เข้าสู่ระบบแชร์
3.มีอารมณ์
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-06-11 00:42:49“ผมขอแอบอีกแปปหนึ่งดิ ให้ยัยพวกนั้นกลับไปก่อน”
“เหอะ!! แล้วไปทำอะไรมาถึงถูกสาวๆ ไล่ตามล่ะ คงไม่ใช่ว่าเนื้อหอมขนาดนั้นหรอกใช่มั้ย?” “มันแน่นอนอยู่แล้ว” ไหว่ไหลให้ชาไหมแล้วเดินไปหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเล็กที่วางอยู่ข้างโซฟา ก็แน่นอนว่าคนมันรูปหลอพ่อรวยคxยใหญ่ ก็ไม่แปลกที่จะมีสาวเล็กสาวใหญ่มาวิ่งตามแบบนี้ แต่คือบางทีมันก็รำคาญไงจึงต้องวิ่งหนีวิ่งแอบบ้าง “หลงตัวเอง!” “หรือพี่จะบอกว่าไม่จริงล่ะ” “ก็ไม่จริงไง! นายน่ะไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่างหรอกหน้าตาก็เหมือนกันแหละ!” “สายตาพี่บอกว่าพี่กำลังพูดโกหก ผมจำได้นะว่าวันแรกที่ผมเข้ามาทำงานน่ะพี่มองผมจนน้ำลายแทบจะไหล!” “อย่ามาพูดมั่ว! ฉันไปมองนายจนน้ำลายจะไหลตอนไหนไม่ทราบ!!” ชาไหมเถียงกลับทันควันเมื่อถูกเจ้าหนุ่มพนักงานรุ่นน้องต่อปากตอคำเก่งเช่นนี้ หากไม่ติดว่ารู้จักสนิทกับคุณฮารี (แม่เฮโร) นะ เธอล่ะไม่อยากสนใจใยดีกับหมอนี่เลยสักนิด “ก็ผมพูดอยู่ว่าตอนที่ผมย้ายเข้ามาทำงานวันแรก” “นายหลงตัวเองเกินไปแล้วเพราะคนอย่างฉันน่ะไม่ชอบเด็ก!” “งั้นเหรอ แต่เด็กอย่างผมชอบรุ่นใหญ่นะ ยิ่งรุ่นยี่สิบสี่ยี่สิบห้านี่กำลังเหมาะเลยแหละ” “เหมาะอะไรของนาย!?” “เหมาะที่จะดูแลเด็กอย่างผมไง” น้ำเสียงและสายตาที่เย้ายวนของเฮโรนั้นบ่งบอกว่าเขาไม่ได้หมายถึงเช่นนั้นแต่มันหมายถึงเรื่องที่ไปในทาง18+ซะมากกว่า ชาไหมจึงแค่นหัวเราะออกมาแล้วเดินไปนั่งตรงข้ามเขา ที่จริงนิสัยการต่อปากต่อคำเก่งของเฮโรนี่เป็นแค่กับเธอนะ แต่กับคนอื่นในที่ทำงานนะเขาเหมือนพวกไม่ค่อยมีปากอ่ะ เอาง่ายๆ ก็คือเรื่องงานไม่ได้เรื่องแต่เรื่องไร้สาระนี่คือขยันสรรหาเรื่องมาพูดมากวนประสาทคนอื่นได้อ่ะ และการที่เขาชอบทำเรื่องไร้สาระนี่แหละจึงถูกผู้เป็นแม่บังคับให้มาฝึกงานกับเธอเพื่อให้เธอดัดนิสัยให้ แต่เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะดัดนิสัยหมอนี่ยังไง เพราะอายุก็สิบเก้ากว่าแล้วรู้เรื่องหมดทุกอย่างแค่เรื่องไร้สาระกับความไม่เอาไหนนั่นแหละที่เหมือนมันเป็นสันดานที่ติดตัวมาน่ะ “ใครจะไปดูแลเด็กประสาทอย่างนาย!?” “พี่ไง แม่ผมให้พี่ดูแลผม” “ให้ดูแลเรื่องงานไม่ใช่เรื่องไร้สาระ!” “แล้วทีผมยังมาดูแลพี่กับเรื่องไร้สาระได้เลย นิสัยแว้ดๆ แบบนี้ไงผัวถึงทิ้งไปน่ะ!” “หุบปากไอ้นะไอ้ไฮโลบ้า!!” ไม่พูดเปล่าเธอยังจับหมอนโยนไปใส่เขา แต่เฮโรกลับรับมันไว้พร้อมกับแลบลิ้นใส่เธออย่างยี้ยวนกวนประสาทซะจริง! แน่นอนว่าคนอย่างชาไหมไม่ยอมทนดูอยู่เฉยแน่ เธอกระโดดไปขึ้นทับตัวเขาแล้วบีบคอของเฮโรเขย่าไปมา “อ้ากก!! ไอ้คุณชาปล่อยนะ! ช่วยด้วยครับรองประธานสาวจะฆ่าปิดปากผม!!” “ฉันจะฆ่านายให้ตายไปเลย!” “พี่ปล่อยผมนะ! พี่ไหมมันหายใจไม่ออก” “ไม่ปล่อย!!” “ไม่ปล่อยใช่มั้ย! ได้! งับ!!” เฮโรอ้าปากไปงับเต้าอวบที่จ่ออยู่ตรงหน้าของตัวเองจนชาไหมรีบปล่อยมือออกจากคอเฮโรและพยายามดันใบหน้าเขาให้ออกแต่ชายหนุ่มใช้ปากงับมันไว้แน่นเหมือนกับลูกหมาตัวน้อยที่งับนมแม่ไม่มีผิด “อื๊อออ!! ไอ้บ้ามันเจ็บ! ไอ้ทะลึ่ง!! ลามก!!” “ง่ำๆ!!” ยิ่งด่าก็เหมือนยิ่งยุให้เด็กนี่กัดยอดบัวงามของเธอผ่านเสื้อยืดตัวบางจนเธอต้องยกมือไปขยุ้มเส้นผมของเขาหวังจะให้เขาปล่อยปากออกจากหน้าอกของเธอ พรึ่บ!! แต่แล้วใครก็รู้นี่ว่าความมึนของเฮโรนั้นมันรับดับปรมาจารย์ เขาปล่อยปากออกจากหน้าอกชาไหมจริงแต่ก็ถกเสื้อเธอขึ้นพร้อมเสื้อใน จากนั้นเขาก็โน้มใบหน้าไปดูดดื่มก้อนเนื้อหยุ่นอย่างรุนแรง “อ๊าส์! มันเจ็บ! เฮโรอย่าทำแบบนี้!!” “ก็มีอยู่แค่นี้ทำมาเป็นหวง!” “ยะ อย่าทำแบบนั้น!!” เมื่อถูกนิ้วเรียวสะกิดบนเม็ดบัวก็ทำเอาขนกายเธอถึงกับลุกซู่ขึ้นมา แต่กลับไม่อยากที่จะปัดมือของเฮโรทิ้งเพียงแต่เม้มปากตัวเองนั่งนิ่งให้เขาเขี่ยมันอยู่แบบนั้น “ปากปฏิเสธแต่มือกับกอดคอผมแน่นนี่มันหมายความว่ายังไงนะ!!” “ก็ไม่หมายความว่ายังไง อ๊ะส์!” เมื่อปลายลิ้นหนาตวัดเลียบนเม็ดบัวของเธออีกครั้งชาไหมก็ถึงกับเปล่งเสียงครางออกมา ทำให้เฮโรถึงกับยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจกับการที่ร่างกายของเธอตอบสนองเขาไม่พอตัวเธอยังไม่ปฏิเสธเขาอีก “ช่วงบนมันยังแข็งสู้ลิ้นแบบนี้ แล้วช่วงล่างนี่จะเป็นยังไงนะ” “ยะ หยุดเลยนะ!!” “ร่างกายพี่ต้องการขนาดนี้แล้วจะปฏิเสธลงเหรอ?” เขารู้ว่าร่างกายของเธอนั้นไวต่อการสัมผัสมาก แค่โดนนิดโดนหน่อยเธอก็ตอบสนองกลับอย่างรวดเร็ว ดังนั้นเขาจึงมักที่จะชอบใช้มือสัมผัสร่างกายของเธอบ่อยๆ “ปล่อยฉัน!” “ให้ปล่อยในแทนมั้ย พี่นั่งทับของผมจนมันแข็งไปหมดแล้ว” “เฮโร!!” “ผมพูดจริงนะ อ้อ..ถ้าจะให้ปล่อย พี่มากกว่ามั้งที่ต้องปล่อยผมน่ะ” เพราะมือทั้งสองข้างของเธอนั้นยังคงกอดคอเขาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย แถมยังพยายามแอ่นหน้าอกมาให้เขาใช้ปลายลิ้นเลียมันเรื่อยๆ อีกต่างหาก ชาไหมไม่ตอบอะไรกลับเพียงแต่เม้มปากตัวเองไว้แน่นเมื่อถูกปลายลิ้นของเฮโรกำลังหยอกล้อเม็ดบัวของเธอจนมันแข็งเป็นไต ความเสียวซ่านนั้นก็รุกล้ำเข้ามาเรื่อยๆ! “อ่าส์! เสียว…” “ถ้าพี่ยังไม่ให้ผมหยุด ผมจะไม่หยุดแล้วนะ!?” “หยุด หยุดได้แล้ว!” “ไม่ยักจะรู้มาก่อนว่ารองประธานคนสวยของผมจะชอบเรื่องพวกนี้” เนื่องจากบุคลิกภายนอกของเธอนั้นดูนิ่งๆ จริงจังกับทุกเรื่อง มาดสาวทำงานอ่ะ ออกไปทางใสๆ เหมือนไม่ได้ชอบหรือสนใจกับเรื่องพวกนี้ แต่พอเขารุกเธอรุนแรงเธอกลับแสดงความพึงพอใจออกมาทางการตอบรับเขาแบบนี้ “ออกไปได้แล้ว!” ชาไหมรีบดึงเสื้อตัวเองลงมาให้เรียบร้อยแล้วชี้นิ้วไปทางหน้าประตูเพื่อให้เฮโรเดินออกไปก่อนที่เธอจะเผลอไปกับเขามากกว่านี้ ชายหนุ่มร่างสูงจึงหยัดกายลุกขึ้นยืนบิดตัวแล้วขยับมือมาตบที่เป้ากางเกงตัวเองเบาๆ “ไว้วันหลังมาใช้เจ้านี่ทำประโยชน์กันนะ!” เฮโรพูดแล้วก็รีบวิ่งออกไปด้วยความเร็วเมื่อชาไหมจับหมอนขึ้นมาหวังปาใส่เขา เพี้ยะ!!และพอเฮโรออกไปแล้วชาไหมก็ยกมือขึ้นมาตบใบหน้าตัวเองแรงๆ จนเกิดเป็นรอยฝ่ามือที่แดงเต็มแก้ม “รู้ว่าเกิดอารมณ์ง่ายแล้วจะไปใกล้มันทำไมวะ!” เธอไม่สามารถบังคับตัวเองไม่ให้เคลิบเคล้มไปกับเขาได้! ไม่ใช่แค่เขาแต่กับใครก็ได้ที่แค่เขามาแตะตามส่วนที่ปลุกอารมณ์ได้เป็นอย่างดีนั้นเธอก็จะหลุดลอยไปกับคนพวกนั้นตลอด..และนี่ก็แทบจะเป็นอีกสาเหตุที่แฟนเก่าบอกเลิกเธอ เพราะเธอปฏิเสธการมีเซ็กส์กับเขาไงล่ะ!
