บทที่ 2

ขณะที่เฟนด์กำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เด็กผู้หญิงตัวน้อยๆ ที่มีใบหน้ามอมแมมกำลังเดินขึ้นไปที่ประตูและแอบมองเข้าไปข้างใน

หนูน้อยตัวเล็กดูค่อนข้างผอมแห้ง ดูเหมือนเธออายุจะราวๆ สี่หรือห้าขวบ มีผิวสีเหลืองเล็กน้อย เหมือนร่างกายของเธอจะขาดสารอาหาร

“หนูน้อยคนนี้ดวงตาของเธอนั้นดูคล้าย เซลีน่า!”

เมื่อเห็นท่าทางน่ารักของหนูน้อยคนนี้เฟนด์ก็อดที่จะยิ้มไม่ได้

สาวใช้คนหนึ่งของครอบครัวเทย์เลอร์ออกมา เธอมองไปที่การ์ดที่ยืนอยู่ข้างประตู เธอดึงหนูน้อยไปอีกมุมนึง

ด้วยเหตุผลบางอย่างอาจจะเป็นเพราะหนูน้อยนั้นมีความคล้ายคลึงกับเซลีน่าจึงทำให้เฟนด์เกิดความความสนใจขึ้นมา เขาค่อยๆเดินเข้าไปหาพวกเธอ

จากนั้นเขาก็เห็นสาวใช้หยิบขนมปังสองชิ้นออกมาจากกระเป๋าของเธออย่างระมัดระวัง และส่งให้หนูน้อยคนนั้น “ไคลี วันนี้มีแค่สองชิ้นนะ!”

“ขอบคุณค่ะ พี่สาวคนสวย!”

หนูน้อยกลืนน้ำลายลงคอ เห็นได้ชัดว่าเธอหิวโหย

“เร็วเข้า รีบกินซะ!”

สาวใช้ลูบหัวของหนูน้อยเบา “เฮ้อ, นายน้อยเทย์เลอร์ช่างโหดร้ายเกินไป!”

“ไม่ หนูจะกลับบ้านไปกินกับคุณแม่ คุณปู่ และคุณย่า!”

หนูน้อยหยิบขนมปังขึ้นมาก่อนจะยิ้มอย่างมีความสุข สำหรับเธอแล้วขนมปังสองก้อนในมือของเธอนั้นคล้ายกับสมบัติที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก

รถสปอร์ตแล่นเข้ามาด้านข้างอย่างรวดเร็ว ตามด้วยรถออดี้ A6s อีกจำนวนหกคัน

“อีวาน เทย์เลอร์?”

เฟนด์จำชายคนนั้นได้ทันที หลังจากห้าปีผ่านไปนายน้อยเทย์เลอร์ ดูโตขี้น อย่างไรก็ตามถึงจะมีการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย เขายังคงขี้ขลาดอยู่เหมือนเคย

“หึๆ ชาวน่าเธอซ่อนอะไรอยู่ตรงนั้น? เอามันออกมาให้ฉันดู!”

อีวานถามด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

“มะ-มะ-ไม่มีอะไรค่ะ…”

สาวใช้ส่ายหัวซ้ำๆ ในขณะเดียวกันไคลีตัวน้อยก็ก้มหัวลงราวกับว่าเธอทำผิดพลาด

“ไคลีไหนเธอช่วยบอกฉันทีว่าพี่สาวคนสวยคนนี้เอาอะไรมาให้เธอ”

อีวานก้มลงและถามหนูน้อยตัวเล็ก ๆ

“หนูไม่ขอบอกคุณ คุณเป็นคนไม่ดี คุณเป็นคนเลวมากๆ”

ไคลี เงยหน้าขึ้นพร้อมกับเม้มริมฝีปาก

“คนเลว?”

อีวาน หัวเราะเบา ๆ “แม่ของแกทำลายชื่อเสียงตระกูลเทย์เลอร์ของเราด้วยการให้กำเนิดแก แม่ของแกคือตัวซวย!”

