แชร์

ตอนที่43 มิแยแส

ผู้เขียน: ไห่ถาง
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2025-06-19 14:04:55

“ขอโทษเจ้าด้วย ที่ทำให้เห็นเรื่องเช่นนี้”

ชายหนุ่มเอ่ยด้วยความละอายแก่ใจ ที่เขาไม่คู่ควรแก่การเป็นสามีที่เพรียบพร้อมแก่นาง ด้วยครอบครัวที่เขาเติบโต ล้วนมีรอยแยกที่ยากจะประสานให้ดีได้ เขาเกรงว่าสักวันความต่างของเขาและนาง จะทำให้เป็นเช่นพ่อแม่ของเขา...

“ทุกครอบครัว ล้วนมีฉากหน้าและฉากหลังเจ้าค่ะ อย่าได้คิดสิ่งใดให้เป็นกังวลเลยนะเจ้าคะ ครอบครัวของเราจะสมบูรณ์อย่างแน่นอนเจ้าค่ะ ขอแค่มีสิ่งใดให้เอ่ยต่อกัน อย่างตรงไปตรงมา เรื่องน้อยใหญ่ช่วยกันแบ่งเบา เท่านี้ความสงบสุขในบ้านก็เกินพอ หรือต่อให้มีเรื่องนานัปการคิดสอดแทรก ก็ไม่อาจทะลายความวางใจของเราลงได้ หากเราจับมือกันให้มั่น”

นางอยากบอกเขาเหลือเกิน ว่านางจะไม่ทำให้เกิดความผิดพลาดอีก ยิ่งนางที่กลับชาติมาเกิดอีกครั้ง ล้วนรู้เห็นเรื่องที่จะเกิดขึ้นภายหน้า มันใช่ว่าจะง่ายในการแก้ไข และรับมือกับคนที่คาดไม่ถึงอีกมากมาย แต่สำหรับเขาและนาง ที่จะเป็นครอบครัวในเร็ววัน นางจะทำให้ดีที่สุดเพื่อทดแทนหัวใจ ที่เขาให้แก่นางในครั้งนั้น

“ตกลง”

ชายหนุ่มรับคำ ด้วยรอยยิ้มละมุน เขาอยากที่จะได้เห็นทุกอย่างให้ชัดแก่สายตายิ่งนัก รอยยิ้มของนางคงสดใสมากทีเดียว

“เรียนคุ
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
บทที่ถูกล็อก

บทล่าสุด

  • ภรรยาเปลี่ยนชะตา   ตอนที่49 ภรรยารัก

    จวนอ๋องจิ้งหยวน ภายในห้องนอนอันโอ่โถง ร่างไร้สตินอนมิไหวติงอยู่ใต้ผ้าห่มผืนใหญ่ คงมีเพียงองครักษ์คนสนิท ที่นั่งพัดไฟในเตาอุ่นยา เพื่อเคี่ยวยาให้แก่ผู้เป็นนาย เรื่องนี้จะแพร่งพรายออกไปไม่ได้ ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับท่านอ๋อง และเขาเองก็ไม่รู้ว่าผู้เป็นนาย จะแบกรับเรื่องนี้ได้หรือไม่ หลังจากฟื้นขึ้นมา ขนาดตัวเขาเองยังยากที่จะทำใจได้ หากต้องสูญเสียความเป็นบุรุษไป “อ๊ะ...โอ้ย!” เสียงขยับกาย และร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ทำให้องครักษ์หนุ่มรีบผุดลุกขึ้น ก้าวยาวๆ ตรงไปยังเตียงนอน เพื่อดูอาการของผู้เป็นนาย “ท่านอ๋องโปรดอย่าเพิ่งขยับขอรับ” องครักษ์หนุ่มรีบใช้มือกดร่าง ที่คิดจะขยับลุกขึ้น ให้นอนนิ่งๆ หาไม่แล้วแผลท่อนล่าง อาจปริแตกจนเลือดไหลซึมอีกครั้ง อ๋องจิ้งหยวน สบเข้ากับดวงตาของคนสนิท เพื่อรอฟังคำว่าเขาไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิด ทว่าสายตาที่เสหลบขอคนสนิท ทำให้ใจของอ๋องหนุ่มรู้สึกเหมือนมันร่วงหาย หากเขาเป็นเยี่ยงนั้นขึ้นมาจริงๆ ทุกอย่างในมือมันจะหายไปในทันที เขาคือบุตรชายคนโต ทายาทคนแรกที่บิดาส่งมอบอำนาจในมือให้ในภายหน้า หากเขาเป็นคนที่มิ

