คําพูดของเฟนด์ทำให้ไมเคิลไม่พอใจ “อืม หากนายไม่เชื่อก็ดูด้วยตาของนายเอง เมื่อมันถูกผ่าเปิดออก! แต่ฉันขอแนะนําให้นายเอามันกลับไปก่อนที่ผ่าเปิดมันออก อย่างน้อยนายอาจจะอายน้อยลง!” เฟนด์หัวเราะเยาะ “มีอะไรน่าตลก แกเป็นแค่ทหาร จะรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้? ฉันกล้าเล่นการพนันด้วยหินก้อนนี้หลังจากศึกษามันอย่างดี แกยืนห่างออกไปตั้งสองเมตรมองจากระยะไกล แกจะรู้ได้ยังไงว่ามันเป็นแค่หินธรรมดา?”ไมเคิลหัวเราะเยาะ “ฉันว่าแกแค่กำลังดูหมิ่นคนรวย แกกําลังพ่นเรื่องไร้สาระเพราะแกต้องการเห็นฉันเป็นคนโง่!”“นั่นสิ คนสมัยนี้ก็แปลก ด่าคนอื่นเพียงเพราะทนไม่ได้ที่พวกเขามีเงินมากกว่า!”“ใช่แล้ว เขาจะรู้เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ได้ยังไง? พวกเขาฐานะต่างกัน เขาจะรู้มากกว่านายน้อยจากตระกูลที่ร่ำรวยได้ไง?”ผู้คนที่เห็นเหตุการณ์หลายคนต่างกระซิบกันและหัวเราะเยาะเฟนด์“นายน้อยวิลสัน ส่วนไหนที่เราควรจะผ่าเปิดก่อน? เราควรผ่าเป็นส่วนเล็กๆ ก่อน หรือ…?”เจ้าของแผงลอยบอกกับเด็กฝึกงานทั้งสองของเขาที่กำลังตั้งหินบนเครื่องตัด “เราจะผ่ามันเปิดออกที่นี่!” นายน้อยวิลสันจ้องไปยังเฟนด์อย่างโหดร้าย “ฉันไม่เชื่อว่าฉันจะไม่เจอสี
“นายน้อยวิลสัน ดูเหมือนว่า 400,000 เหรียญของคุณในเวลานี้มันจะสูญเปล่าแล้วล่ะ” เมื่ออีวอนน์สังเกตเห็นสีหน้าที่แสดงออกของไมเคิล จู่ ๆเธอก็หัวเราออกมา เธอไม่ได้ชื่นชอบไมเคิล วิลสัน คนอย่างไมเคิลเป็นที่น่ารังเกียจสำหรับผู้หญิง มีอยู่ครั้งหนึ่งขณะที่อีวอนน์กำลังเดินอยู่บนทางเท้า ไมเคิลจ้องมาที่ต้นขาของเธอหลายครั้ง มีช่วงหนึ่งที่ชายคนนี้เดินตามหลังเธอมาโดยเจตนา เขาแกล้งทําเป็นล้มลงไปข้างหน้าและแอบจับแก้มก้นของเธอ เหตุการณ์เหล่านี้ฝังอยู่ในใจของอีวอนน์ เธอรู้สึกรำคาญทุกครั้งที่นึกถึงมัน หากอีวอนน์ไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลเดรคหรือลูกพี่ลูกน้องที่รักของทันย่า ไมเคิลอาจทําอะไรที่ผิดศีลธรรมและไร้ยางอายกับเธอ! การเห็นไมเคิลถูกหลอกทําให้เธอรู้สึกสะใจ สิ่งสําคัญที่สุดคือ เฟนด์คนธรรมดาที่สามารถเดาหินพนันได้ถูกต้อง สถานการณ์นี้สําหรับนายน้อยวิลสันเป็นเหมือนการโดนตบหน้าอย่างรุนแรง น่าละอายจริง ๆ! นายน้อยวิลสันเพียงหัวเราะออกมา “มันก็แค่ 400,000 ไม่ใช่ว่าฉันจะเสียมันไปไม่ได้!”นายน้อยวิลสันตอบด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว แม้ว่าเขาโกรธจนเส้นเลือดแทบทะลุ แต่เขาก็อดกลั้นเพื่อรักษาชื่อเสียงของเขา
