Share
บทที่ 1012
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1013
จู่ ๆ แจ็คสันก็นึกบางอย่างออกและรีบวิ่งเข้าไปในห้องของเขา หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ออกมาพร้อมกับใบปลิว เขายื่นมันให้ดีแลนและถามอย่างตื่นเต้นว่า “ดีแลน ดูนี่ซิ! หมอนี่หรือเปล่า? ใช่ เฟนด์ วู๊ด คนเดียวกับที่หลานพูดถึงหรือเปล่า? ถ้าหากใช่คนเดียวกัน เราก็มีวิธีแก้แค้นให้ครอบครัวของเราแล้ว!” ดีแลนมองรูปบนใบปลิวอย่างชัด ๆ เขากัดฟันและกำหมัดแน่น “ใช่ ใช่ครับลุง! นี่ก็คือหมอนั่นที่ทำให้ผมเป็นหมันเพียงเพื่อทำตัวเป็นฮีโร่ต่อหน้าดาราดังสองคน เขาฆ่าคุณปู่ คุณย่า และพ่อแม่ของผม! คือหมอนี่นี่แหละ!” “เยี่ยมไปเลย! นี่เป็นข่าวดี! พระเจ้าคงได้ยินคำอธิษฐานของลุง! ในที่สุดลุงก็จะได้แก้แค้นเพื่อครอบครัวของเราแล้ว! วะฮะฮ่า!” แจ็คสันหลับตาลง น้ำตาไหลอาบแก้มขณะที่พูด “ไปกันเถอะ! เราจะไปหาตระกูลแลมเบิร์ตกับตระกูลฟรีแมนกัน! เฟนด์ฆ่าลูกสาวของนายท่านฟรีแมนกับลูกชายของ เทา แลมเบิร์ต ผู้อาวุโสที่สามของตระกูลแลมเบิร์ต ทั้งสองตระกูลกำลังตามหาตัวเขาไปทุกที่ พวกเขาเกลียดเฟนด์เข้ากระดูกและแทบจะรอไม่ไหวที่จะสับเขาออกเป็นชิ้น ๆ!” “โอ้พระเจ้า จริงเหรอ? เยี่ยมไปเลย! สองตระกูลนี้เป็นตระกูลที่มีชื่อเสียงและมีอำนาจในเมือ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1014
“ก็ได้ ไปพบกับพวกเขากัน เพราะยังไงซะ อีกฝ่ายก็เป็นถึงหัวหน้าตระกูลโลว ถ้าเราปฏิเสธที่จะพบพวกเขาในครั้งนี้ เขาอาจจะโกรธเรา เราไม่ควรไปทำให้คนโฉดพวกนี้โกรธเคือง เพื่อไม่ให้ในอนาคตตอนที่เราเจอกับความลำบาก พวกเขาจะได้ไม่ทำเรื่องแย่ ๆ หรือสร้างปัญหาเพิ่มขึ้น” ชาร์ลพยักหน้าเห็นด้วยหลังจากที่ได้ฟังความเห็นเรื่องนี้ จากนั้นเขาก็สั่งให้บอดี้การ์ดพาอีกฝ่ายเข้ามาในห้องโถง “นายท่านฟรีแมนก็อยู่ที่นี่ด้วยเหรอ? เยี่ยมไปเลย!” เมื่อแจ็คสันเดินเข้ามาในห้องโถงและเห็นว่าหลุยส์ก็อยู่ที่นั่นด้วย เขาก็อารมณ์ดีขึ้นทันที “อะแฮ่ม! บอกเรามาสิ วันนี้คุณมาทำไม? นี่มันดึกแล้ว เพราะงั้นบอกเหตุผลที่คุณตั้งใจมาที่นี่ให้ฟังหน่อยสิ! ถ้าเพื่อการร่วมมือกันทางธุรกิจ ฉันคิดว่าการพบกันครั้งนี้คงไม่จำเป็น เพราะยังไงซะ ธุรกิจของเราต่างกันและเราก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องร่วมมือกับตระกูลโลว!” ชาร์ลกระแอมในลำคอขณะที่ถามแจ็คสัน “ยินดีที่ได้พบพวกคุณ นายท่านฟรีแมนและนายท่านแลมเบิร์ต!” แจ็คสันรู้มานานแล้วว่า ตระกูลพวกนี้คิดว่าตัวเองมีเกียรติและเป็นผู้ดี มักจะดูถูกพวกเขาที่เป็นพวกตระกูลลับใต้ดิน ดังนั้น เขาไม่แปลกใจเลยกั
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1015