  • ภรรยาเปลี่ยนชะตา   ตอนที่48 แล้ว...

    “แล้ว...” แม่ทัพสาวไหวไหล่น้อยๆ เรียวปากอิ่มบิดขึ้นเพียงข้าง อย่างไม่คิดแยแสต่อตำแหน่งของบิดาอีกฝ่าย แค่รองเจ้ากรมการคลัง เอาอันใดมาเทียบตัวนางกัน อำนาจมันหอมหวนเยี่ยงนี้นี่เอง คนถึงช่วงชิงกันนัก ชาติที่แล้วนางเชื่อใจในตัวบุรุษที่รัก ชาตินี้นางต้องเหนือกว่าทุกด้าน จึงจะก้าวต่อได้ยาวไกล “ควรให้เกียรติกันบ้าง” ชิงอวี่ถง เอ่ยออกมาได้ไม่เต็มเสียงนัก “หึๆ แล้วเจ้าคิดให้เกียรติผู้อื่นก่อนหรือไม่ หรือที่ข้าเดินมาตรงนี้ คือสิ่งที่ผิด เจ้าจึงก้าวออกมาหยามหมิ่นข้าต่อหน้าผู้คน ว่ามา! ใครมองว่าข้า! ลั่วคังอัน กระทำผิดที่เดินอยู่ดีๆ แล้วมีคนมากล่าววาจาต่ำทราม ทั้งยังแสดงกิริยาไร้การอบรมกับข้า มันคือตัวข้าที่ผิด! พูดออกมา!” แม่ทัพสาวมองกราดไปรอบกาย ทุกคนที่คราแรกตั้งใจสอดรู้ ต่างพากันก้มหน้าเดินหลีกหนี ด้วยไม่คิดว่าท่านแม่ทัพสาว นอกจากจะไม่ใคร่อับอาย ที่จะแต่งกับคนพิการ ทว่านางกลับยืดอกปกป้องทั้งตนเองและชายหนุ่มอย่างองอาจ “ขะ...ข้า” ชิงอวี่ถง หันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ กายตนเอง ที่มีเพียงสายตากล่าวโทษนาง มองมาทั้งจากคนที่กำลังเดินจากไป และคนที่ยังยื

