Share

บทที่ 8

Author: เฟิงฮั่วเหลียนเทียน
ซ่งหยงไท่รีบหมอบลงและยัดยาจิ่วซินที่ออกฤทธิ์เร็วสองสามเม็ดเข้าไปในปากของชายชรา

แต่ว่า อาการของชายชราไม่ดีขึ้นเลย และสีหน้าของเขาก็เจ็บปวดมากยิ่งขึ้น ใบหน้าของเขาซีดเซียวราวกับกระดาษภายในพริบตา!

"คุณปู่! คุณปู่!"

ซ่งยงไท่ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

ถ้าชายชรามีอะไรผิดปกติ เขาจะอธิบายอย่างไรเมื่อเขากลับไป?

ครอบครัวซ่งไม่สามารถทนกับข่าวร้ายเช่นนี้ได้ ยิ่งไปกว่านี้จะเกิดแผ่นดินไหวใหญ่ในหยุนเฉิง!

อาเป่ารีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วกด120

ผู้คนที่สัญจรไปมาโดยรอบและผู้ที่มาทานอาหารที่นี่ต่างชี้นิ้วและพูดคุยกัน

"เกิดอะไรขึ้น?"

“ดูเหมือนมีคนหัวใจวายนะ!”

“ร้านแป้งทอดแท่งนี้มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”

ในเวลานี้ ซ่งยงไท่หมดหวังและอยากจะหยิกชายชรา

แต่เมื่อเขาวางมือลงไปสีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

ชายชราหยุดหายใจ!

วินาทีต่อมา เขาตรวจชีพจรของชายชราและนั่งลงบนพื้นทันทีด้วยความตื่นตระหนกอย่างยิ่ง

ชีพจรก็หยุดเช่นกัน!

ซึ่งหมายถึงชายชรา...ตายไปแล้วเหรอ?

“ไอ้สารเลว คุณเติมอะไรลงในแป้งทอดของคุณ ทำไมคุณปู่ของผมถึงตายทันทีหลังจากกินมัน”

"อธิบาย!"

“ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณปู่ ผมจะให้คุณทั้งครอบครัวฝังไปพร้อมกับเขา!!”

วินาทีต่อมา ซ่งหยงไท่รีบวิ่งไปหาเจ้าของแผงด้วยดวงตาสีแดง จับคอเสื้อเขาแล้วตะโกน

"ไม่...ไม่มีอะไร! ใช้แค่น้ำมันดีๆ แป้งดีๆ เท่านั้น ไม่ได้เติมอะไรลงไป!"

เจ้าของร้านอธิบายด้วยใบหน้าเศร้า เขารู้สึกเสียใจมาก

ถ้าเขารู้เรื่องนี้ ทำไมเขาถึงมอบแป้งทอดครึ่งแท่งที่เขาควรจะขายให้กับเย่เฟิงให้กับชายชราทั้งสี่คน?

เดิมทีชายชรากำลังจะจากไป!

มันเป็นเพราะว่าความหัวสูงของเขาและความปรารถนาที่จะทำให้ผู้อื่นพอใจที่นำไปสู่ภัยพิบัติที่ไม่จำเป็นนี้

นี่เรียกว่า สร้างปัญหาให้กับตัวเองจริงๆ! !

“แป้งทอดก็ไม่มีอะไรผิดหรอกนั่นเป็นเพราะคุณปู่ของคุณใจไม่ดีและไม่ควรกินอาหารมันเยิ้ม!”

ในขณะนี้มีเสียงหนึ่งดังขึ้น

เจ้าของแผงหันกลับมาเห็นว่าเป็นชายหนุ่มนั้นที่พูดอยู่ จึงมีความขอบคุณและความอับอายปรากฏบนใบหน้าของเขา

เมื่อกี้ตนยังเยาะเย้ยเขา แต่เขากลับเต็มใจที่จะยืนขึ้นและพูดอะไรที่ยุติธรรมสำหรับเขา

"ขอบคุณ! ขอบคุณ! แป้งทอดของผมไม่มีปัญหาจริงๆ!”

เจ้าของแผงตะโกนพร้อมร้องไห้

“คุณยังกล้าพูดคำประชด!”

ซ่งหยงไท่จ้องมองเย่เฟิง และคำรามด้วยความโกรธ

เย่เฟิงไม่สนใจเขา และเดินตรงไปหาชายชราที่นอนอยู่บนพื้น นั่งยองๆ และคว้าข้อมือของชายชรา

“คุณจะทำอะไร ปล่อยคุณปู่ของผม!”