“นายรู้ได้ยังไงว่าหินพวกนี้คุณภาพไม่ดี? นายไม่ได้เข้ามาดูใกล้ ๆ! นอกจากนี้ นายก็เป็นแค่คนธรรมดา นายจะรู้อะไร?” ชายชราที่เป็นเจ้าของแผงขายหินพนันตําหนิเฟนด์ เขาสุขสบายดีจนมาเจอเฟนด์ เขาอยากจะบีบคอเฟนด์ให้ตาย ๆ ไป ไอ้บ้านี่มันมาเพื่อทําลายธุรกิจและชื่อเสียงของเขาเหรอ? “หุบปากซะนายไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับการพนันหิน!” อีวอนน์กรอกตามองเฟนด์และนั่งลงเลือกหินของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบหินก้อนหนึ่งขึ้นมา “นี่ไง” เธออุทาน “หินก้อนนี้ดูดีเลย!” ไมเคิลขมวดคิ้วเขาไม่มั่นใจในเกมนี้เพราะเขารู้ว่า อีวอนน์มีประสบการณ์มากกว่าเขาที่อยู่ในพื้นที่นี้แม้ว่าเขาจะเชื่อความสามารถในการเลือกหินที่ดีของตัวเองไมเคิลเดินไปมาระหว่างหินสองสามก้อนในที่สุดก็สามารถเลือกหินที่มีขนาดใกล้เคียงกันได้“หินก้อนนี้!”เฟนด์มองหินที่ทั้งสองเลือกและเข้าไปหาอีวอนน์อย่างเงียบ ๆ “คุณอีวอนน์ ผมแนะนําให้คุณเปลี่ยนหิน แม้มองจากมุมนี้หินก้อนนี้จะดูดีแต่มันไม่ได้ดีไปกว่าของนายน้อยวิลสันเมื่อคุณผ่าเปิดมันออก” เฟนด์ให้เหตุผล“เป็นไปไม่ได้!” อย่างไรก็ตามอีวอนน์จะเชื่อคําพูดของเขาได้อย่างไร? เธอตอบ “นายรู้อะไรไหม? จากประสบการณ์หลาย
อีวอนน์ใจเต้นแรงเมื่อเธอเห็นเด็กฝึกงานผ่าหินของไมเคิลเปิดออกเธอภาวนาอย่างสิ้นหวังว่าหินพนันที่ไมเคิลเลือกนั้นจะแย่กว่าของเธอ หากหินของหมอนั่นเป็นหินธรรมดาหรือมีหยกเพียงเล็กน้อยเธอก็ยังคงมีโอกาสที่จะชนะการเดิมพันนี้ แต่เมื่อหินถูกเปิดออกกลับพบว่ามันมีคุณภาพดีกว่าของเธอ แม้ว่าจะไม่น่าพอใจมากนัก หินขยะนี้มีมูลค่าเพียง 20,000 ถึง 30,000 เหรียญ ไมเคิลหัวเราะลั่นทันที “ยกโทษให้ผมด้วยนะคุณอีวอนน์ ดูเหมือนว่าครั้งนี้ผมจะชนะ!”ไมเคิลหัวเราะเยาะและพูดต่อ “คุณต้องจ่าย! 300,000 เหรียญ!” “ฮืม! มันก็แค่ครั้งนี้เทพีแห่งโชคอยู่ข้างคุณแค่นั้น!” อีวอนน์ตะคอกกลับอย่างเย็นชาก่อนจะโอนเงินให้กับเจ้าของร้าน อย่างไรก็ตาม อีวอนน์โกรธเคืองจ้องเขม็งไปยังเจ้าของแผงลอยและบ่นอย่างหงุดหงิด “ที่เฟนด์บอกถูกต้องจริง ๆ ร้านของคุณไม่มีหินที่ดีเลย!”อีวอนน์พูดออกมาด้วยความโกรธ เจ้าของแผงลอยไม่กล้าต่อต้านตระกูลเดรคแม้ว่าเขาจะไม่พอใจกับคําพูดของเธอ เขาทำได้แค่หัวเราะอย่างขมขื่น“ชิ! หมอนั่นนะเหรอ? ไอ้หมอนั่นก็แค่บังเอิญโชคดีที่เดาถูกเท่านั้น!” ไมเคิลหัวเราะเยาะ สายตาเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย “หืม งั้นนายมาพนัน