บทล่าสุด
พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง 37.The end
“โกรธแม่ฉันมั้ย ฉันขอโทษแทนท่านด้วยนะท่านเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้ว” ชาไหมเอ่ยขอโทษคนข้างกายแทนผู้เป็นแม่เมื่อขึ้นมาบนรถแล้ว แต่ชายหนุ่มกับส่ายหน้าให้แล้วเอื้อมมือมากุมมือของเธอไว้“ผมต่างหากที่ต้องขอโทษแทนแม่ผม ท่านน่ะเป็นคนไม่ค่อยมีเหตุผลถึงมีก็เป็นเหตุผลส่วนตัวที่ชอบยกมาอ้างไปมั่ว”“จะว่าฉันเป็นคนไม่มีมารยาทก็ได้นะ แต่เวลาฉันมีแฟนน่ะฉันไม่ค่อยสนใจครอบครัวของแฟนสนใจแค่แฟนของฉัน ไม่สนใจคือไม่ว่าเขาจะชอบหรือไม่ชอบฉันก็เรื่องของเขาขอแค่ลูกชายเขารักฉันแค่นั้นก็เพียงพอ กับแม่ผัวฉันแค่ทำในสิ่งที่ลูกสะใภ้ควรทำแค่นั้น”“ผมเข้าใจครับ ถ้างั้นเรากลับคอนโดพี่นะ”“อืม ฉันอยากไปนอนพักสักหน่อยเดี๋ยวคืนนี้ไปเที่ยวอีก” จากนั้นเฮโรก็สตาร์ทรถและขับออกไป เธอรู้สึกว่าวันนี้เป็นช่วงเวลาที่ยาวนานที่สุดเลย คือแบบมีเรื่องมีราวเข้ามาเยอะจนงานของเธอนั้นไม่ได้กระดิกไปไหน ส่วนงานค้างของวันนี้แน่นอนว่าเธอก็ทักแชทไปบอกให้รองประธานเข้าไปเคลียร์งานแทนแล้วพูดถึงบริษัทก็ตัดมายังห้องทำงานของรองประธานหนุ่มที่นั่งหน้าเคร่งเครียดขมวดคิ้วมุ่นอยู่หน้างานกองโต ที่ไม่รู้ว่าปกติแล้วงานของท่านประธานสาวนั้นเยอะขนาดนี้อยู่แล้วหรือว่
พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง 36.แม่ยายออกโรง
บรรยากาศภายในร้านเงียบสงัดลงทันทีเมื่อลูกค้าภายในร้านเกิดมีปากเสียงจนถึงขั้นสาดน้ำใส่หน้ากัน ผู้คนต่างเริ่มหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดอัดคลิปอัดวิดีโอไว้แต่ก็ไม่ได้ทำให้สามสาวนั้นรู้สึกละอายแต่อย่างใดเพราะกำลังถูกความโมโหเข้าควบคุมอยู่“ด่ากูว่าร่านมึงก็ร่านพอๆ กูแหละแนน!”“เยอะไปป่าวบุ้ง!!?”“ก็มึงดูมันด่ากูดิชา!”“แต่กูว่ามันก็เรื่องจริงนะ!!” ชาไหมลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับผักบุ้ง มือเล็กกำเข้าหากันแน่นพร้อมจะยกขึ้นไปฟาดใบหน้าของคนตรงหน้าได้ทุกเมื่อ“ก็เพราะพวกมึงทำงานด้วยกันไงเลยเข้าข้างกันแบบนี้!!”“กูเข้าข้างกันเพราะสิ่งที่มึงทำมันผิดนะแนน!!” แนนซี่ลุกขึ้นยืนอีกคนแล้วบอกกับหญิงสาวตรงหน้าที่ยังเถียงจนคอเป็นเอ็น ทั้งที่ตัวเองผิดแต่กลับไม่ยอมรับความผิดพยายามโบ้ยความผิดไปให้คนอื่นอีก เหอะ!“กูผิดตรงไหน กูแค่ทำตามความต้องการแม่”“มึงอย่าเอาแม่มาอ้างสิ!!”“มึงมีดีกว่ากูทุกอย่าง ทั้งเรียนเก่ง บ้านมีฐานะ มีธุรกิจเป็นของตัวเองแค่ผู้ชายคนเดียวมึงก็ยกให้กูดิ” เพี้ยะ! แน่นอนว่าประโยคที่สิ้นคิดของผักบุ้งนั้นทำให้ชาไหมยกฝ่ามือฟาดลงบนใบหน้าของเธอเต็มๆ และจากที่ยืนอยู่คนละฝากเธอก็เดินปรี่ไปหาผักบุ้งจนแนนซี
พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง 35.เด็กน้อย
ชาไหมเมื่อเดินออกมาจากห้องทำงานของตัวเองก็ชวนโอเล่ต์กับแนนซี่ลงไปหาอะไรทานแถวข้างบริษัทที่มีร้านน้ำร้านขนมหวานเปิดใหบริการอยู่“พี่ไหมคะ พี่ยังรักแฟนเก่าอยู่มั้ยคะ?” โอเล่ต์เอ่ยถามหลังจากพวกเธอพากันมานั่งในร้านเบอเกอรี่และสั่งของหวานกับพนักงานไปเรียบร้อนแล้ว“ไม่รักแน่นอน คนอย่างนั้นไม่สมควรถูกรักหรอก”“จริงค่ะ พี่สวยแบบนี้คงมัดใจพี่โรได้สินะ”“โรต่างที่มัดใจคุณชาได้อ่ะ” แนนซี่แย้งด้วยรอยยิ้มขณะที่มือกำลังพยายามคุยแชทกับใครสักคนอยู่ จากนั้นเธอก็ยื่นโทรศัพท์ให้ชาไหมดูสิ่งที่เธอคุยกับคนในแชท“อะไรเหรอ?”“ลองอ่านสิ”“ถ้างั้นหนูขอไปสั่งขนมเพิ่มได้มั้ยคะ?” เมื่อเห็นว่าผู้ใหญ่คงมีเรื่องส่วนตัวโอเล่ต์จึงเอ่ยถามสองสาวซึ่งก็พยักหน้าให้เธอ ร่างเล็กจึงเดินดุ๊กดิ๊กไปมองหาขนมหวานที่ถูกใจเพื่อสั่งมันพร้อมกับน้ำปั่นสีสันสดใส“มันจะมานี่เหรอ?”“อืม กูถามมันเรื่องโรมันบอกว่ามันไม่รู้เรื่องอะไรเลยจะมาอธิบายกับเรา” แนนซี่บอกด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เมื่อเธอทักไปถามผักบุ้งเรื่องหมั้นกับโรแต่หล่อนกับบอกว่าไม่รู้เรื่องอะไรรู้แค่ว่าแม่อยากให้หมั้นกับผู้ชายที่อายุน้อยกว่าเลยจะมาอธิบายให้พวกเธอฟังที่นี่ด้วยตัวเอง อ
พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง 34.แม่ยาย
“แล้วนี่นั่งยิ้มอะไร ฉันกำลังอารมณ์ไม่ดีนะ!!” คุณหญิงมัมหันมาถามบุตรสาวที่นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ทั้งที่ตัวเธอโมโหพีพีจนอกจะแตกตายอยู่แล้ว ชาไหมจึงขยับเข้าไปนวดแขนให้ผู้เป็นแม่“นานทีคุณหญิงจะออกโรงช่วยไล่สิ่งไม่ดีออกจากชีวิตลูกสาวนี่คะเลยดีใจไปหน่อย”“อ๋อ นี่จะบอกว่าฉันไม่เคยออกโรงปกป้องหรือช่วยอะไรเธอเลยว่างั้น?”“ก็ตั้งแต่อายุยี่สิบ…”“เพราะเธอโตแล้วควรช่วยเหลือตัวเอง เอาตัวรอดเองได้แล้วนี่”“โอเคๆ ไม่เถียงค่ะ ว่าแต่มาที่นี่มีอะไรหรือเปล่า” ตั้งแต่ยกตำแหน่งประธานบริษัทให้ คุณหญิงมัมก็ไม่เคยมาหาเธอเลยสักครั้ง และนานครั้งมากที่เธอกับแม่จะเจอกันเพราะอย่างที่รู้ว่าเธอไม่ได้อยู่บ้านอาศัยอยู่ที่คอนโดเป็นส่วนใหญ่ ส่วนคุณพ่อนั้นแล้วใหญ่เลยปีหนึ่งแทบจะเจอกันแค่ครั้งหนึ่งเห็นจะได้!“วันนี้ไปเดินห้างมาเห็นพนักงานพูดถึงเธอกับแฟนหนุ่ม มีแฟนทั้งทีไม่คิดจะบอกฉันเลยเหรอ!?”“ก็คิดว่าจะบอกอยู่ แต่ยังไม่กล้าบอกกลัวไม่ถูกใจ”“แล้วใครล่ะ”“เฮโร ผ่านมั้ย..ลูกชายคุณฮารี”“เฮโร หมอนั่นน่ะเหรอ เหอะ! ไม่เห็นมีอะไรคู่ควรกับเธอสักนิด”“แล้วผ่านมั้ยล่ะ?”“ก็พอผ่าน ตอนนี้ได้ข่าวว่าจะเปิดร้านเสื้อผ้านี่ ไปเรียนกลับ
พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง 33.คุณหญิงมัม