“อาเบ้า!”

เมื่อซ่งหยงไท่เห็นสิ่งนี้ เขาก็ตะโกนด้วยความตกใจ และในขณะเดียวกันก็ให้คำแนะนำแก่ชายวัยกลางคนผู้มีความสามารถ

อาเป้าตะคอกอย่างเย็นชาและเตะเย่เฟิง

ลูกเตะนี้มีเสียงลมพัด และเดาได้ง่ายว่าเขาก็เป็นคนที่เรียนมวยวูซู

เป็ง!

ในช่วงเวลาถัดมา หมัดของเย่เฟิงก็เข้ามาก่อนและ ชนเข้ากับเท้าของคู่ต่อสู้

เขานั่งยองๆ อยู่ตรงนั้นท่าทางของเขาดูอึดอัดอยู่แล้ว และทันใดนั้นเขาก็นั่งลงบนพื้นด้วยท่าทางที่ค่อนข้างเขินอาย

อาเบ้าถอยหลังไปสามก้าว แตะนิ้วเท้าขวาบนพื้น ขาทั้งขาสั่นเล็กน้อย

ดวงตาของเขาแสดงประกายที่ตกตะลึง!

"เมื่อรถพยาบาลมา ปู่ของคุณคงตายไปนานแล้ว! ถ้าไม่อยากให้เขาตายก็อย่ารบกวนผมนะ!"

เย่เฟิงนั่งยองๆ อีกครั้งด้วยใบหน้าบูดบึ้งและเตือนซ่งหยงไท่

ซ่งหยงไท่ก็ตกตะลึงเล็กน้อยเช่นกัน เขาไม่คาดคิดว่าอาเบ้าจะถูกหมัดของคู่ต่อสู้กระแทกกลับ

เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เฟิง ใบหน้าเขาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความรู้สึกลังเล

เย่เฟิงไม่สนใจพวกเขาอีกต่อไปและยังคงใช้มันกับชายชราต่อไป

ฉันเห็นว่าเขาแม่นยำอย่างยิ่งในจุดเทียนฉวน จุดถานจองจุดเสินเหมิน...และจุดฝังเข็มอื่น ๆ ของชายชราโดยถูตามลำดับและด้วยแรงเฉพาะ

เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวที่มีทักษะของเขาและการแสดงออกที่จริงจังและมั่นใจ ซ่งยงไถและอาเบ้าก็มองหน้ากันและอดไม่ได้ที่จะจ้องมองฉากนี้ด้วยความโชคดี

โลลิตัวน้อยก็หยุดร้องไห้ กระพริบตาโตและมองดูอย่างเงียบ ๆ

เจ้าของร้านมองสวดภาวนาและเป็นกังวล

"เอิ่ม..."

หลังจากนั้นไม่นานชายชราหมดสติก็ไอขึ้นมาทันที

เมื่อเข้าหูซ่งหยงไท่และคนอื่นๆ เสียงนี้ก็เหมือนกับเสียงที่พูดจากสวรรค์

ต่อไปนายซ่งลืมตา “ผม...ยังไม่ตายเหรอ?”

“ตาเฒ่าเจ้าใจไม่ดี ควรระวังปากไว้ ถ้ากินแป้งทอดตอนเช้าอายุยืนยาว! อย่าโลภไว้คราวหน้า คายทุกอย่างที่เพิ่งกินไปจะดีที่สุด!"

เย่เฟิงกำชับ

"ใช่! ใช่! หนุ่มน้อย คุณพูดถูก! ขอบคุณที่ช่วยชีวิตผมไว้! หนุ่มน้อย คุณชื่ออะไร"

นายซ่งพยักหน้าและขอบคุณเขาอย่างจริงใจ

ความรู้สึกที่ใกล้จะตายตอนนี้ชัดเจนมากจริงๆ

เขาเพียงรู้สึกว่าเขาได้เดินไปถึงประตูนรกแล้ว แต่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาดึงกลับมา

หัวใจของเขาจึงเต็มไปด้วยความกตัญญู

“คุณปู่ สบายดีไหม?”

"คุณปู่! คุณเป็นยังไงบ้าง?"

