หลักฐาน

"ไอ้คนทุเรศ นี่คุณคิดจะฆ่าฉันหรือไง"

กำปั้นน้อยๆถูกทุบรัวลงไปบนไหล่แกร่งนั่นอย่างแค้นเคือง ใบหน้าเปียกชื้นเกาะพราวไปด้วยหยดน้ำหากแต่ก็ปนเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาด้วยความตกอกตกใจ

"ว่ายน้ำก็เป็นนี่จะต้องกลัวอะไร"

"แต่ฉันตกใจ นี่คุณเล่นบ้าอะไรของคุณ รู้หรือเปล่าว่าเมื่อกี้ฉันเกือบหมดอากาศหายใจไปแล้ว"ด้วยความตกใจแถมยังร้องไห้ไปด้วย จึงทำให้ฉัตรตะวันเหลืออดตะคอกกลับไปอย่างไม่ไว้หน้า

"แล้วหมดไหมล่ะ ก็เห็นเถียงฉันได้ถอดๆพูดเป็นฉากๆอยู่นี่ไง"

สองร่างเปียกปอนยังคงเกาะลอยอยู่ที่ริมขอบสระโดยคีตกานต์ใช้ฝ่ามือใหญ่ข้างหนึ่งกอดเกี่ยวที่เอวคอดไว้เพื่อดึงร่างงามให้แนบติดชิดอยู่กับลำตัว แม้ว่าฉัตรตะวันจะพยายามดิ้นรนผลักไสอย่างไรก็ยังไม่สามารถที่จะสู้เเรงเขาได้อยู่ดี

"คุณคีย์!" ฉัตรตะวันจ้องมองใบหน้าหล่อเหลานั้นอย่างเอาเรื่อง หากแต่ดูท่าแล้วคงเป็นคีตกานต์เสียมากกว่าที่กำลังอยากเอาเรื่องเธอ

"อย่าบังอาจมาขึ้นเสียงใส่ฉันนะฉัตรตะวัน สิ่งที่ฉันปล่อยให้เธอทำอยู่นี่นับว่าฉันมีเมตตากับเธอมากพอแล้ว"

"งั้นคุณก็ปล่อยซันสิ จะมัวมากอดไว้อยู่ทำไม"

"ก็เพราะว่าเธอต้องถูกลงโทษก่อนไง โทษฐานที่บังอาจทำนอกเหนือจากคำสั่ง คิดว่าฉันไม่เห็นหรอที่เธอแอบมาว่ายน้ำเล่นในสระส่วนตัวของฉัน แบบนี้ใช่เรียกว่าอู้งานหรือเปล่านะ" สายตาคมปราบที่มองมา บวกกับรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัยที่หยักลงตรงมุมปากนั้นทำให้ฉัตรตะวันเริ่มกลัวขึ้นมาอีกครั้ง

"คะ..คุณหมายความว่ายังไง อื้อ"

พอสิ้นคำถามฝ่ามือแกร่งก็สอดเข้าไปด้านหลังของศรีษะแล้วตรึงเธอไว้ ก่อนที่ริมฝีปากที่มีรอยยิ้มร้ายจะประกบลงมา คราแรกคีตกานต์ใช้ฟันกัดหมับลงไปที่บนกลีบปากบางเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าพยายามเบือนหน้าหนีและไม่ยอมให้ความร่วมมือ แต่พอถูกฟันคมๆขบเม้มลงไป จึงได้ยอมเปิดปากอ้าออก ยอมให้เขาให้เรียวลิ้นร้ายนั้นกวาดควานเข้าไปแต่โดยดี

แผ่นหลังขาวเนียนถูกดันเข้าไปจนชิดขอบสระ ในขณะที่สองข้อศอกท้าวไปบนขอบทางด้านหลัง คีตกานต์ตามเบียดชิดดันร่างบึกบึนของเขาตามเข้ามา พร้อมกับใช้มืออีกข้างที่ปล่อยจากศรีษะทุยงามแล้วเกาะพยุงตัวเองกับขอบสระไว้เช่นกัน

