공유

ตอนที่ 6.

last update 최신 업데이트: 2025-07-19 12:32:39

ตอนที่ 6.

         ร่างสูงใหญ่ผิวขาวจัดของชายวัยกลางคนในชุดเสื้อไหมผ่าอก คอตั้ง มีกระดุมทองเรียงกันห้าเม็ดสีน้ำตาลอ่อน นุ่งโจงกระเบนตัดด้วยผ้าไหมพื้น พร้อมทั้งคาดเอวด้วยผ้าแพร และทับด้วยเข็มขัดทองประดับอัญมณีสีแดง ซึ่งบ่งบอกชั้นยศศักดิ์ชัดเจน กำลังเดินกลับไปกลับมาด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์

         “เจ้าสมถวิลจะทำยังไงต่อพ่ะย่ะค่ะ”

อมาตย์คำลือข้าราชการชั้นผู้ใหญ่แห่งแคว้นเชียงรุ้งที่นั่งอยู่กับพื้นตำหนักใหญ่ของเจ้าสมถวิลพระอนุชาในองค์ราชาสุขเกษมเอ่ยถามขึ้น

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานของสมถวิลหันขวับกลับมา ภายในดวงตารียาวนั้นร้อนระอุไปด้วยเพลิงริษยา

ความจริงบัลลังก์นี้สมควรจะเป็นของเขามาตั้งแต่สิบปีที่แล้ว แต่เพราะเจ้าพี่สุขเกษมดันดวงแข็ง ฆ่าเท่าไหร่ก็รอดมาได้ซะทุกครั้ง  ทำให้เขาต้องกล้ำกลืนฝืนทนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเจ้าพี่ของตนเองมาเนิ่นนาน แต่ไฟอยากได้อยากมีมันหาได้ดับไปไม่ เพราะตอนนี้เขากำลังจะทวงทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาควรจะได้คืนมาสักที

“จะทำอย่างไรงั้นหรือ...”

น้องชายผู้ไม่เคยภักดีต่อพี่ชายอย่างสมถวิลหัวเราะร่วน ขณะเดินกลับมานั่งที่เก้าอี้บุทองตัวใหญ่ หันมาจ้องอมาตย์คู่ใจด้วยดวงตาเป็นประกาย

“ก็รอฟังข่าวการสวรรคตของเจ้าพี่สุขเกษมกับพระมเหสีน่ะสิ...”

“แต่แผนของนายท่านจะผิดพลาดนะพ่ะย่ะค่ะ หากองค์หญิงราชาวดีทรงอภิเษกกับผู้ชายคนนั้น...” คำลือเอ่ยถึงทวิภาค

สมถวิลยิ้มที่ปากแต่ดวงตากร้าวกระด้าง “หากมันทำตัวเป็นเสี้ยนอันใหญ่เมื่อไหร่ มันก็ต้องตาย เพราะราชาวดีจะต้องอภิเษกกับอินทรายุธเท่านั้น...”

“แต่เท่าที่ข้าน้อยได้รับรายงานจากสายที่แฝงตัวอยู่ในตำหนักใน องค์หญิงราชาวดีทรงพอพระทัยในตัวของผู้ชายคนนั้นมากนะพ่ะย่ะค่ะ...” คำลือรายงานด้วยสีหน้ามีความกังวล

ชายผู้เป็นถึงอนุชาขององค์ราชาจ้องมองหน้าคนสนิทเขม็ง “ราชาวดีคงไม่ใฝ่ต่ำขนาดนั้น...”

“แต่องค์หญิงถึงขนาดปลอมพระองค์เป็นนางกำนัลไปรับใช้ผู้ชายคนนั้นเองเลยนะพ่ะย่ะค่ะ ข้าน้อยคิดว่าองค์หญิงทรงเอาจริงแน่นอน”

ความเงียบกินเวลาไปหลายวินาที ก่อนที่เสียงเข้มกร้าวของสมถวิลจะดังออกมา “รอดูเหตุการณ์ไปก่อน ไว้หลังเจ้าพี่กับพระชายาสวรรคตเมื่อไหร่ เราค่อยจัดการเรื่องนี้ทีหลัง”

“พ่ะย่ะค่ะ เจ้าสมถวิล...” คำลือรับคำ ระบายยิ้มชั่วออกมาไม่ต่างจากใบหน้าของเจ้านายนัก

สมถวิลหัวเราะได้สักพักก็หยุด หันมาถามคำลือ “อินทรายุธจะเดินทางกลับเชียงรุ้งเมื่อไหร่...”