ซ่งหย่งไท่และลิตเติ้ลโลลิเข้ามาในเวลานี้และถามด้วยความกังวล

“ผมไม่เป็นอะไรแล้วทำไมไม่รีบไปขอบคุณน้องชายคนนี้เร็ว ๆ นี้ล่ะ ถ้าไม่ใช่เขา ชีวิตเก่าของผมคงสิ้นสุดลงในวันนี้!”

นายซ่งส่ายหัวแล้วพูดว่า

"พี่ชายขอบคุณ! นี่คือนามบัตรของผมผมซ่งหย่งไท่มีหนี้บุญของคุณ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคุณในหยุนเฉิง คุณมาหาผมได้ตลอดเวลา!"

ซ่งหย่งไท่ยื่นนามบัตรให้กับเย่เฟิง

คำพูดนี้ พูดด้วยความเย่อหยิ่งเกินไป

แต่ด้วยพลังของนายซ่ง และพลังของตระกูลซ่ง คำพูดเหล่านี้จึงไม่ได้พูดผิด

"จูปาเจี้ย คุณยอดเยี่ยมมาก! ขอบคุณที่ช่วยปู่ของฉัน!”

โลลิตัวน้อยยังพูดอย่างเฉียบขาดอยู่ข้างๆ

“ไม่ต้องแล้ว ตราบใดที่คุณไม่รบกวนผมอีกต่อไปก็ดีอดยู่แล้ว”

เย่เฟิงโบกมือ พยักหน้าให้ชายชรา และรีบเดินออกไปโดยถือแป้งทอดและนมถั่วเหลืองของเขาเอง

ในบรรดาสี่คนนี้ เขามีแค่ความประทับใจที่ดีต่อชายชรา

เขาไม่มีเวลาคุยกับพวกเขา และลูกสาวของเขายังหิวอยู่

ซ่งหย่งไท่พูดว่า"เอ่อ"และตัวแข็งตัวกลางอากาศโดยมีนามบัตรอยู่ในมือ ดูเขินอาย เล็กน้อย

“คาโอะ!”

วินาทีต่อมาเขาพูดคำอยาบ

เขาไม่คาดคิดว่า วันหนึ่งนามบัตรของมิสเตอร์ซ่งจะถูกปฏิเสธ

มีบางคนไม่นับถือเขาอย่างจริงจัง?

น่ารัำคาญจัง...โธ่!

เย่เฟิงกลับไปที่โรงพยาบาล รับประทานอาหารเช้ากับนั่วนั่ว และอยู่กับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ตลอดเช้า

ตอนสิบเอ็ดโมง เขาถึงออกจากโรงพยาบาลแล้วนั่งแท็กซี่ไปเหอซั่วไจ๋

นี่คือร้านอาหารส่วนตัวพิเศษระดับไฮเอนด์ว่ากันว่าการบริโภคขั้นต่ำต่อคนต่อมื้อคือหมื่นหยวน

คนธรรมดาจะไม่กล้าก้าวไปข้างหน้าเลย

เมื่อเขามาถึงประตูเหอซั่วไจ๋ หลีเอียนโทรมาและบอกว่าเธอกำลังมาและขอให้เย่เฟิงรอสักครู่

ทันทีที่เขาวางสายโทรศัพท์ก็มีเสียงล้อเลียนและเยาะเย้ยดังขึ้น

“เย่เฟิงทำไมคุณถึงมาที่นี่?”

“คุณรู้ได้อย่างไรว่าฉันกินข้าวที่นี่กับพี่หลิวตอนเที่ยงแล้วคุณมาที่นี่เพื่อรอฉันหรือเปล่า”

“ฉันจะไม่ให้คุณยืมเงินนี่เป็นไปไม่ได้!”