“เฮ้ เขาซ่อนตัวอยู่ในเมืองนางแอ่น เขาก็ฉลาดอยู่นะ ว่าไหม? เมืองนางแอ่นอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก เราน่าจะไปถึงที่นั่นได้ในไม่ช้า ฮึ่ม ไอ้หมอนั่น เขาซ่อนตัวอยู่ใต้จมูกเรา มันทำให้พวกเราดูโง่!” เทาหัวเราะเยาะอย่างเย็นชา “แต่น่าเสียดายที่หมอนั่นไม่รู้ว่าคำว่า 'ตาย' สะกดยังไง เขายังคงมีชื่อเสียงและสร้างปัญหาเพิ่มขึ้น เขากล้าทำให้เกิดความวุ่นวายอย่างใหญ่หลวงที่นั่น เห็นชัด ๆ ว่าเขาคงอยากตาย!” “รู้ไหมว่านี่เรียกว่าอะไร? มันเรียกว่า หว่านพืชเช่นไร ย่อมได้ผลเช่นนั้น!” ชาร์ลตะโกนอย่างประชดประชันพร้อมกับยิ้มอย่างเย็นชาออกมา จากนั้นเขาก็หันไปหาแจ็คสันและพูดว่า “ข้อมูลเรื่องนี้ยอดเยี่ยมจริง ๆ ! พรุ่งนี้ ดีแลนจะพาเราไปที่นั่น และฉันจะให้เงินคุณหนึ่งหมื่นล้านเหรียญเพื่อเป็นรางวัลสำหรับการบอกข้อมูลนี้ ส่วนวิธีการแบ่งเงินระหว่างคุณกับหลานชายของคุณ ก็แล้วแต่พวกคุณเลย!” แต่แจ็คสันกลับส่ายหัว “ไม่ ฉันไม่ต้องการรางวัลหรือเงินใด ๆ ฉันไม่อยากได้เงินเลยสักนิด ฉันแค่หวังว่าพรุ่งนี้ ทั้งตระกูลแลมเบิร์ตและตระกูลฟรีแมนจะพาคนที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกคุณไปฆ่าเฟนด์ซะ และฉันก็จะพาคนของฉันไปด้วย ฉันจะไปพร้อมกับพวก
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1016
หลังจากนั้น ดีแลนกับคนอื่น ๆ ก็เดินออกไป ทั้งเขาและแจ็คสันค่อนข้างตื่นเต้นกับแผนการนี้ พวกเขาดื่มไวน์กันต่ออีกมากหลังจากกลับมาบ้านโลวก่อนจะพักผ่อน...เช้าวันที่สอง ตระกูลฟรีแมนก็พาผู้เชี่ยวชาญมา 500 ถึง 600 คนที่ทางเข้าเมือง และก็ไปเข้าร่วมกับตระกูลแลมเบิร์ตอีกหลายร้อยคนอย่างไรก็ตาม พวกเขาประหลาดใจเมื่อเห็นโลวมากับคนอีกแค่ 100 คน โดยที่มีปรมาจารย์เพียงไม่กี่คนเท่านั้น คนอื่น ๆ ดูเหมือนนักสู้ธรรมดาทั่วไป และมีผู้เชี่ยวชาญอยู่ไม่กี่คน“ฮ่า ๆ ! เหมือนว่าพวกคุณจะไม่จริงใจกันนะ นายท่านโลว พวกเรารู้ว่านายใหญ่และนายหญิงของคุณคือผู้เชี่ยวชาญที่เกือบจะระดับเทพแล้ว และมียังผู้อาวุโสอีกมากมายเช่นกัน ทำไมไม่พาพวกนั้นมาล่ะ?” ชาร์ลส์แสดงความเห็น น้ำเสียงของเขาดูไม่พอใจขณะมองอย่างเย็นชาในความคิดของเขา มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่คนที่พวกเขาพามาแข็งแกร่งไม่พอ เขารู้สึกว่าแจ็คสันแสร้งทำเป็นพาคนพวกนี้มาแจ็คสันยิ้มอย่างขมขื่น “เหล่านายท่าน มันไม่ได้ขึ้นอยู่กับฉันเสียหน่อย ฉันอยากจะพาผู้เชี่ยวชาญมา เอาจริง ๆ เลยนะ แต่เฟนด์ได้ฆ่าพวกเขาไปหมดแล้วตอนที่พยายามล้างแค้นให้หลานชายก่อนหน้านี้ ผู้อาวุโสของเราไม
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1017
