องค์ชายสารเลวท่านจะตีข้าหรือ

องค์ชายสารเลวท่านจะตีข้าหรือ

last updateLast Updated : 2025-06-15
Language: Thai
goodnovel16goodnovel
10
1 rating. 1 review
33Chapters
4.4Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ทะลุมิติมาทั้งทีคิดว่าจะได้สุขสบาย กลับต้องมาแต่งให้พระเอกธงแดง อีกทั้งยังเป็นไบโพล่าและบ้าบออีกต่างหาก ซ้ำร้ายนางยังไปล่วงรู้ความลับของเขาเข้าให้ ลำบากเลยสิทีนี้! จางลู่หลิน หญิงสาวจากยุคปัจจุบันทะลุมิติมาอย่ในร่างของคุณหนูใหญ่จาง และยังต้องแต่งงานกับองค์ชายประสาทและบ้าบอขั้นสุดอย่างหลี่เหว่ย ซ้ำร้ายนางยังไปล่วงรู้ความลับของเขาเข้าให้ เดิมทีคิดว่าจะต้องถูกเขาข่มเหงอยู่ใต้อาณัติ แต่เหตุใดนานวันเข้ากลายเป็นเขาที่มาอยู่ใต้อาณัติของนางแทนกันเล่า!

View More

Chapter 1

บทนำ

時田清子(ときた きよこ)は姉の失明した元カレを丸三年間も献身的に世話してきた。だが彼が視力を取り戻して真っ先にしたことは、彼女を海外へ追いやることだった。

「十日後のA国行きの航空券だ。今回は海外に出たら、二度と戻ってくるな!」

オフィスで、黒木文夫(くろき ふみお)は椅子にもたれかかり、細長い指で航空券を清子の前に差し出した。

清子はそれを受け取ると、指先がわずかに震えた。

つい数日前まで、目の前のこの男は、彼女を強く抱きしめ、髪を口づけながら約束していた。「三年間も俺の面倒を見てくれた。もし俺の目が治ったら、きっと失ったものを全て取り返し、君を豪族で一番幸せな女性にして見せる」

