تسجيل الدخولคนฟังเลิกคิ้วน้อย ไม่คิดว่านางจะเอ่ยตรงไปตรงมา “ผู้น้อยรับบัญชา”“อย่ามัวเล่นสิ ข้าพูดจริง ๆ ” ไป๋อวี้เสวียนระแคะระคายข่าวลือระหว่างตนกับคุณชายรองเหลียงดี เพียงนึกไม่ถึงว่าเวลาจะประจวบเหมาะ ความไม่ทันซาคู่หมั้นก็กลับเมืองหลวง สำหรับนางนั้นแล้วไปเถิด แต่จะให้ผู้อื่นคิดลบต่อตระกูลไป๋ไม่ได้เป็นอันขาด น
บทที่ยี่สิบสอง ธุลีแห่งความแค้น (2/2)ขบวนของพวกเขาเดินทางต่อ หลังออกพ้นเขตชุมชนไม่นานก็เป็นแนวป่าสองฝั่งถนน แนวเขาของที่นี่ค่อนข้างห่าง ไม่สูงเท่าบรรพตใหญ่ทางเหนือ ตอนนั้นเองสายตาเหลือบไปเห็นอะไรน้องชายซึ่งบังคับม้าอยู่ห่างรถม้าคุณหนูไป๋ไม่มาก เจ้าตัวยกมือขึ้นดูบ่อยครั้งจนเขาเกินความสงสัยโม่หรงอี้
ชั้นล่างของโรงเตี๊ยมไป๋เอินนั่งกินอาหารเช้าร่วมกับคุณชายใหญ่และคุณชายสามโม่ เขามองดูต้าโถวสาละวนยกผ้านวมผืนหนามาเตรียมไว้ นอกจากนั้นยังมีเตาพก[2]เพิ่มความอบอุ่นอีกด้วย สอบถามได้ความว่าพอรถม้ากลับมาจะนำไปใส่ไว้ตามคำสั่งของคุณชายรองฟังจบไป๋เอินพลันย้อนคิดถึงการหมั้นหมายระหว่างญาติผู้น้องและคุณชายรองโ
บทที่ยี่สิบสอง ธุลีแห่งความแค้น (1/2)“เขาเป็นเด็กแปดขวบหรือไงถึงได้เที่ยวสวมผ้าคลุมไปอวดผู้อื่น”เฮ่อเจียหยวนจุ๊ปาก บ่นใส่หวังหย่งซึ่งยืนเฝ้าบริเวณชั้นสองใกล้บันได ข้างล่างรอนานจนไป๋เอินกระแอมไอถึงสองครั้ง เดือดร้อนญาติฝ่ายคู่หมั้นหนุ่มต้องอาสาขึ้นมาเรียก ต่อให้ทั้งคู่มีสถานะชัดเจนใช่ว่าสมควรปล่อยช
กระทั่งกาสุราและจอกยังแช่อยู่ในน้ำร้อนเพื่อรักษาอุณหภูมิภาชนะโม่ซือเฉินละเอียดอ่อนอย่างน่าเหลือเชื่อ“คุณชายรองข้าทำเองได้”“ข้ารู้ว่าเจ้าทำได้” โม่ซือเฉินวางตะเกียบบนแท่นรอง สบตานางตรง ๆ เป็นครั้งแรกหลังเข้ามาในห้อง “ข้าเพียงอยากทำให้”“คุณชายรอง”โม่ซือเฉินพรูลมหายใจ ลูบชายผ้าคลุมที่นางเย็บเองและ
แม้อาภรณ์อีกฝ่ายเปรอะเปื้อนมอมแมมกระนั้นยังดูหรูหรากว่าชุดสีเข้มที่ตนสวมใส่ ดูเหมือนความเป็นอยู่ของน้องชายค่อนข้างดี จากเนื้อความในจดหมายของเกาซาน โม่เหวินได้เข้าทำงานในกรมอาญาตอนต้นปีก่อน ตำแหน่งผู้ช่วยเล็ก ๆ มีคนหมายตาไม่น้อย โม่เหวินความสามารถไม่ด้อยกอปรกับแรงผลักดันด้วยเงินทองจากบิดา ท้ายสุดจึงส







