เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 43
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-08-27 23:18:15อู๋ชิงชิงกุมมือเซียงหรงแน่นขึ้น กล่าวเสียงใส “น้ำใจของน้องเซียงหรงในครั้งนี้ พี่หญิงอย่างข้าจะไม่มีวันลืม” นางก็มีชื่อเสียงหน้าตาของทั้งตนเองและวงศ์ตระกูลให้ต้องรักษาเช่นกัน ผลการแข่งขันออกมาว่าเสมอ ไม่ต้องตกรอบไปตั้งแต่ในรอบที่สองเช่นนี้ นับว่าส่งผลดีต่อนางมาก มากจริงๆ
เซียงหรงเห็นอีกฝ่ายคล้ายไม่ติดใจอะไรแล้ว ก็บีบมืออีกฝ่ายกลับเบาๆ กล่าวเสียงนุ่ม
“พี่ซู่ซินของข้าทำขนมอร่อยเป็นที่สุด เพราะวันนี้พี่ซู่ซินกลัวว่าข้าจะหิว จึงได้ทำขนมเตรียมเอาไว้ให้ข้าเสียมากมาย ไหนๆ พวกเราก็ยังต้องรอผู้อื่นประชันหมากกันอีกอย่างน้อยๆ ก็สองเค่อยามเห็นจะได้ ไม่สู้ไปนั่งจิบน้ำชากินขนมสนทนากันยังดีกว่า ข้า...ข้ามีเรื่องมากมายเกี่ยวกับท่านแม่ที่อยากสอบถามพี่ชิงชิง เอ่อ...ไม่ทราบว่า...”
อู๋ชิงชิงตอบโดยไม่แม้แต่จะหยุดคิด “เอาสิ แม่นมของข้าเองก็ชงชาได้ดีมากเช่นกัน อีกทั้งจวนสกุลอู๋เองก็เพิ่งจะได้ชาดีมาจากแดนไกล ก็อย่ากระนั้นเลย พวกเราไปร่วมจิบน้ำชาชิมขนม สนทนากันรอคนอื่นๆ ประลองหมากที่ห้องรับรองของพวกเราเหล่าผู้เข้าแข่งขันกันเถอะ”
ท้ายที่สุด คุณหนูทั้งสองซึ่งเมื่อครู่เพิ่งจะประชันหมากกันอย่างดุเด็ดเผ็ดร้อน ต่างประคองกันและกันไปนั่งจิบชา ชิมขนม หยอกล้อ พูดคุย ดูสนิทสนมกลมเกลียวเป็นอย่างยิ่ง
ไกลออกไป ผู้ที่เคยร้องท้าผู้อื่นพนันด้วยเงินถุงใหญ่ เอ่ยขึ้นด้วยเสียงก้องกังวาน
“เป็นอย่างไรเล่า เห็นได้ชัดว่าคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกงของข้าช่างเฉลียวฉลาดปราดเปรื่อง ทั้งยังมีอัธยาศัยไมตรีดีเยี่ยม ไม่ว่าจะมองจากมุมใดก็ล้วนงดงามหมดจด งดงามไปถึงสติปัญญาและจิตใจ ยิ่งมองก็ยิ่งไม่อาจละสายตา น่าชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง!”
บุรุษคนอื่นๆ ซึ่งเมื่อครู่ยังกล่าวกันว่าคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกงไม่มีทางชนะต่างจนถ้อยคำจะกล่าว
เนิ่นนานนักผู้ที่นั่งอยู่แถวหน้าสุดก็เปิดปากเอ่ยขึ้นอย่างเสียไม่ได้
“จะอย่างไรก็ยังเหลือการแข่งขันอีกสี่รอบด้วยกัน ไม่ถูก...ยังไม่แน่ด้วยซ้ำว่าคุณหนูสามของเจ้าจะสามารถผ่านเข้าสู่รอบที่หกได้หรือไม่...”