しかし今、彼は彼女に万里を跨ぐ片道の切符を一枚突きつけただけで、余計な言葉もかけようとしなかった。

しばらく沈黙した後、清子は航空券を手に取ると、詰まらせた声で言った。「安心して、二度と戻らないから」

文夫は彼女の赤く染まった目尻を見つめ、なんとなく胸がざわつくのを感じた。

視線をそらし、口調をわざと硬くして言った。「清子、その哀れっぽい様子はやめろ。余計な感情を抱かなければ、ここまで落ちぶれることもなかっただろうに」

清子はそれを聞き、指にさらに力を込めた。

文夫は彼女の恩人で、姉の元カレでもあった。

十六歳のとき、彼女と双子の姉・時田雨子(ときた あめこ)は交通事故で両親を亡くした。

黒木家の御曹司である文夫は、孤児となった彼女たち姉妹を見かね、自ら支援の手を差し伸べた。清子は、彼と初めて出会ったあの光景を今も忘れられない。

その男は濃い色のスーツを纏い、端麗な風貌に気品が漂っていた。

だが、彼が彼女たちに向けた眼差しには、富豪の息子にありがちな傲慢さは微塵もなかった。

彼は小切手を差し出し、程よく優しい声で言った。「これからは、君たちが大学を卒業するまで、一切の費用を俺が負担しよう」

まる七年間、清子は文夫の支援で陰鬱な気分から抜け出し、名門大学に合格した。

そして姉の雨子も、この長い時間の中で文夫と次第に感情が芽生え、彼に大切にされる恋人となった。

手を濡らすことすらなかった富家の令息が、自ら進んでエプロンを纏い、台所に立って彼女のために料理を作ってあげたのだ。

黒木家が貧しい家の娘との結婚に反対したため、文夫は仏壇の前に跪いて断食するまでやって、「今生、俺の妻は雨子だけだ。それ以外は認めない」と宣言した。

清子はかつて、二人がずっと幸せに続くのだと思っていた。

それが三年前までだった。

文夫は一族の権力争いの中で視力を失い、一夜にして雲の上から転落し、黒木家の捨て駒と化した。

雨子はこの境遇の変化に耐えきれず、その夜中に荷物をまとめて海外へ去り、それ以来音沙汰がなくなった。

文夫が自ら暗闇に閉じ込め、沈黙と荒々しさで全世界に対する絶望に抗う姿を見て、清子はあるとんでもない決断を下した。

姉になりすまして彼のそばに留まり、なんと三年間も彼の世話を続けたのだ。

彼女は彼の身の回りの世話を一切引き受けた。

独学で鍼灸や薬膳を学び、彼の後遺症を和らげた。

彼が落ち込んでいる時は、飽きることなく彼の心を慰め、励まし続けた。

そして彼女がここまでした理由の半分は、恩返しのためだった。

もう半分はというと……初めて彼と出会ったその瞬間から、この男が彼女の心の中に住み着いてしまったからだった。

この3年間、彼女はお菓子を盗み食いする子供のように、この本来彼女のものではない幸せに貪りついていた。

そうしてずっと、このまま文夫の世話を一生してもいいとさえ思った。

だが思いがけなくも、医者に生涯の失明を宣告されたあの文夫が、彼女の行き届いた介護によって視力を取り戻したのだ。

そして遠く海外にいた雨子はこの報せを聞き、慌ただしく帰国した。

同時に、この三年間の身代わりの真相も知った。

わざと罠を仕掛け、清子に薬を飲ませ、文夫のベッドへ送り込んだ。

そのすぐ後、文夫に泣きながら訴えた。「文夫、清子は海外で悪い影響を受けてしまったの。あなたが視力を回復したと知って、奪いに戻ってきたの……」

清子は言い訳しようとしたが、雨子に脅された。

「清子、もしこの三年間彼のそばにいたのが私じゃないと彼が知ったら、再び挫けて黒木家に見捨てられるかもしれないわよ?

彼を潰したくなければ、この秘密は胸の奥にしまいなさい。

この三年間について言えば、あなたも自分の中の汚らわしい思いを満たしたんだから、これで帳消しだ。

よく覚えておきなさい、文夫が最初から最後まで愛してたのは私だけだってことを!」

その瞬間、清子ははっと悟った。

文夫は彼女の恩人で、そして十年もの間、憧れ続けてきた人だった。しかし、彼は彼女を愛していなかった。

彼が再びどん底に落ちるのを見るのは耐えられない。まして、みずから進んで恥を晒すつもりもなかった。

だから、彼女はうなずいて身を引くことに同意し、十日後に永遠に去ることを承諾した。

ちょうどその時、オフィスのドアが開かれた。

雨子は鮮やかな赤いドレスを纏い、ハイヒールを響かせて優雅に歩いてきた。

文夫を見つけると、目尻にすぐ笑みが浮かんだ。「文夫、お菓子を持ってきたわ、全部私が手作りしたのよ」

文夫のピンと張った顎のラインが一瞬で柔らかくなった。

彼は自然に菓子を受け取り、指先が雨子の手の甲に触れ、そのままそっと握りながら軽く撫でた。「言っただろう、こんなことは使用人に任せればいいって。君の手はピアノを弾く手だから」

心臓が凍り付くようだった。清子はその場に立ち尽くし、呼吸をするたびに、その冷たさが全身に広がっていくのを感じた。この動作は、文夫もかつて何度も彼女にしてくれたものだった。

