เสียงสะอื้นสั่นเบาๆ จากคนร่างสูง ทำให้เดียน่ารับรู้ได้ทันที เพราะร่างสูงยิ่งกอดเธอไว้แน่นขึ้น และไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดเลย
“เฮีย...เฮียร้องไห้หรือ” เดียน่าที่ตกใจอยู่ ถามขึ้นมาทันทีเมื่อรับรู้ได้
ธนาจึงรีบซับน้ำตาของตัวเองออก เงยหน้าขึ้นมาเพื่อกลั้นหยาดน้ำตาเอาไว้ แล้วลูบที่ศีรษะของหญิงสาว พร้อมกับเอ่ยขึ้น
“เปล่าครับ เฮียไม่ได้เป็นอะไร” ธนาพยายามปฏิเสธ เมื่อถูกหญิงสาวเห็นความอ่อนแอของตน
“เดียร์ขอโทษที่ทำให้เฮียเป็นแบบนี้” หญิงสาวรีบขอโทษ เมื่อเห้นใบหน้าของธนาที่พร่าเลือนเพราะหยดน้ำตา
“เฮียสิครับ ที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษหนู เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะเฮีย หนูเลยต้องมาเจออะไรแบบนี้ ขอโทษนะครับ ต่อไปนี้เฮียจะไม่ประมาทอีกแล้ว” ร่างสูงเมื่อได้ยินคำขอโทษจากปากของหญิงสาว ก็รีบขอโทษเธอกลับทันที พร้อมกลับโยนความผิดมาลงที่ตัวเอง
“เฮีย...”
“ตรงนี้...แล้วตรงนี้ และทุกๆส่วน ให้จำเฉพาะความรู้สึกกับเฮียก็พอครับ” ร่างสูงจูมพิตไปทั่วทุกส่วนตามร่างกายของเดียน่า แล้วเอ่ยขึ้นมาพูดพร้อมกับสบตาเธอ
“...” หญิงสาวไม่เอ่ยตอบอะไร กัดริมฝีปากเบาๆเพราะความเขิน แล้วยกมือขึ้นมาลูบปากของร่างสูงเบาๆ
“เลิกกินยาคุม...แล้วมีลูกสาวให้เฮียสักคนนะครับ ชีโน่จะได้มีน้องคอยเป็นเพื่อน” ธนาพูดขึ้นมาอย่างจริงจังอีกครั้ง
“ฮะ เฮีย...เดียร์ยังเรียนไม่จบเลยนะคะ จะให้มีลูกได้ยังไงกัน” หญิงสาวหน้าเห่อร้อนขึ้นมา แล้วรีบปฏิเสธทันที
“ปีเดียว เฮียให้เวลาหนูแค่ปีเดียว ไม่รู้แหล่ะว่าหนูจะเรียนจบหรือไม่จบ เฮียจะทำให้หนูท้องให้ได้” ร่างสูงเอ่ยออกมา ด้วยใบหน้าที่ผุดยิ้มเจ้าเล่ห์ แล้วก้มลงมางับที่เต้าอวบคู่งามนั้นของหญิงสาวทันที
“เฮีย อ๊ะ...อย่ากัด” หญิงสาวร้องออกมา เมื่อถูกร่างสูงงับเข้าที่เต้าอวบ
“แล้วชอบไหมที่เฮียทำแบบนี้” เสียงแหบพร่าถามออกมา เมื่อหยุดการกระทำ
“...” หญิงสาวพยักหน้ารับแทนอย่างรู้สึกอายอยู่ไม่น้อย
“เขินเหรอ อยากได้แบบไหนบอกมาสิครับ ไม่ต้องอาย มันเป็นเรื่องธรรมชาติของคนเราอยู่แล้ว” ร่างสูงถามออกมาอย่างไม่รู้อายใดๆทั้งสิ้น
“เดียร์...อยากได้เฮียค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงสั่นๆ ด้วยความประหม่าเขินอาย
“หึ...รู้จักเอาใจเสียด้วย จะทำให้เฮียหลงไปถึงไหนกันครับ แค่นี้ก็หลงไม่ไหวอยู่แล้ว” ทำเอาคนฟังเก็บอาการแทบไม่อยู่เมื่อเธอเอ่ยดังนั้น และเขินอายจนใบหูของเขาแดงขึ้นมา พร้อมกับเผยรอยยิ้มออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“อื้อ...ขะเข้ามาในตัวเดียร์ได้เลยค่ะ เดียร์ต้องการเฮีย” สองแก้มแดงเห่อร้อนของหญิงสาว พร้อมกับพูดขึ้นมาร้องขออย่างไม่อาย
“ได้เลยครับ...เมียจ๋า” ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของร่างสูง ยิ้มแทบไม่หุบ รีบรับคำ
ร่างสูงรีบลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าของตัวเองออก และตามด้วยของหญิงสาวออกอย่างรวดเร็ว จนหมดสิ้นทุกชิ้นส่วน และจับตัวตนชักรูดสองสามที จ่อเข้าไปยังช่องทางคับแคบนั้นของหญิงสาวทันที
สวบ!