ชายร่างสูงสง่าหนวดเครารุงรังในชุดอย่างคนแดนใต้กลับหัวเราะ กล่าวอย่างเชื่อมั่น ลำพองใจ
“คุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกงผู้ปราดเปรื่องของข้าที่ไหนเลยจะสู้สตรีเหล่านั้นมิได้!”
คนอื่นๆ โดยเฉพาะเหล่าคนที่มีสาวงามผู้ควรค่ากับคำว่าโฉมงามยอดเมธีอยู่ในใจอยู่แล้ว ฟังคนต่างถิ่นกล่าวถึงตรงนี้แล้วก็พลันหงุดหงิดในอก นอกจากความหงุดหงิดไม่พอใจแล้ว ในใจยังมีส่วนผสมระหว่างความหมั่นไส้และเอือมระอาอย่างละส่วน
ใครสักคนเสนอขึ้นเสียงขุ่น “เช่นนั้นมาพนันกันเป็นอย่างไร!”
ชายร่างสูงผู้มาจากต่างถิ่นยกมุมปากยิ้มถาม “อะไรกัน เมื่อครู่ตอนข้าชวนพนันขันแข่ง พวกท่านยังกล่าวกันว่าไม่อยากรังแกคนต่างถิ่นที่ไม่รู้อะไรเช่นข้า ตอนนี้เกิดนึกอะไรขึ้นมา จึงคิดอยากร่วมวางเดิมพันกับคนต่างถิ่นไม่รู้ความอย่างข้าแล้ว”
ก็เพราะเจ้ามันน่าหมั่นไส้น่ะสิ! หึ!
“มา! ข้าเอาด้วย!” บุรุษที่นั่งอยู่ไม่ไกลกล่าวเสียงดัง “ข้าพนันว่าคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกงไม่อาจผ่านเข้ารอบสุดท้าย!”
“ข้าเอาด้วย!”
“ข้าด้วย!”
“ข้าด้วย!”
“มา! แม้จะไม่ชมชอบการพนันขันต่อ ทว่าหนนี้ข้าเอาด้วย!”
“ข้าเอาด้วย!”
“ข้าร่วมด้วย!”
“ข้าเอาด้วย!”
ท้ายที่สุดคนกลุ่มใหญ่ในบริเวณนั้นก็วางเดิมพันฝั่งตรงข้ามกับคนต่างถิ่นผู้หลงใหลในตัวคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกงกันทุกคน
“ดี!” ผู้เคยออกปากท้าคนอื่นๆ พนันกล่าวเสียงดังฟังชัด เขาร้องเรียกทหารที่อยู่ในบริเวณนั้น กล่าวด้วยท่าทีเข้มขรึม จริงจัง “พี่ชายทหารที่อยู่ตรงนั้น การพนันขันต่อเมื่อครู่ ท่านได้ยินแล้วใช่หรือไม่”
ทหารผู้นั้นตอบเสียงดังฟังชัดไม่แพ้กัน “ถูกแล้ว ล้วนได้ยินชัดถนัดหูทุกถ้อยคำ!”
“ดี! เช่นนั้นพี่ชายก็มาเป็นพยานให้ข้ากับพวกเขาทั้งหมดก็แล้วกัน หากข้าแพ้พนัน ข้ายินดีจ่ายพวกเขาทุกคนด้วยเงินเต็มถุงเช่นนี้คนละถุง!”
“ได้!” ผู้ซึ่งคล้ายเป็นตัวแทนของเหล่าบุรุษในบริเวณนั้นขานรับ น้ำเสียงหนักแน่นจริงจังไม่แพ้กัน “หากเจ้าเป็นฝ่ายชนะพนัน พวกข้าทุกคนก็จะจ่ายให้เจ้าคนละเท่านั้นเช่นกัน ดีหรือไม่!”