ฉันเห็นชายและหญิงคู่หนึ่งลงจากรถ BMWX6แล้วเดินไปทางนี้

ผู้ชายก็แต่งตัวดี ผู้หญิงก็แต่งตัวเซ็กซี่และตระการตา

โจวชิ้ง อดีตภรรยาของเย่เฟิง และหลิวห่าว เศรษฐีรุ่นที่สองซึ่งเป็นแฟนเธอ

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว   บทที่ 490

    ต่อมา เขาก็ไปดูสิ่งของในกล่องอื่นๆ สีหน้าแสดงออกถึงความประหลาดใจเป็นอย่างมากแต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ปิดฝากล่อง สั่งให้ลูกน้องยกขึ้นรถ ขนของให้เย่เฟิงไปที่สวนจักรพรรดิแล้วสั่งให้เหล่าหยู ไปส่งเจียงหว่านกลับบ้าน จากนั้นก็ขึ้นรถของเย่เฟิง“พี่เขย ของพวกนี้มาจากไหน? คุณไปปล้นธนาคารมาเหรอ?”นั่งอยู่ที่เบาะผู้โดยสาร หลีหยวนถามอย่างตกตะลึงของในกล่องหลายใบนั้น มีมูลค่าอย่างน้อยหลายสิบล้านล้าน คุณชายหลีถึงกับงงไปเลย“พ่อของฉู่เทียนหลงให้เป็นของขวัญ!”เย่เฟิงพูดอย่างเรียบๆเมื่อได้ยินดังนั้น หลีหยวนก็แสดงสีหน้าตกตะลึง แล้วก็ยิ้ม “ดูเหมือนว่าต่อไป ฉู่เทียนหลงคงไม่กล้าคิดถึงพี่สาวผมอีกแล้ว!”พูดจบ เขามองไปที่พี่เขย ดวงตาเต็มไปด้วยความร้อนแรงและการเคารพก่อนหน้านี้ เรื่องที่ฉู่เทียนหลงจับตัวหลีเยี่ยน เขาก็ได้ยินมาจากหลีเอียนและเย่เฟิงตอนนี้เห็นว่าตระกูลฉู่ส่งของขวัญมาจริงๆ หลีหยวนก็ยังคงรู้สึกตกตะลึงอยู่ตระกูลฉู่ ยอมจำนนต่อพี่เขยของเขาแล้วจริงๆ เหรอ?นี่มัน…สุดยอดมากจริงๆ!สำหรับตระกูลหลีทั้งตระกูล ตระกูลฉู่ที่ยิ่งใหญ่ กลับถูกจัดการ?เพียงเพราะ พี่เขยคนเดียว!ณ เวลานี้ เย่เฟิงเปลี่ยนน้ำเสียง พูด

  • มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว   บทที่ 489

    หวังหยวนป้าได้ยินเย่เฟิงถามเช่นนั้น จึงรีบพูดว่า “ถึงแม้ผมจะมีความกล้า มีร้อยชีวิต ผมก็ไม่กล้าเกลียดคุณชายเย่! ยิ่งไปกว่านั้น ลูกคนเลวคนนั้นก็จะทำร้ายผม ถึงแม้ว่าคุณชายเย่จะไม่ฆ่ามัน ผมก็ต้องฆ่ามันอยู่ดี!ฆ่าได้ดี คุณชายเย่ฆ่าได้ดี!ขอบคุณคุณชายเย่ ที่ช่วยกำจัดคนชั่วในบ้านของผม!”ได้ยินคำพูดนี้ ทุกคนในที่เกิดเหตุต่างก็แสดงสีหน้าเยาะเย้ยพ่อลูกตระกูลหวัง แสดงท่าทางที่น่าเกลียด เผยให้เห็นความต่ำทรามของมนุษยชาติอย่างถึงที่สุดเพื่อเอาชีวิตรอด คนหนึ่งผลักภาระความรับผิดชอบ โยนทุกอย่างให้พ่อของเขาอีกคนหนึ่ง ลูกชายถูกฆ่าตาย กลับตะโกนว่าฆ่าได้ดี!เย่เฟิงหัวเราะเยาะ เดิมทีเขาก็ตั้งใจจะฆ่าหวังหยวนป้า แต่เมื่อจะลงมือ เขาก็นึกถึงเจียงหว่านขึ้นมา“ผมสามารถปล่อยคุณไปได้ แต่หุ้นของคุณในบริษัทเหล้าหวังป้า ต้องโอนให้เจียงหว่านโดยไม่คิดค่าใช้จ่าย ไม่มีปัญหาใช่ไหม?”“ไม่มีปัญหา! ไม่มีปัญหา! วันนี้คุณหนูเจียงตกใจ ผมควรชดเชยความเสียหายทางจิตใจให้แก่คุณหนูเจียง!”ได้ยินดังนั้น หวังหยวนป้าก็พยักหน้าอย่างรัวๆไม่เพียงแต่ไม่ลังเลหรือสงสาร แต่กลับตื่นเต้นอย่างสุดขีดเขารู้ว่าเมื่อเย่เฟิงตั้งเงื่อนไ

  • มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว   บทที่ 488

    ใครจะคิดว่า หวังว่านเป่าเพื่อที่จะผลักภาระความรับผิดชอบของเขาต่อหน้าเย่เฟิง กลับไปกล่าวโทษพ่อของตัวเองเย่เฟิงหัวเราะเยาะ ดวงตาเต็มไปด้วยความเย็นชา “อภัยให้คุณ? ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้ผมเคยให้โอกาสคุณ แต่คุณกลับไม่เห็นคุณค่า!”พูดจบ เขาก็ลูบแก้มตัวเอง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า“อย่างนี้ดีกว่า คุณให้เฮยเซียตบผมสามที งั้นผมก็ตบคุณสามที!”“ถ้าคุณทนได้สามทีโดยไม่ตาย ผมจะปล่อยคุณไป เป็นไง?”หวังว่านเป่าเมื่อได้ยินดังนั้น ก็ตัวสั่น มองไปที่ศพของเฮยเซีย แสดงออกถึงความหวาดกลัวเฮยเซียถูกเย่เฟิงฆ่าตายด้วยหมัดเดียว เขาจะทนต่อหมัดของเย่เฟิงได้ถึงสามทีหรือ?แต่ตอนนี้ เขารู้ว่าเขาไม่มีทางเลือก“ได้! ได้…”“ผมไม่ควรสั่งเฮยเซียให้ตบคุณ ผมควรตบ ควรตบ!”“เฮียเย่ โปรด…โปรดเมตตาด้วย!”หวังว่านเป่าพยักหน้าอย่างสั่นเทา ยังพยายามยิ้มเพื่อเอาใจเย่เฟิงเดินออกไป รอยยิ้มเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมปรากฏบนใบหน้าเพี้ยะ!ต่อมา ก็ตบหน้าหวังว่านเป่าหลังจากเสียงดังกรอบ ร่างของหวังว่านเป่าก็หมุนไปพร้อมกับฟันที่เปื้อนเลือดหลายซี่!“อ๊า!”หลังจากที่หวังว่านเป่าล้มลง เขาก็ลุกขึ้นอย่างเซๆ ใบหน้าบวมเบี้ยว

  • มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว   บทที่ 487

    ตอนนี้ใบหน้าของพ่อลูกตระกูลหวังเต็มไปด้วยความตกตะลึง และดวงตาก็เต็มไปด้วยความหวาดกลัว!เมื่อเห็นฉู่อันเจียงสั่งให้คนนำของขวัญที่มีค่ามหาศาลมาให้เย่เฟิง พวกเขารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังถล่มลงมา!คนที่คุณฉู่จะมอบของขวัญให้ นั่นก็คือเย่เฟิง!ก่อนหน้านี้พวกเขาพยายามเอาใจ “บุคคลสำคัญ” คนนี้ แต่ไม่เคยรู้เลยว่า “บุคคลสำคัญ” คนนี้กลับอยู่ตรงหน้ายิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ทำให้พ่อลูกตระกูลหวังตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือ ดูเหมือนว่าฉู่อันเจียงไม่ได้แค่ส่งของขวัญ แต่กำลังขอโทษเย่เฟิงด้วยแม้แต่เย่เฟิงบอกว่าจะฆ่าลูกชายของเขา เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยอมอ่อนน้อมถ่อมตนอย่างมาก!เพื่อนร่วมชั้นเก่าของเจียงหว่านคนนี้ เป็นใครกันแน่?ถึงสามารถทำให้คนสำคัญของตระกูลฉู่ อดกลั้นได้ขนาดนี้!!ฟึบ!ในขณะนั้น ปรากฏว่าเฮยเซียกระโจนขึ้นมา ใช้ความเร็วสูงสุดในชีวิต พยายามหนีออกจากที่นี่หนี!ฆาตกรผู้นี้ ตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวนี้ในใจ!ไม่ต้องพูดถึงว่าฉู่อันเจียงจะช่วยเย่เฟิงจัดการกับเขาหรือไม่ เพียงแค่พลังที่เย่เฟิงแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ก็ไม่ใช่สิ่งที่เขาสามารถต่อกรได้ตัวประกันเจียงหว่านไม่เหลือแล้ว อีกฝ่ายจึงไม่ลังเลที่จะ

  • มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว   บทที่ 486

    แต่ฉากต่อไปกลับทำให้ทั้งสามคนต่างตกตะลึงปรากฏว่าฉู่อันเจียงส่งสายตาให้ลูกน้อง ชี้ไปที่เย่เฟิงอีกฝ่ายก็อุ้มเจียงหว่าน เดินไปหาเย่เฟิง “คุณชายเย่ ส่งคนคืนให้กับคุณแล้ว!”ตั้งแต่ฉู่อันเจียงมาถึง เย่เฟิงก็ยืนนิ่งเงียบอยู่ตลอดตอนนี้อุ้มเจียงหว่านมาแล้ว เขาจึงพยักหน้าให้ฉู่อันเจียง “ขอบคุณครับ!”“คุณชายเย่ไม่ต้องเกรงใจครับ! ผมเชื่อว่าแม้ผมจะไม่มา คุณก็มีวิธีจัดการเองได้”ฉู่อันเจียงหัวเราะกล่าวณ เวลานี้ พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียต่างก็ตกใจ!“คุณฉู่! คุณ… คุณนี่…”หวังหยวนป้ามองฉู่อันเจียง แล้วพูดอย่างงงงวยว่า“คุณฉู่ คุณทำไม… ทำไมถึงส่งเจียงหว่านให้เย่เฟิง?”หวังว่านเป่าก็อึ้งไปจนพูดไม่ออก“คุณชายเย่คือคนที่ผมจะส่งของขวัญให้ ของขวัญชิ้นใหญ่ที่พวกคุณเตรียมไว้ ผมส่งให้คุณชายเย่ไม่ถูกต้องหรือ?”ฉู่อันเจียงหัวเราะเยาะ ถามอย่างเยาะเย้ย“อ้า!”ได้ยินดังนั้น พ่อลูกตระกูลหวังและเฮยเซียก็อึ้งไปสีหน้าแสดงความประหลาดใจอย่างสุดขีด!อะไรนะ?ที่คุณฉู่บอกว่าจะมาส่งของขวัญ คนๆนั้น…คือเย่เฟิงเหรอ?นี่…นี่เกิดอะไรขึ้น?ทำไมถึงเป็นแบบนี้? เป็นไปได้ยังไง?คุณฉู่กำลังล้อเล่นอยู่ใช่ไหม?

  • มังกรในตัวฉันตื่นขึ้นมาแล้ว   บทที่ 485

    หวังว่านเป่าเห็นสีหน้าเย่เฟิงเปลี่ยนไป คิดว่าเขากลัวดังนั้น จึงรีบข่มขู่เย่เฟิงอีกครั้งแต่ไม่คิดว่า เย่เฟิงจะพูดอย่างนั้น!“เย่เฟิง มึงไม่รู้กลัวตายจริงๆ! ถึงกับไม่แคร์ชีวิตตัวเองเพื่อเจียงหว่านเลยใช่ไหม?”หวังว่านเป่ากัดฟันพูดเย่เฟิงหัวเราะเยาะ กำลังจะพูดอะไรบางอย่างติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ดๆ…แต่ในขณะนั้น เสียงแตรรถดังขึ้นเห็นรถ SUV และรถตู้ 7 ที่นั่งหลายคัน วิ่งเข้ามาทางประตูโรงเหล้าที่เย่เฟิงทำลายอย่างเร็วจากป้ายทะเบียน“เจียง A” เห็นได้ชัดว่ามาจากเมืองเจียงหยาง เมืองเอกรถเหล่านี้จอดลง มีคนลงจากรถชายวัยกลางคนผู้มีอำนาจ คือฉู่อันเจียง!!“เกิดอะไรขึ้น?”ฉู่อันเจียงขมวดคิ้ว มองดูสถานการณ์ แล้วถามด้วยความสงสัยเขามองไปที่พ่อลูกตระกูลหวังที่จับผู้หญิงสวย แล้วมองไปที่เฮยเซียและเย่เฟิงตอนนั้น เย่เฟิงก็มองมา สายตาของทั้งสองก็ปะทะกันเมื่อฉู่อันเจียงเห็นใบหน้าของเย่เฟิง ก็ตกตะลึงบุคคลสำคัญของตระกูลฉู่ ดวงตาเป็นประกาย ใจก็คิดไปต่างๆนานาแล้วก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ยังไม่แสดงท่าทีอะไร“คุณฉู่ คุณมาถึงแล้วเหรอครับ?”หวังหยวนป้าเห็นฉู่อันเจียง จึงรีบทักทายด้วยความอ่อนน้อมหวัง

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status