Home / รักโบราณ / ภรรยามิหวนคืน / ตอนที่5 กลับบ้าน

Share

ตอนที่5 กลับบ้าน

last update Huling Na-update: 2025-05-06 08:57:29

“สวีกงจื่อ น้อมรับพระบัญชา”

         ใบหน้าที่เดี๋ยวดำเดี๋ยวแดง ทำให้หัวหน้าขันทีขมวดคิ้วเป็นปม ใช่ว่าเขาไม่รู้เรื่องภายในสกุลสวี ด้วยเป็นสกุลแม่ทัพ ย่อมต้องอยู่สายตาของฮ่องเต้ และครั้งนี้สวีกงจื่อก้าวพลาดเอง

         ที่คิดว่าชูจ้านเจ๋อ ไร้อำนาจบารมี จนไม่สามารถปกป้องน้องสาวได้ แต่ความเป็นจริงแล้ว ชูจ้านเจ๋อ นับเป็นหนึ่งในสี่แม่ทัพแห่งแผ่นดิน ที่ซ่อนใบหน้าอยู่ภายใต้หน้ากากพยัคฆ์

         แค่น้องสาวของแม่ทัพหนุ่ม ยื่นคำร้องเกี่ยวกับการหย่าขาด พร้อมเหตุผล มีหรือฝ่าบาทจะนิ่งดูดาย เพราะหากต้องเลือก ชูจ้านเจ๋อย่อมสำคัญกว่าสวีกงจื่อ ผู้มีดีแค่บิดาสร้างไว้ให้ แม้จะมีผลงานอยู่บ้าง ทว่ายังห่างไกลกับแม่ทัพชูจ้านเจ๋อมากทีเดียว

         “ขอบพระทัยฝ่าบาท”

         ชูเหมยฮวา เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นางไม่ชื่นชอบการรอคอย สิ่งใดควรจบ มันก็สมควรสิ้นสุดโดยไว เพราะหากยืดเยื้อไป รังแต่จะเสียเวลาไปโดยเปล่าประโยชน์

         “คุณหนูชู ข้าจะรอไปส่งท่านมี่จวนชู ตามพระบัญชา”

         “เช่นนั้น ท่านขันทีโปรดรอข้าสักครูเจ้าค่ะ สิ่งของที่ต้องนำกลับ ข้าได้เตรียมไว้แล้ว เหลือเพียงสินเดิมบางส่วน ที่สกุลสวีหยิบยืมไปเจ้าค่ะ”

         “ท่านแม่ทัพสวี โปรดเร่งจัดการ ข้าจะได้รีบกลับวัง เพื่อรายงานต่อฝ่าบาท”

         “ได้!”

         แม่ทัพหนุ่มตอบเสียงสะบัด ก่อนจะรับสกุลรายการ จากสาวใช้ของภรรยา ทุกอย่างนางเหมือนรู้ล่วงหน้าอยู่แล้ว ว่ามันจะสำเร็จ หาไม่แล้ว นางคงมิเตรียมของไว้ อย่างพร้อมสรรพเยี่ยงนี้

         “นี่มันอะไรกัน!”

         สวีฮูหยินรีบเดินเข้ามา ด้วยความร้อนใจ เมื่อรู้ว่าบุตรชายได้รับราชโองการ

         “ข้ากับชูเหมยฮวา สิ้นสุดการเป็นสามีภรรยา ต่อกันแล้วขอรับท่านแม่”

         “ไยเป็นเช่นนี้ เจ้าทำสิ่งใด ชูเหมยฮวา เหตุใดฝ่าบาทต้องช่วยเหลือเจ้าด้วย”

         สวีฮูหยิน ตรงเข้าเขย่าร่างอดีตลูกสะใภ้ ด้วยความร้อนใจ หากชูเหมยฮวาจากไป ความสุขสบายทั้งหมด ที่มีมาตลอดสิบห้าปี ก็มลายหายไป พร้อมกับชูเหมยฮวาน่ะสิ!