ในระหว่างที่เฟนด์เดินไปที่แผงลอยอื่นและมองใกล้ ๆ “ไม่ต้องเป็นห่วงคุณอีวอนน์ คุณจะทําเงินได้มากกว่านี้ มันจะไม่เสีย ถ้าต้องเสียผมจะจ่ายคืนให้เอง!”“ถ้านั่นคือสิ่งที่นายต้องการ! ฉันจะรับมันไว้ครั้งนี้ถือว่านายยืมเงินฉัน ฉันจะช่วยจ่ายให้นายก่อน” อีวอนน์ยิ้มออกมาและจับมือกับทันย่าไว้ขณะที่เธอขยับเข้าไปหาเฟนด์ “ผมจะเอาอันนี้” เฟนด์พูดในขณะที่เขาชี้ไปที่หินก้อนใหญ่ หินก้อนนี้เป็นสี่เหลี่ยมจัตุรัสและคาดว่าจะหนักประมาณ 15 กิโลกรัมเพียงดูขนาดของมันอย่างไรก็ตามหินสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่นี้อยู่ใต้ก้นของเจ้าของแผงลอย ซึ่งเจ้าของร้านใช้เป็นที่รองนั่ง “อะไรนะ? ค-คุณต้องการชิ้นนี้?”เจ้าของแผงลอยเป็นหญิงวัยกลางคน เธอแน่นิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะลุกขึ้น เมื่อได้ยินคำพูดของเฟนด์เธอมีความสุขมาก หินสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่นี้อยู่ที่แผงมาตั้งแต่ปีที่แล้ว เธอหวังว่าจะมีมือใหม่บางคนมาซื้อมันไปเพราะพื้นผิวของมันทั้งหมดดูเรียบและเงางามถึงอย่างนั้นหนึ่งปีที่ผ่านมาไม่มีใครซื้อมันไปเลย คนที่เหลือเข้ามาดูอย่างใกล้ชิด แม้แต่เจ้านายของเธอก็คิดว่ามันเป็นหินธรรมดาไม่มีค่าอะไรเพราะไม่มีใครเคยขอซื้อมาก่อน ดังนั้นเธอจึ
“ฮ่าฮ่า น้ำหนัก19 กิโลกรัม แต่คุณเก็บเงินแค่ 15 กิโลกรัมเท่านั้น คุณเป็นคนใจดีจริง ๆ!”หลังจากฟังการแลกเปลี่ยนทันย่าก็ยิ้มอย่างเย็นชา “นี่เป็นเพียงหินธรรมดา ดังนั้นคุณถึงใจดีพอที่จะให้ส่วนลด! หากคุณคิดว่านี่เป็นหินคุณภาพสูงคุณยังจะทำแบบนี้ไหม?” “ใช่! คุณกําลังหลอกลวงนักเล่นหินมือใหม่! คุณมันน่ารังเกียจ!” อีวอนน์ตะโกนก้องก่อนจะหันไปหาเฟนด์“ให้ฉันช่วยนะเฟนด์ หินก้อนที่นายเลือกมันก็แค่หินก้อนใหญ่ธรรมดาจากริมถนน” “อย่ายุ่งน่า!” นายน้อยวิลสันตัดบทพวกเขาอย่างรวดเร็ว “อย่าทำผิดกฎคุณอีวอนน์ ครั้งนี้ผมพนันกับเฟนด์ไม่ใช่คุณ! คุณไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไม่ควรเข้ามายุ่ง! หากคุณทำอย่างนั้น จะเรียกว่าการเดิมพันเหรอ!” “เขาพูดถูก คนนอกไม่ควรเข้ามายุ่ง!”“ฉันเห็นด้วย! คนที่เดิมพันกับนายน้อยวิลสันควรเป็นคนเลือก!”คนรอบข้างพูดขึ้นทีละคน พวกเขาแสดงความคิดเห็นต่อการเดิมพันนี้อีวอนน์หน้าซีด เธอไม่สามารถทนได้อีกต่อไป แต่ถ้าเธอช่วยก็จะเท่ากับว่าเธอทำผิดกฎ “คุณหมายความว่ายังไงที่ว่า ‘รังแกมือใหม่’ ? คุณอีวอนน์ ฉันรู้ว่าคุณเป็นสมาชิกของตระกูลเดรค แต่ได้โปรดมีเหตุผล! นี่คือหินการพนัน มันไม่สามา
