Se connecterShare
Episode 02 แพ้ ชนะ?
Dernière mise à jour:
2025-04-18 05:34:50Episode 02 แพ้ ชนะ?
เสียงลูกเต๋าที่กลิ้งไปมาตามแรงเขย่าเป็นเพียงเสียงเดียวที่ดังขึ้นในตอนนี้เนื่องจากตอนนี้บรรยากาศรอบๆ ตัวตกอยู่ภายใน้ความเงียบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว “สูง หรือ ต่ำคะ” คำตอบที่จะชี้ชะตาเธอทำให้เธอรู้สึกกดดันไม่น้อย แต่นับว่ายังโชคดีที่คราวนี้เธอไม่ได้เป็นฝ่ายเลือกก่อน เธอจ้องมองไปยังแววตาลึกลับที่ยากจะคาดเดาของอีกฝ่าย ปลายนิ้วเรียวยาวเคาะลงบนโต๊ะเป็นจังหวะสองสามทีโดยที่สายตายังคงจ้องมองมาที่คนตัวเล็กที่นั่งรอฟังคำตอบของเขาอยู่ฝั่งตรงข้าม “สูง” “สูง” คนตัวเล็กรีบตอบตามอีกฝ่ายในทันที ทำให้เจโรมยกยิ้มมุมปากให้กับความเจ้าเล่ห์ของคนตัวเล็ก “สูง เสมอค่ะ” “แย่ล่ะสิ 3 ต่อ 3 แล้วมาดวนอีกรอบให้รู้แพ้ชนะกันดีกว่าไหม?” ชายหนุ่มยกคิ้วหนาเลิกขึ้นถามพร้อมกับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ทำเอาคนตัวเล็กรู้สึกสยดสยองจนไรขนอ่อนลุกชันไปทั่วเรือนร่าง “ฉันก็อยากต่อให้รู้แพ้รู้ชนะเหมือนกันนั้นแหละ แต่วันนี้ฉันไม่มีเวลาแล้วไว้คราวครั้งจะให้นายแก้มือใหม่แล้วกัน” คนตัวเล็กเชิดหน้าตอบด้วยท่าทางหยิ่งยโสเหมือนเคย ก่อนจะหยิบกระเป๋าครัชใบเล็กสีดำของตัวเองเตรียมลุกเดินจากไป เธอรีบลุกเดินออกมาจากโต๊ะด้วยความรู้สึกโล่งอกอย่างบอกไม่ถูกที่สามารถผ่านพ้นสถานการณ์แปลกประหลาดนี้ไปได้อย่างฉิวเฉียด ทว่าเดินไปได้เพียงไม่กี่ก้าวต้นแขนของเธอก็ถูกรั้งเอาไว้จากทางด้านหลังเสียก่อน “อ๊ะ!” หญิงร้องอุทานออกมาเสียงแหลมหันกลับไปมองเจ้าของมือหนาที่คว้าต้นแขนเธอเอาไว้ด้วยสีหน้ามีคำถาม “เมื่อไหร่ดี?” “อะไรเมื่อไหร่?” เธอเอียงคอถามทวนคำถามของเจโรมด้วยความไม่เข้าใจว่าเขากำลังจะสื่อถึงเรื่องอะไร “แก้มือไง จะแก้มือเมื่อไหร่ดี?” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ พรางออกแรงดึงร่างบางให้เซเข้าประชิดตัวเบาๆ ทำให้ตอนนี้เธอกับเขาอยู่ห่างจากกันเพียงไม่กี่คืบเท่านั้น ความใกล้ชิดที่เกิดขึ้นกะทันหันทำให้เธอได้สังเกต และจดจำใบหน้าคมคายของเขาชัดๆ เช่นเดียวกับเขาเองที่พยายามจดจำใบหน้าของเธออย่างเปิดเผยไม่ต่างกัน “ไม่รู้สิ ถ้ามีโอกาสคงได้แก้มือกันใหม่ แต่ถ้าเป็นไปได้ฉันก็ไม่อยากเจอคุณอีกแล้ว” “ทำไมกลัวแพ้เหรอ?” “กลัวสายตาเจ้าเล่ห์ของคุณมากกว่า ดูก็รู้ว่าเป็นพวกคิดไม่ซื่อ” คนตัวเล็กบอกพร้อมกับดึงมือหนาที่จับต้นแขนเธอเอาไว้ออกเบาๆ ซึ่งเขาเองก็ให้ความร่วมมือแต่โดยดี “งั้นบอกหน่อยสิว่าเธอชื่ออะไร” “จำเป็นด้วยเหรอ ในเมื่อเราคงไม่ได้เจอกันอีก?” “แล้วรู้ได้ไงว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีก? เราอาจจะเจอกันเร็วๆ นี้ก็ได้” “คาร์ลิน! ไปไหนมาเนี่ยตามหาตั้งนาน” เสียงตะโกนเรียกจากเม็ดฝนดึงความสนใจจากคาร์ลิน และคนอื่นๆ ให้หันไปมองยังต้นเสียงด้วยความอยากรู้อยากเห็น “เกิดเรื่องอะไรรึเปล่าทำไมคนเต็มเลย?” เซเวียร์ที่วิ่งตามเม็ดฝุ่นมารีบถามด้วยความตกใจ “ไม่มีอะไรหรอกกลับกันเถอะ” คาร์ลินหันไปตอบกับเพื่อนๆ ของเธอโดยไม่คิดจะหันไปล่ำลาเจโรมเลยด้วยซ้ำ “แล้วเจอกันคาร์ลิน” ใบหน้าหวานหันกลับไปมองเจโรมที่ยืนยกยิ้มมุมปากโบกมือส่งเธอด้วยใบหน้าเรียบเฉยไม่ได้แสดงความรู้สึกยินดียินร้ายอะไรกับประโยคกำกวมของเขา “รู้จักกันเหรอ?” เม็ดฝุ่นกระซิบถามระหว่างทางเดินกลับ “รู้จักเมื่อกี้มั้งชื่อเจโรมเป็นเจ้าของคาสิโนที่นี่” “เจ้าของที่นี่!” เม็ดฝุ่นตาโตด้วยความตื่นเต้นไม่คิดว่าผู้ชายหน้าตาหล่อมีเสน่ห์คนนั้นจะเป็นเจ้าของคาสิโนแห่งนี้ “อือ แต่ทำไมรู้สึกว่าไม่น่ารู้จักจะดีกว่านะ” คนตัวเล็กตอบกลับอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่นัก “คุณหนูครับนายท่านโทรมาครับ” “เฮ้ย! มาได้ยังไงเนี่ย!” คาร์ลินตาโตด้วยความตกใจที่ขณะเดินกลับไปที่รถก็มีบอดี้การ์ดของเธอโผล่มายื่นโทรศัพท์มือถือส่งมาให้ตรงหน้าเธอ “ตามดูแลคุณหนูเป็นหน้าที่ของผมครับ ตอนนี้นายอยู่ในสายครับ” คนตัวเล็กเบะปากคว่ำหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากเพื่อนรักทั้งสองคน แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครช่วยเธอได้เพราะทั้งเซเวียร์ และเม็ดฝุ่นต่างพากันเบือนหน้าหนีอย่างพร้อมเพรียง เธอสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เรียกขวัญกำลังใจให้ตัวเองก่อนจะกรอกเสียงหวานลงไปหาคนปลายสาย พรางคิดในใจว่าถ้าหากพ่อของเธอรู้ว่าวันนี้เกิดอะไรขึ้นคงได้กลายเป็นเรื่องใหญ่โตแน่นอน “ป๊ะป๋าขา~” (เดี๋ยวนี้พูดอะไรไม่เชื่อฟังกันแล้วใช่ไหม) “ป๊ะป๋าอย่าดุคาร์ลินได้ไหมคะ” (ไม่ดุแล้วก็เป็นแบบนี้ใช่ไหม