         “ถึงข้ากำพร้าพ่อแม่ แต่ใช่ว่าสกุลชู ไร้เงาของทายาทนะเจ้าคะ”

         เอ่ยจบร่างงาม ได้เดินจากไปอย่างไม่คิดใยดี คนบางคนพูดด้วยมากไป รังแต่เปลืองน้ำลาย เพราะอะไรนางไม่อยากรู้ ว่าทำไมเจ้าของร่างอดทน แต่ต่อจากนี้ นางจะไม่ทนแม้แต่เสี้ยววินาที

         มือหยาบกำหมัดแน่น เมื่อมองเห็นความไม่แยแส จากสายตาของอดีตภรรยา ที่ผ่านมานางไม่เคยมองข้ามเขาสักครั้ง แต่วันนี้ นางเดินหันหลังให้แก่เขา โดยไม่แลแม้แต่หางตา

         ลั่วอิงแอบยิ้มน้อยๆ เมื่อความหวังที่จะกุมอำนาจในจวน กำลังจะตกเป็นของนางอย่างสมบูรณ์ ไม่มีชูเหมยฮวา ใช่ว่านางจะปกครองเรือนในไม่ได้เสียหน่อย

สองชั่วยามต่อมา

         สวีกงจื่อยืนมองไปที่อดีตภรรยา ที่ตอนนี้กำลังยืนตรวจนับสิ่งของ รวมถึงเงินที่สกุลสวี หยิบยืมนางใช้มาตลอดสิบห้าปี การบริหารบัญชีของมาดาติดลบ จนบิดาของเขารับชูเหมยฮวาเข้าจวน ในฐานะภรรยาของเขา ตั้งแต่นางยังไม่ถึงวัยปักปิ่น

         “สตรีหม้าย ย่อมใช้ชีวิตลำบาก หากไร้สามี ข้าจะถือว่าที่ผ่านมาเจ้าแค่น้อยเนื้อต่ำใจ จะกลับจวนสวีเสียตอนนี้ ข้าก็ไม่ขัดข้อง”

         แม่ทัพหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ แม้ว่าในอกของเขาตอนนี้ จะร้อนราวไฟสุมก็ตามที

         “ขอบคุณ แต่ข้าคงขัดข้องที่จะกลับไป ต่อให้ข้าจะเป็นหม้าย นั่นก็คือปัญหาของข้าที่ต้องแบกรับ ซึ่งข้ายินดียิ่ง ที่จะเผชิญกับการเป็นหญิงหม้ายหย่าสามี”

         “ชูเหมยฮวา!”

         “น้องพี่...”

         ยังไม่ทันที่แม่ทัพหนุ่ม จะก้าวถึงตัวหญิงสาว เสียงเรียกด้วยความยินดีดังขึ้นเสียก่อน

         “พี่ใหญ่…”

         ร่างงามหมุนกายกลับไปยังต้นเสียง ก่อนจะวิ่งเข้าสู่อ้อมแขนแกร่งของพี่ชาย ชูจ้านเจ๋อรวบร่างน้องสาวยกขึ้นเหนือพื้น แล้วหมุนไปรอบๆ ราวกับนางเป็นเด็กน้อย

         เขาไม่คิดว่าน้องสาว ที่ส่งจดหมายขอให้เขากับเมืองหลวง เมื่อเดือนก่อน จะอาจหาญส่งฎีกาลับขอหย่าขาดจากสวีกงจื่อ ทั้งที่หลายปีก่อน เขาเพียรพยายาม ให้นางคิดทบทวนเรื่องนี้อยู่หลายหน ทว่ามันกลับไม่เป็นผล แต่ครั้งนี้นางลงมือ ก่อนที่เขาจะเข้าประตูเมืองหลวงมาเสียด้วยซ้ำ

         “เรากลับบ้านกัน”

         หลังจากวางน้องสาวลงแล้ว แม่ทัพหนุ่มเอ่ยกับคนในอ้อมแขน ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ระคนยินดีต่ออิสระ ที่เขารอให้นางตัดสินใจมาแสนนาน

         “เขาจะไม่สามารถ ใช้ข้าบีบบังคับท่าน เช่นเมื่อก่อนได้แล้ว มือข้ามิได้สะอาดเลยเจ้าค่ะ”

         มือหยาบดันร่างงามออกห่างตัว ก่อนจะรวบจับมือบางของน้องสาวเอาไว้ ก่อนจะยกมันมาแนบแก้ม ดวงตาที่แดงก่ำ กำลังพยายามอย่างยิ่ง ที่จะข่มกลั้นความรู้สึกเอาไว้ให้ลึกสุดใจ เรื่องราวในอดีต เขาย่อมเข้าใจมันดี

         “เจ้าเติบโตขึ้นมากน้องรัก เราไปกันเถอะ”

         ร่างสูงโอบประคองน้องสาวไปที่รถม้า โดยไม่คิดจะสนใจครอบครัวของอดีตน้องเขย เพราะพ่อแม่ปู่ย่าตาย เพราะถูกโจรปล้น นั่นทำให้เขาและน้องสาว ต้องแยกห่าง