彼が失明していた頃、彼女は嫌がることなく料理を作り続けた。その度に、文夫は彼女の手を握り、そっと揉みほぐしながら「無理をするな」と労わりの言葉をかけてくれた。

そんな彼の優しさは、今も変わっていない。

ただ、その思いはもう別の女性へと向けられていたのだ。

「他に用がなければ、先に失礼する……」

清子が踵を返そうとした時、雨子に呼び止められた。

「清子、三年ぶりなんだから、ゆっくり話したいわ」雨子は笑顔を崩さず話しかけた。「一緒にランチでもどう?」

清子は男のくっきりとした横顔を見つめ、結局「いいえ」という言葉を口に出すことがどうしてもできなかった。

これが今生、文夫をこんなに間近で見られる最後の機会だ――彼女はそう悟っていたのだ。

……

個室で、文夫はいつものようにメニューを雨子の前に差し出し、優しく尋ねた。「何が食べたいか選んで?」

しかし雨子は笑ってメニューを押さえ、「食事は後でいいわ。まず清子に伝えなきゃいけないことがあるの」と言った。

そう言うと、彼女はカバンから金箔押しの招待状を取り出し、清子に差し出した。

清子は招待状を受け取った。

その内容を見て、指先がかすかに震えた。

【新郎:黒木文夫

新婦:時田雨子

会場:バラリゾート】

彼女は文夫が失明していた頃、彼に手を握られながら約束された言葉を思い出した。「もし俺が視力を取り戻せたら、真っ先に君を嫁に迎える。君はバラが好きだから、結婚式はバラリゾートで挙げよう、いいか?」

あの時、彼女は雨子を演じるために、黙ってそれを認めた。

だが文夫は知らなかった。彼女が好きだったのはバラではなく、百合だった。

そして彼が知る機会は、永遠に失われる。

清子は目頭が熱くなるのを感じ、急いで立ち上がった。「トイレに行ってくるわ」

ほとんど逃げるように化粧室へ駆け込んだ。

蛇口をひねった瞬間、背後から足音が聞こえた。

雨子が背後に立って、鏡に映った彼女を見つめながら冷たい口調で言う。「この結婚式で、文夫はこの三年間お世話になった人を何人か招待しているの。私の知らない人ばかりだからブライズメイドとして私の側にいて、あの人たちを教えて。

清子、これがあなたに文夫のためにできる最後のことよ。断らないわよね?」
Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

