59: วันว่าง ๆ ที่สามีไม่อยู่ [1]

วันที่หวังอี้หลินต้องออกเดินทางก็มาถึง ชายหนุ่มนั่งมองภรรยาที่กำลังเตรียมข้าวของต่าง ๆ สำหรับออกเดินทางให้แก่เขาด้วยสายตาอาวรณ์ หากไม่ใช่เพราะเรื่องนี้สำคัญ เขาก็ไม่อยากจะห่างจากภรรยาเช่นนี้

“ท่านพี่ในห่อนี้เป็นพวกยาที่จำเป็นนะเจ้าคะ ยาชนิดไหนใช้อย่างไรข้าได้เขียนไว้หมดแล้ว ส่วนห่อนี้เป็นอาหารแห้ง ห่อนี้เป็นตำลึงเงิน ส่วนชุดท่านข้าเอาไว้ในนี้นะเจ้าคะ”

หญิงสาวอธิบายถึงสิ่งต่าง ๆ ที่ได้เก็บใส่กระเป๋าเป้ไว้ เป้ใบนี้นางสั่งให้อาลี่กับอาเล่อเย็บกระเป๋าให้ตามแบบโลกปัจจุบัน เพราะสะดวกต่อการเดินทาง แต่ด้วยหวังอี้หลิน ต้องเดินทางกะทันหันจึงได้แค่กระเป๋าที่ทำจากผ้าหนาเนื้อดีเท่านั้น เอาไว้นางจะให้อาเล่อทำจากหนังสัตว์ไว้สักหลายอันหน่อย เผื่อจำเป็นต้องเดินทางเช่นนี้อีกจะได้กันฝนได้

ส่วนยานางทำไว้ทั้งยาดม ยาอม ยาหอม ยาทาแก้แมลงสัตว์กัดต่อย ยาแก้ปวดแก้อักเสบ ยาแก้ท้องเสีย ยาห้ามเลือด และน้ำเกลือล้างแผล และผ้าพันแผล ซึ่งยาแต่ละชนิดนางทำจากสูตรของโลกปัจจุบัน และต้องยกความดีความชอบให้กับความอยากรู้อยากเห็นของนางอีกนั่นล่ะ ที่ระหว่างเที่ยวก็เก็บเกี่ยวความรู้ภูมิปัญญาชาวบ้าน โดยเฉพาะหมอยาสมุนไพร

“ขอบใจเจ้ามาก ระหว่างที่พี่ไม่อยู่เจ้าต้องระวังตัวเองให้ดี ไปไหนมาไหนต้องมีบ่าวไปด้วยเข้าใจหรือไม่”

“เจ้าค่ะ ท่านก็ระวังตัวเองด้วยรักษาตัวเองให้ดี หากคราวนี้กลับมาท่านเอาอะไรกลับมาด้วย อย่างเช่นคราวก่อนข้าจะตัดไม่ให้เหลือเชียว” หยุนชิงมองลงไปที่กึ่งกลางลำตัวสามี พร้อมกับทำท่าทางปาดคอให้สามีดู

หวังอี้หลินมองภรรยาด้วยท่าทีหวาดระแวงพร้อมกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ นี่ภรรยาเขานางจะน่ากลัวเข้าไปทุกวันแล้วหรือไม่

“พี่เข้าใจแล้วพี่รักเจ้าคนเดียวจะไม่มีเรื่องเช่นนั้นแน่นอน”

“เช่นนั้นข้าก็เบาใจเจ้าค่ะ”

“อาจูพ่อไม่อยู่เจ้าต้องดูแลท่านแม่เข้าใจหรือไม่ ไม่ดื้อไม่ซนเชื่อฟังท่านแม่” ชายหนุ่มนั่งลงให้ส่วนสูงเท่ากับอาจูน้อยพร้อมกับโอบกอดนาง และบอกกล่าวให้เชื่อฟังมารดา

“จูไม่ดื้อไม่ซนเจ้าค่ะ ท่านพ่อรีบกลับมานะ” เด็กน้อยกอดตอบบิดารับปากว่าจะทำตามอย่างบิดาบอก

“เอาล่ะได้เวลาออกเดินทางแล้ว” หวังอี้หลินหอมแก้มบุตรสาวและภรรยาคนละฟอดก่อนจะดีดตัวขึ้นมาแล้วบังคับม้าออกวิ่งไป

เมื่อยืนส่งสามีจนม้าวิ่งไปลับตาแล้วหยุนชิงและอาจูได้เดินจูงมือกันเข้ามาภายในบ้าน วันนี้นางว่างเพราะงานส่วนใหญ่ได้วางเป็นระบบเรียบร้อยดีแล้ว จึงไม่จำเป็นต้องทำอะไรมากมาย ยังไม่ทันได้คิดว่าจะทำอะไร

กระนั้นบ่าวรับใช้มาแจ้งเสียก่อนว่ามีเทียบเชิญจากแม่นางหนานเจียอี เพื่อแจ้งวันและเวลาในการนัดพบกัน เมื่อถึงวันนางจะส่งรถม้ามารับที่บ้าน ครั้นนางจะปฏิเสธก็ดูจะเสียมารยาท หยุนชิงจึงให้พ่อบ้านหม่าตอบรับเทียบเชิญนั้นไป

วันและเวลานัดคืออีกห้าวันข้างหน้า หยุนชิงจึงสั่งให้อาเล่อเตรียมชามะลิ ที่นางได้ทำไว้พร้อมกับน้ำผึ้งและสุราเพื่อนำติดไม้ติดมือไปเป็นของฝากให้กับหนานเจียอีอีกด้วย หญิงสาวคิดว่ายังไงซะผูกมิตรไว้ก็ไม่เสียหายอะไร มีมิตรก็ยังดีกว่าการมีศัตรู