“ตระกูลแลมเบิร์ตแห่งเมืองจิน ตระกูลของเราเล็กกว่าพวกเขา และพ่อของฉันก็ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมทำธุรกิจกับพวกนั้น... ฉันไม่คิดเลยว่าเขาจะส่งคนมาฆ่าพ่อแม่ฉัน ฉันกับปู่รอดมาได้เพราะไปตกปลา”“ถึงอย่างนั้น พวกเขาก็ยังจะอยากจัดการพวกเรา เลยเริ่มออกตามล่า เราเสียพวกเขาไปที่นี่ และกลายเป็นขอทาน เราหนีการไล่ล่าของพวกเขาไม่ได้”บรีแอนน่าอธิบายให้เฟนด์ฟังกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น “หลังจากที่เรารู้ว่าคุณคือนักรบสูงสุดและเก้าเทพสงครามคือลูกศิษย์คุณ เราเลยจะขอความช่วยเหลือจากคุณเพื่อแก้แค้น...” “ตระกูลแลมเบิร์ต?” เฟนด์ยิ้มเล็กน้อยขณะตอบว่า “ไม่เห็นจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากเราเรื่องนี้เลย”ดวงตาบรีแอนน่าสิ้นหวังลงคำพูดต่อไปของเฟนด์ทำให้เธอไม่ทันระวัง อย่างไรก็ตาม “เพราะตระกูลแลมเบิร์ตก็เป็นศัตรูเราเหมือนกัน ฮ่า ๆ! ผมจะล้างบางพวกนี้ออกไปไม่ช้าก็เร็ว เหตุผลที่ผมมาที่เมืองนางแอ่นไม่ใช่เพราะกลัวตระกูลแลมเบิร์ต แต่ผมแค่อยากจะกำจัดบางคนในตระกูลเทย์เลอร์ที่ผ่านร้อนผ่านหนาวไปด้วยกันไม่ได้ แน่นอนว่ามาที่นี่เพราะเกร็ดมังกร นอกจากนั้น ที่นี่อยู่ใกล้กับครอบครัวของผม...”“ครอบครัวของคุณเหรอ?” บรีแอนน่าดีใจเมื
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1018
“ได้ หนูจะจองโรงแรมเดี๋ยวนี้” เซเลน่าพยักหน้า เธอไม่รู้จะตอบสนองอย่างไรเมื่อเห็นของขวัญราคาแพงทั้งหมดที่คนนำมาให้พวกเธอ แม่เธอต้องมีความสุขเพราะเธอเป็นคนรับแน่“นายหญิง ไม่จำเป็นหรอกครับ ทำไมต้องจองโรงแรมด้วย? ในเมื่อทุกคนไปโรงแรมของผมได้? เรามีโรงแรมเจ็ดดาว ให้ผมโทรหาลูกน้องเพื่อจัดการเถอะ ผมเลี้ยงเอง!” ชายชราคนหนึ่งยิ้มขณะหยิบโทรศัพท์มือถือออกมา“เราจะให้คุณทำอย่างนั้นได้ยังไงกัน? คุณเป็นแขกของเราและมาเยี่ยมเรานะ เราต้องเลี้ยงเองสิ!” เซเลน่าโต้“ไปโรงแรมฉันเถอะ ฉันเลี้ยงเอง! ไปกันเถอะ!” ชายอีกคนพูด ทุกคนรู้ดีว่าการเชิญนักรบสูงสุดและเทพสงครามไปโรงแรมด้วยได้ควรค่าแก่การอวดกับคนอื่น ๆ เป็นเรื่องปกติที่ทุกคนจะต้องแย่งกันเพื่อโอกาสที่ดีอย่างนี้“เลิกเถียงกันเถอะ” เฟนด์พูดด้วยรอยยิ้ม “ไปที่โรงแรมนายใหญ่ลาเจอร์ก็ได้!”ชายชรารู้สึกปลื้มใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ เขายิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ “เยี่ยมไปเลย! ผมขอให้ลูกน้องเตรียมของกินเอง เพราะงั้นแค่สนุกและกินให้จุกันไปเลย!”“ฮ่า ๆ ! เราจะสนุกกันแน่นอน!” ชายวัยกลางคนอีกคนเริ่มหัวเราะอย่างมีความสุข ตระกูลพวกนี้คือคนมีเงิน เพราะฉะนั้นมันไม่สำคัญว่าใค
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1019