reviews

MY1536
MY1536
เป็นเรื่องที่ เอ่อ ธรรมดาโลกๆม่จำ...
2025-06-22 21:12:53
0
0
33 Chapters
บทนำ
แคว้นหนานฉีเมืองหลวงหนานฉี"องค์ชายใหญ่ อย่างไรฝ่าบาทก็มีราชโองการลงมาแล้ว หากพระองค์ยังทรงดึงดันทำเป็นทองไม่รู้ร้อนเช่นนี้ ไม่เท่ากับหักหน้าฝ่าบาทหรอกหรือพ่ะย่ะค่ะ"เสียงของจี้เฟินองค์รักษ์คนสนิทเอ่ยขึ้นอย่างร้อนรน เมื่อมองเห็นท่าทีไม่ทุกข์ไม่ร้อนของเจ้านายตน ก่อนหน้านี้ฮ่องเต้หลี่เจี้ยน ได้มีพระราชโองการให้หลี่เหว่ยองค์ชายใหญ่แห่งแคว้นหนานฉี อภิเษกสมรสกับจางลู่หลิน บุตรสาวคนโตของท่านราชครูจางสหายรักของเขา แต่ทว่าหลี่เหว่ยกลับไม่สนใจซ้ำยังทำไม่รู้ไม่ชี้ เอาแต่ดื่มเหล้า เรียกนางรำมาร่ายรำให้ดูที่จวนอยู่ทุกวันทุกคืน แม้กระทั่งราชครูจางยังเอือมระอากับพฤติกรรมของว่าที่บุตรเขยคนนี้หลี่เหว่ยปรายตามองจี้เฟินอย่างไม่พอใจ แล้วจึงโยนจอกสุราในมือทิ้งลงบนพื้นอย่างไม่ไยดี "หุบปากเสียที ข้าได้ยินแล้วไม่ได้หูหนวก ให้คนไปทูลเสด็จพ่อด้วย ว่าข้าจะเข้าวังหลวงไปขอบพระทัยในพระมหากรุณาธิคุณ"เอ่ยจบเขาก็เดินสบัดชายเสื้อกลับเข้าไปในห้องนอนทันที อีกทั้งยังยกเท้าถีบพ่อบ้านหม่าเพื่อระบายโทสะอีกหนึ่งคำรบ จี้เฟินมองตามแผ่นหลังของหลี่เหว่ยไป ก่อนจะส่ายหน้าไปมาอย่างคิดไม่ตกเมื่ออยู่ในห้องนอนเพียงลำพัง หลี่เหว
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 1 คุณหนูใหญ่จาง
ราชครูจางมองบุตรสาวของตนที่ยามนี้กำลังกินขนมพุทราหวานอย่างสบายอารมณ์คราหนึ่ง ไม่รู้เพราะเหตุใดเขาจึงรู้สึกว่าจางลู่หลินเปลี่ยนไปไม่เหมือนแต่ก่อนราวกับกลายเป็นคนละคนเสียอย่างนั้นส่วนจางลู่หลินนั้นเมื่อกินขนมอิ่มแล้ว นางก็หันมามองบิดาของตนและเอ่ยอย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน"ท่านพ่อ ท่านจะตีข้าโดยไม่เอ่ยถามความเป็นไปให้รู้แจ้งเสียก่อน เช่นนี้ใช้ไม่ได้เลยนะเจ้าคะ ท่านเอาแต่ฟังความจากคนอื่นแต่ไม่ยอมไต่ถามต้นสายปลายเหตุจากบุตรสาวของตนเองเลยแม้แต่น้อย เดิมทีข้าเห็นว่าสตรีน้อยนางหนึ่งถูกเอาตัวมาขายที่หอนางโลม คนที่เอานางมาขายให้กับหอนางโลมก็คือแม่เลี้ยงใจชั่ว ข้าเองเข้าใจนางเป็นอย่างดีจึงช่วยนางจากคนใจบาปพวกนั้น ท่านพ่อ ท่านเป็นขุนนางแท้ๆควรจะดีใจที่บุตรสาวทำความดีสิเจ้าคะ ไม่ใช่เอาแต่ด่าๆเช่นนี้ ท่านเป็นบิดาประสาอันใดกัน"ราชครูจางเมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ชะงักไปชั่วขณะ เขามองไปที่ด้านหลังของจางลู่หลินก็พบว่ามีสตรีน้อยคนหนึ่งที่นั่งก้มหน้าตัวสั่นงันงกอยู่ บุตรสาวไม่ได้โกหก แต่อย่างไรเขาย่อมต้องสั่งสอนนางให้รู้จักคำว่าสิ่งใดควรทำไม่ควรทำ"แต่เจ้าทุบตีบุรุษที่หอนางโลมอย่างไรย่อมไม่สมควร ไม่มีสตรีจวนใดเข