“อ่าห์...แน่นเหมือนเดิมเลยเมียจ๋า” เสียงครางกระเส่าเอ่ยขึ้นมาอย่างสุขสม เมื่อแก่นกายได้เข้าไปในตัวหญิงสาวที่เดียวจนสุด
“ขยับเลยค่ะ...เดียร์ไม่ไหวแล้ว” ร่างบางร้องขอขึ้นมาอีกครั้ง อย่างไม่รู้สึกอายใดๆทั้งสิ้น เมื่ออารมณ์เตลิดไปไกลแล้ว
ตับ ตับ ตับ
ร่างสูงเริ่มขยับสะโพกจังหวะทันที ตามที่หญิงสาวร้องขอ อย่างอยากเอาอกเอาใจเธออย่างเต็มเปี่ยม เพราะอารมณ์ร่วมเตลิดไปตามหญิงสาว
“อ่าห์...มีเมียเด็กนี้มันดีจริงเลย แถมเอามันส์อีกต่างหาก โว้...” เสียงสบถออกมาอย่างสุขสมไปตามอารมณ์
“แรงๆ ได้เลยค่ะ ไม่ต้องกลัวเดียร์เจ็บ” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาแบบไม่รู้สึกเขินอายใดๆ เพื่ออยากเอาใจร่างสูงบ้าง แต่ในทางกลับกันเธออายจนอยากจะมุดผ้าห่มหนีอยู่แล้ว
“ครับเมียจ๋า...อ่าห์” เสียงกระเส่าขานรับคำของหญิงสาว พร้อมกับปฏิบัติหน้าที่อย่างไม่ขาดตกบกพร่องใดๆเลย
ตับ ตับ ตับ
ร่างสูงยังคงโหมกระหน่ำสาดแรงใส่หญิงสาวอย่างไม่ลดละ แถมยังหนักหน่วงพร้อมแรงและจังหวะที่เพิ่มรวดมากขึ้นเรื่อยๆ จนมองแทบไม่ทัน
“อ๊ะ...เสียว” ร่างบางเริ่มมีใบหน้ายับยู่ยี่ดีดดิ้น มือไม้อยู่ไม่เป็นสุข ปัดกวาดกำผ้าห่มไว้แน่น เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยว
“แม่งเอ้ย...เสียวหัวชิบ อ่าห์...กอดเฮียเอาไว้ครับ ไม่ไหวก็จิกเฮียได้เลยไม่ต้องกลัวเฮียเจ็บ” ร่างสูงสบถคำหยาบออกมาอย่างไม่ขาดปาก เมื่อควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ แล้วเอ่ยขึ้นบอกหญิงสาวเมื่อเห็นว่าเธอหาที่ยึดเหนี่ยว
“เฮีย เดียร์ไม่ไหวแล้วค่ะ อ้ายยย...” หญิงสาวเอ่ยขึ้นบอก พร้อมกับส่ายหน้าไปมา และกอดร่างสูงไว้แน่นเมื่ออารมณ์ถึงขีดสุด และได้ปลดปล่อยน้ำหวานออกมาชะโลมแก่นกายของร่างสูงทันที
“ดะ เดียร์ จะแตกแล้ว อย่าตอดเฮีย” เสียงกระเส่าเอ่ยขึ้นมา เมื่อรับรู้ว่าหญิงสาวได้ไปถึงฝั่งฝันก่อนแล้ว
ตับ ตับ ตับ
ร่างสูงรีบสาดแรงใส่ไม่ยั้งแรง เพื่อให้ตามไปทันกับร่างบางที่สำรวจไปก่อนแล้ว จึงได้แต่สาดแรงแบบไม่ออมแรงเลย
“อ๊าสสส...ตะแตกแล้ว...” ไม่นานก็ถึงจุดหมายตามหญิงสาวไปติดๆ แท่งร้อนๆได้ปลดปล่อยลาวาเข้าสู่กายสาวจนหมดสิ้นทุกหยาดหยด
ร่างสูงจึงทิ้งตัวลงบนตัวของสาวอย่างหมดแรง เพราะความเหน็ดเหนื่อย ที่ทุ่มแรงโหมกระหน่ำแบบไม่ได้พักเลย
