เจ้าสาวส้มหล่น

“อะไรนะคะ! คุณพ่อ คุณแม่!!” เสียงที่ดังมาจากคนที่นั่ง ฝั่งตรงข้าม ทำให้คุณประกรกับคุณลัดดาปวดจี๊ดไปจนถึงแก้วหู

“แกจะแหกปากทำไมยายปอ” คุณลัดดาตะโกนตอบ

“ก็เมื่อกี้คุณพ่อบอกว่าจะให้ปอแต่งงาน”

“ใช่ แกฟังไม่ผิดหรอก”

“อะไรนะคะ!”

“ โอ๊ย! ยายปอ แกจะตะโกนให้คนมันแตกตื่นกันทั้งบ้านเลย   หรือไง” คุณประกรดุลลนาอีกคน

“ก็คุณพ่อบอกว่า...”

“ใช่ พรุ่งนี้แกต้องแต่งงานแทนน้อง”

“แต่งงานแทนยายป่าน... อะไรกันคะ ใครก็ได้ช่วยพูดให้ปอเคลียร์หน่อยเถอะค่ะ” ลลนาตาสว่างขึ้นทันที หลังจากง่วงมาตั้งแต่    ขับรถกลับมาจากกองถ่าย

“ตั้งใจฟังนะยายปอ แม่จะพูดแค่ครั้งเดียว พรุ่งนี้แกเตรียมตัวเก็บข้าวของไปอยู่ไร่กับคุณเผ่าเพชร คู่หมั้นน้องป่านที่เชียงราย คุณเผ่าเขาจะมารับแกตอนเก้าโมง แกก็เตรียมตัวรอเขาเลย”

“เดี๋ยวนะคะ คู่หมั้นยายป่าน แล้วทำไมป่านไม่ไปเองล่ะคะ”

ลลนาถามกลับ ตอนนี้เธอมึนงงไปหมดแล้ว

“ก็น้องยังเด็ก แถมน้องยังขี้โรค อ่อนแอ ให้น้องไปอยู่ที่โน่นก็เท่ากับส่งน้องไปตายน่ะสิ ไอ้หน้าผีนั่นยิ่งสติไม่ค่อยดีอยู่ด้วย”

“เดี๋ยวนะคะแม่ คุณเผ่าเพชร! คู่หมั้นยายป่าน! ไอ้หน้าผี! นี่คืออะไรคะ ปอขอคำอธิบายตรงนี้ก่อน สั้น ๆ นะคะ”

“ โอ๊ย! จะอะไรล่ะ ก็คุณเผ่าน่ะประสบอุบัติเหตุจนหน้าเละเหมือนผี แถมสติก็ไม่สมประกอบ”

“คะ?” ลลนางงหนักกับสิ่งที่ได้ยิน เรื่องราวเหล่านี้เธอไม่เคยรับรู้มาก่อนเลย รู้แต่ว่าน้องถูกจับหมั้นตั้งแต่เด็ก ๆ พอโตมาหน่อยเธอก็ถูกส่งไปเรียนเมืองนอก จึงไม่ค่อยได้รับรู้เรื่องที่บ้านมากนัก

“ใช่ แล้วเมื่อเดือนที่แล้วเขาก็ส่งคนมาทวงสัญญาเรื่องหมั้น     เขาจะเอายายป่านไปอยู่ที่เชียงรายกับเขา”

“ค่ะ แล้ว...”

“ โอ๊ย! ยายปอ นี่แกแกล้งโง่หรือเปล่า แม่พูดมาขนาดนี้แล้วยัง  ไม่เข้าใจอีก”

“ใช่ค่ะ ปอไม่เข้าใจ”

“เขาจะมารับตัวยายป่านไป พ่อแกเลยเสนอแลกตัวเจ้าสาว    เป็นแกแทน”

“คุณแม่!”

“ใช่ ใครจะรู้ล่ะว่าเขาจะตกลงง่าย ๆ ปอฟังนะ พ่อแกทำทุกอย่างแล้ว เราคืนทุกอย่างให้เขาหมด ที่ดินที่คุณปู่ยกให้เป็นของขวัญเราก็  คืนให้แล้ว แต่คุณเผ่าก็ยังยืนยันจะเอาคน...”