ด้วยคำพูดนั้น อีวานลุกขึ้นและจ้องมองไปที่การ์ดทั้งสองคน

“ชาวน่าแกมันหน้าด้าน แกกล้าเอาอาหารมาให้ลูกนอกคอกนี่ได้ยังไง? แกอยากตายนักใช่ไหม?”

อีวานยิ้มอย่างเย็นชา จากนั้นก็ใช้หลังมือตบเข้าไปที่ใบหน้าของชาวน่า

“อย่ามาตีพี่สาวนะ คุณใจร้าย!”

เมื่อเห็นอย่างนั้นหนูน้อยตัวเล็กๆ ก็วิ่งเข้าไปจับขาของอีวานทันทีแและกัดมันแน่น

“อ๊าก!”

อีวาน กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดและผลักไคลีลงไปที่พื้น “แกเกิดปีหมารึไง? ไอ้หมาบ้า แกกล้ากัดฉันได้ยังไง”

“ฮือ..ฮื..อ… คุณเป็นคนไม่ดี คุณมันเลวมาก!”

ไคลี ถูกผลักลงไปที่พื้นและเริ่มร้องไห้

“นี่คือขนมปังที่พี่สาวที่น่ารักของแกเอามาให้แกกิน มากินมัน แกและพี่สาวของแกแบ่งกันกินคนละอัน”

จากนั้นเขาก็โยนขนมปังลงบนพื้น และบดขยี้มันด้วยรองเท้าหนังของเขา จากนั้นอีวานก็พูดว่า “ถ้าแกไม่กิน ฉันก็จะทุบมือของมันและของแกด้วย!”

“นายน้อยฉันจะกินมันเอง อย่าทำให้เด็กตัวเล็กๆต้องลำบากได้ไหมคะ ฉันขอร้อง? ไคลียังคงเป็นลูกสาวของคุณเซลีน่า เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณ!”

ชาวน่า คุกเข่าลงบนพื้นและคว้าขนมปังขณะที่เธอเงยหน้ามองขึ้นไปที่ใบหน้าของอีวาน เทย์เลอร์ ที่สูงและยิ่งใหญ่ด้วยสีหน้าน่าสมเพช

“ลูกสาว...ของเซเลน่า?”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นความคิดของเฟนด์ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า สรุปเซลีน่าจะมีลูกสาวได้อย่างไร? นอกจากนี้เซลีน่าเธอยังเป็นลูกสาวของนายท่านเทย์เลอร์ ลูกสาวของเธอจะเป็นเหมือนขอทานไปได้อย่างไร?

“เธอบอกว่าจะรอฉันไม่ใช่เหรอ? เป็นไปได้ไหมที่เธอแต่งงานใหม่ทันทีหลังจากที่ฉันเข้าสู่สงคราม?”

ตาของเฟนด์เปลี่ยนเป็นสีแดง เขาหัวเราะอย่างขมขื่นในใจและรู้สึกว่าเขาช่างไร้เดียงสาจริงๆ เขาคิดได้อย่างไรว่าเซเลน่าจะรอเขาจริงๆ

“ฮ่าๆ พ่อของแกเสียชีวิตในสนามรบไปนานแล้ว ใครจะไปรู้ว่ากี่ปีแล้ว แกก็เป็นแค่ลูกนอกคอกเท่านั้น!”

“นอกจากนี้ในตอนแรกเราได้จัดการให้เซลีน่าปลอมการแต่งงานของเธอกับเด็กส่งของที่ไร้ประโยชน์คนนั้น แต่ปรากฎว่าเธอท้องกับเด็กถังขยะคนนั้นจริงๆ เราบอกให้เธอทำแท้งลูกของมันซะ แต่เธอก็ยืนยันที่จะเก็บมันไว้!”