“ถูกแล้ว ถูกแล้ว!” คนอื่นๆ ร้องรับ
คนต่างถิ่นกล่าวเสียงเข้ม “ดี! เป็นบุรุษกล่าวแล้วไม่สมควรคืนคำ ต่อให้พวกท่านคิดคืนคำ พี่ทหารท่านนี้ย่อมไม่ปล่อยให้เกิดความอยุติธรรมต่อข้าแน่!”
ครั้งนี้พวกเขาเหล่าพ่อค้าและชาวเมืองกล่าวพร้อมเพรียงกัน เสียงดังยิ่งกว่าเก่า
“ย่อมไม่คืนคำ!”
กล่าวจบคนทั้งหมดก็จ้องมองไปยังลานประชันขันแข่งเบื้องหน้า ส่วนคนต่างถิ่นที่ลงพนันข้างคุณหนูสามจวนเฉินกั๋วกงอยู่ผู้เดียวผู้นั้น ในสายตากลับมีแต่นาง...คุณหนูสาม เฉินเซียงหรง สตรีที่ตนเชื่อมั่น
เหล่าผู้สังเกตการณ์อยู่รอบนอกเห็นท่าทีนั้นและรอยยิ้มมุมปากของคนต่างถิ่นผู้นี้แล้วก็ได้แต่นึกปลดปลงในใจ
เฮ้อ...ความงามนี่ก็ช่างร้ายกาจนัก ทำเอาคนซื่อต่างถิ่นคนหนึ่งถึงกับยอมเทหมดหน้าตักเพียงเพราะไม่อยากให้ผู้อื่นมองข้ามสตรีที่ตนหลงใหล...
ช่างโง่เง่านัก ใช่ว่าเจ้าทุ่มเทถึงเพียงนี้แล้ว โฉมงามผู้นั้นจะมองเห็นเจ้าในสายตาเสียเมื่อไหร่...
แม้จะถูกคนรอบข้างมองอย่างไร ทั้งสายตาและความคิดของ ‘ชายซื่อต่างถิ่น’ กลับมีเพียงยอดหญิงงามในดวงใจอย่างคุณหนูสาม เฉินเซียงหรงเท่านั้น
บทล่าสุด
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 111
ตลอดการเดินทางไปยังหมู่บ้านว่อหลงที่มีซู่ซินรออยู่ หลี่จือหลินซื้อรถม้าคันหนึ่งให้นางนั่งอยู่ด้านใน ส่วนตัวเขาขับรถม้าด้านนอก เขาให้เหตุผลว่าจะทำให้การเดินทางสะดวกขึ้นนั่นก็จริงอยู่นับตั้งแต่มีรถม้า นางก็ไม่เคยต้องนอนบนพื้นหินพื้นหญ้าให้เจ็บหลังปวดเอว หรือคันเนื้อคันตัวเหมือนก่อนหน้านี้หลังจากที่เปิดเผยตัวตนแล้ว หลี่จือหลินปฏิบัติต่อนางอย่างดียิ่ง ไม่ว่านางอยากกินอยากดื่มอะไร เมื่อผ่านเข้าไปในหมู่บ้านหรือเมืองเล็กๆ ก็จะหาซื้อให้นางทุกอย่าง หากเป็นกลางป่ากลางเขา ไม่ว่าจะจับสัตว์ใดได้เขาก็จะแบ่งเนื้อส่วนที่ดีที่สุดให้นาง ปรุงรสด้วยเกลือหรือเครื่องเทศต่างๆ เท่าที่จะหาได้เพื่อให้นางเจริญอาหารยิ่งขึ้น ทั้งยังบ่นพึมพำทุกคืนว่านางผอมลงไม่น้อย ไม่เต็มไม้เต็มมือ...น่าเกลียดที่สุด ปากบอกว่านางผอมเกินไป แต่ใครกันที่คอยจับนางกินทุกคืน!คนเจ้าเล่ห์พรรค์นั้นตั้งใจทำให้นางได้พักผ่อนเต็มที่ในเวลากลางวันเพื่อรับใช้เขาในเวลากลางคืนชัดๆ!แม้จะรู้เช่นนั้น แต่เซียงหรงก็ไม่สามารถหลบเลี่ยงอ้อมกอดนั้นได้เลยเวลากลางคืนช่างหนาวเหน็บนัก แม้ว่าจะเหนื่อย