“พ่อเลยเสนอตัวปอให้เขา!” ลลนาพูดขึ้นเมื่อเริ่มเดาเรื่องราว    ได้ลาง ๆ

“ปอ!” คุณประกรเรียกชื่อลูกสาว

“ดีนะคะ เขาหมั้นกับยายป่าน แต่พอถึงเวลาแต่ง กลับให้ปอไปแทน คุณพ่อกับคุณแม่ห่วงยายป่าน กลัวยายป่านถูกทรมาน แล้วปอล่ะคะ” ลลนาโวยวาย น้อยใจกับการกระทำของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อกับแม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ตั้งแต่เกิดมาลลนาก็รู้ว่าพ่อแม่รักลูกลำเอียง    ลันลดาจะได้ทุกอย่างที่ต้องการเสมอ แม้กระทั่งอะไรที่เป็นของเธอ     ถ้าลันลดาอยากได้ พ่อแม่ก็ตามใจ

“ปอไม่ยอม!” ลลนายืนยันเสียงหนักแน่น

“ปอ!” คุณประกรเอ่ยปรามลูก เมื่อมองเห็นความดื้อรั้นที่ส่งมาจากดวงตาคู่นั้น

“เรื่องนี้ยายป่านต้องรับผิดชอบเอง คุณพ่อกับคุณแม่ยินดีให้ ป่านหมั้น ก็ต้องให้ป่านรับผิดชอบค่ะ”

“ก็ตอนนั้น ไอ้นั่นมันยังสติดีอยู่นี่!” คุณลัดดาเถียงเสียงดังกลับมา

“คุณดา!” คุณประกรเรียกชื่อภรรยาเหมือนจะเตือนสติ เมื่อเห็นแม่กับลูกจะปะทะอารมณ์กัน

“แล้วไงคะ พอเขาบ้าก็เลยยกให้ปอเหรอคะ!”

“ปอ! อย่าเสียงดังกับแม่นะ” คุณลัดดาตวาดกลับ

“คุณพ่อคุณแม่คะ ตั้งแต่เล็กจนโต ปอเคยคิดนะคะว่าเข้าใจ     ไปเองว่าพ่อกับแม่ไม่รักปอ แต่วันนี้ปอรู้แล้วค่ะ ว่าพ่อกับแม่ไม่รักปอจริง ๆ”

เพียะ!

ใบหน้าสวยสะบัดตามแรงตบ เมื่อคุณลัดดาฟาดฝ่ามือลงมาทันทีที่ลลนาพูดจบ

“คุณดา!” คุณประกรก็ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น

“หยุดนะยายปอ! อย่ามาก้าวร้าวฉัน แล้วสิ่งที่แกกำลังทำอยู่นี่ล่ะ มันดีกับฉันกับครอบครัวเราแล้วเหรอ แกเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น     ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ข่าวคาว ๆ ของแกน่ะ ขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์ไม่เว้นแต่ละวัน แกคิดว่าดีเหรอ!!” คุณลัดดาลุกขึ้น ชี้หน้าลลนาแล้วสาด    คำพูดใส่

“คุณดาหยุด!” คุณประกรห้ามภรรยา

“แกรู้ไหมยายปอ ว่าทุกวันนี้ฉันกับพ่อแกเวลาออกนอกบ้าน  แทบจะต้องเอาปี๊บคลุมหัว แกเคยคิดบ้างไหม ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลป่นปี้ย่อยยับเพราะแกมาเท่าไร เคยรู้บ้างไหม!” คุณลัดดาพูดอย่างเหลืออด เมื่อนึกไปถึงเรื่องราวต่าง ๆ ที่ลลนาทำไว้

“ปอรู้ค่ะว่าทำให้พ่อกับแม่อับอาย แต่มันคนละเรื่องกันไหมคะ กับการที่ปอต้องไปอยู่กับคุณเผ่าเพชรอะไรนั่น” ลลนายังเถียง เมื่อเห็นน้ำตาของคนเป็นแม่ ใจเธอก็อ่อนยวบ ทุกอย่างที่ท่านพูดมามันก็เป็นเรื่องจริง เธอทำให้ชื่อเสียงครอบครัวป่นปี้ เพราะข่าวคาว ๆ ของตัวเองที่ออกโทรทัศน์ไม่เว้นแต่ละวัน

“นี่เป็นวิธีเดียวที่ฉันจะหยุดข่าวคาว ๆ ของแกได้ เป็นทางออกเดียวที่จะทำให้แกหยุดทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลสักที”

“คุณแม่!”

