บทที่ 19 ง้อ (3) จบตอน

“หมายความว่ายังไงคะ”

          “หัวใจของพี่ซื้อใจของมะนาวได้ไหมครับ” คำพูดของคินน์ทำเอามะนาวใจเต้นแรงอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ยังไม่เข้าใจความหมายของเขาเสียทีเดียว

          “มะ...หมายความว่ายังไงคะ”

          “มะนาวคงรอคำว่ารักจากพี่ใช่ไหมครับ พี่ขอโทษ...ที่ผ่านมาพี่แค่ไม่มั่นใจตัวเอง” เพราะเคยอกหักมาแล้วครั้งหนึ่งมันทำให้เขาเจ็บแทบขาดใจ จนกลัวว่าจะบอกรักใครสักคน และกลัวว่าคนคนนั้นจะหายไป แต่ตอนนี้เขาคงต้องเลือกบอกรักเธอแล้วเพราะเขาไม่อยากให้เธอหายไปไหนอีก

          “พี่คินน์”

          “พี่โง่เองที่มัวแต่มองอดีต ทั้งๆ ที่ปัจจุบันของพี่กับมะนาวมันดีและความสุขมาก ให้โอกาสพี่ได้ไหมมะนาว ให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม พี่ไม่อยากเสียมะนาวให้ใครอีกแล้ว พี่ไม่อยากต้องกลายเป็นคนโง่ที่ปล่อยคนที่พี่รักไปอีกแล้ว”

          “พี่คินน์รักมะนาวจริงๆ เหรอคะ” เธอยอมรับว่าตัวเองรักคินน์มาก และคินน์เองก็ดีมาก ดีจนเธอไม่อยากเอาตัวเองไปเทียบกับเขาเลยด้วยซ้ำ จนบางครั้งอยากถอยออกมาเพื่อให้เขาอยู่กับคนที่คู่ควร แต่เธอกลับทำใจปล่อยมือของผู้ชายแสนดีคนนี้ไม่ได้จริงๆ

          “ครับ...อาจจะรักตั้งแต่ครั้งแรกที่เรารู้จักกันก็ได้ พี่ตื่นเต้นทุกครั้งที่อยู่ข้างๆ มะนาว พี่ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครมาก่อน ขนาดกับน้ำตาลพี่กลับไม่เคยเป็นอย่างนี้ พี่อยากนอนกอด อยากให้มะนาวอยู่ใกล้ๆ พี่อย่างนี้ จนเหมือนเสพติดมะนาวไปแล้ว มะนาวอย่าทิ้งพี่ได้ไหมครับ พี่แก่แล้ว พี่อยากมีมะนาวอยู่ข้างๆ พี่แบบนี้และตลอดไป”

          คำพูดที่ถูกกลั่นกรองออกมาจากความคิดของเขาทำเอาเธอถึงกับน้ำตาซึมเพราะใครจะคิดว่าวันนี้เธอกำลังถูกขอความรัก ทั้งๆ ที่ผ่านมาเธอเองที่อยากได้รักจากเขา

          “แล้ววันหนึ่งพี่คินน์จะเบื่อมะนาวไหม มะนาวไม่รู้ว่าตัวเองดีพอสำหรับพี่ไหม” ด้วยฐานะที่แตกต่างกันทำให้เธอไม่อยากคิดไปไกลมากกว่านี้ แม้จะแอบหวังลึกๆ ว่าอยากจะอยู่กับเขาตลอดไป

          “ไม่ครับ ไม่เบื่อ หลังมะนาวเรียนจบ เราแต่งงานกันเลยได้ไหมครับ อีกแค่เทอมเดียวใช่ไหม”

          “อะไรนะคะ” หญิงสาวถามย้ำอีกครั้งเพราะกลัวว่าตัวเองจะได้ยินผิด

          “มะนาวเรียนจบแล้ว เราแต่งงานกันนะครับ พี่แก่แล้ว พี่ไม่อยากรอแล้ว พี่อยากมีลูก ลูกของเราสองคน” ด้วยความที่เขาเอ็นดูน้องควีนมากๆ เขาเคยหวังลึกๆ ว่าอยากมีลูกสาวที่น่ารักแบบน้องควีนได้ และมะนาวเองก็สวยน่ารัก เขาเชื่อว่าลูกเขาก็ต้องสวยและน่ารักเหมือนกัน