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 110
“ตอนที่เจ้ายังเป็นทารก ข้าจำได้ ในตอนนั้นข้าบอกเจ้าว่า ข้าจะคอยปกป้องเจ้าไปชั่วชีวิต...คำพูดประโยคนั้นเป็นทั้งคำสัญญาและคำสาบานแรกในชีวิตข้า” หลี่จือหลินพูดพร้อมกับยิ้มจางๆ “ในเทศกาลหยวนเซียวคืนนั้น ตอนที่ข้าซื้อถังหูลู่ให้เจ้า เจ้าคงไม่รู้หรอกว่ารอยยิ้มที่เจ้ามอบให้ข้ายามนั้นทั้งงดงามอ่อนโยนและหวานล้ำเพียงใด เพราะจดจำภาพนั้นได้ ข้าจึงไม่เคยยอมแพ้ในสงคราม ทุกครั้งที่เพลี้ยงพล้ำ ข้ามักคิดเสมอว่าจะต้องได้กลับมาเจอเจ้าเพื่อทำตามคำสัญญาสาบานและจะต้องปกป้องรอยยิ้มที่บริสุทธิ์งดงามเช่นนั้นเอาไว้ให้ได้ หรงเอ๋อร์ ข้าออกศึกมากมาย แม้กึ่งหนึ่งเพื่อบ้านเมือง แต่อีกกึ่งหนึ่งล้วนเป็นเพราะแผ่นดินเทียนจินคือบ้านของเจ้า เพราะที่แห่งนี้มีคนที่ข้าต้องการปกป้องเอาไว้อย่างเจ้าอยู่ข้างหลัง”เซียงหรงได้แต่จ้องเขาด้วยความงุนงง นางไม่เคยจำเรื่องราวเหล่านี้ได้เลย แต่เขากลับเล่าได้ละเอียดอย่างไม่น่าเชื่อ อีกทั้ง…เรื่องสาเหตุที่เขาออกรบและไม่เคยยอมแพ้จนมีชีวิตรอดกลับมาก็ช่าง…เขายังกล่าวต่อไป “หลายปีผ่านไป ข้าคิดว่าเจ้าอาจลืมข้าไปแล้ว แต่ข้ากลับไม่เคยล
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 109
หลี่จือหลินไม่อยากให้นางตั้งกำแพงในใจอีก ไม่ว่าอย่างไรเขากับนางก็ลงเอยกันไปแล้ว ไม่ว่านางจะยินดีแต่งให้เขาหรือไม่ นางก็หนีไปไหนไม่ได้อีกแล้วอยู่ดี…ทว่าเขาเองก็ยังอยากให้นางแต่งให้เขาด้วยความยินดี ไม่ใช่ด้วยความไม่เต็มใจเช่นนั้นเขาค่อยๆ ปัดปอยผมที่ล้อมกรอบหน้านางออก บีบนวดเนื้อตัวที่ปวดเมื่อยจากการร่วมรักเมื่อคืนพลางพูดเบาๆ เมื่อรำลึกถึงความทรงจำเมื่อเนิ่นนานมาแล้ว“เจ้ารู้ไหมว่าทำไมข้าถึงยืนยันที่จะแต่งงานกับเจ้า ไม่ว่าเจ้าจะอยากหนีข้าไปให้ไกลแค่ไหนก็ตาม” หลี่จือหลินเอ่ยขึ้น น้ำเสียงของเขาแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น ดวงตาคู่คมมองลึกเข้าไปในดวงตาของเซียงหรงที่เต็มไปด้วยความเคลือบแคลง“จะยังมีอะไรได้ นอกจากความดื้อด้านอยากเอาชนะคะคานของท่าน” นางตอบเสียงแข็ง ลุกขึ้นนั่งหันหน้าหนีราวกับไม่อยากรับฟังคำใดจากเขาอีกแต่หลี่จือหลินไม่ได้โกรธ เขายิ้มบางๆ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งเคียงข้างนาง แววตาอ่อนโยนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด“ไม่รู้เจ้ายังจำถังหูลู่ในเทศกาลหยวนเซียวได้หรือไม่”เซียงหรงขมวดคิ้วทั