“เฮีย...” เดียน่าถามขึ้น เมื่อลมหายใจ เริ่มกลับมาเป็นปกติ
“ฟอด...รักนะครับ ทีนี้มั่นใจหรือยัง ว่ามีแค่เฮียคนเดียว ที่ได้อยู่ในตัวของหนู...” ร่างสูงหอมแก้มหญิงสาวไปหนึ่งฟอด แล้วเงยหน้าขึ้นมาพูดกับเธอ
“...” หญิงสาวเอาแต่พยักหน้ารับ พร้อมกับเม้มปากเอาไว้แน่นแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แสร้งหลบสายตาอย่างเขินอาย
“ไปครับ...เฮียพาไปอาบน้ำ ทุกคนรอฟังคำอธิบายเรื่องของเราอยู่ด้านล่างกัน” ร่างสูงช้อนร่างบางขึ้นมาในท่าอุ้มแตง แล้วเอ่ยขึ้นบอก
“อะไรน่ะ...” หญิงสาวตาลุกวาวขึ้นมาทันที ที่ได้ยินร่างสูงบอก พร้อมกับใบหน้าที่มีความกังวลขึ้นทันที
“ครับ ไม่ต้องพูดอะไรกับเฮียตอนนี้ รอพูดกับทุกคนทีเดียวเลยดีกว่า” ร่างสูงเอ่ยรับ พร้อมกับบอกให้หญิงสาวรอพูดทีเดียว แล้วพาเดินเข้าไปยังห้องน้ำทันที
“...” เดียน่าเงียบทันที และเริ่มคิดวิตก เพราะไม่รู้ว่าจะอธิบายบอกกับคนอื่นๆว่าอย่างไร
เมื่อเดินมาหยุดอยู่ตรงใต้ฝักบัว ร่างสูงจึงวางหญิงสาวลงอย่างช้าๆ แล้วเปิดน้ำให้ได้ไหลลงชโลมอาบร่างกายเปลือยเปล่าของทั้งสอง
“เมียเฮียเซ็กซี่จัง เหมือนวันแรกไม่มีผิด เห็นแล้วแทบอดใจไม่ไหวเลย ขออีกรอได้ไหมครับ” ร่างสูงเอ่ยชมขึ้น เมื่อเห็นใบหน้าของหญิงสาวที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ พร้อมกับเอ่ยขอด้วยใบหน้าที่ผุดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ขึ้น
“เฮีย...ไอ้คนแก่เจ้าเล่ห์ รีบอาบน้ำค่ะ” เดียน่ามองตาขวางขึ้นทันที พร้อมกับออกคำสั่งทันที
“ครับเมีย”
ตาลุงเอาแต่ใจ NCหลังจากที่ทุกคน แยกย้ายออกไปกันจนหมดแล้วจากตรงนี้ แต่ที่ห้องรับแขกก็ยังมีธนาและเดียน่ายังนั่งอยู่กันสองคน ยังไม่ยอมลุกไปไหนกัน“ไปนอนได้แล้วครับ” เสียงนุ่มของธนาเอ่ยขึ้นบอก เมื่อร่างบางไม่ยอมลุกขึ้น“เฮียขึ้นไปนอนก่อนได้เลยค่ะ เดียร์ยังไม่...” เดียน่ามองหน้า พร้อมกับกำลังจะเอ่ยขึ้น“ง่วงไม่ง่วงก็ต้องไปนอนครับ ต่อไปนี้ นอนห้องเฮียนะ” แต่ร่างสูงเอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน พร้อมกับเอ่ยเสียงออดอ้อน ส่งสายตามองอย่างหวานเยิ้ม แล้วช้อนร่างบางขึ้นแนบอกทันที“อุ้มเดียร์ทำไมค่ะ” เดียน่าที่หน้างุนงงอยู่เล็กน้อย