  • ภรรยาเปลี่ยนชะตา   ตอนที่47 ต่อคำ

    บ่ายวันถัดมา ณ ตลาดใจกลางเมืองหลวง ลั่วคังอันก้าวเคียงรถเข็น โดยในมือมีร่มบังแดด สำหรับนางและว่าที่สามี สองหนุ่มสาวพูดคุยโต้ตอบกัน อย่างเพลิดเพลิน โดยที่ไม่คิดใส่ใจต่อคำพูดกระซิบกระซาบ ของคนทั้งตลาด “น่าเสียดายนะ เป็นถึงแม่ทัพผู้เก่งกล้า แต่กลับได้สามีไร้ค่าเยี่ยงนี้” เป็นคำพูดของสตรีนางหนึ่ง ซึ่งก้าวมาหยุดขวางหน้าของสองหนุ่มสาวเอาไว้ หยางเหยาเกอไม่ได้แสดงท่าทีตื่นกลัว ทว่าความเย็นเยียบของใบหน้าหล่อเหลา พลันปรากฏขึ้นมาแทนรอยยิ้ม เขาไม่ใส่ใจหากคนจะดูหมิ่นตัวเขา แต่กับหญิงสาวข้างกาย เขาไม่ยินดีให้ใครหน้าไหน มาดูนางทั้งสิ้น ลั่วคังอัน จดจำคนตรงหน้าดี ต่อให้นางตายกี่ชาติ ก็ไม่มีวันลืมเลือน ชาติที่แล้วคนตรงหน้าเฉิดฉายนัก มาชาตินี้ดูเหมือนจะยังอมทุกข์อยู่ไม่น้อย รอคนรักขอแต่งงาน จนตัวเองเลยวัยออกเรือนไปมากทีเดียว ช่างโง่งมนัก! เมื่อนึกถึงตรงนี้ แม่ทัพสาวอดที่จะขำขันอยู่ในใจไม่ได้ หากตอนนั้นนางยังเลือกเส้นทางเดิม แต่งแก่อ๋องจิ้งหยวน คนตรงหน้าก็จะได้แต่งเข้าไปเป็นชายารองในทันที และเพียงไม่นานครอบครัวใหญ่ทั้งสองสกุล ก็ดับสูญไปพร้อมลมหายใจของนางและทุ

  • ภรรยาเปลี่ยนชะตา   ตอนที่46 เจ็บหนัก

    “เจ้าคนสารเลว กล้าทำร้ายข้ารึ! เจ้ารู้หรือไม่ว่าข้าเป็นใคร!” ชายผู้บุกรุกตระโกนด่าทอ คนที่ลงมือทำร้ายเขาจนเจ็บหนัก หรือจะเรียกว่าสาหัสเลยก็ไม่ผิด “ทำไมข้าต้องสนใจ ว่าเจ้าคือใคร! ในเมื่อเจ้าบุกรุกเข้ามาในบ้านของผู้อื่นในยามวิกาล มิใช่โจรต่ำช้า ก็คงพวกสิ้นคิดเท่านั้น” แม่ทัพหนุ่มตอบไปด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน เขาไม่เคยเห็นใครหน้าหนาได้ขนาดนี้ ใช่ว่าเรื่องที่น้องสาวปฏิเสธอีกฝ่าย เขาจะไม่รู้เห็นเสียเมื่อไหร่ แต่เขาคิดไม่ถึงว่าอ๋องตราตั้งผู้นี้จะอาจหาญ สร้างแผนเพื่อลวงตาผู้คน ดังนั้นการสร้างแผลให้แก่อ๋องจิ้ง คือการปิดปากอีกฝ่ายให้สนิท โดยไม่ต้องตามไปแก้ต่างใดๆ ทั้งสิ้น “เจ้าคนโง่! มิรู้สูงต่ำ!” อ๋องหนุ่มตวาดชายแปลกหน้า ด้วยโทสะอันเหลือล้น “ใครอยู่ข้างนอก โยนเศษสวะนี่ออกไปจากบ้านข้าที ออ...จะสูงต่ำข้าไม่สนใจ แต่ถ้าจะพูดว่าใครถูกผิด คือเจ้า! เป็นคนผิดทั้งหมด ที่เข้ามาในบ้านของผู้อื่น โดยมิรับอนุญาต และข้าขอเตือนอีกเรื่อง อย่าคิดใช้คำพูดโป้ปดทำลายชื่อเสียงสกุลลั่ว หาไม่แล้วสกุลตราตั้งของเจ้า จะสิ้นสุดที่ตัวเจ้าเท่านั้น หรือจะว่าไป...มันน่าจะสิ้นสุดลงแล้