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 108
“หรงเอ๋อร์…ชายหญิงร่วมเตียง จะเป็นอันใดกันได้ นอกจากสามีภรรยา” เขาพูดเสียงนุ่ม “อีกอย่าง เจ้าคิดว่าหากเฉินกั๋วกงได้ทราบ เขาจะไม่บังคับให้เจ้าแต่งงานจริงหรือ ต่อให้เป็นคุณชายใหญ่จวนเจ้าที่เจ้าคิดว่าจะเข้าข้างเจ้าแน่ๆ หากเป็นเรื่องนี้...เชื่อเถิดว่าเขาเองก็จะต้องเกลี้ยกล่อมให้เจ้ายอมแต่งให้ข้าเช่นกัน”คนฟังหน้าซีดเผือดลงทุกขณะ ยิ่งเมื่อเอ่ยถึงว่าเขาจะบอกบิดาและพี่ชายนางเกี่ยวกับเรื่องนี้ เซียงหรงก็ยิ่งรู้สึกราวกับถูกหลอกขึ้นมาทันทีไม่หรอก...ไม่ได้รู้สึก...นางถูกหลอกจริงๆ นั่นล่ะ!ใบหน้าหวานล้ำเผือดซีด ความเจ็บปวดตรงกึ่งกลางกายราวกับจะส่งเสียงหัวเราะเย้ยหยันความโง่เขลาของนางนางวิ่งวนอ้อมไปทั่ว แต่สุดท้ายแล้วก็กลับตกอยู่ในเงื้อมมือของเขาเช่นเดิมราวกับตัวตลก ราวกับสัตว์ที่ติดในกรง ต่อให้นางจะวิ่งไปข้างหน้าเช่นไร ก็มีเพียงกับดักที่รออยู่เท่านั้น“หากเจอท่านกั๋วกงแล้ว ข้าจะรีบปรึกษาว่าเราจะเร่งแต่งงานกันให้เร็วที่สุด ยังต้องหาฤกษ์ยาม ต้องดูก่อนว่าท่านพ่อตาต้องการสิ่งใดเป็นพิเศษ อ้อ
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 107
ยามรุ่งอรุณแรกของวันใหม่ แสงแดดอ่อนๆ สาดส่องลอดเข้ามาผ่านปากถ้ำ เสียงนกร้องแว่วดังจากบนยอดไม้ ช่วยเสริมให้บรรยากาศดูเงียบสงบ แต่ภายในถ้ำเล็กๆ นั้นกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ปะทุอยู่ในใจคนทั้งสองเฉินเซียงหรงค่อยๆ ลืมตาขึ้นมาพร้อมความเจ็บปวดที่แล่นแปลบไปทั้งร่างเพียงนางขยับตัวเล็กน้อย ความเจ็บและเมื่อยล้าเนื้อตัว รวมถึงความปวดร้าวจากสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน ทำให้นางข่มความเจ็บใจเอาไว้แทบไม่ไหว น้ำตาพลันเอ่อคลอเบ้าอีกครั้งหลี่จือหลินที่นอนตะแคงร่างหันหน้าเข้าหานางกลับอยู่อย่างเงียบๆ ใบหน้าหล่อเหลาที่มักประดับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์กลับดูซีดเซียวและเต็มไปด้วยความสำนึกผิด