Share

บทที่ 56

last update Last Updated: 2025-12-06 15:50:38

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 56

"ไปตามคุณหนูลงมาทานข้าว"

"คุณหนูบอกว่าไม่หิวค่ะ"

"ไม่หิวก็ต้องลงมากิน"

"กำนันครับ" ลูกน้องอีกคนรับโทรศัพท์แล้วก็เดินมาหาเจ้านาย

"มีอะไร"

"มีสายเข้ามาครับ"

"กูรู้แล้ว จากใครมึงก็บอกมาสิ"

"กำนันลองฟังเสียงเองดีกว่าครับ"

"อะไรของมึงวะ" กำนันสิงห์รับโทรศัพท์จากลูกน้องมาแล้วก็แนบใส่หู

>>{"ฮัลโหล ใคร"}

{"ไม่ได้คุยกันนานเลยนะ"}

พอได้ยินปลายสายพูดมากำนันสิงห์ก็ขยับโทรศัพท์ออกแล้วดูเบอร์ที่โทรเข้ามา

>>{"โทรมาทำไม"}

{"อยากโทรมานัดขอคุยด้วยหน่อย"}

>>{"ใครอยากจะคุยกับมึง"} ว่าแล้วกำนันสิงห์ก็ตัดสายไป

"ได้เรื่องไหมคะ" ช่อมาลานั่งลุ้นอยู่ว่ากำนันสิงห์จะยอมคุยกับสามีไหม

ปุรเชษฐ์ส่ายหน้าตอบภรรยา ถ้ายอมคุยด้วยดีๆ นั่นไม่ใช่กำนันสิงห์ตัวจริงแล้วล่ะ

"เอาไงต่อดีล่ะคะ" เรื่องลูกสาวเพื่อนยังไม่เคลียร์ มีเรื่องใหม่มาให้หนักใจอีกแล้ว

"จะเอายังไงล่ะ ก็คงต้องหาวิธีใหม่" ในเมื่อโทรไปแล้วเจ้าตัวไม่ยอมคุยด้วย ก็คงต้องเจอหน้ากันแล้วล่ะ

วันต่อมาที่โรงพยาบาล..

"มึงถูกยิงนะไม่ได้ถูกมดกัด"

"ผมดีขึ้นมากแล้วครับ" วันนี้ซอโซ่ขอออกจากโรงพยาบาล

"ก็หมอบอกแล้วไงว่ายังออกไม่ได้"

ซอโซ่มองไปขอควา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 71 ตอนจบ

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 71 ตอนจบ"ดีใจด้วยนะไพลินวาสนาเธอดีจังเลย" เพื่อนที่ร่วมเรียนมาด้วยกันตั้งแต่ประถมและมัธยมพอได้รับการ์ดเชิญต่างก็มาร่วมแสดงความยินดี"ขอบใจมากจ้ะ" แต่ทำไมเธอถึงยังรู้สึกขาดอะไรไปสักอย่าง นี่งานแต่งของเธอนะ..สามีก็ยืนอยู่ข้างๆ ถ้าพี่น้อยหน่ามาร่วมงานแต่งด้วยก็คงจะดี"แม่ว่าพาน้องไปนั่งก่อนดีกว่า คนกำลังท้องกำลังไส้แม่ไม่อยากให้ยืนนาน" ช่อมาลาที่รับแขกอยู่ด้านในออกมาดูลูกชายกับลูกสะใภ้ที่ยืนรับแขกอยู่หน้างาน"ครับแม่" เขาก็กลัวเหมือนกันกลัวว่าเธอจะเหนื่อยมากเกินไป เป็นไปได้ไม่อยากจัดงานแต่งเลยด้วยซ้ำ เป็นห่วงเจ้าตัวเล็กที่อยู่ในท้องกลัวจะเหนื่อยไปกับแม่ด้วย"เชิญด้านในเลยนะคะ" คนเป็นแม่ออกมายืนต้อนรับแขกแทนลูกชายกับลูกสะใภ้ และก็บอกกับแขกที่มาหลังๆ ว่าลูกสะใภ้กำลังท้องไม่อยากให้ยืนนาน"แสดงว่าคุณช่อมีข่าวดีสองต่อเลยหรือคะเนี่ย""อะไรนะ?" เสียงนี้ดังมาจากด้านหลังของคนที่กำลังคุยกันอยู่"คุณสมร??" ช่อมาลาหันไปมองก็เห็นว่าเป็นสมร"ฉันได้ยินคนพูดกัน ฉันยังไม่เชื่อหูตัวเองเลย จัดงานแต่งใหญ่โตดีนี่""เออคือว่าคุณสมรคะ""แล้วคุณเอาลูกสาวฉันไปไว้ที่ไหน""แม่!" มีนาที่ขับร

