพี๊ยะ! “โอ๊ยเจ็บนะ” “พี่พายุทำบ้าอะไร ทำแบบนี้ได้ยังไง” “แบบนี้แหละเลือดจะได้เลี้ยงสมองบ้าง” พายุเข้ามาในบ้าน สายฟ้ามองสองคน งงๆ “ชอบแนวนี้กันเหรอเบาๆเสียงกันด้วยล่ะ” “อุดหูสิวะสายฟ้า” สายฟ้าส่งยิ้มล้อพี่ชาย พูดเสร็จก็แบกเจ้าเอยขึ้นมาชั้นสองของบ้าน แล้วโยนคนตัวเล็กลงบนเตียง “โอ๊ยเจ็บนะ” เขาถอดเสื้อ ทำท่าจะถอดกางเกง “หยุดนะ” “หยุดทำไม” “พี่ห้ามทำนะเอยไม่เต็มใจ” เขายิ้มเยาะเธอ “เด็กน้อยไม่เต็มใจงั้นเหรอ หลอกตัวเองทำไมเจ้าเอย” “ถ้าพี่ทำโดยที่เอยไม่เต็มใจ พี่ต้องรับผิดชอบนะ” “หึ! งั้นเหรอ จะปล่อยท้องเหรอ ที่จะให้รับผิดชอบน่ะ” พายุหยิบบราของเธอมาสูดดม “ยั่วให้อยากแล้วจะมาให้รับผิดชอบอะไรละเจ้าเอย” “เอยไม่ได้ยั่วสักหน่อย” “เราชอบพี่ไม่ใช่เหรอ” “แต่พี่ บอกว่าไม่ชอบซ้ำไม่ใช่เหรอ” ฉันรีบพูดแย้งขึ้นมา “ถ้าอยากก็ทำได้ไม่ติดหรอกซ้ำให้ได้ สำหรับเราคนเดียว แล้วเราก็เป็นคนชวนด้วย” พายุพูดหน้าตาเฉย “เอยชวนตอนไหน” “แล้วจะมาถอดบราให้พี่ทำไมบนเวที ไม่รู้เหรอมันหมายความว่าไง” “ไม่รู้ ก็เห็นสาวๆ ทำกันเยอะแยะ” พายุยิ้มร้ายใส่เธอ “เขาเรียกให้ท่านะเจ้าเอยถอดแล้วมาส่งให้กับมือขนาดนั้น” “ก็แค่แกล้งเล่นทำไมต้องคิดเยอะ” เจ้าเอยพูดเสียงเบา “ถ้าไม่อยากทำก็แล้วแต่ ไม่ชอบฝืนใจใครเหมือนกัน แต่นอนนี่แหละดึกแล้ว พรุ่งนี้วันหยุดไม่ต้องไปเรียน ตื่นสายได้เลย อาบน้ำไหม” เขาเดินไปหยิบผ้าขนหนูกับเสื้อคลุมอาบน้ำมาให้ เจ้าเอยเอื้อมมือไปรับ และรีบเดินเข้าห้องน้ำไปเขาเป็นบ้าแน่ๆ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ฉันแอบคิด ฉันออกมาจากห้องน้ำ เขาส่งเสื้อยืดของเขามาให้ฉัน “ใส่นี่นอนก็แล้วกันนะ” ในมือเขามีบราของฉันถืออยู่แต่ไม่ยอมส่งให้ฉันสักที “ขอบราคืนด้วยได้ไหมคะ” “ตอนนอนไม่ต้องใส่หรอก” พูดเสร็จเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ “….” เจ้าเอยนั่งอยู่ที่ปลายเตียง รอเขาออกมาจากห้องน้ำ เพราะฉันไม่รู้ว่าเขาจะให้ฉันนอนตรงไหน สักพักพายุออกมาจากห้องน้ำ มองเจ้าเอยที่ยังนั่งอยู่ปลายเตียง “พี่จะให้เอยนอนตรงไหนคะ” “ก็นอนนี่แหละ” “แล้วพี่ละคะ” “ก็นอนด้วยกัน ทำไมไม่เคยนอนรึไง” “บ้านนี้ไม่มีห้องนอนแขกเหรอคะ” “มีแต่ไม่ได้ทำความสะอาด แล้วพี่ก็ไม่ใช่พระเอกที่จะเสียสละไปนอนบนพื้นรึอะไรแบบนั้นแน่ นอนไปเถอะน่าถ้าบอกว่าไม่ทำก็ไม่ทำ ไม่ต้องห่วง” เจ้าเอยขึ้นไปนอนบนเตียง ห่มผ้าเรียบร้อย