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 2 บุรุษโรคจิต
เพราะยามนี้เป็นช่วงกลางฤดูใบไม้ผลิอากาศจึงค่อนข้างดีเป็นอย่างมาก เช้าวันต่อมาหลังจากรับมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อยแล้ว จางลู่หลินก็มุ่งหน้าออกจากจวนไปทันที อีกไม่นานก็จะต้องแต่งงานแล้ว นางไม่รู้ว่าสามีของนางจะเป็นพวกโรคจิตชอบขังภรรยาเอาไว้แต่ในห้อง หรือเป็นพวกหัวโบราณชอบให้สตรีหมอบกราบหรือไม่ อย่างไรตอนนี้นางจะต้องหาอิสระให้ตนเองเสียหน่อยโรงน้ำชาเหวินไหลจางลู่หลินมองป้ายชื่อโรงน้ำชาตรงหน้าคราหนึ่ง โรงน้ำชาเหวินไหลเป็นโรงน้ำชาอันดับหนึ่งในเมืองหลวงหนานฉี ทุกๆวันจะมีการแสดงจากคณะละครเลื่องชื่อให้ดูชม ทั้งยังมีการร่ายรำจากเหล่าสาวงาม แล้วยังมีขนมและอาหารเลิศรสอีกมากมายเอาไว้บริการลูกค้า จางลู่หลินในชาติก่อนชอบความบันเทิงเริงรมย์ นางเที่ยวสถานที่อโคจรทุกคืนเพราะที่บ้านมีฐานะร่ำรวย ในยุคโบราณเช่นนี้มีที่เที่ยวไม่มากนัก โรงน้ำชา เหลาสุราก็นับว่าเป็นสถานที่ผ่อนคลายที่ไม่เลวนักไม่รู้ว่านางจากมาเช่นนี้พ่อแม่ในยุคปัจจุบันจะเศร้าเสียใจมากสักเพียงใดนางเคยลองคิดหาวิธีกลับไปยังโลกปัจจุบันแต่กลับไม่เป็นผล ในเมื่อกลับไปไม่ได้ย่อมต้องยอมรับความจริงเสีย"แม่นางน้อย ท่านช่างเลือกเวลามาได้เหมาะเจาะเลย วัน
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 3 อภิเษกสมรส
หลังจากเที่ยวชมสถานที่ต่างๆทั่วทั้งเมืองหลวงจนหนำใจแล้ว จางลู่หลินก็กลับมาที่จวนของตน นางรู้สึกว่าทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตราวกับพลิกผัน นางต้องปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัย อย่างไรย่อมต้องอยู่ให้ได้ ถือว่าโชคดีที่บิดาของนางแม้จะชอบก่นด่าแต่ยังคงรักใคร่และเข้าข้างนางอยู่เสมอนับตั้งแต่ทุบตีสามแม่ลูกไปพวกนางก็ไม่กล้ามายุ่งกับจางลู่หลินอีก ทุกแผนการที่คิดจะลงมือกับนางนั้นก็เหมือนจะหยุดชะงักไปหลายอย่างหลังจากที่ทะลุมิติมาอยู่ในร่างนี้ งานอดิเรกที่จางลู่หลินมักชอบทำมากที่สุดก็คือการยิงธนูและใช้มีดสั้น ตอนอยู่ในยุคปัจจุบันเรื่องเหล่านี้สามารถฝึกฝนเป็นความชอบส่วนตัวได้ เรียกได้ว่าเป็นเรื่องดีที่นางเรียนรู้มาจนชำนาญ"คุณหนูเจ้าค่ะ มีคนจากในวังหลวงมาเจ้าค่ะ บอกว่าเป็นคนที่ฮ่องเต้และสวีฮองเฮาส่งมาให้ดูแลคุณหนูก่อนแต่งเข้าจวนองค์ชายใหญ่"ในขณะที่จางลู่หลินกำลังนั่งอ่านหนังสือไม้ไผ่อยู่นั้นก็ได้ยินเสียงของหลิงหลิงเอ่ยบอกว่ามีคนจากในวังหลวงมาที่จวนตระกูลจาง จางลู่หลินวางหนังสือลงบนโต๊ะแล้วจึงรีบเดินออกไปทันที อย่างไรก็เป็นคนที่ฮ่องเต้และสวีฮองเฮาส่งมาจะละเลยล่าช้าไม่ได้ นางรีบให้หลิงหลิงและตงฟางมาช่วยผล
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 4 เข้าหอ