          “มันไม่เร็วไปเหรอคะ” มะนาวถามอีกครั้ง เพราะเห็นว่าเราสองคนเพิ่งรู้จักกันไม่นานแค่ไม่กี่เดือนด้วยซ้ำ

          “มันไม่มีอะไรเร็วหรือช้าหรอกมะนาว ถ้ามันใช่ มันก็คือใช่ หรือมะนาวไม่รักพี่ครับ บอกพี่มาเถอะครับ พี่จะได้ทำใจ” คินน์บอกด้วยเสียงอ่อน และต่อให้เธอบอกว่าไม่รักเขาแล้ว เขาก็คงตามตื๊อเธออยู่อย่างนี้ จนกว่าหญิงสาวจะใจอ่อน

          “มะนาวรักพี่คินน์ค่ะ รักมาก...และเจ็บมากด้วย” เธอบอกความรู้สึกของตัวเองออกไป เพราะไม่อยากปิดกั้นอารมณ์และความรู้สึกของตัวเองอีกแล้ว

          “พี่ขอโทษครับ วันนี้พี่พูดแรงกับมะนาวมาก วันนี้มะนาวแก้วบาดด้วย แทนที่พี่จะช่วยมะนาวแต่พี่กลับปล่อยให้มะนาวมาเจอกับอะไรแบบนี้” เหตุการณ์ทุกอย่างมีเขาเป็นต้นเหตุ และถ้ามะนาวไม่ได้กลับมาบ้านหลังนี้ คงไม่เกิดเรื่องบ้าๆ พวกนี้

          “พี่คินน์...”

          “พรุ่งนี้เราจะไปพบแม่พี่กัน พี่รอแค่มะนาวเรียนจบเท่านั้น แล้วเราสองคนจะแต่งงานกันทันทีนะครับ” คินน์ดึงร่างบอบบางของมะนาวเข้ามาโอบกอดอีกครั้ง

          “คือ...มันจะเร็วไปไหม”

          “ไม่ครับ ช้าไปแล้ว พี่สามสิบห้าปีแล้วนะมะนาว พี่ไม่อยากแก่ก่อนลูกโตนะครับ” คินน์บอกอย่างเร่งเร้า เพราะยิ่งนับวันมะนาวยิ่งสวยขึ้น ยิ่งโตเธอยิ่งสวยจนอดหวงแหนในความสวยและน่ารักของเธอไม่ได้จริงๆ และเขาจะไม่มีทางปล่อยให้หญิงสาวหนีไปไหนได้อีก

          “คือ...” มะนาวยอมรับว่าตัวเองไม่ได้ตั้งตัวกับการขอแต่งงานของเขาด้วยซ้ำ เพราะที่ผ่านมาเธอขอแค่เขาบอกรักเธอก็พอแล้วเท่านั้น แต่ตอนนี้เขากลับคุยเรื่องแต่งงาน ทั้งๆ ที่เธอไม่ได้คาดหวังขนาดนี้ด้วยซ้ำ

          “ห้ามปฏิเสธแล้วครับมะนาว เราสองคนจะแต่งงานกันหลังเรียนจบ แม่พี่บอกว่าอยากอุ้มหลานแล้ว เราจะมีลูกกันเลยนะครับ มะนาวไม่ต้องกินยาคุมตั้งแต่ตอนนี้เลยก็ยิ่งดี”

          “หะ...เร็วไปไหมคะ”

          “ก็อีกไม่กี่เดือนมะนาวก็เรียนจบแล้ว ถึงตอนนั้นก็ท้องและแต่งงานพอดีครับ พี่วางแผนมาแล้ว” คินน์บอกแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

          สำหรับเขามะนาวคือทุกสิ่งทุกอย่าง เขารักเธอมากเพียงแต่กลัวจะผิดหวังเท่านั้นเลยไม่เคยบอกความในใจของตัวเองแบบนี้ และเมื่อจะเสียมะนาวไป และยิ่งรู้ว่าเธอกำลังโดนทำร้ายเขายิ่งรู้สึกเจ็บปวดมาก