พายุออกมาจากห้องแต่งตัวเขาไม่ใส่เสื้อ เดินมานั่งลงพิงหลังกับหัวเตียง เปิดโทรศัพท์อ่านอะไรสักอย่างแล้วก็เปิดคลิปเสียง “พี่พายุลูก ว่างวันไหนนัดมาด้วยคุณมี้จะได้โทรหา คุณมี้คิดถึงจังเลย ดูแลสายฟ้าด้วยนะ แล้วอย่าขับรถเร็วล่ะ คิดถึงลูกนะจ๊ะ” เจ้าเอยนอนฟังเงียบๆ ฉันอยากจะฟ้องคุณมี้ของเขาจังเลยว่า เขาเพิ่งขับรถเร็วมากๆ เลยวันนี้ ทำฉันตกใจด้วย “เจ้าเอยหลับรึยัง” “ใกล้หลับแล้วค่ะ” “กอดพี่ได้นะถ้านอนไม่หลับ” เจ้าเอยพลิกตัวหันหลังให้เขา พายุอยากจะฟาดก้นเธออีกซักที เล่นตัวจริ๊งแม่คุณ เช้าวันต่อมา เมื่อคืนเจ้าเอยเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้ ตื่นเช้ามาอุ่นดีจังหลับเต็มอิ่มดีจัง เจ้าเอยขยับตัว “เอ๊ะ” แก้มฉันแนบอยู่กับหน้าอกแกร่ง ฉันเงยหน้าขึ้นมอง พี่พายุตื่นแล้วเขานอนหนุนแขนตัวเองมองฉันอยู่ “….” เจ้าเอยทั้งกอดทั้งก่ายเขา ซุกตัวอยู่ตรงหน้าอกเขา แถมเสื้อยืดที่ใส่ก็ถลกขึ้นมาจนเห็นแก้มก้น ฉันอายแทบจะมุดที่นอนหนี ขยับออกจากตัวเขาเอาผ้าห่มมาปิดหน้า พายุแอบยิ้ม เธอคงหนาวเมื่อคืนฝนตกหนัก ตอนนี้ก็ยังตกอยู่เลย “เจ้าเอยข้างนอกฝนตกหนักเลย เราไม่ต้องรีบกลับหรอกนะ รอฝนหยุดก่อน” “อืม ก็ได้ค่ะ” พายุลุกขึ้นเดินเข้าห้องน้ำไป ออกมาจากห้องน้ำเข้าไปหาเสื้อกันหนาวของเขาให้เธอ “เจ้าเอยใส่เสื้อนี่นะถ้าหนาว” “ค่ะ” พายุเดินลงมาด้านล่าง เขาจะออกไปWalmart “พี่พายุฝนตกหนักพี่จะออกไปไหน” สายฟ้าเรียกถาม “ไปซื้อของหน่อย นายจะไปด้วยไหม” “ไปก็ได้” สองคนออกไปซื้อของด้วยกัน 🌧️🌧️⚡️⚡️🌧️🌧️
Bab terbaru
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่33 อ้อนเก่ง
พายุลงจากเตียงเดินมาหาเจ้าเอย “พี่ขอโทษนะเจ้าเอย อย่าไปเลยนะ อย่าทะเลาะกันเลยนะครับ”“เอยจะไปหาคุณแม่ พี่อย่าห้ามเลยค่ะ เอยไม่สบายใจที่จะอยู่กับพี่” พายุเข้าไปกอดเธอ “อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ไม่ได้อยากเจอเขา แล้วก็ไม่ได้เจอกันอีกแน่นอน เจ้าเอย กลับไปอเมริกา เราย้ายมาอยู่ด้วยกันยังเป็นแบบนั้นอยู่ใช่ไหม”“ไม่รู้ค่ะ เอยขอคิดดูก่อน” พายุยังกอดเธอไม่ยอมปล่อย “ทำไมพูดแบบนั้นพี่เสียใจนะ พี่จริงจังกับเรานะ เจ้าเอยชอบพี่ไม่ใช่เหรอ ทำไมใจร้ายกับพี่นักล่ะ” “เอยใจร้ายกับพี่ยังไง”“เจ้าเอยพูดเหมือนจะทิ้งพี่ ไหนบอกว่าไม่เคยไม่รัก แล้ววันนี้ทำไมถึงพูดเหมือนจะทิ้งกัน” พายุจับไหล่เธอ มองสบตาคนตัวเล็ก“เอยขอโทษค่ะ พี่พายุ ให้เอยไปอยู่กับคุณแม่ก่อนกลับอเมริกานะคะ” ฉันไม่สบายใจเรื่องเขามีผู้หญิงเยอะก็จริง แต่ยังไงก็ยังรักเขามากอยู่ดี ยิ่งเขาอ้อนแบบนี้ก็จะใจอ่อนอยู่เรื่อย เลยอยากเอาตัวเองออกห่างก่อนจะได้ทบทวนตัวเองดีๆ หน่อย อาจจะต้องปรึกษาคุณแม่ด้วย เพื่อการตัดสินใจที่ดีสำหรับตัวฉันเอง“เฮ้อ!” เขาถอนหายใจเพราะไม่อยากห่าง “พี่ให้ไปก็ได้ แต่เราสองคนยังเป็นเหมือนเดิมกันใช่ไหม ถ้าเจ้าเอยออกไปแล้วยังโกรธพี่อยู่
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่32 อยากเป็นเพื่อน
พายุกับเจ้าเอยกลับมานั่งกันที่โต๊ะ ผิงผิงเห็นรอยลิปสติกที่คอพายุ เธอเลิกคิ้วมองสบตาเจ้าเอยยิ้มๆเจ้าเอยส่ายหน้าพร้อมกับตอบเพื่อน “ไม่ใช่ของฉัน” ผิงผิงมองเธอขมวดคิ้ว เจ้าเอยส่งสายตามองไปที่น้ำปั่น ผิงผิงมองตามสายตาเพื่อนแล้วถึงกับทำตาโต ตกใจพายุหยิบทิชชูพยายามเช็ดลิปสติกที่คอตัวเอง เจ้าเอยเห็นแล้วหงุดหงิดเลยดึงทิชชูมาเช็ดให้เขา“อะไรกันพายุออกไปแป๊บเดียวมีคนฝากรอยเอาไว้แล้วด้วย” นาทีแซวเพื่อนพร้อมกับหันมายิ้มให้เจ้าเอย โดยที่ไม่รู้เรื่องอะไร “ไม่ใช่ของเอยค่ะพี่นาที” เจ้าเอยตอบพร้อมกับส่งยิ้มให้นาทีนาทีหันขวับมามองพายุ “เล่นอะไรของมึงอะพายุเจ้าเอยอยู่นี่” ต่อว่าเพื่อนตัวเองทันที“ใจเย็นนาที กูเจอเรื่องเวรมา”“อะไรของมึงพายุ”“คนผมทองที่นั่งโต๊ะกาโม่ แฟนเก่ากู”“เวรจริง” นาทีถึงกับอุทาน “แล้วมึงให้เขาจูบ” “กูคิดไม่ถึง เลิกกันไปนานเป็นชาติแล้ว แล้วก็ไม่ทันระวังตัวด้วย” “เจ้าเอยเห็น?”“ก็เออไง”“ซวยของจริง” นาทีมองมาที่เจ้าเอย“เดี๋ยวกูจะพาเจ้าเอยกลับแล้ว” สองคนกระซิบกระซาบกัน “อืมไปเถอะ”นาทีพูดจบไม่ทันขาดคำ น้ำปั่นถือแก้วเดินตรงมาที่โต๊ะพายุ “ขอชนแก้วรำลึกความหลังกับพี่พายุหน่อยสิค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่31 น้ำปั่น
เจ้าเอยตื่นมาเพราะเสียงนาฬิกาปลุกที่ตัวเองตั้งเอาไว้ บิดตัวไล่ความเมื่อยขบ เธอลงจากเตียงเข้าไปแปรงฟันล้างหน้าล้างตา วันนี้ต้องแต่งตัวสวยไปดูพี่พายุสักหน่อย เจ้าเอยแต่งตัวสวยเซ็กซี่ให้สมกับเป็นแฟนมือกีตาร์สุดหล่อ เธอหมุนตัวไปมาอยู่หน้ากระจกแล้วยิ้มให้ตัวเอง “สวยแล้วเจ้าเอยไปได้”เจ้าเอยมาถึงร้านที่พายุปักหมุดให้เธอ เจ้าเอยจอดรถเรียบร้อย พายุออกมายืนรอเพราะเธอโทรบอกเขาว่าใกล้จะถึงแล้ว เขาเดินมาที่รถเปิดประตูให้เจ้าเอย “คนสวย วันนี้กระโปรงสั้นไปนะครับ” เจ้าเอยลงมาจากรถยิ้มหวานให้เขา“ขับรถเก่งนะจอดตรงเป๊ะเลย