เทาพูดกับเฟนด์ด้วยความโกรธแค้นเกลียดชังอย่างมาก“วันนี้ฉันก็มาล้างแค้นให้ลูกสาวเหมือนกัน!” หลุยส์จ้องเฟนด์เขม็งขณะกัดฟันอย่างไรก็ตาม ชาร์ลส์ที่อยู่ข้าง ๆ ก็โดดเด่นขึ้นมาถามดีแลนและแจ็คสันว่า “เกิดอะไรขึ้น? ทำไมคนเยอะขนาดนี้? ไม่เห็นบอกเลยว่าที่นี่คนเยอะ? เหมือนว่าจะมีกองกำลังจากที่อื่นมาที่นี่นะ!”“เวร! เกิดอะไรขึ้น? ทำไมเทพสงครามอยู่ที่นี่ด้วย?” ไม่ช้า ก็มีคนจำอีธานและคนอื่น ๆ ได้ ท่าทีของพวกเขานิ่งลงแม้ว่าจะมีหลายคน แต่ก็มีแค่สี่ในห้าเท่านั้นที่เป็นปรมาจารย์ระดับกึ่งเทพที่ต่อสู้กับเทพสงครามได้ไม่เพียงแค่เหล่าเทพสงครามจะอยู่ในระดับกึ่งเทพเท่านั้น แต่บางคนก็อยู่ในขั้นกลางหรือขั้นสูงของระดับกึ่งเทพ พวกเขามีประสบการณ์การต่อสู้ที่ช่ำชองภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ แม้แต่คนที่แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขาก็ไม่อาจต่อกรกับกลุ่มของเฟนด์ได้ช่วยไม่ได้ที่เฟนด์นำคนออกไปด้วยมากมาย และพวกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของคู่ต่อสู้ตอนแรกพวกเขาคิดว่ามีแค่หนึ่งหรือสองร้อยคน แต่เหมือนว่าเฟนด์จะมีถึงห้าหกร้อยคนเลยนะลาน่าถอดหน้ากากออก สุดท้ายแล้วเฟนด์ก็ได้เปิดเผยตัวตนในขณะที่เธอไม่ได้สนใจอ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1020
“เป็นไปได้ยังไง? เขา...ยังเด็กอยู่เลย! จะเป็นนักรบสูงสุดได้ยังไงกัน?” ดีแลนแสดงสีหน้าไม่เชื่อออกมา เขาส่ายหัวไม่หยุดอย่างไม่อยากยอมรับกับสิ่งที่เพิ่งได้ยินอย่างไรก็ตาม เทพสงครามตรงหน้าพวกเขาก็เป็นที่รู้จักต่อประชาชน พวกเขาคุ้นเคยกับใบหน้าคนพวกนี้ฉะนั้น เทพสงครามไม่ได้โกหก เฟนด์ ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าพวกเขานี้ คือนักรบสูงสุดและอาจารย์ของพวกเขาอย่างแน่นอน“คนที่เราไปมีเรื่องด้วย... คือนักรบสูงสุดเหรอ?” แจ็คสันพูดไม่ออก เขาคงไม่ขอให้พ่อแม่มาช่วยล้างแค้นให้ตระกูลแวกเนอร์ถ้ารู้ว่าเฟนด์คือนักรบสูงสุดแต่เสียดายที่ทุกอย่างสายเกินไปแล้ว“ฆ่ามัน!” เฟนด์ไม่รอช้าที่จะโบกมือสั่งเขาเข้าใจดีว่าทั้งสองตระกูลคือมีอำนาจมาก คนที่มาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญที่แข็งแกร่งอย่างแท้จริงของตระกูล ถ้าปล่อยให้มีชีวิตรอดออกไป อาจจะเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่ในอนาคตได้ถ้าฆ่าคนพวกนี้ทิ้งซะ ทั้งสองตระกูลก็จะไม่มีโอกาสได้เริ่มอะไรใหม่อีกครั้ง ถ้าไม่มีปรมาจารย์ระดับกึ่งเทพและปรมาจารย์ระดับสูงจำนวนมาก ๆ คนอื่น ๆ ก็คงไม่มีปัญญาสู้กลับเปรี้ยง! ขวับ! ฟุ่บ!ปรมาจารย์ระดับกึ่งเทพเทพทั้งแปดเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็ว พวกเขาพุ
Latest chapter
