Share
บทที่ 1122
Related chapters
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1123
ราชาสงครามขมวดคิ้วอย่างสงสัยไม่กี่วินาทีต่อมา ดวงตาของเขาเบิกกว้างขณะที่สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปหวาดกลัว “พระเจ้า เป็นพวกเขาจริง ๆ ด้วย เป็นสองคนนั้นจริง ๆ ! ฉันไม่คิดเลยว่าในชีวิตนี้จะได้เจอพวกเขา!”“คุณหมอ คุณกำลังพูดถึงใคร? คุณรู้จักคนพวกนั้นเหรอ?” นายท่านซิมเมอร์รู้สึกงุนงง จากที่เขาเห็นสีหน้าของราชาสงครามที่บ่งบอกว่าคนพวกนั้นเป็นคนสำคัญ“ใช่แล้ว และมันคงจะดีกว่านี้ถ้าฉันจำพวกเขาได้ทันทีที่เจอ โธ่เอ๊ย ฉันเพิ่งมาจำได้ตอนที่พวกเขาจากไปแล้ว” ราชาสงครามพูดด้วยความตื่นเต้นสุด ๆ “ผู้หญิงคนนั้นคือเทพีสงคราม ลาน่า เซคส์ และผู้ชายคนนั้นคือเทพสงคราม อีธาน ฮายส์! ท่านอีธาน ฮายส์เป็นหมอปาฏิหาร์ตัวจริง เป็นไอดอลของฉัน!”“ว่าไงนะ?! เทพสงครามสองคน?! ไม่แปลกใจเลยที่พวกเขาแข็งแกร่งมาก!” นายท่านซิมเมอร์รู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปอีกเมื่อได้ยินเรื่องนี้ “แปลก...เพราะพวกเขาทั้งคู่ก็คือเทพสงคราม งั้นเฟนด์ วู๊ดล่ะเป็นใคร? พวกเทพสงครามดูเหมือนจะพูดกับเขาด้วยความเคารพ!”“มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่จะทำให้เทพสงครามทั้งสองคนพูดด้วยความเคารพได้!” ราชาสงครามเงยหน้าขึ้นและพูดอย่างช้า ๆ “คนคนนั้น...คือท่านนักรบสูง
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1124
“เอาล่ะ คุณเชอร์ลี่ย์ ขอบคุณสำหรับวันนี้นะ ไม่ต้องกังวล ผมจะไปหาคุณวันมะรืนนี้ คุณไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับตระกูลนอร์ตัน ผมจะจัดการพวกเขาถ้าพวกเขากล้าบังคับให้คุณแต่งงานด้วย” เฟนด์พูดด้วยรอยยิ้มไม่ใส่ใจหลังจากที่พวกเขาออกจากคฤหาสน์ของตระกูลซิมเมอร์“รักษาสัญญาด้วยนะ ยังไงก็ตาม ฉันจะเชื่อคำพูดของนาย และถ้านายไม่มาฉันจะเกลียดนายไปตลอดชีวิต” เชอร์ลี่ย์กลอกตามองเฟนด์และมองเวลาก่อนจะพูดว่า “งั้นให้ฉันเลี้ยงอาหารเย็นพวกนายดีไหม? ตอนนี้ก็ค่อนข้างเย็นแล้ว ยังไงซะ นี่ก็เป็นครั้งแรกที่พวกนายมาที่เมืองวิญญาณ ฉันคิดว่าพวกนายไม่รู้หรอกว่าร้านไหนอร่อยมากกว่ากัน งั้นฉันจะใช้โอกาสนี้เพื่อเป็นเจ้าภาพที่ดีแล้วกัน”“ฮ่าฮ่า...ได้สิ! เพราะคุณเชอร์ลี่ย์ใจดีมาก งั้นเราไปกับคุณก็ได้!” เฟนด์หัวเราะและตกลงตามนั้นไม่นานทั้งหมดก็ไปที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เชอร์ลี่ย์กับวิลโลว์ก็กลับไปหลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จเช้าวันรุ่งขึ้น เฟนด์ก็มาถึงที่ทางเข้าของร้านประมูลสกายซิตี้พร้อมกับลาน่าและอีธานนี่เป็นร้านประมูลขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมืองวิญญาณเฟนด์กับคนอื่น ๆ ถูกหยุดไว้ตอนที่พวกเขากำลังจะเดินเข้าไป “คุณครับ เ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1125