ไปเรียนขับรถที่ไหนมาครับ”เจ้าเอยเงียบ “ผิงผิงมารึยังคะ” เธอถามเขาไปอีกเรื่อง “เจ้าเอยพี่ถามว่าใครสอนเราขับรถ”“ไม่เห็นสำคัญเลย เอยขับรถเก่งก็พอแล้วค่ะ” “ก็ที่ถามนี่เพราะอยากได้คำตอบ ทำไมต้องพูดให้มันยาว ก็แค่ตอบพี่มา”“แฟนเก่าค่ะ พี่พอใจรึยัง ตอบแล้วเดี๋ยวก็มาโกรธเอยอีก” “ก็ไม่ได้โกรธอะไร พี่ก็แค่ถามเฉยๆ” “เอยขอโทษค่ะ เอยไม่ได้อยากจะปิดบังแต่ไม่รู้ว่าจะต้องบอกพี่ทำไม” “โอเคพี่เข้าใจ พี่ไม่ได้ไม่พอใจอะไรหรอก” “เข้าไปข้างในกันเลยไหม...” “ไปค่ะ พี่ดื่มเยอะรึยัง” เจ้าเอยเขย่งเท
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่30 เมื่อไหร่จะเป็นแฟน
เช้าวันต่อมาพายุตามเจ้าเอยมาร้านเค้กของคุณแม่เธอ เธอให้เขาทำหน้าที่ต้อนรับลูกค้าหน้าร้าน“เจ้าเอย เจ้าเอย” พายุเรียกคนตัวเล็กและรีบเดินเข้ามาใกล้ๆ “มีอะไรคะ?”“พี่ต้องทำอะไร” พายุกระซิบถาม เพราะมีลูกค้าผู้หญิงคอยมองตามเขาอยู่ตลอดเวลา และเขาไม่รู้ว่าตัวเองควรทำยังไง “ก็ทักทายลูกค้า” “ให้พี่ไปนวดแป้งหลังร้านยังจะดีกว่านะเจ้าเอย”“ทำไมละคะ”“มีแต่ลูกค้าผู้หญิง” “แล้วทำไมคะ” เจ้าเอยมองไปรอบๆ ภายในร้านตามที่เขาบอกและพอจะเข้าใจว่าเขารู้สึกยังไง และแอบขำนิดหน่อย “ก็เดี๋ยวแฟนหวง แฟนพี่ขี้หึงสุดๆ” เจ้าเอยยิ้ม “ถ้าพี่กลัวแฟนหวงแล้วทำไมต้องแต่งตัวหล่อขนาดนี้ละคะ ตัวก็หอมเชียว” “เห็นไหมแฟนพี่ขี้หวงจริงๆ” “งั้นพี่มารับออร์เดอร์ได้ไหมล่ะ” “ได้ครับ” “ใส่ผ้ากันเปื้อนก่อน” ฉันใส่ผ้ากันเปื้อนให้เขา และแอบยกยิ้มขำเขา“ยิ้มอะไรน่ะ พี่ดูตลกเหรอ” “เปล่าค่ะ พี่น่ารักดี”“พูดจริงใช่ไหม ผ้ากันเปื้อนลายน่ารักไปรึเปล่า”“พี่น่ารัก เอยถ่ายรูปให้ดูก็ได้”“ไม่เอาสิ ถ่ายด้วยกัน พี่ถือกล้องให้ครับ หนึ่ง สอง สาม ยิ้ม” พายุดูรูป “เป็นไงคะ”“น่ารักดี”“เห็นไหมคะ ไม่ตลกสักหน่อยน่ารักดีออก” “….”“พี่หมายถ
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่29 นวดคนNC🔥
พายุกลับมาถึงคอนโดตีหนึ่งแล้ว เมานิดหน่อย รีบถอดชุดขึ้นเตียงไปจูบไซซ์เจ้าเอย “อื้อ” เจ้าเอยขยับตัวตื่น “พี่พายุกลับมาแล้วเหรอ เมาแล้วก็นอนสิคะ”“นอนได้ไง พี่ต้องนวดให้เจ้าเอยก่อน ก็บอกแล้วว่าจะนวดทั้งแป้งจะนวดทั้งคน” “พี่นวดไปแล้ว” “หึ! นวดใหม่นวดนม เมาแล้วอยากเอา ตัวหอมจังวะเจ้าเอย ใช่น้ำหอมกลิ่นอะไรได้กลิ่นแล้วทำให้มีอารมณ์ พี่แข็งแล้วจับดูหน่อยสิ” เขาดึงมือเธอไปจับความแข็งขันนั้น “อื้อ! ไม่พายุดึกมากแล้ว