“เธอสมควรได้รับชะตากรรมในวันนี้ทั้งหมด นี่คือชะตากรรมของคนที่ทำให้ชื่อเสียงของตระกูลเราพังทลาย!”

อีวานหัวเราะเสียงดังลั่น

ในตอนนั้นหัวใจของเฟนด์ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย หนูน้อยเนื้อตัวมอมแมมสกปรกที่ใส่เสื้อผ้าขาดๆเป็นลูกสาวของเขาเองงั้นเหรอ?

เขากำหมัดแน่น ขณะที่ความโกรธเข้าครอบงำเขา เซเลน่าจะเจอกับอะไรบ้างในช่วงห้าปีที่ผ่านมานี้?

“เธอจะกินมันหรือไม่? ถ้าไม่กิน อย่าแม้แต่คิดที่จะออกไปจากตรงนี้!”

อีวานคว้าขนมปังสกปรกที่เขาเหยียบขึ้นมา แล้วอุ้มไคลีขึ้นด้วยมือเดียว จากนั้นเขาก็ยัดขนมปังเข้าไปในปากของเด็กหญิง

“ฮือ, ฮืออ… ผู้ใหญ่ใจร้าย หนูไม่กิน หนูไม่กิน…”

เท้าของเด็กหญิงเตะลอยไปในอากาศ โดยขาข้างหนึ่งในนั้นเกี่ยวกับเสื้อผ้าของอีวาน

“ไอ้เด็กเวร แกกำลังร้องหาความใช่ไหม แกรู้ไหมว่าเสื้อผ้าของฉันราคาแพงขนาดนั้นไหน?”

อีวานมองไปที่มันจากนั้นก็เหวี่ยง ไคลี ออกไปอย่างแรง

“คุณมันน่ารังเกียจ! เธอเป็นหลานสาวของคุณนะ!”

เส้นเลือดของ เฟนด์ ปูดออกมาจากขมับของเขา ไคลีเป็นเด็กตัวเล็ก ถ้าเธอถูกโยนลงไปแบบนั้นและกระแทกพื้น เธอจะไม่เป็นไรได้อย่างไร?

เขาก้าวเดินออกไป, จากนั้นก็กลายเป็นภาพเบลอและปรากฏตัวต่อหน้า อีวาน จากนั้นเขาก็ยื่นแขนไปจับไคลี ที่เพิ่งถูกโยนออกไป

“อ๊าา!”

ไคลี ตกตะลึง เธอเบิกตาโตของเธอและจ้องมองไปที่ชายที่กล้าหาญผู้นั้น

“ คุณลุงคะะ...คุณเป็นใคร”

ไคลีจ้องไปที่เฟนด์ด้วยความกลัวอย่างเห็นได้ชัด

“ไม่ต้องกลัวไคลี จะไม่มีใครกล้ารังแกคุณหรือแม่ของคุณได้อีกในอนาคต!”

หัวใจของ เฟนด์ สั่นสะท้านเมื่อรับรู้ถึงความรู้สึกของครอบครัวเขาที่ถูกชะล้าง นี่คือลูกสาวของเขาเอง เธอคือลูกสาวของเขากับเซเลน่า

“มันเป็นใครวะ? ใครมันช่างกล้าที่จะมายุ่งเรื่องของตระกูลเทย์เลอร์

อีวานโกรธมากหลังจากถูกจับได้ และเขาเกิดความแปลกประหลาดใจอย่างมาก

ในช่วงห้าปีเฟนด์ได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต เขาเปลี่ยนจากเด็กส่งของธรรมดามาเป็นนักรบสูงสุดคนเดียวของดัสเซีย อีวานไม่สามารถจำเขาได้ในช่วงเวลาสั้นๆนั้นได้

“วันนี้ฉันขอมีส่วนร่วมในเรื่องนี้แน่นอน!”