เฟนด์อยากได้ซีโนมีเนียมเพื่อเอาไปรักษาพ่อของเขาจากยาพิษที่ทรมานเขาขณะที่การประมูลกำลังจะจบลง ชายชราที่อยู่บนเวทีก็ยิ้ม “ต่อไป เราจะประมูลสมุนไพรที่มีค่าที่สุดในการประมูลครั้งนี้ ถือได้ว่ามันเป็นของล้ำค่ามาก นั่นก็คือ ซีโนมีเนียมอายุร้อยปี! นี่…”เฟนด์กับอีธานสบตากันทันที และดวงตาของพวกเขาก็เปล่งประกายอย่างตื่นเต้น เพราะมันเป็นสมุนไพรที่พวกเขาต้องการที่สุด!เพราะอย่างนั้น พวกเขาจะต้องเอาซีโนมีเนียมอายุร้อยปีนี้มาให้ได้หลังจากที่ชายชราแนะนำการใช้สมุนไพรและความหาได้ยากของสมุนไพรนี้ เขาก็ยื่นมือออกมาข้างหน้าและพูดว่า “ราคาเริ่มต้นของซีโนมีเนียมอายุร้อยปีนี้อยู่ที่หนึ่งร้อยล้านเหรียญ และการเสนอราคาครั้งต่อไปจะต้องไม่ต่ำกว่าหนึ่งล้านเหรียญ เอาล่ะ เชิญทุกท่านเริ่มประมูลได้!”“นี่เป็นของล้ำค่าอย่างแท้จริง! ฮ่าฮ่า! เพื่อมันฉันยอมจ่ายหนึ่งร้อยห้าสิบล้านเหรียญ!” ชายวัยกลางคนสนใจของชิ้นนี้มากและเสนอราคาเพิ่มขึ้นอีกห้าสิบล้านเหรียญ“สองร้อยล้าน!” ผู้หญิงที่ดูร่ำรวยยืนขึ้นและเสนอราคาเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าของราคาประมูลเริ่มต้น“ดูเหมือนว่าวันนี้จะมีการแข่งขันกันอย่างดุเดือด!” อีธานยิ้มอย่างขมข
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1126
“อะไรกัน? ตอนนี้ราคาอยู่ที่หนึ่งพันห้าร้อยล้านเหรียญแล้วเหรอ? ชายคนนั้นบ้ามากและก็รวยมากด้วย! นี่มันมากกว่าราคาจริง ๆ ของของสิ่งนี้อีก!” มีบางคนอุทานออกมา ไม่เข้าใจว่าชายวัยกลางคนคนนั้นคิดอะไรอยู่ถึงเสนอราคาแบบนั้น“ใช่ ราคาที่เสนอมานั้นสูงเกินไป ฉันรู้ว่ามันเป็นของล้ำค่า แต่เขาต้องยอมเสียเงินมากขนาดนั้นเหรอ?” คนอีกคนก็ตกใจมากเหมือนกันชายชราคนหนึ่งคิดเกี่ยวกับมันและพูดว่า “พวกคุณไม่เข้าใจ ราคาที่เสนอมาของเขาอาจจะดูมากเกินไป แต่ถ้าพวกเขาจำเป็นต้องใช้สมุนไพรนี้อย่างเร่งด่วน พวกเขาจะต้องซื้อมันให้ได้ไม่ว่าจะแพงแค่ไหน พวกเขาต้องการมัน!”“หนึ่งพันห้าร้อยล้านเหรียญ! ตอนนี้ราคาอยู่ที่หนึ่งพันห้าร้อยล้านเหรียญแล้ว! มีใครอยากประมูลอีกไหม” ชายชราผู้รับผิดชอบการประมูลตะโกนขึ้นจากบนเวทีด้วยความตื่นเต้นอีกครั้ง ราคาที่สูงมากขนาดนี้ทำให้เขาไม่อาจสงบใจต่อได้อีกฝ่ายคงคิดว่าเฟนด์จะไม่เสนอราคาที่สูงกว่านี้ เฟนด์ยิ้มอย่างไม่ใส่ใจและตะโกนออกมาว่า “สองพันล้านเหรียญ!”“อะไรกัน?! สองพันล้านเหรียญ! เด็กคนนั้นเป็นใครกัน? เขาถึงได้เสนอราคาตั้งสองพันล้านเหรียญ!”“ฉันไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้มาก่อน! เขาคงมาจา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1127
เมื่อได้ยินเสียงค้อนกระแทกลง ในที่สุดซีโนมีเนียมอายุร้อยปีก็ตกเป็นของเฟนด์พนักงานสาวสวยส่งซีโนมีเนียมให้กับเฟนด์ และพาเขาไปยังเคาน์เตอร์เพื่อชำระเงินหลังจากที่พวกเขาจ่ายเงินแล้ว ชายคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเฟนด์พร้อมกับพนักงานในร้าน “คุณครับ ผู้ดูแลร้านให้ผมมาถามว่าคุณต้องการให้คนช่วยพาคุณออกไปไหม? ถ้าคุณมาจากเมืองอื่น เราจะพาคุณออกจากเมืองนี้อย่างปลอดภัย ไม่ต้องห่วง ถ้าคุณยังอยู่ในเมืองนี้เราสามารกปกป้องความปลอดภัยของคุณได้”เห็นชัด ๆ ว่าเจ้าของร้านประมูลรู้ว่าคนที่มีเงินจ่ายค่าประมูลสองพันล้านเหรียญได้คงไม่ใช่คนธรรมดานอกจากนี้ มันอาจจะส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของร้านประมูลหากมีอะไรเกิดขึ้นกับเฟนด์และคนที่มากับเขา“ฮ่าฮ่า... ขอบคุณสำหรับความมีน้ำใจของพวกคุณ แต่บอกเจ้านายของพวกคุณว่าไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้หรอก ในความคิดของฉัน การออกจากเมืองนี้ไม่ได้ยากขนาดนั้น” เฟนด์หัวเราะและปฏิเสธชายคนนั้นไป เพราะในวันพรุ่งนี้เขาสัญญาว่าจะไปช่วยเชอร์ลี่ย์ ดังนั้นการออกจากเมืองจึงเป็นสิ่งสุดท้ายที่เขาคิดในเวลาเดียวกัน วิลตันเริ่มโปรโมตงานแต่งงานของเขากับเชอร์ลี่ย์ และเฟนด์ก็ได้ยินคนพูดถึงเรื่องนี้ระห
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1128
“โชคดี?” เฟนด์ยิ้มเมื่อได้ยินสิ่งที่พวกนั้นพูด “ฉันจะบอกพวกแกให้นะ ถ้าฉลาดก็กลับไปซะ พวกเราสามคนไม่ใช่คนที่พวกแกจะฆ่าได้หรอก”“อุ๊บ!” คนที่ยืนอยู่ตรงข้ามพวกเขาหัวเราะออกมาเมื่อได้ยินแบบนั้น“ฮ่า ๆ ! เด็กน้อย แกไม่คิดจะถามว่าลูกพี่เสือเป็นใครหน่อยเหรอ? เขาเป็นสมาชิกของพรรคมังกรเขียวเลยนะ เขาเป็นหนึ่งในลูกน้องคนสำคัญของหัวหน้าพรรคของเรา มีใครในเมืองนี้ไม่รู้บ้างว่า จะเกิดอะไรขึ้นถ้ามาทำให้พรรคมังกรเขียวโกรธ? แกนี่ทำตัวตลกดีนะที่พยายามข่มขู่ลูกพี่เสือ แกคิดว่าจะข่มขู่ลูกพี่เสือได้เหรอ? ชายร่างกำยำหัวเราะเสียงดังอย่างกับว่าเขาได้ยินเรื่องตลกที่ตลกสุด ๆ“เด็กน้อย ตอนนี้ฉันเข้าใจความรู้สึกของแกแล้ว รู้แล้วว่าแกทำเพื่ออะไร แกแกล้งทำเป็นคาดเดาไม่ได้ เราจะได้ถอยและกลับไป ถูกไหม?” เสือภูเขายิ้ม “น่าเสียดายที่อุบายนี้ใช้ไม่ได้ผลกับเรา! มันสายไปแล้ว แม้ว่าแกจะมอบซีโนมีเนียมอายุร้อยปีให้กับเราอย่างนอบน้อมและคุกเข่าขอร้องเราก็ตาม!”“ใช่แล้วเด็กน้อย ลูกพี่เสือเตือนแกอย่างยุติธรรมแล้วตอนที่แกเสนอราคาประมูลตัดหน้าเขา แกเลือกที่จะไม่ฟังเอง และมันก็สายเกินไปแล้วที่แกจะมาเสียใจเอาตอนนี้!” ชายชราอีกคนพ