คนทั้งสองต่างมองหน้ากันไปมาราวกับต้องการจะหยั่งเชิงท่าทีของฝ่ายตรงข้ามว่ากำลังคิดสิ่งใดอยู่ จางลู่หลินถึงกับลอบไว้อาลัยให้ตนเอง หากรู้ว่าจะต้องแต่งงานกับคนโรคจิตชอบแอบมองสตรีเช่นนี้นางคงหนีออกจากจวนไปตายเอาดาบหน้านานแล้วแต่เมื่อครุ่นคิดไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนก็พบความเป็นไปได้อย่างหนึ่ง หรือว่าที่เขาแอบตามนางในวันนั้นเพราะอยากรู้ว่าเจ้าสาวของตนเป็นสตรีเช่นไรแล้วเหตุใดจะต้องปิดหน้าปิดตา ไม่เอ่ยถามกันตามตรงเล่า ทำราวกับมีลับลมคมในอย่างไรอย่างนั้นด้านหลี่เหว่ยนั่นเมื่อเห็นว่าจางลู่หลินไม่แม้แต่จะทำความเคารพเขา อีกทั้งยังทำเหมือนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาก็พลันไม่ชอบใจขึ้นมาทันที สตรีนางนี้ไร้มรรยาทอีกทั้งยังไม่รู้จักกฎระเบียบ เขาไม่เข้าใจว่าเสด็จพ่อและเสด็จแม่ทรงคิดอันใดอยู่จึงให้นางมาแต่งงานกับเขา"ได้ยินว่าก่อนหน้านี้มีหมัวหมัวเดินทางไปสอนมรรยาทให้กับเจ้าที่จวนตระกูลจางแล้ว แต่ดูเหมือนว่ามันจะไม่เข้าหัวเจ้าเลยสินะ พบข้าแต่กลับไม่ทำความเคารพ มรรยาทที่เรียนมาเจ้ากลืนลงท้องไปหมดแล้วหรือ น่ารังเกียจสิ้นดี"อยู่ๆบุรุษตรงหน้าก็เอ่ยวาจาก่นด่านางอย่างไม่ไว้หน้า แววตาที่มองมาหรือก็ออกจะไม่ชอบใจติดจะร
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 5 หยิกมาหยิกกลับ
เมื่อสะสางเรื่องราวที่เกิดขึ้นเสร็จเรียบร้อย คนทั้งสองก็รีบเดินทางเข้าวังหลวงอย่างรวดเร็ว ยามนี้เสด็จพ่ออยู่ที่ตำหนักคุุนหนิง ซึ่งเป็นตำหนักของสวีฮองเฮามารดาของหลี่เหว่ย เมื่อย่างก้าวเข้ามาในวังหลวงแห่งนี้จางลู่หลินก็รู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ทุกๆที่ในวังหลวงล้วนงดงามราวแดนสวรรค์ ดอกไม้นานาพรรณถูกประดับตกแต่งส่งกลิ่นหอมไปทั่วทั้งบริเวณ ตำหนักที่ทำมาจากทองคำดูหรูหราโอ่อ่า แคว้นหนานฉีร่ำรวยสมคำล่ำลือจริงๆ"เชิญองค์ชายใหญ่และพระชายาเอกด้านในพ่ะย่ะค่ะ"กงกงเอ่ยกับหลี่เหว่ยและจางลู่หลินอย่างนอบน้อม นางจำได้ว่ากงกงผู้นี้คือคนเดียวกันกับที่ไปพบนางที่จวนตระกูลจางก่อนวันแต่งงาน นางยิ้มให้เขาอย่างเป็นมิตร และเดินเข้าไปในตำหนักคุนหนิงพร้อมกับหลี่เหว่ยฮ่องเต้หลี่เจี้ยนและสวีฮองเอาที่กำลังนั่งสนทนาเรื่องสัพเพเหระกันอยู่ เมื่อได้ยินว่าบุตรชายและลูกสะใภ้มาถึงแล้วก็รีบหันไปมอง"พวกเจ้ามาแล้วหรือ ไหนเล่าลูกสะใภ้ของข้า มาให้แม่สามีได้มองหน้าเจ้าชัดๆ เสียดายที่วันนั้นข้าล้มป่วยจึงไม่อาจไปร่วมงานแต่งได้"สวีฮองเฮาเอ่ยอย่างอ่อนโยน เพราะวันแต่งงานของหลี่เหว่ยและจางลู่หลินนางเกิดล้มป่วยกระทันหันทำให้ไม่ได
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 6 สูญสิ้นพรหมจรรย์เสียแล้ว