นอนเถอะ”“จะนอนหลับได้ยังไงแข็งหัวโด่ ขนาดนี้ อยากมากเลย ช่วยหน่อย”“ช่วยยังไงคะ”“แค่นอนให้พี่เอาดีๆ อย่างอแง” เจ้าเอยไม่ตอบอะไรแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เขารีบจัดการถอดชุดนอนของเธอออกไปให้พ้นตัว เขาจูบไซซ์ซอกคอหอมกรุ่นมือหนาลูบไล้ไปทั่วร่างกายนุ่มนิ่ม “อื้ม! หอมไปทั้งตัว เจ้าเอยจูบตรงไหนก็หอม ของจูบตรงนั้นหน่อยนะ”พายุจ้องมองความอวบนูนสีชมพูไร้ขน เขาใช้มือลูบสัมผัสเบาๆ กับเนินเนื้อนุ่มนิ่มสีหวาน แล้วโน้มหน้าไปจูบเบาๆ ตรงกลีบอูมอย่างหลงใหล“หอมทุกส่วนเลยนะ”“….”พี่พายุทำแบบนี้กับฉันบ่อย เขาชอบใช้ปากกับตรงนั้นของฉัน ต้องยอมรับว่าฉันก็ชอบมาเช่นกัน ทั้งปากทั้งลิ้นเขาทำให้ฉันแตะขอบสวรรค
พายุร้ายพ่ายเจ้าเอย บทที่28 เคยไม่รักตอนไหน
“น้องเจ้าเอยแฟนเหรอคะ?” เจ้าเอยยิ้ม “หล่อจังเลยค่ะเหมาะสมกันดีค่ะ”“ขอบคุณค่ะพี่” เจ้าของร้านนำเมนูมาให้เธอ แล้วกระซิบถามเพราะสนิทกัน “พี่พายุทานอะไรดีคะ” “มีแต่คนชมว่าหล่อเยอะเลยพี่อิ่มแล้ววันนี้”“งั้นกลับเลยไหมคะ” เจ้าเอยพูดแซวเขา “….”“มีแต่เรานี่แหละ ไม่เห็นชมกันบ้างเลย” “เอยชมพี่ตลอด ไปนั่งเฝ้าพี่ที่ร้านทุกคืน ยังเคยถอดบราโยนให้พี่ด้วย ไม่หล่อเอยไม่ทำแบบนั้นแน่พูดเลย”“น่าจับฟาดมากนะเรื่องนั้น”“สาวคนอื่นโยนขึ้นไปทำไมพี่ชอบ” ทำหน้างอใส่เขา“พี่บอกตอนไหนว่าชอบ”“ใครจะไปรู้ล่ะ ทีกับเอยโกรธจะแย่บราก็ไม่ให้คืน”“เราให้พี่แล้วจะมาเอาคืนทำไม” “แล้วพี่เอาไปเก็บไว้ที่ไหนคะ รึทิ้งไปแล้ว”“อยู่อเมริกา เก็บไว้อย่างดี” พายุยิ้มมือเล็กลูบเล่นเบาๆ “พี่พายุดูเมนูก่อนพี่จะทานอะไร ตอนนี้เราเหมือนทะเลาะกันอยู่ คนมองแล้วค่ะ”“เจ้าเอยสั่งสิ เลือกให้พี่ได้เลย อะไรอร่อย พี่ทานได้ทุกอย่างอยู่แล้ว”“โอเครค่ะ” เจ้าเอยสั่งอาหารให้เขาเรียบร้อย ครืดด ครืดด เสียงเรียกสายโทรศัพท์พายุ “ฮัลโหลครับ”“พายุกูเองนาที”“มึงอยู่ไทยเหรอไหนบอกว่าไม่กลับ” พายุถามเพื่อนอย่างรู้สึกแปลกใจ “ผิงผิง กลับมาทำธุระเล
Anda juga akan menyukai
Love Engineerเมียวิศวะ
sunshine-day74.1K Dibacaบล็อกลับ คนขับรถ
HatHU2.2K Dibacaกระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา
SOEUR4.6K Dibacaพิษรักร้าย Toxic Love
Kim Nayeol4.1K Dibacaจีบครับรับไหมเอ่ย
กาแฟหอมกรุ่น1.3K Dibacaเล่ห์ร้ายน้องชายสุดที่รัก
ดอกอ้อลู่ลม675 Dibacaเด็กเฮียเต
สกายควีน1.1K Dibacaสถานะแค่รู้สึกดี ( NC 18+ )
กาแฟหอมกรุ่น958 Dibaca