“เจ้าน้อยไม่ได้แจ้งกำหนดที่แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ เพียงแต่บอกว่าจะรีบเสด็จกลับมาให้เร็วที่สุด” อมาตย์คำลือรายงาน

เจ้าสมถวิลถอนใจออกมา ก่อนจะพยักหน้าให้คนสนิทออกไปจากตำหนักใหญ่ของตนเอง ก่อนจะเอนกายพิงพนักเก้าอี้นุ่ม ดวงตาเหม่อลอย ครุ่นคิดไปถึงบุตรชายบุญธรรมที่อุปการะไว้มาตลอดสามสิบกว่าปี

อย่า... อย่าทำอะไรฉันเลย

ปล่อยฉันกับลูกไปเถอะ...”

มิกิสาวญี่ปุ่นอดีตคนรักของสมถวิลเขยิบร่างถอยหนีอย่างหวาดกลัว น้ำตาไหลนองหน้า ในอ้อมแขนโอบกอดทารกน้อยเพศชายที่พึ่งลืมตาได้เพียงแค่สามเดือนไว้แน่น ข้างกายร่างของมาคอสสามีหนุ่มชาวกรีซที่ถูกบุรุษโหดเหี้ยมตรงหน้ายิงจนเสียชีวิต

ปล่อยเธอเหรอนังทรยศ ไหนบอกว่าจะรอฉันไง รอจนฉันได้เป็นราชา แต่ในที่สุดเธอก็ทรยศต่อความรักของฉัน...”

เสียงกร้าวหัวเราะดังลั่น เล็งปากกระบอกปืนไปที่ร่างของสตรีที่เขาเคยรักหมดใจ ไฟแค้นทำให้เขาเลือกที่จะฆ่าทุกคนที่ทรยศ ไม่เว้นแม้แต่ผู้หญิงคนนี้

แต่ฉันไม่อยากเป็นราชินี ฉันอยากเป็นคนธรรมดา แต่คุณกลับให้ฉันไม่ได้ คุณทะเยอทะยานอยากได้ในสิ่งที่ไม่ใช่ของตัวเอง...”

น้ำตาไหลออกมานองหน้า มิกิหันไปมองร่างไร้ลมหายใจของสามีด้วยความปวดร้าว หล่อนกับสามีพร้อมทั้งลูกน้อยในอ้อมแขนถูกจับตัวมาจากสนามบินที่เมืองไทย ทั้งที่กำลังจะบินกลับโตเกียวในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

ปากดีนักนะ!” มือใหญ่ของสมถวิลตวัดลงบนแก้มนวลรุนแรง จนอีกฝ่ายเลือดกบปาก

ฉันไม่กลัวคุณหรอกนะสมถวิล เชิญเลย อยากจะฆ่าฉันก็เชิญ... แต่ขอร้อง... ปล่อยลูกชายของฉันไปเถอะ แกยังเด็กไร้เดียงสานัก

ในเมื่อรู้ตัวเองดีว่าไม่รอดอย่างแน่นอน มิกิขอร้องสมถวิลให้ปล่อยบุตรชายของหล่อนไป ได้โปรด... ถ้าคุณยังมีจิตใจเป็นมนุษย์บ้าง ปล่อยแกไปเถอะ ปล่อยเคนตะไป...”