แล้วยกแขนขึ้นโอบคอร่างสูงเอาไว้เพราะกลัวตก ที่จู่ๆ ร่างสูงก็มาอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาว“พาไปย้ายเฟอร์นิเจอร์ต่อครับ หนูไม่ได้ที่ยินชีโน่มันล้อเฮียเหรอ หืม” ธนาพูดขึ้นพร้อม กับอุ้มหญิงสาวขึ้นไปชั้นบนทันที“ก็แค่ล้อนี้ค่ะ ทำไมต้องเก็บเอามาใส่ใจด้วย” เดียน่าพูดขึ้นมา ระหว่างทางที่ยังไม่ถึงห้องนอน“ไม่ได้ครับ ล้อเรื่องอื่นเฮียยอมลูกได้ แต่มาล้อเรื่องนี้เฮียไม่ยอมเด็ดขาด ไปปั๊มลูกกันดีกว่าเนอะ” ธนาพาหญิงสาวเข้ามาในห้องนอนอันแสนกว้างของตน แล้ววางร่างบางลงบนที่นอนกว้าง จากนั้นก็คร่อมทั
ผ่านการอนุมัติจากลูกชายระหว่างที่รอผู้เป็นเจ้านายของบ้านลงมาอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟัง ทุกคนที่บ้านที่ทราบข่าวก็ยังคงนั่งอยู่รวมตัวกันที่ห้องรับแขกของบ้าน แม้กระทั่งเวลาจะล่วงเลยมาถึงดึกแล้วก็ตามแต่“ป้าแน่ใจนะ ว่าป้าไม่รู้เรื่องของนายกับน้องเดียร์เลย” นาทีเอ่ยถามนวลจันทร์ คนที่อยู่ใกล้ชิดเจ้านายมากที่สุด เพราะนวลจันทร์สามารถเข้าออกทุกห้องของบ้านหลังนี้ได้“ฉันก็สงสัยมานานแล้วล่ะ แต่ไม่กล้าพูดอะไร เพราะมันเป็นเรื่องของเจ้านาย” นวลจันทร์เอ่ยบอกกับทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้น“มึงไม่เอะใจเหรอไอ้เว นายมึงขับรถไปรับ ไปส่งน้องเดียร์เองทุกวัน ทั้งๆที่มันก็ไม่ใช่หน้าที่ของนายเลย แต่นายมึงก็ยังจะทำโดยไม่บ่นเลยสักคำ” นาทีพูดกับแฝดน้องขึ้น“แล้วใครจะไปกล้าถามเรื่องของเจ้านายว่ะ” เวลาตอบกลับแฝดผู้พี่ออกไป“น้องเดียร์นี้โชคดีเนอะป้านวล เหมือนหนูตกถังข้าวสารเลย” วิภา แม่บ้านสาวในวัยสามสิบปี เสริมขึ้นมา และแอบเหน็บแนมด้วยคำพูดขึ้น เพราะเธอก็รู้สึกอิจฉาเดียน่าอยู่ไม่น้อย เธอก็พยายามจะอ่อยเจ้านายหนุ่ม แต่เจ้านายกลับไม่ชายตามองเลย“เอ็งพูดให้มันดีๆ น่ะนางวิ ระวังคุณธนามาได้ยินเข้าถูกเฉดหัวทิ้ง ข้าช่วยอะ
ช่วยลบรอย NCเสียงสะอื้นสั่นเบาๆ จากคนร่างสูง ทำให้เดียน่ารับรู้ได้ทันที เพราะร่างสูงยิ่งกอดเธอไว้แน่นขึ้น และไม่ยอมปล่อยเธอออกจากอ้อมกอดเลย“เฮีย...