         ชูเหมยฮวาเสมือนตัวประกัน ของอดีตเสนาบดีสวี จนเมื่อสองปีก่อน ชายชราเจ้าเล่ห์ได้ตายไป โดยหาสาเหตุไม่ได้ เขาร้อนใจอยู่มิน้อย เกรงว่าจะเกิดเรื่องร้ายต่อน้องสาว แต่วันนี้เพียงคำพูดเดียวของนาง ทุกอย่างก็กระจ่างแก่ใจเขาแล้ว

Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App

Pinakabagong kabanata

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่116 สงบสุข2 (จบ)

    ทางด้านเรือนรับรองแขก เหล่ยฟู่เฉา หลีเกอ พากันยืนหน้าบอกบุญไม่รับ เมื่อต้องเผชิญหน้ากับแขกของจวน เชี่ยอ๋อง แสร้งเบนหน้าไปทางอื่น ก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างเขาไม่นึกว่าบุตรชาย ที่ไม่เคยสนใจมองสตรีใด หรือแม้แต่จะพูดคุยกับใคร จะมาต้องตากับท่านหญิงจวนกู้ เด็กหญิงที่มีบิดาถึงสองคน และมีน้าชายที่ดุยิ่งกว่าเสืออีกคน เจ้าตัวดีของเขาจะผ่านได้สักด่านไหมเล่า!“เชี่ยอ๋อง ไม่คิดที่จะไปพักยังจวนเหล่ย หรือจวนเผยรึขอรับ ที่นี่คนมากมาย คงดูแลได้ไม่ทั่วถึงกระมัง”หลีเกอ รีบที่จะชักชวนเชี่ยอ๋อง ให้พาครอบครัว ออกจากจวนอ๋องนี้เสีย ด้วยเกรงว่าท่านอ๋องน้อย จะลักลอบพบหลานสาว“พระชายาได้จัดที่พัก ให้แก่ครอบครัวเราเป็นอย่างดี ท่านแม่ทัพทั้งสอง โปรดอย่าได้กังวลไปเลย”เชี่ยอ๋องตอบอย่างสุภาพ ทว่าสายตาของแม่ทัพหนุ่มทั้งสอง หาได้มองที่เขา แต่เป็นบุตรชายที่ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ“เช่นนั้น ข้าสองคนไม่กวนแล้ว ฝันดีขอรับท่านอ๋อง”แม่ทัพทั้งสอง เลือกที่จะล่าถอยกลับไปเอง แต่ทิศทางเดินนั้น ตรงไปยังเรือนของท่านหญิงใหญ่ คืนนี้อย่างไรเสีย พวกเขาก็ไม่คิดกลับจวน“เจ้ายังมีเวลาพบผู้คนอีกมาก เชี่ยหลาง”“ท่านพ่อมิชอบท่านหญิงหรือขอรับ”“นางเพ

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่115 สงบสุข

    “จะรีบไปทำไมเจ้าคะ ลูกบอกแล้วว่า จะเลือกสตรีเพียงหนึ่งเดียว มันต้องใช้เวลาเจ้าค่ะ”พระมารดาของฮ่องเต้ ผู้ไม่รับตำแหน่งใดๆ ในวัง เอ่ยกับสามีด้วยรอยยิ้มกว้าง วันนี้นางได้เป็นเพียงสตรีธรรมดาคนหนึ่ง ที่ใช้ชีวิตบั่นปลายกับตาแก่ขี้บ่น มีเวลาปลูกผักทำอาหาร ตกปลายามว่าง จะมีสิ่งใดสุขไปกว่านี้เล่า“จะต้องรอจนแก่แบบเจี๋ยรึ! ถึงจะมีหลานสาวให้ข้าอุ้ม”“อ้าว...ทำไมตอนข้าให้มีลูกชาย แล้วทีหย่งซางถึงต้องมีลูกสาวเล่าขอรับ”“ก็เจ้ามีท่านหญิงในจวนแล้ว นางเป็นธิดาคนโต ต้องมีน้องชายมาคอยปกป้อง เพราะฟู่หลงต้องทำหน้าที่ลูกชายคนโตของเหล่ยฟู่เฉา มิช้าต้องแบกหลายสิ่งอย่างบนบ่า ถ้ามีน้องชายอีกสักสี่ห้าคนมาดูแล นางจะได้ปลอดภัยไร้กังวล”“ฮ่าๆ ตาเฒ่านี่พูดไปเรื่อย เพราะท่านรู้ตัวต่างหาก ว่าถ้าได้หลานชาย เขาจะต้องให้อยู่ในวัง เอาออกไปเลี้ยงเป็นตุ๊กตาข้างนอก แบบหลานสาวไม่ได้”“อย่ามารู้ทันข้า”“ฮ่าๆ”ทุกคนต่างหัวเราะร่า ทำให้เจ้าสาวที่ถูกพาตัวไปห้องหอ ได้แต่เขินอายอยู่ภายใต้ผ้าคลุมหน้าเจ้าสาว เรื่องร้ายๆ มันอาจเกิดขึ้นในอนาคตก็เป็นได้ แต่นั้นคือเวลาที่ยังมาไม่ถึง วันนี้ขอให้มันมีเพียงความสงบสุขเท่านั้นก็ดีมากแล้วเ