“แต่งงาน ไปอยู่เชียงรายกับคุณเผ่าซะ คิดว่าทำเพื่อพ่อแม่         ก็แล้วกัน”

“คุณแม่...”

“ปอ นี่เป็นทางเดียว เผื่อวันหน้าฉันกับพ่อแกตาย จะได้มีหน้าไปพบกับผีบรรพบุรุษได้”

“คุณแม่”

“คุณดา!”

ลลนาอุทานออกมาเบา ๆ น้ำเสียงที่ใช้เรียกมารดาดังแทบไม่พ้นริมฝีปาก ผิดกับคุณประกรที่ตวาดภรรยาลั่น เมื่อคุณลัดดาพูดจา       ทำร้ายจิตใจลูกเกินไป

“ปอเข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจทุกอย่างแล้วจริง ๆ พรุ่งนี้เก้าโมงใช่ไหมคะ” พูดจบร่างบางก็ลุกขึ้น ก่อนจะสาวเท้าขึ้นบันไดไป คุณลัดดาทันได้เห็นดวงตากลมโตที่มองมาด้วยแววตาตัดพ้อ มีน้ำตาเอ่อขึ้นมาเต็มหน่วยตา คนเป็นแม่ทำท่าจะขยับตาม แต่กลับถูกมือของสามีดึงไว้

“ปล่อยยายปอไปเถอะคุณ” คุณประกรห้าม

“คุณคะ ฉัน...”

“เราทำอะไรไม่ได้แล้ว”

“เราทำถูกแล้วหรือคะ”

“ยังไงก็ต้องมีใครสักคนต้องไป ถ้าคุณทำใจส่งยายป่านไปไม่ได้ ยายปอก็เป็นทางออกของเรา เพราะทางโน้นไม่ยอม”

“ฉัน...”

“ช่างเถอะ... นี่เป็นทางเดียวที่จะดัดนิสัยยายปอ จริงของคุณ    คนอย่างยายปอก็สมควรแล้วที่ต้องเจอคนแบบคุณเผ่า”

“หวังว่าคุณเผ่าจะเมตตายายปอบ้างนะคะ”

“ยายปอเป็นคนเก่ง เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว”

“นี่เรากำลังพูดถึงงานแต่งลูกหรือเปล่าคะ”

“ผมแค่อยากให้คุณทำใจ คุณก็รู้จักนิสัยคุณเผ่านี่”

“แล้วอีกอย่าง… เราส่งยายปอไปก็ถูกต้องแล้ว เพราะทางโน้นเขาต้องการยายปอมาตั้งแต่แรก” คุณประกรพูดขึ้นพร้อมกับถอนหายใจ เมื่อนึกย้อนไปถึงจุดเริ่มต้นของเรื่อง

“ผมรักน้องแมงปอครับ”

ที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็เพราะคำพูดของเด็กสิบกว่าขวบในวันนั้น บ้านพงศ์ไพศาลจึงส่งคนมาขอหมั้นลูกสาวคนโต แต่เป็นเขาเองที่คิดเปลี่ยนตัว เพราะมองแล้วคุณเผ่าเพชรน่าจะเหมาะกับลูกสาวคนเล็กมากกว่า

มือแกร่งบีบมือภรรยาเบา ๆ เพื่อให้กำลังใจ เผ่าเพชรเป็นคนแบบไหน ทำไมเขาจะไม่รู้ ก็สมแล้วกับลูกสาวคนโตของเขา

ลลนา... นางร้ายของวงการบันเทิง ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่า         เปลี่ยนผู้ชายรายวัน ล่าสุดนักข่าวสายบันเทิงยังตั้งฉายาให้เธอ         จนทำให้เขาและครอบครัวแทบจะต้องใช้ปี๊บคลุมหัวออกจากบ้านจริง ๆ