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 70

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 70[บาร์]หลังจากที่จ่ายค่าแท็กซี่แล้วน้อยหน่าก็เดินเข้าไปในบาร์ ที่จริงน้อยหน่าไปดูห้องเช่ามาก่อนหน้าแล้ว เขาไม่ได้อยู่ที่ห้องนั่นหมายถึงเขาต้องอยู่ที่บาร์"อ้าวน้อยหน่า""สวัสดีค่ะเจ้""ได้ข่าวว่าไปทำงานกับพลอยเหรอ" ที่นี่รู้กันหมดแล้วว่าพ่อเลี้ยงจะแต่งงานกับพลอยไพลิน เพราะมีหลายคนที่ได้รับการ์ดเชิญ"ค่ะ""แล้วนี่มาทำไม""คิดถึงที่นี่ค่ะ""คิดถึงก็มาสิ" เจ๊อ้อยหมายถึงถ้าน้อยหน่าคิดถึงก็มาที่นี่ได้เสมอ"น้อยหน่าขอไปสั่งเครื่องดื่มก่อนนะคะ""ได้จ้ะ"น้อยหน่าเดินเข้ามาก็มองหาอยู่ว่าซอโซ่จะอยู่ที่ไหน แต่พอไม่เห็นเธอก็เดินแอบๆ ไปทางห้องทำงาน"..........." หญิงสาวลองดันประตูห้องเข้ามา..เห็นว่าไม่ล็อกเธอก็เลยเปิดมันออก..."อุ๊ย..เธอถือดียังไงเปิดประตูเข้ามาแบบนี้!" อนงค์รีบจัดเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่ ขณะที่อนงค์กำลังจัดเสื้อผ้าอยู่สายตาก็มองดูคนที่นอนอยู่โซฟาตัวยาว แต่คนคนนั้นไม่แม้แต่จะหันไปมองที่ประตูน้อยหน่าถึงกับช็อคไปเลย พอตั้งสติได้เธอก็รีบถอยออกมาสิ่งที่เธอกลัวที่สุดมันก็เกิดขึ้นจนได้ ผู้หญิงอ่อยขนาดนั้นมีเหรอที่ผู้ชายแบบพวกเขาจะไม่เล่นด้วยเธอให้แท็กซี่กลับ