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่114 ชำระล้าง3

    รุ่งสาง มีครอบครัวขุนนางหลายสกุล ได้ออกเดินทาง โดยไร้ทรัพย์สินติดตัวออกนอกเมืองหลวง ชาวบ้านคิดเพียงแค่ว่าขุนนางเหล่านี้ถูกโยกย้าย แต่หารู้ไม่ว่ามันคือการเคลื่อนย้ายนักโทษ ส่วนขุนนางที่เป็นผู้นำตระกูล ได้ถูกมอบยาพิษให้แล้วทั้งสิ้น ที่เดินทางมีเพียงครอบครัว ที่โทษยังไม่ถึงตาย แต่ให้ย้ายไปอยู่ตามชายแดนต่างๆ ในฐานะทาสเท่านั้น นี่คือเมตตาเดียวที่ฮ่องเต้จะมอบให้ เผยฮูหยิน ที่ไม่อาจทนรับเรื่องราวทั้งหมดได้ เลือกที่จะปลิดชีพตนเอง ด้วยยาพิษอยู่ภายในเรือนการกวาดล้างกบฏในครั้งนี้ ไม่มีข่าวใดแพร่งพรายออกไป ให้เกิดความโกลาหล เพราะต่อให้คิดว่ากำจัดทรราชไปจนสิ้นแล้ว ก็ใช่ว่าจะไม่มีคลื่นลูกใหม่ซัดเข้ามา การทำทุกอย่างให้เงียบเข้าไว้ ย่อมส่งผลดีต่อภายหน้าองค์ชายใหญ่ที่ได้ก้าวขึ้นเป็นองค์รัชทายาทได้เพียงข้ามคืน ก็ต้องแตกตื่นเมื่อเขา ต้องกลายเป็นฮ่องเต้ในเช้าวันถัดมา ส่วนอดีตฮ่องเต้ไม่รอการปฏิเสธ รีบพาพระชายาคนแรกของพระองค์ ออกจากวังไปอย่างไร้ร่องรอย ส่วนองค์ชายสาม ที่เป็นสายเลือดแท้อีกคนของฮ่องเต้ เลือกที่จะขอผู้เป็นพี่ชายออกจากวัง เพื่อตามหาความฝันของตนเอง ฮ่องเต้ห

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่113 ชำระล้าง2

    “อีกอย่างเป็นเขา ที่สารภาพด้วยตนเอง เจ้าเก่งมากชุนหนิง ที่เบี่ยงเบนทุกสายตา ไปที่หลี่เหยากับลูก เพราะเจ้ารู้ดีว่าหย่งฉี เป็นลูกอีกคนหนึ่งของคนผู้นั้น เจ้าจึงใช้อำนาจที่เหนือกว่าหลี่เหยา ทำให้คนรักของเจ้า ยืมมือหลี่เหยาและหย่งฉีกำจัดข้า ก่อนจะวกกลับไปจัดการกับนางสองแม่ลูก” ใบหน้างามเชิดขึ้นสูง เมื่อความจริงออกจากปากของสวามี นางหรือจะมีข้อโต้แย้ง หากเขาไม่เสื่อมทางการสืบพันธ์ จนนางต้องอาศัยชายอื่น มาเพื่อสืบทอดทายาท ไยนางต้องเอาตนเองไปเกลือกกลั้วกับคนอย่างเผยหลี่ “ทรงรู้แล้ว แต่ไยยังนิ่งเฉยเล่าเพคะ” “ข้าแค่รอเก็บกวาดเพื่อชำระล้าง ให้มันสะอาดหมดจด เลยนั่งมองละครฉากใหญ่ของพวกเจ้า ด้วยความสุนทรีย์ และอดทนเป็นที่สุด ทั้งยังยอมให้พวกเจ้าแต่ละคน รังแกลูกของข้าต่อหน้าต่อตานับครั้งมิถ้วน” “ลูก...หึๆ คงหมายถึง องค์ชายตำหนักเย็นสินะเพคะ เขามีค่าอะไรให้คนใส่ใจเล่า สมองรึ! ก็น้อยนิด” “ขอบพระทัยฮองเฮา ที่ชื่นชมกระหม่อม” “เจ้า! ไยจึง...” “กระหม่อมกู้หย่งซาง องค์ชายใหญ่จากตำหนักเย็นพ่ะย่ะค่ะ” “ไม่จริง!/ไม่จริง!” สตรีสองนา