  • ภรรยาเปลี่ยนชะตา   ตอนที่45 มิอาจกล่าวโทษได้

    ทางเดินไปยังเรือนคังอัน ร่างระหงของลั่วอันผิง ก้าวเท้าเร็วๆ ตรงไปยังเรือนของพี่สาว ด้วยนางได้ยินเสียง คล้ายกับอาวุธกระทบกัน หญิงสาวห่วงคนเป็นพี่ยิ่งนัก จึงรีบรุดออกจากเรือนมาในทันที หมับ! ตึก! ทว่าข้อมือเล็กของหญิงสาว กลับถูกรวบดึงจนร่างระหง เซไปชนเข้ากับแผ่นอกกว้างของใครบางคน กลิ่นสุราที่โซยเข้าจมูก ทำให้หญิงสาวกลัวว่านาง กำลังถูกคนเมามายคิดกระทำเรื่องไม่ดีต่อนาง หญิงสาวถึงกับตัวสั่นเทา เมื่อนึกถึงอันตรายที่กำลังเผชิญแบบไม่ทันตั้งตัว “เจ้าจะไปที่ใดค่ำมืดขนาดนี้ แล้วนี่ยังไม่มีสาวใช้ติดตามอีก มันน่าตีให้ก้นลายนัก” น้ำเสียงของคนถาม แม้จะดูอ่อนโยน ทว่ามันกลับแฝงการตำหนินางอยู่ในที หญิงสาวยกโคมไฟที่อยู่ในมืออีกข้างขึ้นสูง จึงได้เห็นว่าคนที่ดึงนางไว้ คือท่านพี่หยู๋เฟิงนั่นเอง และนั่นทำให้หญิงสาวยิ้มแห้งๆ เมื่อนึกถึงความผิดของตนเอง และคำกล่าวคาดโทษของเขา ที่ทำเหมือนนางเป็นเด็กสิบขวบเท่านั้น “ข้าได้ยินเสียงเหมือนมีการต่อสู้ ทางด้านเรือนของพี่หญิงเจ้าค่ะ”ก่อนที่นางจะรีบบอกถึงจุดประสงค์ ที่เร่งรีบออกจากเรือน โดยไม่มีสาวใช้ติดตาม ทว่าคนฟังกลับทำเพียงอมยิ้ม

  • ภรรยาเปลี่ยนชะตา   ตอนที่44 ล้ำเส้น

    ยามค่ำคืน ณ จวนแม่ทัพสกุลลั่ว ลั่วคังอัน ที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน กำลังแช่น้ำร้อน เพื่อให้เลือดไหลเวียนได้สะดวก วันนี้นางต้องเป็นสตรีแบบชาติที่แล้ว ซึ่งเมื่อก่อนนางไม่รู้สึกเหนื่อยสักนิด กับการออกสู่สังคมของชนชั้นสูง แต่ในวันนี้นางกลับเหนื่อยล้า ที่ต้องปั้นหน้าเป็นหญิงผู้เพรียบพร้อม ไหนจะชุดที่นางมองว่ามันรุงรังเสียเหลือเกิน หากเทียบกับชุดที่ใส่ทุกวันเมื่อตอนอยู่ชายแดน มันช่างห่างไกลกันเหลือเกิน ในเรื่องความคล่องตัวดวงตาคู่งามที่ปิดสนิทเพื่อพักผ่อน พลันเปิดกว้างขึ้นอย่างกะทันหัน เมื่อมีบางอย่างผิดปกติไปจากเดิม ใครกัน! บังอาจเข้ามาในเรือนของนาง แม่ทัพสาวลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ ก่อนจะคว้าเสื้อคลุมขึ้นมาสวม แล้วก้าวไปยังห้องนอนส่วนหน้า เงาร่างที่เคลื่อนผ่านหน้าห้องของนาง ไม่ได้ทำให้นางรู้สึกตื่นกลัวแม้แต่น้อย อีกฝ่ายจงใจที่จะหลอกล่อ ให้นางออกไปเผชิญหน้าด้วยสินะ! ต่อให้คนด้านนอกจะถูกสับมานับหมื่นชิ้น นางก็จดจำเขาได้ไม่มีวันลืม หวีด! หญิงสาวยกมือขึ้น ก่อนจะใช้นิ้วจ่อที่ริมฝีปาก แล้วออกแรงเป่าเบาๆ นางไม่อยากรับแขกในเวลานี้ คงต้องปล่อยให้คนข้างนอก เป็นผู้จัดก

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status