เฟนด์ยิงเขาด้วยแววตาที่เย็นชา กลิ่นอายของเขาที่ปนเปื้อนไปด้วยการนองเลือดนับไม่ถ้วนทำให้ อีวาน ก้าวถอยหลังออกไปสองสามก้าวด้วยความหวาดกลัว

“ไคลี ไม่ต้องกลัว ฉันจะปกป้องหนูเอง!”

เฟนด์ มองไปที่ไคลีที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยความรักจากนั้นค่อยๆวางเธอลงบนพื้น

“พวกแกยืนงงทำอะไรกัน? ไปหักแขนขาของมันมาเดี่ยวนี้!”

เมื่อจ้องมองไปที่การ์ดที่สูงและแข็งแกร่งทำให้ อีวาน รู้สึกมั่นใจ

“ไอ้สารเลว แกมันหน้าด้านจริงๆ แกกล้าดียังไง ที่กล้ามายุ่งเรื่องของนายน้อยเทย์เลอร์!”

การ์ดหลายสิบคนรุมล้อมรอบเฟนด์

ปัง, ปัง, ปัง!

น่าเสียดายที่ก่อนที่อีวานจะมองเห็นได้ชัดเจน การ์ดทั้งหมดก็นอนลงบนพื้นซะแล้ว

“อ๊ากกก, มือของฉันหัก!”

“ขาฉัน! ขาของฉัน!”

เมื่อเห็นการ์ดที่ล้มนอนอยู่บนพื้น อีวานก็รู้สึกกลัวและใบหน้าของเขาก็เริ่มถอดสี

“นะ-นะ-นาย นายเป็นใคร ฉันเป็นนายน้อยเทย์เลอร์ของตระกูลเทย์เลอร์ ทุกสิ่งจะไม่จบลงด้วยดีหากนายทำให้ฉันไม่พอใจ!” อีวานกลืนน้ำลายอย่างยากลำบากเสียงของเขาสั่นเทา

"ฉันเป็นใครนะเหรอ? หึๆ ฉันเป็นคนที่ไปสนามรบแทนแก!”

การจ้องมองของเฟนด์นั้นดูดุดันน่ากลัว “อีวาน เทย์เลอร์ ฉันต่อสู้เพื่อแกและเผชิญหน้ากับความตายแทนแก มีหลายสิบครั้งที่ฉันเกือบจะตาย แต่แกอยู่ที่นี่กับให้อาหารลูกสาวของฉันกิน ด้วยการกินขนมปังที่ถูกแกเหยียบงั้นเหรอ?”

“นายคือเฟนด์? เป็นไปไม่ได้ ตลอดเวลาห้าปีไม่เคยมีข่าวคราวใดๆ นายจะมีชีวิตรอดกลับมาได้ยังไง?”

ไม่เพียงแต่ครอบครัวเทย์เลอร์เท่านั้น แม้แต่ผู้คนในเมืองอาณาเขตกลาง ก็คิดว่า เฟนด์ ได้เสียชีวิตแล้ว ตามรายงานการสู้รบเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมามันดูโหดร้ายเกินไปและมีผู้เสียชีวิตมากมาย

“ฉันขอโทษ แต่โชคชะตาเข้าข้างฉัน ทำให้ฉันตายไม่ได้!” เฟนด์ยิ้มเยาะจากนั้นเตะส่งให้เขาทันที

อีวาน ทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้น ความเจ็บปวดที่เกิดขึ้นบริเวณหัวเข่าทำให้ร้องด้วยความเจ็บปวด

“กินขนมปังสองชิ้นนั้นซะ ไม่อย่างนั้น ฉันไม่สนว่าแกจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของเซเลน่าหรือไม่ ฉันจะทำกับแกเหมือนเป็นสัตว์แบบที่แกชอบเป็น!”

เฟนด์ หยิบขนมปังที่คลุกไปด้วยดินทั้งสองลูกและโยนมันให้ อีวาน กินด้วยสายตาที่ไร้ความปราณี