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่112 ชำระล้าง

    “ข้าจะทำให้...อึก!”ดวงตาคู่งามเบิกโพลง ด้วยไม่คิดว่าชายที่รักนางนักหนา จะอาจหาญลงมือต่อนาง ทั้งที่เขาเคยบอกว่าจะปกป้องนางมิใช่หรือ...“ท่านพี่...”“ความตายที่เจ้าคิด จะให้เป็นภาพทรงจำ ของพวกข้าทุกคน มันย่อมไม่เกิดขึ้นอยู่แล้วอันหลิง เจ้าลืมไปแล้วหรืออย่างไร ว่าทุกคนที่ยืนอยู่ตรงนี้ ล้วนช่ำชองในเรื่องการ ฆ่า!”“อีกด้านของท่านสินะ! พรู๊ด!”“ข้ารักเจ้า และหวังดีต่อเจ้าเสมอ และนี่คือเมตตาที่ข้ามอบให้ และขอให้ความรักของข้า ตายไปพร้อมเจ้าเสีย”คำพูดที่เย็นชา ช่างหนาวเหน็บในใจยิ่งนัก เขาคือคนที่นางมองเป็นเพียงหมาก ที่เอาไว้ชักใยตามใจชอบ แต่ไม่คิดว่าคนที่ตาบอดเพราะความรักเยี่ยงเขา จะมีวันนี้ วันที่ลงมือกับนางอย่างเลือดเย็น “เรื่องในบ้านของเจ้า ข้าเองหาได้อยากสอดมือ แต่เพราะเขาคือคนของราชวงศ์ ข้าจึงต้องติดตามมาพาตัวกลับไปตัดสินโทษ ส่วนเรื่องของครอบครัวเจ้า ข้าจะไม่ขอก้าวล่วงแล้ว” องค์รัชทายาท ส่งสัญญาณมือ ให้องครักษ์พาตัวขององค์ชายรองไป ก่อนจะหันไปพยักหน้าน้อยๆ ให้แก่หลีเกอ แล้วจึงเดินหายไปในความมืด “หวังว่าเรื่องวุ่นวายนี้ จะไม่ติดตามไปยุ่งเกี่ยวกับหลานๆ ของข้าอีก”

  • ภรรยามิหวนคืน   ตอนที่111 ความจริงอันน่าอดสู4

    “กรี๊ด!!! องค์ชายใหญ่!” ด้วยความห่วงใยชายหนุ่ม หญิงสาวเผลอปล่อยมีดสั้นในมือ ก่อนที่นางจะถลาเข้าประคองร่างบอบช้ำนั้น ด้วยอาการทะนุถนอม “ขอโทษด้วยเหล่ยฟู่เฉา พอดีข้ามีเรื่องต้องทำอีกหลายอย่าง จึงต้องออกมาขัดจังหวะ การสะสางของเจ้ากับครอบครัว” “กระหม่อมขอบพระทัย องค์รัชทายาทที่ช่วยเหลือพ่ะย่ะค่ะ” “อะไรนะ!” ทุกสายตาหันไปมององค์ชายรอง ซึ่งก้าวออกมายืนเคียงข้างแม่ทัพหนุ่ม เผยอันหลิงที่เอาแต่ปลอบประโลมชายคนรัก ยังไม่ฉุกใจกับคำพูดก่อนหน้าขององค์ชายหย่งฉี “องค์ชายรอง!” เหล่ยฮูหยิน ที่ตอนนี้เซถอยหลังไปเสียหลายก้าว เรียกชื่อของผู้มาใหม่ ราวคนกำลังตกอยู่ในห้วงละเมอ “หลีเกอ พาเด็กๆ กลับไปเถอะ เรื่องทางนี้ข้าจัดการเอง ออ...พี่สาวของเจ้า กับท่านอาของข้า คงจะค้างแรมอยู่นอกเมือง พวกเขาคงกลับเข้าเมืองหลวงไม่ทันประตูปิด” “พ่ะย่ะค่ะ” หลีเกอ ที่เดินออกมายืนอยู่ข้างหลานสาว สะบัดมือเล็กน้อย ชายชุดดำที่จ่อมีดกับลำคอเล็ก ได้เก็บมีดสั้น และโค้งกายให้แก่คุณชายและคุณหนู เพื่อเป็นการขออภัย ที่ต้องล่วงเกินเมื่อครู่ “น

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status