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1129
ผู้คนต่างตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาเห็น เดิมทีบางคนสงสารเฟนด์กับคนของเขา คิดว่าพวกเขาเสร็จแน่ไม่มีใครคิดเลยว่าพวกเขาจะฆ่าเสือภูเขากับลูกน้องจากการเคลื่อนไหวเพียงไม่กี่ครั้ง พวกเขาแข็งแกร่งมากและไม่ลังเลที่จะโจมตีเลย“ไปกันเถอะ พวกมันก็แค่เศษสวะ” เฟนด์ยิ้มอย่างเย็นชาขณะมองศพบนพื้น แล้วเขาก็รีบออกไปจากที่นี่พร้อมกับลาน่าและอีธาน...“ข่าวร้าย... ข่าวร้าย! นายท่าน ลูกพี่เสือถูกฆ่าตายแล้ว!” ไม่นานหลังจากนั้น สมาชิกของพรรคมังกรเขียวก็รีบกลับมารายงานข่าวที่พรรคมังกรเขียว“ว่าไงนะ?!” หัวหน้าพรรคมังกรเขียวและคนอื่น ๆ ต่างพากันตกใจเมื่อได้ยินเรื่องนี้ พวกเขาถามออกมาทันทีว่าเกิดอะไรขึ้นและหลังจากนั้นก็ได้รู้เรื่องว่าเขาถูกฆ่าตายเพราะไปทะเลาะกับคนอื่นใกล้ ๆ ร้านประมูล“บัดซบ! พวกมันกล้าดียังไงมาฆ่าสมาชิกพรรคมังกรเขียวของเรา! ไปหามาว่าเกิดอะไรขึ้นและแกต้องสืบให้ได้ว่าสามคนนั้นเป็นใคร!” หัวหน้าพรรคมังกรเขียวโกรธจนหน้าซีด เสือภูเขานั้นมีผลงานในพรรคมากมายนับไม่ถ้วนและยังเป็นผู้ติดตามที่ซื่อสัตย์ที่สุดการฆ่าเขาก็เหมือนเป็นการตบหน้าพวกเขาไม่นานลูกน้องของหัวหน้าพรรคมังกรเขียวก็เริ่มตรวจสอบเหตุกา
มหาเทพ แห่ง สงคราม บทที่ 1130
“นั่นมันตรรกะอะไร เชอร์ลี่ย์? หมอนั่นต้องโกหกลูกแน่ ๆ ตระกูลนอร์ตันเป็นถึงตระกูลชนชั้นสอง! ทำไมเขาต้องไปทำให้ตระกูลที่มีอำนาจเช่นนั้นโกรธเคืองเพื่อลูกด้วย? อีกอย่าง พวกเขามีกันแค่สามคนเท่านั้น!” ซาเวียนผงะเมื่อได้ยินสิ่งที่เชอร์ลี่ยพูด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ เขาไม่เชื่อว่าชายคนหนึ่งที่เพิ่งเจอกับลูกสาวของเขาเป็นครั้งแรกจะไปทำให้ตระกูลที่มีอำนาจเช่นนั้นโกรธเคืองเพราะเห็นแก่เธอนอกจากนั้น เขายังบอกว่าเขาจะกำจัดตระกูลที่มีอำนาจนั้นทั้งหมด เขาต้องแข็งแกร่งขนาดไหนถึงจะทำอย่างนั้นได้?“พ่อคะ อย่ากังวลไปเลย เขาไม่โกหกลูกหรอก อ่า น่าเสียดายที่เขาไม่สนใจลูก ไม่งั้นลูกจะแต่งงานกับเขา” มุมปากของเชอร์ลี่ย์หยักขึ้นเป็นรอยยิ้มเมื่อเธอนึกถึงพลังของเฟนด์ เหตุการณ์ตอนที่พวกเขาได้พบกัน และใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาดวงตาของซาเวียนเบิกกว้าง ณ จุดจุดนั้น เขาตกใจสุด ๆวิลตันตามจีบเชอร์ลี่ย์มาหลายปีแล้ว แต่เธอก็ไม่สนใจเขา เหมือนกับนายน้อยหนุ่ม ๆ คนอื่น ๆแต่จู่ ๆ เธอกลับบอกว่าจะแต่งงานกับผู้ชายที่เพิ่งเจอกันเมื่อวันก่อน เป็นไปได้ยังไง? พวกเขาเพิ่งเจอกันไม่ใช่เหรอ?!“เชอร์ลี่ย์ ลูกล้อเล่น
Latest chapter