“ฮึ่ม! เรายังไม่ได้เปิดอันนี้เลย นายรู้ได้ยังไงว่าฉันจะแพ้? ฉันแค่บอกว่าหินของนายไม่ได้แย่!”เฟนด์หัวเราะด้วยสีหน้าเมินเฉย“ทําไมนาย...ทําไมต้องทำให้ตัวเองดูแย่แบบนั้นด้วย?” อีวอนน์พึมพํากับตัวเอง“เปิดของฉันก่อน!”ไมเคิลจ่ายเงินทันทีอย่างตื่นเต้น มันมากว่า 100,000 ที่ต้องจ่ายไป เด็กฝึกงานสองคนตัดด้านหนึ่งของหินออก เขาก้าวเข้าไปดูใกล้ ๆ มุมปากของเขายกยิ้มอย่างรวดเร็ว“ฮ่า ๆ! เฟนด์ ไอ้เด็กเวร อย่างที่แกว่าเลย เห็นไหม? มากว่าครึ่งมันเป็นหยกแข็ง และสีของมันก็ดูดี นี่อาจจะได้ไม่กี่ล้านเหรียญแต่ไม่มีปัญหา”“ไม่มีทาง!”อีวอนน์และทันย่าแทบจะเป็นลมเมื่อได้เห็น ไมเคิลเลือกได้หินที่ดี มันเป็นหินที่ไม่ธรรมดา “ขอแสดงความยินดีด้วย นายน้อยวิลสัน คุณเลือกได้ดี!” เจ้าของแผงลอยตกตะลึงเธอไม่กล้าเปิดมันและเพิ่งจะนํามันมาขาย นี่เป็นการสูญเสียครั้งใหญ่สําหรับเธอ ในการพนันหิน มีการเปลี่ยนอย่างอย่างรวดเร็วในขณะที่เล่นการพนัน คงไม่มีใครตำหนิเธอที่ไม่มีโชคและขาดการมองการณ์ไกล “เป็นไงล่ะ? เฟนด์ วู๊ด แกจะคุกเข่าและเห่าเหมือนหมาไหม? แค่ยอมแพ้ไป ถึงจะผ่านไปสองสัปดาห์ในถนนสายนี้ก็จะไม่มีใครได้อัญมณีเหม
“ไหน ขอฉันดูก่อน!”อีวอนน์รีบวิ่งไปและก้มลงเพื่อดูให้ดี เธอลูบนิ้วไปบนหยก “โอ้ พระเจ้า สีของมันงดงามมาก นี่มันอาจจะขายได้มากกว่า 20 ล้าน!”“หยกม่วงแข็ง? นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นมัน” ทันย่าก็ตื่นเต้นเช่นกัน ต้องขอบคุณความโชคดีของเฟนด์ ที่เขาเลือกหินได้ยอดเยี่ยมเช่นนี้ “ม-มันจริงหรอที่เป็นหยกแข็งคุณภาพสูง!” ไมเคิลขมวดคิ้ว ดูเหมือนว่าครั้งนี้เขาจะแพ้แน่นอนและมันแย่มากถึงอัญมณีของเขาจะดี แต่มันก็ด้อยกว่าเมื่อเทียบกับของเฟนด์ เฟนด์หันไปหาไมเคิลด้วยรอยยิ้มไร้อารมณ์ “นายน้อยวิลสันคุกเข่าลง นายไม่สามารถกลับคำพูดได้ในเมื่อนายเป็นลูกผู้ชายใช่ไหม?” เฟนด์พูดกวนโมโห “แก…” ใบหน้าของนายน้อยวิลสันบูดเบี้ยวเป็นสีหน้าที่อ่านไม่ออก เขาเป็นนายน้อยของตระกูลชนชั้นสูง เขาจะคุกเข่าต่อหน้าบอดี้การ์ดโง่ ๆ และเห่าเหมือนหมาได้ยังไง? เขาจะทําให้ทั้งตระกูลต้องอับอาย ทุกคนจะนินทาเรื่องนี้ลับหลังเมื่อเขาจะกลับมาที่นี่ในอนาคต เขาเสียใจกับการกระทําของตัวเองจริง ๆ เขาไม่ควรพนันกับเฟนด์ อย่างไรก็ตามใครจะไปคิดว่าคนใจร้อน ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับอัญมณีจะเลือกของล้ำค่าแบบนั้นได้จริง? “ม-มันใช่จริงๆนี่