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 69

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 69วันต่อมา.. วันนี้ซอโซ่ต้องพาน้อยหน่าขึ้นมาส่งบนดอยแล้ว"งานเป็นยังไงบ้าง""ก็เรื่อยๆ ครับ""อะไรเรื่อยๆ ของมึงวะ""เมื่อไรพ่อเลี้ยงจะแต่งงานสักทีครับ""อีก 6 วัน อ้าวเฮ้ย กูถามเรื่องงานอยู่ดีๆ" เผลอบ้าจี้ไปกับมันซะงั้น"อีกตั้ง 6 วัน ผมขอขึ้นมาค้างที่นี่ทุกคืนได้ไหมครับ""แล้วใครจะดูงานแทนมึง""ก็ไอ้สิงหาไงครับ""สิงหามันก็มีงานของมันต้องทำ"ขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันอยู่น้อยหน่าก็แอบชะโงกหน้าออกมามองจากในครัวดูว่าพ่อเลี้ยงจะใจอ่อนไหม ถ้าต้องแยกกับเขาอีก 6 วัน เธอจะอยู่ยังไง นี่ขนาดเขายังไม่ลงดอยยังคิดถึงแล้ว"ถ้างั้นผมขอตัวนะครับ" ถ้าพ่อเลี้ยงไม่อนุญาตเขาก็อยู่ที่นี่ไม่ได้ ซอโซ่เดินคอตกออกมาหน้าบ้านน้อยหน่าที่กำลังทำอาหารอยู่มองออกมาอีกทีก็ไม่เห็นเขานั่งอยู่ตรงห้องรับแขกแล้วเขาไปไหนแล้ว? เธอรีบล้างไม้ล้างมือแล้วเดินออกมาดูหน้าบ้าน พอออกมาก็ไม่เห็นรถ..ไปก็ไม่บอกสักคำเย็นวันนั้นหลังทานข้าวเสร็จ.. น้อยหน่าเก็บทำความสะอาดทุกอย่างเสร็จแล้ว แต่ก็ยังไม่ขึ้นไปชั้นบนรออยู่ว่าเขาจะมาค้างที่นี่ด้วยไหม"วันนี้มันไม่มาหรอก""อุ้ยคุณเวท" น้อยหน่ามัวแต่ชะเง้อหน้ามองหน้าบ้

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 68

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 68"คุณหึงผมเหรอ""ค่ะฉันหึง!" เธอกล้าบอกได้เลยว่าเขาคือรักแรก และคนทำงานแบบพวกเขาต้องพบเจอผู้หญิงสวยๆ มากมาย"น้อยหน่าคุณหึงผม?" ความรู้สึกดีๆ แบบนี้เขายังไม่เคยมีให้ใครมาก่อน เขาก็ไม่ใช่ผู้ชายบริสุทธิ์อะไร แต่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาคิดอยากจะหยุดแบบนี้ได้"มันน่าตื่นเต้นตรงไหนคะ ฉันหึงหมายถึงฉันโกรธฉันไม่ชอบสิ่งที่ฉันเห็น""นั่นมันก็แค่งาน""ค่ะ!""ผมจะพยายามไม่เข้าใกล้ผู้หญิงพวกนั้น""คุณเป็นผู้จัดการ เป็นรองแค่พ่อเลี้ยง ใครๆ เขาก็หมายตา""แล้วจะให้ทำยังไงล่ะ ขอพ่อเลี้ยงแล้วพ่อเลี้ยงบอกว่าต้องรองานแต่งจบก่อน""ฉันไม่รู้" อยากอยู่เฝ้าเขาก็อยู่ไม่ได้เพราะเธอต้องขึ้นดอย จะพาเขาขึ้นไปด้วยก็ไม่ได้อีก แล้วจะให้ทำยังไง"พ่อเลี้ยงคงใกล้เสร็จธุระแล้วมั้ง ถ้าเรายังมัวคุยกันอยู่แบบนี้มีหวังไม่ได้ชื่นใจแน่เลย""ใครจะให้คุณชื่นใจล่ะ""ไม่ให้จริงเหรอ""ให้ก็ได้" กลัวว่าถ้าเธอไม่ให้เดี๋ยวเขาก็ไปหากินที่อื่น"อ้าวแล้วจะไปไหน""ก็ไปอาบน้ำไงคะ""ไม่ทันแล้ว ไปห้องนั้นด้วยกันดีกว่า" ห้องของเธอไม่มีเตียง ที่นอนก็ผืนบางๆ ท่าไหนใช้เข่าคงต้องเจ็บเข่าแน่เลยน้อยหน่ายอมเดินตามเขาไ

