Masukบทที่86 ทนไม่ไหว ต้องกลับเดี๋ยวนี้แววตาที่สับสนของพิมสะท้อนภาพของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า ในความเงียบงัน ร่างสูงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย เขาไล่มองสำรวจใบหน้าหวานอย่างช้าๆ ราวกับจะจดจำทุกรายละเอียด ก่อนจะเลื่อนสายตาลงมายังลำคอระหง และปลายสายตาหยุดอยู่ที่ชุดราตรีผ้าซาตินสีขาวเนื้อดีที่แน
บทที่85 พิมคือของผมธนินทร์ต้องการคำตอบที่ชัดเจน เขาต้องการขุดคุ้ยทุกข้อมูลที่พิมไม่เคยบอกไว้ออกมาให้หมด"ก็แล้วแต่ตารางบินค่ะ บางทีอาจจะไม่เจอเป็นปีๆ หรือบางทีก็เจอเดือนละ 2-3 ไฟรต์ พิมยังตอบไม่ได้" พิมตอบเสียงเบาลง ใบหน้าหันไปทางเขาเล็กน้อยเพื่อสบตา ทว่าใบหน้าคมยังคงจ้องมองออกไปเบื้องหน้าเขารับรู
ขณะที่พวกเขาเดินผ่านฝูงชนในงาน ธนินทร์ไม่ได้มองไปที่ใครเลยนอกจากคนตัวเล็กข้าง ดวงตาคมกริบของเขายังคงจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอ ราวกับกำลังใช้สายตาสำรวจว่าเธอจะแสดงอาการอะไรออกมาหรือไม่ และพยายามอ่านใจเธอไปพร้อมๆ กันเมื่อพ้นจากสายตาผู้คนพอสมควร เขาก็พาพิมเดินตรงไปยังระเบียงด้านนอกของห้องจัดเลี้ยง ซึ่ง
บทที่84 คนขี้หวงมาก มากทันทีที่คำว่า ‘นักบินติดดาว’ หลุดออกมาจากปากของพีช สีหน้าของธนินทร์ก็เปลี่ยนไปในพริบตา ความเรียบเฉยที่เขาพยายามรักษาไว้พังทลายลงสิ้น แววตาคมกริบแข็งกร้าว ราวกับมีเปลวไฟลุกโชนอยู่ภายใน ดวงตาของเขาจับจ้องไปที่พิมอย่างค้นหาคำตอบ แต่ก็อดเหลือบมองพีชด้วยสายตาเย็นยะเยือกไม่ได้เพรา
"แล้วไง?" ชายหนุ่มตอบกลับเสียงเรียบ ทว่าคำพูดนั้นเต็มไปด้วยความท้าทาย "ก็ดี... ถ้าคนจะคิดอย่างนั้น"เขาโน้มตัวเข้าไปใกล้เล็กน้อย จนปลายจมูกของเขาสัมผัสกับขมับของเธอ เสียงกระซิบของเขาแผ่วเบา แต่ก็ชัดเจนพอที่พิมจะได้ยิน"อย่างน้อย... ก็ดีกว่าให้ใครมาเข้าใจผิดว่าพิมยังไม่มีเจ้าของ"ธนินทร์เงยหน้าขึ้นเล
บทที่83 คนขี้หวง"คุณเพชร พิมมือเจ็บอยู่ครับ" ธนินทร์บอกเสียงเรียบ แฝงความห่างเหินสีหน้าของชายหนุ่มคนนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อยแต่ก็ยิ้มเจื่อนๆ กลับไป"อ่า... ขอโทษด้วยครับ ไม่ทราบจริงๆ ครับ"ร่างสูงพยักหน้ารับอย่างไม่แยแส แล้วดึงพิมให้เดินเลี่ยงออกมาเล็กน้อยขณะที่ธนินทร์กำลังจะดึงตัวพิมออกห่าง เธอกลับ