ยามเช้าของวันต่อมา หลังจากที่หลี่เหว่ยลืมตาตื่นขึ้นมานั้น เขารู้สึกปวดหนึบไปทั่วทั้งศีรษะ ชายหนุ่มยกมือขึ้นนวดหว่างคิ้วตนเองคราหนึ่ง เมื่อได้สติกลับคืนมาแล้วเขาก็สอดส่ายสายตามองไปรอบๆ นี่ไม่ใช่ห้องนอนของเขานี่!หลี่เหว่ยพยายามใคร่ครวญถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้โดยละเอียด เมื่อวานนี้หลังจากกลับมาถึงจวนก็เป็นช่วงเวลาบ่ายคล้อยแล้ว เสด็จแม่ได้ให้กงกงนำอาหารและสุรารสเลิศมาส่งให้เขาและจางลู่หลินที่จวน หลังจากดื่มสุราดอกซิ่งไปไม่นานเขาและนางก็ถูกขังเอาไว้ในห้อง และเขายังเห็นว่านางร้องไห้อีกด้วย หลังจากนั้นเขาก็...จูบนาง!หลี่เหว่ยตื่นตระหนกถึงกับลุกพรวดขึ้นมานั่ง เมื่อคืนนี้เขาไม่ได้นอนบนเตียงเลยด้วยซ้ำ แต่กลับนอนอยู่บนพื้่น ชายหนุ่มรู้สึกปวดหลังเป็นอย่างมาก"อื้อ ปวดหัวจัง"เมื่อได้ยินเสียงของจางลู่หลิน หลี่เหว่ยจึงหันขวับไปมองข้างกายตน เขาสะดุ้งเฮือก เมื่อเห็นว่ายามนี้จางลู่หลินกำลังนอนอยู่บนพื้น บนร่างกายมีอาภรณ์ปกปิดเอาไว้อย่างลวกๆ หญิงสาวบิดกายไปมาด้วยความเกียจคร้าน ก่อนจะค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมา เมื่อมองให้ชัดก็เห็นว่ายามนี้หลี่เหว่ยกำลังนั่งมองหน้านางอยู่ด้วยความตกใจ ร่างกายท่อนบ
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 7 แป้งมันปริศนา
ด้านจางลู่หลินนั้นหลังจากที่อาบน้ำผลัดเปลี่ยนอาภรณ์เสร็จเรียบร้อยแล้ว หญิงสาวก็รู้สึกปวดหนึบไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าเมื่อคืนนี้เขาจะกระทำต่อร่างกายของนางรุนแรงเพียงใดก็ไม่อาจรู้ได้หลังจากที่กินมื้อเช้าเรียบร้อยแล้ว จางลู่หลินก็ออกมาเดินรับลมที่นอกเรือน ระหว่างนั้นมีสาวใช้น้อยเพิ่งกลับมาจากตลาด พร้อมกับพูดคุยกันเรื่องสัพเพเหระทั่วไป "นี่เจ้าดูสิ หัวไชเท้าหัวนี้ใหญ่มาก"จางลู่หลินหันไปมอง และพบว่าในมือของสาวใช้น้อยนางหนึ่งกำลังถือหัวไชเท้าสีขาวอวบเอาไว้ ฉับพลันนางก็คิดถึงภาพนั้นขึ้นมา ภาพท่อนเอ็นลำมังกรของหลี่เหว่ยซ้อนทับอยู่บนหัวไชเท้าหัวนั้น จางลู่หลินรีบส่ายหน้าไปมาทันที เรื่องระหว่างชายหญิงใช่ว่านางจะไม่เคยผ่านมา ในยุคปัจจุบันที่ผ่านมานางก็เรียนรู้และเข้าใจได้เป็นอย่างดี แต่ไม่รู้เพราะเหตุใด เรือนกายกำยำของเขามันถึงติตตาของนางไม่จางหายเช่นนี้เดินต่ออีกครู่หนึ่ง นางจึงกลับเข้ามาที่เรือนของตน ยามนี้เองจางลู่หลินถึงได้มีเวลาเดินดูรอบๆเรือนอย่างละเอียดถี่ถ้วน พบว่าในจวนองค์ชายใหญ่ตกแต่งได้อย่างหรูหราโออ่าไม่แพ้ในวังหลวง พื้นปูพรมเปอร์เซียขนยาวทอลายบุปผา ทั่วทั้งเรือนมีอัญมณีห้อยระย้าให้คว
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 8 กลับบ้านเดิม