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 67

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 67"พี่น้อยหน่าตื่นแต่เช้าจังเลยค่ะ" พลอยไพลินลงมาก็เห็นน้อยหน่ากำลังเข้าครัวอยู่"พี่กำลังทำอาหารค่ะว่าจะไปทำความสะอาดต่อ""พี่ไม่ต้องทำอะไรเยอะแยะขนาดนี้หรอกค่ะ พลอยแค่อยากให้พี่มาอยู่เป็นเพื่อนไม่ใช่อยากให้มาทำงานบ้านสักหน่อย""พี่ทำงานบ้านก็แลกกับเงินเดือน วันนี้น้องพลอยอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ""เลือกได้เหรอคะ" พลอยไพลินหมายถึงว่ามีอาหารให้เลือกด้วยเหรอ เพราะเมื่อวานนี้ได้ยินว่าอาหารจะหมดแล้ว"มีคนขึ้นมาส่งอาหารแล้วค่ะ""คุณโซ่มาส่งอาหารเหรอคะ" ที่พลอยไพลินถามเพราะตื่นเต้นแทนน้อยหน่า จะได้เจอคนรัก แต่เห็นสีหน้าอีกฝ่าย ก็รู้แล้วว่าไม่เป็นแบบที่ตัวเองคิด "เอ่อ..พี่มีอะไรให้ฉันช่วยไหม""ถ้าอยากช่วยก็ล้างผักพอแล้วค่ะ"วันต่อมา..วันนี้คุณหมอที่โรงพยาบาลนัดตรวจครรภ์ ภูตะวันเลยพาพลอยไพลินและน้อยหน่าลงมาจากดอย"พี่น้อยหน่าจะไปโรงพยาบาลกับพลอยเลยไหมคะ" พลอยไพลินถามน้อยหน่าในขณะที่นั่งรถลงเขามา"พี่อยากไปเอาของที่ห้องพักค่ะ จอดตรงไหนก็ได้นะคะเดี๋ยวฉันนั่งรถไปเอง" ประโยคหลังน้อยหน่าบอกเวทมนต์ที่ทำหน้าที่ขับรถ"ถ้างั้นก็ไปส่งโรงพยาบาลก่อนค่อยพาน้อยหน่าไปเอาของ""ไม่ต

  • พ่อเลี้ยงภูตะวัน   บทที่ 66

    พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 66เช้าวันต่อมา.."คุณโซ่ตื่นได้แล้วค่ะสายมากแล้ว""อืมม จะรีบไปไหน""ถ้าคุณออกไปจากห้องสายกว่านี้พ่อเลี้ยงมีหวังรู้แน่""รู้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย""แน่ใจเหรอคะว่าไม่เห็นเป็นไร คุณยังไม่ได้พูดเรื่องนี้กับพ่อเลี้ยงเลย""ก็ได้" ชายหนุ่มดันตัวลุกขึ้นแบบหมดเรี่ยวแรง จะไม่ให้หมดเรี่ยวแรงได้ยังไงน้ำไม่หมดตัวก็บุญเท่าไรแล้ว"เร็วสิคะ" น้อยหน่าก้มลงไปหยิบเสื้อผ้าของเขามาวางไว้ให้ แต่จังหวะที่ก้มลงไปเธอก็รู้สึกเจ็บหน่วงที่ท้องน้อยแบบจุกๆ คงเจ็บเพราะแรงกระแทกเมื่อคืนนี้"ไม่อยากไปเลย""คุณก็ต้องหาโอกาสคุยกับพ่อเลี้ยงให้ได้ก่อนสิ" เธอกลัวว่าถ้าพ่อเลี้ยงรู้เองหรือรู้จากปากคนอื่นมันจะลำบากกว่านี้ใส่เสื้อผ้าเสร็จซอโซ่ก็เดินมาเปิดประตูแบบไม่ได้ระวังแอดดด~".........""??" ประตูทั้งสองห้องเปิดออกมาแทบจะพร้อมกัน และคนที่เปิดต่างก็ยืนจ้องตากันอยู่"พะ..พะ.."เพี๊ยะ!"พ่อเลี้ยง" ตกใจพูดไม่ออกจนต้องตบเรียกสติตัวเองก่อน"พ่อเลี้ยง?" น้อยหน่าได้ยินเขาเรียกพ่อเลี้ยงก็ออกมาดู "..คือพ่อเลี้ยงคะ""ไม่ต้องพูดแล้ว เข้าไปใส่เสื้อผ้าก่อน" ซอโซ่รีบดันเธอให้กลับเข้าไปในห้องเพราะเธอมีแค่ผ้าเช็ดต

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status