แววตาของเขาดูหม่นแสงราวกับแบกรับทุกความผิดบาปบนโลกนี้ไว้ "เจ้าเจ็บมากหรือไม่?" เสียงของเขาแผ่วเบาแต่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงเซียงหรงเบือนหน้าหนี ไม่อยากมองหน้าเขาอีกแม้แต่น้อยนางกัดริมฝีปากแน่น พยายามลุกขึ้นด้วยตนเอง แต่เพียงแค่ขยับตัวเพียงนิด กลางกายที่ยังคงทั้งบวมทั้งแดงก็ส่งความเจ็บปวดจนต้องทรุดฮวบลงไปอีกครั้งหลี่จือหลินรีบประคองนางไว้ เขากุมมือนางเบาๆ แต่เซียงหรงกลับสะบั
ภรรยาห้าอีแปะ บทที่ 106
หลี่จือหลินนิ่งไปครู่หนึ่ง ดวงตาของเขาฉายแววความเจ็บปวดและสับสน ก่อนที่เขาจะถอนหายใจยาว ปล่อยนางให้เป็นอิสระ รู้สึกได้ถึงความชื้นแฉะที่อก…พอเดาได้ว่ารอยกระบี่ฟันซึ่งได้จากการร่วมต่อสู้กับกลุ่มนักฆ่าที่หานชิงเยว่ส่งมาสังหาร ‘ตงหลิน’ องครักษ์ที่เขาวางตัวให้คอยติดตามคุ้มกัน เฉินเซียงหรงในที่แจ้ง ปริแยกเพราะแรงผลักของนางเมื่อครู่“เจ้าไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด เฉินเซียงหรง” เสียงของเขาอ่อนลงเล็กน้อย “สำหรับข้า สัมพันธ์ระหว่างเราจะไม่ใช่และไม่มีทางเป็นสิ่งที่ทำเพื่อตัดความสัมพันธ์ แต่เป็นสิ่งที่ข้าหวังจะทำเพื่อให้เราสองคนผูกพันกันตลอดไป”เซียงหรงบอกอย่างปลดปลง “ท่านต่างหากที่ไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด เรื่องนั้นก็ช่างเถอะ สำหรับข้า ขอเพียงไม่ต้องแต่งงาน หากท่านเพียงอยากได้ร่างกาย ท่านก็เอามันไปเถิด”ขอเพียงไม่ต้องแต่งงาน...อย่างนั้นหรือ?เพียงเพื่อหลีกเลี่ยงเขา ต่อให้ต้องพลีกายให้ชายอื่น นางก็ไม่สนใจแม้จะต้องขึ้นเตียงกับเขา นางก็ยังดื้อด้านไม่ยอมแต่ง!หลี่จือหลินมองสตรีตรงหน้าด้วยแววตาเจ็บ
บางทีคุณอาจจะชอบ
แม่หมอหลงยุคมาเป็นหมอดูผู้มีญาณวิเศษ
ต้าซินซิน23.5K viewsนางร้ายเช่นข้าจะเปลี่ยนสามี!
จ้าวเฉียว / พลอยพันแสง16.1K viewsอนุตัวร้ายขอทำสวน
ประดับดิน24.2K viewsข้าคือดาวมงคลน้อยหลินลู่ฉี
หิมะที่ปลิดปลิว33.9K viewsชายาตัวร้ายขององค์ชายใหญ่ผู้คลั่งรัก
ปังจัง8.2K viewsหนึ่งใจใต้ธงศึก
หลิน จิ่นชู1.4K viewsคุณหนูใหญ่ได้สามีอัปลักษณ์
โหย่วหยวนเชียนหลี่2.2K viewsเกิดใหม่เป็นบุตรีเศรษฐีผู้ตกอับ
เทียนสื่อ4.9K views