ก๊อกก๊อก! เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับบานประตูที่ถูกผลักเข้ามา ร่างของแนนซี่เดินนำชายหนุ่มร่างสูงในชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินกรมกับกางเกงสแล็คสีดำรองเท้าหนังเดินเข้ามา ชาไหมจึงละสายตาจากงานแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองเขาก็เห็นว่าคนที่ให้เลขามานัดคุยงานกับเธอก็คือแฟนเก่าของเธออย่างพีพี!“นายจะไม่ยอมเลิกยุ่งกับฉันจริงๆ หรือไง” ชาไหมบ่นขึ้นกับตัวเองเบาๆ ไม่รู้ว่าพีพีต้องการอะไรจากเธอถึงยังมาวนเวียนตามตอแยเธออยู่เช่นนี้ ทั้งที่เลิกกันไปสองปีจะเข้าสามปีอยู่แล้ว ร่างบางจึงลุกขึ้นยืนแล้วกวักมือให้โอเล่ต์มานั่งตรงที่เธอส่วนตัวเธอนั้นก็เดินไปนั่งบนโซฟาไม่ลืมจะผายมือให้ชายหนุ่มร่างสูงมานั่งด้วย“ขอบคุณสำหรับอาหารกับน้ำนะคะ” แนนซี่ที่ยืนมองพีพีด้วยสายตาที่ไม่ชอบพอนั้นเอ่ยบอกกับประธานสาวแล้วก็เดินออกไปนั่งทำงานของตัวเองต่อด้านนอกทิ้งให้ภายในห้องนั้นเงียบกริบเมื่อไม่มีใครเอ่ยพูดอะไร มีเพียงเสียงของเครื่องปรับอากาศที่ดังอยู่ สายตาคมกริบของพีพีจ้องมองไปยังใบหน้าคนข้างกายที่นั่งมองไปยังเด็กสาวที่นั่งอยู่ในห้องนี้อีกที“หนูรบกวนใช่มั้ยคะ?” โอเล่ต์จึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามชาไหมเมื่อเห็นว่าถูกจ้องมองและทั้งคู่ไม่พูด
พี่ครับใกล้เสร็จหรือยัง 32.หลานสาว
เมื่อผู้หญิงคนนั้นถูกลากตัวไปแล้วเฮโรก็หันไปขอโทษลูกค้าท่านอื่นที่ทำให้ภายในร้านบรรยากาศเสียไปเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เดินตรงไปยังห้องทำงานของเขาที่เมื่อเดินเข้ามาก็เห็นว่ามีเด็กสาวร่างเล็กนั่งกอดอกอยู่บนเก้าอี้ทำงานของเขาและมีเลขาของเขายืนมองเธออยู่ด้วยสีหน้าที่ปานจะกลืนกินเด็กสาวไปทั้งตัว“เธอยังเด็กนะครับ”“อายุสิบเจ็ดนี่ก็ไม่ถือว่าเด็กแล้วนะคะ”“อ่า อย่าดุเธอเลย..คุณไปเคลียร์เรื่องที่โรงพักให้ผมหน่อย เดี๋ยวผมจัดการที่นี่ต่อเอง อ้อ..ฝากเอาเลขาพี่ชาไปส่งให้พี่เขาด้วยนะครับ” เฮโรสั่งงานธีรกานต์เสร็จแล้วเขาก็เดินไปนั่งบนโซฟากลางห้อง ส่วนธีรกานต์ที่ได้รับมอบหมายงานก็โค้งหัวให้ผู้เป็นนายเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป“ไม่ต้องไล่หนู หนูออกเอง!” คนตัวเล็กกระแทกเสียงบอกคนตัวใหญ่ที่นั่งอยู่บนโซฟาห่างจากเธอแถมยังยกแขนขึ้นมากอดอกมองเธออยู่ แต่เขายังไม่ทันได้ปริปากว่าอะไรเธอสักนิด“พี่ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”“หนูรู้ว่าพี่จะดุหนูที่หนูไปว่าลูกค้าแบบนั้น แต่เธอทำหนูก่อนหนูไม่ยอมหรอกนะ เป็นพนักงานแล้วไงพนักงานไม่ใช่คนหรือไง!!”“พี่ให้คนพาเธอไปส่งตำรวจแล้ว” เขาส่ายหัวให้หญิงสาวตรงหน้าเบาๆ ที่ดูจะไม่ยอมรอฟังในส
บางทีคุณอาจจะชอบ