เฮียร้องไห้หรือ” เดียน่าที่ตกใจอยู่ ถามขึ้นมาทันทีเมื่อรับรู้ได้ธนาจึงรีบซับน้ำตาของตัวเองออก เงยหน้าขึ้นมาเพื่อกลั้นหยาดน้ำตาเอาไว้ แล้วลูบที่ศีรษะของหญิงสาว พร้อมกับเอ่ยขึ้น“เปล่าครับ เฮียไม่ได้เป็นอะไร” ธนาพยายามปฏิเสธ เมื่อถูกหญิงสาวเห็นความอ่อนแอของตน“เดียร์ขอโทษที่ทำให้เฮียเป็นแบบนี้” หญิงสาวรีบขอโทษ เมื่อเห้นใบหน้าของธนาที่พร่าเลือนเพราะหยดน้ำตา“เฮียสิครับ ที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษหนู เรื่องทั้งหมดเป็นเพราะเฮีย หนูเลยต้องมาเจออะไรแบบนี้ ขอโทษนะครับ ต่อไปนี้เฮียจะไม่ประมาทอีกแล้ว” ร่างสูงเมื่อได้ยินคำขอโทษจากปากของหญิงสาว ก็รีบขอโทษเธอกลับทันที พร้อมกลับโยนความผิดมาลงที่ตัวเอง“เฮีย...”“ตรงนี้...แล้วตรงนี้ และทุกๆส่วน ให้จำเฉพาะความรู้สึกกับเฮียก็พอครับ” ร่างสูงจูมพิตไปทั่วทุกส่วนตามร่างกายของเดียน่า แล้วเอ่ยขึ้นมาพูดพร้อมกับสบตาเธอ“...” หญิงสาวไม่เอ่ยตอบอะไร กัดริมฝีปากเบาๆเพราะความเขิน แล้วยกมือขึ้นมาลูบปากของร่างสูงเบาๆ“เลิกกิน
ลบรอยสิ่งชั่วร้ายบ้านปัญญาพิวัฒน์“หนูเดียร์...” นวลจันทร์เอ่ยขึ้นมาอย่างตกใจที่เห็นเจ้านายหนุ่มอุ้มหญิงสาวเข้ามาภายในบ้าน“ป้านวลเอาผ้าชุบน้ำใส่กะละมังขึ้นมาที่ห้องผมทีนะครับ” ธนาเอ่ยสั่ง แล้วรีบอุ้มหญิงสาวขึ้นไปชั้นบนของบ้านทันที โดยอุ้มเดียน่าเข้าไปที่ห้องของตัวเอง แต่ไม่ได้อุ้มหญิงสาวไปที่ห้องของเธอร่างสูงวางหญิงสาวลงบนที่นอนกว้างนั้นอย่างเบามือ และเอาผ้าห่มปิดร่างกายของเธอเอาไว้“น้ำค่ะคุณธนา” นวลจันทร์ที่ถือกะละมังขึ้นมาตามหลังเอ่ยขึ้นบอก“ขอบคุณครับ...” ธนาเดินออกไปรับกะละมังมาจากนวลจันทร์“เอ่อ...ให้ป้าทำไหมค่ะ...” นวลจันทร์ถามขึ้นมา เพราะว่าเท่าที่รู้ตั้งแต่ที่อยู่บ้านหลังนี้มา ธนาก็ไม่เคยดูแลใครมาก่อน“ไม่เป็นไร...ผมทำเองได้ครับ ป้ามีอะไรทำก็ไปทำเถอะ รอเดียร์ตื่นขึ้นมา ผมจะพาเดียร์ลงไปอธิบายให้ทุกคนฟังเองครับ” ธนาเอ่ยบอกนวลจันทร์ออกไป แล้วหันไปมองทางเดียน่าที่ยังคงหลับสนิทอยู่บนที่นอนของเขา“ค่ะ...ป้าฝากหนูเดียร์ด้วยนะคะ” นวลจันทร์เมื่อไม่สามารถที่จะขัดคำสั่งของเจ้านายได้ จึงต้องออกไปทันทีธนาจัดการถอดเสื้อผ้าของเดียน่าออกจนหมด แล้วเช็ดตัวให้หญิงสาวอย่างเบามือ และเอาเสื้อผ
