บทที่ 133

เซิ่นหรูซวงเปิดโทรศัพท์ขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะมองไปยังข้อความทั้งสองข้อความจากซิงจือเหยียน

ท้องนิ้วของเธอขยับผ่านหน้าจอโทรศัพท์ เลื่อนดูประวัติการสนทนาระหว่างเธอกับซิงจือเหยียน

ในตอนเริ่มแรกที่เพิ่มรายชื่อซิงจือเหยียนเข้ามาในวีแชท เป็นตอนที่เธอเพิ่งเข้ามาที่ตระกูลซิง ในครั้งที่เธอยังรู้สึกด้อยค่า ไม่มั่นใจ ขลาดเขิน ไม่กล้าเข้าใกล้ในทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลซิง ก็เป็นซิงจือเหยียนที่เป็นฝ่ายเสนอตัวเข้ามาแลกเปลี่ยนช่องทางการติดต่อกับเธอ และพูดกับเธอเป็นครั้งแรก

“ชื่อเซิ่นหรูซวงใช่ไหม?”

เธอพยักหน้าพลางกำกระเป๋าใบเก่าสีเหลืองซีดในมือแน่น พูดเสียงแผ่วราวกับเสียงแมลงหวี่ “ใช่ค่ะ สะ สวัสดีค่ะท่าน”

ซิงจือเหยียนพูด “อืม ต่อจากนี้ไปฉันคือพี่ชายของเธอ ไม่ต้องสุภาพกันมากขนาดนี้หรอก”

เธอเงยหน้าขึ้นมองซิงจือเหยียนอย่างระมัดระวัง ก่อนจะก้มหน้าลงอย่างรวดเร็ว

หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง

“พี่คะ…”

เมื่อครั้งที่ได้สัมผัสกับสภาพแวดล้อมแปลกใหม่ คนแรกและคนเดียวที่หยิบยื่นความปรารถนาดีให้แก่เธอคือซิงจือเหยียน

จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่เธอจะรู้สึกรักและเคารพด้วยความผูกพันลึกซึ้งต่อซิงจือเหยียน

ในช่วงแรก เธอมีแค่ค