หนีป๋าหนีบอกี้การ์ดไปเที่ยวในสถานที่แบบนั้นคนเดียวได้ยังไง) “ไม่ได้มาคนเดียวนะคะ มากับเซเวียร์ เม็ดฝุ่นก็มาด้วย” (งั้นป๋าต้องเริ่มจัดการจากใครก่อนดี) น้ำเสียงเยือกเย็นของอาคิรามาเฟียพ่อลูกสองที่ดังเล็ดลอดออกมาจากโทรศัพท์มือถือทำเอาเซเวียร์ เม็ดฝุ่น และคาร์ลินมองหน้ากันสลับไปมาด้วยสีหน้าเจือนในทันที เพราะครั้งก่อนที่หนีเที่ยวกันโดยไม่บอกบอดี้การ์ดนั้น อาคิราถึงกับยกพวกมาบุกเป็นสิบๆ คนเพียงเพื่อพาตัวคาร์ลินกลับบ้าน ————————- ยัยน้องพ่อโทรตาม🥹
Latest chapter
พ่ายรักเดิมพัน บทส่งท้าย
บทส่งท้ายสิ่งแรกที่คาร์ลินทำหลังจากกลับมาจากอิตาลีคือการตรงไปหาเฟลิกซ์ ซึ่งแน่นอนว่าเธอได้ขออนุญาตเจโรมก่อนมาแล้ว และเขาเองก็นั่งรอเธออยู่ที่ด้านนอก“ขอบคุณที่ยังอุตส่าห์มาหากันนะ” เฟลิกซ์ทักทายร่างบางที่เดินเข้ามาหาเขาภายในห้องทำงานที่กาสิโนพร้อมแหวนเพชรเม็ดโตบนนิ้วนางข้างซ้าย“ฉันก็ต้องมาหาอยู่แล้วสิ”“ตอบตกลงไปแล้วฉันจะมีค่าอะไรอีก”“ขี้น้อยใจจัง เดี๋ยวหาสวยๆ ให้เอาไหม”“ถ้าแค่เป็นผู้หญิงสวยๆ ก็พอ ฉันหาใครก็ได้ไม่จำเป็นต้องรอลินมานานขนาดนี้หรอก”“เพราะรู้ว่านายรอวันนี้ถึงได้ตั้งใจมาบอกไม่ให้รอไง คนดีๆ แบบนายสมควรได้เจอคนดีๆ นะ ฉันไม่เหมาะสมกับนายหรอก” คาร์ลินพยายามปลอบโยนเฟลิกซ์เพื่อรักษามิตรภาพระหว่างเธอกับเขาเอาไว้"ทำไมถึงเป็นมัน ทำไมไม่เป็นฉัน ลินรับปากฉันแล้วนี่ว่าจะหย่ากับมัน”“เพราะไม่อยากผิดคำพูดที่รับปากไว้ฉันเลยหย่ากับเขาแล้ว” คาร์ลินบอกพร้อมกับหยิบเอกสารการหย่าออกมาจากกระเป๋าให้เฟลิกซ์ดู
พ่ายรักเดิมพัน Episode 36 สัญญาตาย
Episode 36 สัญญาตายและดูเหมือนว่าทั้งสองคนเองก็รู้ตัวเหมือนกันว่าคาร์ลินกำลังรอคำตอบจากพวกเขาทั้งสองคน ถึงได้เอ่ยปากพูดขัดจังหวะขึ้นมา“มองหน้าป๊ะป๋าเหมือนจะมีคำถามนะ”“เราสองคนพ่อลูกแค่มองตาก็รู้ใจแล้วไม่ใช่เหรอคะ งั้นก็ตอบมาเลยสิคะไม่เห็นต้องรอให้ถามเลย” คาร์ลินบอกกับอาคิรา“แค่อยากมาอยู่ในทุกช่วงชีวิตของลูกน่ะ”“แล้วป๊ะป๋าไม่มีความคิดเห็นเรื่องเจโรมกับหนูหน่อยเหรอคะ”“โตแล้วตัดสินใจเองสิ ถึงจะหวงมากแต่ก็ทำได้แค่คอยปกป้องอยู่ห่างๆ เพราะตอนนี้ลูกสาวพ่อโตแล้ว”“ทำไมไม่บอกเจ๊ไปด้วยว่าพ่อให้พี่สาวเขา กับเขาเซ็นสัญญายินยอมตายหากทำให้เจ๊เสียใจ” อาคินพูดแทรกขึ้นพร้อมกับชูสัญญาที่พึ่งเซ็นมาหมาดๆ ในมือ“ว่าไงนะ!”