สองวันต่อมาจางลู่หลินก็เดินทางกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมของตน ครั้งนี้นางเดินทางมาเพียงคนเดียว หลี่เหว่ยไม่ได้มากับนาง เขาออกจะไม่สนใจเสียด้วยซ้ำ การทำเช่นนี้นับว่าเป็นการไม่ให้เกียรตินางและตระกูลจางเป็นอย่างมาก แต่จางลู่หลินคร้านจะสนใจ พูดกับเขาก็เหมือนพูดกับคนบ้า นางเองไม่อยากจะถือสาหาความให้ตนเองต้องเหนื่อยกายใจโดยใช่เหตุพ่อบ้านหม่ายืนรออยู่ที่รถม้า เขาเห็นใจจางลู่หลินเป็นอย่างมาก ชายวัยกลางคนมองไปที่ด้านในจวนและหันมาเอ่ยกับนางอย่างนอบน้อม"พระชายาเอก ไม่สู้ให้บ่าวไปทูลองค์ชายใหญ่อีกสักหนดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ"จางลู่หลินส่ายหน้าไปมาอย่างไม่ใส่ใจและยิ้มให้พ่อบ้านหม่า"ไม่ต้องหรอก ปล่อยเขาไปเถอะ ข้ากลับไปคนเดียวได้ รีบเดินทางเถอะ สายมากแล้ว""พ่ะย่ะค่ะ"เอ่ยจบนางก็ก้าวเดินขึ้นรถม้าอย่างรวดเร็ว ไม่นานรถม้าก็มาจอดที่ด้านหน้าจวนตระกูลจาง เมื่อลงมาจากรถม้าจางลู่หลินก็พบว่าบิดาของนางและคนในครอบครัวกำลังมารอต้อนรับอยู่ที่หน้าประตูจวน ท่านพ่อนั้นมีใบหน้ายิ้มแย้ม ส่วนแม่เลี้ยงและน้องสาวน้องชายต่างมารดาของนางกลับทำหน้าบึ้งตึงราวกับว่าไม่ต้องการให้นางกลับมาเยี่ยมจวนอย่างไรอย่างนั้น ยิ่งจางเสวี่ยยิ่งแล
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
บทที่ 9 รักษาความลับ
หลี่เหว่ยรีบเหินกายลงมาจากต้นไม้ใหญ่อย่างรวดเร็ว เขามองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวังเมื่อไม่เห็นใครอื่นนอกจากจางลู่หลิน ก็พรูลมหายใจออกมาด้วยความโล่งใจ นี่มันเป็นความลับสุดยอดเขาจะให้ใครล่วงรู้ไม่ได้เป็นอันขาดชายหนุ่มหันมามองจางลู่หลินที่ยืนกอดอกอยู่ตรงหน้าคราหนึ่ง เขาพุ่่งเข้าไปจับแขนของนางทั้งสองข้างก่อนจะเอ่ยอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน"ข้าขอเตือนให้เจ้าหุบปากเสีย หากว่าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไป ข้าจะตัดลิ้นเจ้าทิ้ง เจ้าจะต้องอยู่ไม่สู้ตายอย่างแน่นอน!"จางลู่หลินส่งเสียงเหอะออกมาทันที"ก่อนหน้านี้พ่อบ้านหม่ามาแจ้งว่ามีคนเอาแป้งมันมาเล่น ข้าก็ยังแปลกใจว่าใครกันที่มันเล่นพิลึกคนเช่นนี้ ผู้ใดจะรู้ว่ากลับไม่ใช่แป้งมัน แต่เป็น.."นางยังเอ่ยไม่จบประโยคก็ชำเลืองมองหว่างขาของหลี่เหว่ยเสียก่อน หลี่เหว่ยรีบหุบขาและเอ่ยกับนางอย่างไม่พอใจ"อย่ามายุ่งเรื่องของข้า ทีี่นี่คือจวนองค์ชายใหญ่ ต่อให้ข้าจะยืนชักบนต้นไม้ หรือว่าตีลังกาห้อยโหนชักขึ้นชักลงมันก็เรื่องของข้า นี่เป็นความลับระหว่างข้าและเจ้า จำเอาไว้ให้ดี""หากข้าไม่ช่วยท่านเก็บความลับนี้เล่า ท่านจะตีข้าหรือ เห้อ อย่างไรย่อมต้องมีค่าตอบแทนบ้างสิ"
last updateLast Updated : 2025-06-14
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status