พอฉัตรตะวันเริ่มยินยอมคล้อยตามไปกับจูบ มือข้างที่ยังว่างอยู่ที่ดึงเอวกิ่วให้แนบชิดเข้ามาก็มิวายยังค่อยลูบวนช้าๆที่หน้าท้องแบนราบ แล้วจึงได้เลื้อยขึ้นมากอบกุมความอวบหยุ่นแล้วคลึงขยี้

"ไม่นะ"น้ำเสียงแผ่วเบาถูกปล่อยออกมายามเมื่อคีตกานต์ละฝีปากจากด้านบนลงไปซุกซอกตามลำคอขาวนวล 

"นี่คือการลงโทษ ที่เธอบังอาจแอบมาขโมยใช้สระว่ายน้ำของฉัน" ไม่ใช่เพียงแค่เธอที่มีน้ำเสียงแผ่วเบาจนแทบจะครวญคราง แต่คนที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาประพรมจูบไปทั่วทั้งลำคอระหงของเธอเองก็เช่นกัน

"ซะ..ซันขอโทษค่ะ คุณคีย์ปล่อยซันไปเถอะนะคะ อ๊ะ" เสียงร้องของฉัตรตะวันดังขึ้นเมื่อเธอรู้สึกได้ว่าเมื่อสักครู่บังเกิดความเจ็บแปลบขึ้นมาบริเวณลำคอตรงใกล้กับไหปลาร้า

"เจ็บนะ นี่คุณกัดซันหรอ เป็นหมาหรือไง"

"ไม่ได้เป็นหมา แต่ชอบท่าหมาล่ะได้หรือเปล่า" เสียงกระซิบอุ่นร้อนที่แผ่วเบาถูกเป่าผ่านมาที่บริเวณข้างใบหู ฉัตรตะวันรีบย่นคอหนูทันทียามที่เริ่มรับรู้ได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่กำลังแข็งขืนและเสียดแทงถูไถบริเวณท้องน้อยไปมา ก่อนจะถูกสั่งอีกทีด้วยน้ำเสียงเข้มๆที่เกือบกลายเป็นปกติว่า

"ขึ้นไปข้างบน"

ในขณะที่ฉัตรตะวันยังคงยืนงงลอยตัวอยู่ในสระ คีตกานต์ก็กระโดดพยุงตัวขึ้นจากสระเป็นที่เรียบร้อย มิหนำซ้ำฝ่ามือแข็งแรงนั่นยังถูกส่งตรงมาที่ใบหน้าเธอราวกับเป็นการบังคับอย่างกลายๆว่าให้เธอต้องส่งมือยื่นไปจับมือเขา

พอเดินตามเขาเข้าไปที่ห้องเล็กๆซึ่งมีขนาดใหญ่กว่าห้องน้ำขึ้นมาหน่อยอยู่ทางด้านข้าง ซึ่งฉัตรตะวันเดาเอาว่ามันน่าจะเป็นห้องแต่งตัวแบบเอ้าท์ดอร์ยามเมื่อมีคนมาว่ายน้ำเสร็จแล้วเนื้อตัวเปียกแฉะเสียมากกว่า

ห้องเล็กๆแบบไม่มีประตูปิด ด้านในมีโซฟาแบบไม่มีพนักพิงหลังเป็นเบาะแบบหนังกันน้ำวางพิงชิดผนังอยู่ที่ด้านข้าง มีหน้าต่างบานกระจกมัวๆเพื่อเปิดรับแสง และมีอ่างล้างหน้าซึ่งมีกระจกบานใหญ่ตั้งอยู่

ฉัตรตะวันถูกเขาจับให้ไปยืนอยู่ด้านหน้า ส่วนตัวเขาเองยืนมองสบตาเธอในกระจกแล้วซ้อนตัวเองอยู่ที่ด้านหลัง ลมหายใจร้อนจากคนตัวสูงถูกเป่ารดลงมาอยู่ที่บ่า แม้ว่าจะต่างฝ่ายต่างมองกันในกระจก แต่เธอก็รู้สึกราวกับว่ากำลังได้จ้องสบตากันไม่ต่างจากมองเขาจากดวงตาจริงๆเลย

"ทำไมเธอถึงยังซิง"