สะสางความเก่าในอดีต“มากันแล้วสิน่ะ หึ” ปีเตอร์เค้นหัวเราะออกมาทันที เมื่อได้ยินเสียงปืนดังมาจากทางด้านนอก“คุณธนา” หญิิงสาวมีความหวังขึ้นมาทันที เพราะคิดว่าคงเป็นธนาแน่ แต่ก็อดเป็นห่วงอยู่ไม่น้อยเมื่อได้ยินเสียงปืนดังขึ้น“ไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะให้มันได้เจอเธอแน่ แต่ก่อนอื่นเรามาสนุกกันก่อนนะ” เสียงเข้มพูดขึ้น พร้อมกับสายตาที่ดูดุดันขึ้นมา“ปล่อยนะ ไอ้แก่หื่นกาม” หญิงสาวดีดดิ้นทันที เมื่อร่างสูงมาคร่อมร่างของเธอเอาไว้ พร้อมกับพ่นคำด่าออกมา สาดใส่คนตรงหน้าเธอ“ฉันกับไอ้ธนาก็ไม่ต่างกันหรอก เป็นเมียฉันกับเป็นเมียมันก็พอๆกันนั้นแหล่ะ” ปีเตอร์ยังคงพูดขึ้นมา พร้อมกับล็อคมือของหญิงสาวเอาไว้ขึ้นเหนือศีรษะ“ปล่อย กรี้ดดดด” หญิงสาวกรีดร้องออกมาทันที เมื่อร่างสูงตรงหน้าซุกไซร้มาที่ซอกคอของเธอคว๊ากกกกปีเตอร์เมื่อเสือร้ายเข้าครอบงำ ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น ฉีกเสื้อนักศึกษาของหญิงสาวออก ทำให้กระดุมขาดหลุดรุ่ยออกไปคนละทิศละทาง เหลือเพียงแค่บราที่ปิดเต้าอวบเอาไว้“ไม่...คุณธนา ฮือ...ช่วยเดียร์ด้วย” หญิงสาวร้องเรียกหาคนที่เธอต้องการอยู่ตอนนี้ออกมาทันที พร้อมกับอาการหวาดกลัวที่ก่อตัวขึ้นมา“ร้องไป มันก็ไม
ความบาดหมางในอดีตคาสิโน (ปีเตอร์)ชายหนุ่มในวัยสามปี อุ้มหญิงสาวในชุดนักศึกษามีผ้าคลุมศีรษะ และมือที่ถูกมัดติดกันไว้ พาดบ่าอุ้มเข้ามาภายในห้องตามที่เจ้านายสั่ง“มาแล้วครับนาย” เชน ลูกน้องของปีเตอร์ เอ่ยขึ้นเมื่อพาหญิงสาวที่เจ้านายต้องการตัว พาเข้ามาที่ห้องนอนของเจ้านายตามคำสั่ง แล้ววางลงบนที่กว้างทันที“เปิดผ้าออก กูอยากจะรู้นัก ว่ามีอะไรดีแค่ไหน ถึงทำให้คนอย่างไอ้ธนาหลงจนโงหัวไม่ขึ้น” ปีเตอร์ เจ้านายในวัยย่างสามสิบห้าปี เอ่ยสั่งลูกน้องขึ้นมา“พวกแกเป็นใคร แล้วพาฉันมาที่นี่ทำไมกัน” หญิงสาวสาดคำถามขึ้นทันที ที่ผ้าหลุดออกจากศีรษะ เพราะชายหนุ่มในห้องนี้ ล้วนแต่เธอไม่เคยรู้จัก หรือเจอหน้ามาก่อนเสียด้วยซ้ำ“ว้าว...แม่สาวน้อย สวยใช้ได้เลยนี้ ไม่น่าล่ะถึงทำเอาไอ้ธนาหลงจนหัวปักหัวปำ” เสียงทุ้มของปีเตอร์ร้องว้าวขึ้นมาทันที ที่ได้เห็นใบหน้าของหญิงสาวชัดๆ เต็มสองตา“ปล่อยฉัน พวกต้องการอะไร” หญิงสาวเอ่ยขึ้นมาเสียงดัง พร้อมกับพยายามดีดดิ้น เพื่อให้เชือกที่มัดมือหลุดออก“เฮ้ย พวกมึงก็เบาๆ กันหน่อยสิ ของกูช้ำหมดกันพอดี” ปีเตอร์ร้องห้ามลูกน้องขึ้น เมื่อเข้าไปจับตัวหญิงสาวไว้แน่น พร้อมกับเงื้อมมือ หม