“อย่างโหด/โหดฉิบหายเลย” ไม่ใช่แค่คาร์ลินที่ส่งเสียงร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ แต่ทั้งเม็ดฝุ่น และเซเวียร์ซึ่งไม่คุ้นชินกับวงการมืดของเหล่ามาเฟียต่างก็พากันตกใจไปตามๆ กันอาคินเองก็ช่วยใ
พ่ายรักเดิมพัน Episode 35 เซอร์ไพรส์
Episode 35 เซอร์ไพรส์เป็นอีกหนึ่งในหลายครั้งที่เธอมักจะมองลึกไปในดวงตาของเขาเพื่อรอคำตอบที่มันสะท้อนออกมาเพื่อยืนยันคำตอบของเขาว่าจริงเท็จมากแค่ไหน“พูดไปเธอก็คงจะไม่เชื่อ”“ก็พูดมาก่อนสิ เพราะฉันอยากฟังไม่ว่าคำตอบมันจะจริง หรือเป็นแค่เรื่องโกหกก็ตาม”“ฉัน...”“คุณลูกค้ามีอะไรให้ช่วยไหมคะ” คาร์ลินกลอกตาขึ้นบนด้วยความหงุดหงิดที่ถูกพนักงานส่งเสียงขัดจังหวะเสียก่อนเธอรีบจัดการเสื้อผ้าของตัวเองให้เรียบร้อยก่อนจะเดินนำเจโรมออกไป เธอยืนสบตากับพนักงานที่รบกวนช่วงเวลาสำคัญเธอครู่หนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ทำอะไร เพียงเดินถือชุดที่ลองไปวางลงบนเคาน์เตอร์คิดเงิน เจโรมเดินตามออกมาจัดการเรื่องค่าใช้จ่าย พร้อมกับจัดแจงนำของไปส่งยังโรงแรมที่เขาจองเอาไว้“ไม่ฟังฉันตอบก่อนเหรอ”“ไม่มีอารมณ์จะฟังแล้ว”“งั้นอยากฟังเมื่อไหร่ก็บอกแล้วกัน” เขาบอกพร้อมกับบีบแก้มนุ่มนิ่มด้วยความมันเขี้ยว &ldq
พ่ายรักเดิมพัน Episode 34 รื้อฟื้นความหลัง
Episode 34 รื้อฟื้นความหลังสายตาหวานเยิ้มมองการเคลื่อนไหวของชายหนุ่มผ่านกระจกสะท้อนตรงหน้าด้วยความรู้สึกเสียวซ่าน เมื่ออีกฝ่ายเลื่อนมือลงลูบไล้เนินสามเหลี่ยมอวบนูนไปมาจนเปียกชุ่มไปด้วยน้ำหวานที่ถูกกระตุ้นออกมา“ไหนว่าไม่ให้จับ” อีกฝ่ายเอ่ยแซวย้อนคำพูดของหญิงสาวที่เคยพูดเอาไว้ก่อนหน้านี้“ก็ตอนนั้นยังไม่อยากนี่” คนตัวเล็กตอบตาใส ไม่ได้รู้สึกกระดากอายที่ถูกยอกย้อนเลยแม้แต่น้อย“หืม อยากอะไร” เจโรมแกล้งเอ่ยถามทั้งที่ตัวเขาเองก็รู้คำตอบอยู่แล้ว หนำซ้ำยังยิ่งกลั่นแกล้งเธอด้วยการดันเอาปลายนิ้วเรียวยาวเข้าไปทักทายปากช่องทางรักเปียกชื้นของคนตัวเล็กจนร่างบางบิดเกร็งไปมาใบหน้าหวานเหยเกไปตามสัญชาตญาณ ยิ่งเธอตอบช้ามากเท่าไหร่ปลายนิ้วร้ายก็ยิ่งดันเข้าไปลึกมากขึ้นเท่านั้น“ตกลงอยากอะไรไม่เห็นพูด” ยิ่งคนตัวเล็กพยายามกลั้นเสียงครางกระเส่าเอาไว้ อีกฝ่ายก็ยิ่งกระตุ้นแกล้งให้เธอเปล่งเสียงออกมา“อะ...อยากได้”“อยากได้อะไร”“อยากได้