คนตัวเล็กยังคงยืนมองการกระทำของเขาอยู่อย่างนั้น ในขณะที่อีกฝ่ายกลับกำลังเริ่มซุกซอกจมูกลงมาตามแนวหัวไหล่เนียนนุ่ม มือไม่ที่เริ่มอยู่ไม่สุกลูบไล้ไปตั้งแต่หน้าอกอวบจนเลยลงไปถึงจุดที่น่าหวงแหน

"ตอบฉันสิ ไม่ได้ยินหรอที่ฉันถาม"

"แล้วทำไมซันถึงจะยังซิงไม่ได้ล่ะคะ ในเมื่อซันยังไม่มีแฟน"

"แล้วกับไอ้ธนากรล่ะ"

"นี่คุณรู้จักพี่ธนาได้ยังไง"

ฉัตรตะวันเลือกที่จะหันไปประจันหน้าเขาทันทีด้วยความอยากรู้ เธอไม่เคยบอกว่าธนากรชื่อเสียงเรียงนามว่าอะไร พอวันนี้คีตกานต์เอ่ยชื่อเขาออกมาเอง จึงทำให้เธอนั้นอดสงสัยขึ้นมาไม่ได้

"ก็ฉันได้ยินที่เธอเรียกมันไง 'พี่ธนาๆๆ' ฉันไม่ได้หูหนวกหรอกนะ"

"อ๊ะ คุณคีย์" เพราะมัวแต่ถาม จึงทำให้ถูกเขาจับให้พลิกหันหลังกับไปมองหน้าตัวเองกับแผ่นกระจกบานใหญ่อีกครั้ง แล้วจึงตามด้วยฝ่ามือร้อนค่อยๆซุกล้วงลงไปสัมผัสกับความโหนกนูนด้านหน้า

"อ๊ะ อย่าค่ะ"

"บอกแล้วไงว่าห้ามปฏิเสธ"

"แต่คุณพึ่งจะทำไปเมื่อคืน"

"ความเงี่ยนมันไม่เข้าใครออกใคร"

เขาขยับเขี่ยมันทีละน้อย นิ้วร้ายนั้นค่อยๆถูขึ้นถูลง จนเม็ดติ่งเกสรแข็งขึ้นบวมเป่งเป็นไต เมื่อเห็นว่าร่างกายของเธอผลิตน้ำหวานใสๆให้ไหลทะลักออกมาจนเป็นที่น่าพอใจแล้ว เขาจึงค่อยๆเลื่อนมือมาจับประครองที่สองข้างสะโพกงาม ขยับดึงให้โค้งเข้าหาตัวแล้วจึงใช้มือดันแผ่นหลังของเธอให้ก้มแนบลงไป

แม้ว่าลำตัวจะแนบราบไปกับเคาร์เตอร์อ่างล้างหน้าแต่ฉัตรตะวันก็เลือกที่จะเงยหน้าขึ้นมามองสบตาเขา เธออยากเห็นมัน คีตกานต์มีเพียงแค่กางเกงว่ายน้ำตัวสั้น หน้าอกแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามนั่นทำเอาเธอละสายตาออกจนแทบจะไม่ไหว

ในขณะที่เขาเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักด้านข้างเพื่อหยิบบางอย่างออกมาจากเก๊ะ ฟรอยด์สีเงินวาววับก็ถูกฟันขาวคมนั้นกัดให้ขาดออกจากซอง จากนั้นเขาจึงค่อยๆสวมใส่มัน

สองสายตาสบประสานกันนิ่งต่อด้วยกางเกงชั้นในของเธอค่อยๆถูกเขารูดลงไปกองไว้อยู่ที่บริเวณต้นขา นาทีนี้ไม่มีแล้วความรู้สึกอยากขัดขืน เขาอยากจะทำอะไร อยากลงโทษเธอขนาดไหนเธอก็พร้อม

"อ้าขาออกสิ"ฉัตรตะวันทำตามอย่างว่าง่าย ทันทีที่เธอแยกเรียวขาออก ความแข็งขืนนั้นก็ถูกค่อยๆสอดดันเข้ามา 

"อ๊า คุณคีย์"

"อยากลองเป็นหมาดูหรือเปล่า" เขาถามเธอผ่านกระจกในขณะที่สะโพกแกร่งค่อยๆเริ่มขยับดันเข้ามา