พ่ายรักเดิมพัน Episode 33 ฮันนีมูน
Episode 33 ฮันนีมูนคาร์ลินมองปลายทางที่เครื่องลงจอดยังประเทศอิตาลีด้วยความประหลาดใจ ไม่คิดว่าเขาจะพาเธอมาไกลถึงขนาดนี้ ที่สำคัญเธอยังไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยต่างหาก“กระเป๋าฉันล่ะ” คนตัวเล็กเอ่ยถามหากระเป๋าสะพายคู่ใจที่มีของสำคัญของเธออยู่ในนั้นหลายอย่างทั้งเอกสาร โทรศัพท์ และบัตรเครดิตต่างๆ“เก็บเอาไว้ให้แล้ว เราจะไม่ใช้โทรศัพท์กันตลอดระยะเวลาที่อยู่ที่นี่”“แล้วทำไมฉันต้องอยู่ที่นี่ ตกลงลักพาตัวฉันมาทำไม” คนตัวเล็กกระแนะกระแหนอย่างไม่เกรงกลัวสถานการณ์ในตอนนี้เลย“แค่จะพาเมียมาฮันนีมูนนี่เรียกลักพาตัวเลยเหรอ ไม่ดูรุนแรงเกินไปหน่อยรึไง” เจโรมแสร้งตีหน้าเศร้าราวกับตัวเองเป็นผู้ถูกกระทำถูกกล่าวหาให้ความเท็จ“ฮันนีมูน?”“ใช่ เราจะมาฮันนีมูนกันที่นี่ ที่นี่จะมี
พ่ายรักเดิมพัน Episode 32 ลักพาตัว
Episode 32 ลักพาตัวหน้าตาที่โดดเด่นบวกกับการแต่งตัวที่เน้นเรือนร่างที่สมส่วนตามมาตรฐานทำให้แม้จะนั่งดื่มอยู่เฉยๆ แต่ก็มีผู้ชายมากมายให้ความสนใจอยากเข้ามาทำความรู้จักกับเธอ“สวัสดีครับมาคนเดียวเหรอ”คาร์ลินเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงที่โน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมากระซิบข้างหูเธอท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังแข่ง เธอไม่ได้ตอบคำถามของเขาแต่ยกแก้วตัวเองขึ้นจิบแทนทำราวกับเขาเป็นเพียงอากาศธาตุสำหรับเธอ ยิ่งเห็นหน้าเขาเธอก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิด เพราะสีผมบลอนด์ทองของเขามันทำให้เธอนึกถึงใครบางคนที่เธอกำลังบ่นถึงเมื่อครู่“ผมชื่อ...”“ฉันไม่ได้อยากรู้จัก” คาร์ลินถอนหายใจออกมาด้วยความรำคาญ ก่อนจะพูดดักอีกฝ่ายอย่างไม่สบอารมณ์“ดูเหมือนคุณจะอารมณ์ไม่ค่อยดีนะ”“เพราะเห็นหน้าคุณไงเลยอารมณ์ไม่ค่อยดี” คำตอบที่ไร้ซึ่งมิตรภาพสำหรับคนแปลกหน้า ทำให้อีกฝ่ายเองก็รู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไหร่นัก แต่โชคดีที่มีคนเข้ามาช่วยห้ามไม่ให้เรื่องบานปลายเอาไว้เสียก่อน“เขาไม่อยากคุยด้ว
Vous vous intéresseriez aussi à