สมถวิลแสยะยิ้มร้ายกาจ เลื่อนสายตาลงมองใบหน้าเด็กชายผิวขาวสะอาดน่าชังนิ่ง ความเอ็นดู ถูกชะตาระเบิดเข้ามาในอก

ก็ได้...ฉันจะเลี้ยงเขาเอง และจะใช้ให้เด็กน้อยคนนี้เป็นบันไดสู่ความสำเร็จของฉัน

เสียงหัวเราะดังสนั่น พร้อมๆ กับลูกกระสุนที่วิ่งออกมาจากปากกระบอกปืนจ่อที่หน้าผากของมิกิอย่างแม่นยำ ร่างสาวหงายหลังเสียชีวิตทันที

สมถวิลหัวเราะทั้งน้ำตา ขณะเข้าไปอุ้มเด็กทารกที่ร้องไห้จ้าเข้ามาไว้แนบอก มองร่างไร้ลมหายใจของสตรีที่เขารักยิ่งด้วยความปวดร้าว

เขารักหล่อนมากเพียงใด... ก็แค้นหล่อนมากเพียงนั้น เมื่อรู้ว่าหล่อนทรยศไปแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่เขา

เราจะเลี้ยงเจ้าให้ดี และเจ้าก็จะเป็นคนที่ทำให้เราได้ทุกอย่างที่ต้องการ...” สมถวิลพูดกับเด็กชายที่ยังร้องไห้ไม่หยุดในอ้อมแขน

เราขอตั้งชื่อเจ้าว่า อินทรายุธเพราะเจ้าคืออาวุธประจำกายของข้าสมถวิลหัวเราะชอบใจ ก่อนจะส่งเด็กให้กับคำลือ

บอกทุกคนว่าเด็กคนนี้คือลูกบุญธรรมของเรา และเลือกแม่นม พี่เลี้ยง ฝีมือดีมาคอยดูแลอินทรายุธอย่าให้ขาดตกบกพร่อง จำไว้... เขาคืออาวุธที่เราจะใช้ครองบัลลังก์เชียงรุ้ง...”

พ่ะย่ะค่ะ เจ้าสมถวิล

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • มายาทมิฬ   ตอนที่ 35.

    ตอนที่ 35.เจ้าสมถวิลระบายยิ้มอย่างพึงพอใจ “งั้นอาขอตัวก่อนนะ มีงานอีกหลายอย่างที่ต้องจัดการให้สำเร็จโดยเร็ว”เจ้าหญิงราชาวดีลุกขึ้นยืนทำความเคารพตามมารยาทที่ถูกฝึกอบรม ก่อนหันไปพูดกับรสาเมื่อเจ้าสมถวิลที่หล่อนหลงคิดว่าเป็นคนดีมาตลอดชีวิตก้าวออกไปจากห้อง“หญิงเกลียดท่านอาจังรสา หญิงไม่เคยคิดเลยว่าท่านจะทะเยอทะยานแบบนี้”“เราต้องนิ่งไว้เพคะ ต้องดัดหลังเจ้าสมถวิลให้ได้ เอ่อ แล้วคุณทวิภาคตกลงไหมเพคะองค์หญิง...” คำถามของคนสนิททำเอาหน้าที่เครียดอยู่แล้วเครียดหนักมากขึ้น“ตกลงจ้ะรสา แต่เขาไม่พอใจมาก...”“แล้วทำไมเขาถึงยอมง่ายๆ เพคะ หรือว่าทรงบอกความจริงที่ทรงปลอมพระองค์...” รสาทำหน้าตื่น เจ้าหญิงสาวส่ายหน้าไปมา พร้อมๆ กับถอนใจแรงๆ“หญิงโกหกเขาว่าคนของเขาอยู่ในมือของหญิง และหากเขาไม่ยอม หญิงจะฆ่าคนพวกนั้น...”“องค์หญิง!” คำอุทานของคนสนิทยิ่งทำให้ราชาวดีเครียดเขม็ง รู้ตัวว่าทำไม่ดี ทำไม่ถูก แต่หล่อนมีทางเลือกมากกว่านี้ไหมล่ะ“หญิงเลวมากใช่ไหมจ๊ะ แต่หญิงไม่มีทางเลือก ถ้าหญิงไม่ทำแบบนี้ เขาคงไม่ยอมตกลง และแผนการตลบหลังท่านอาก็คงจะไม่สำเร็จ”คำพูดที่เต็มไปด้วยความเจ็บช้ำและแสนละอายของราชาวดีทำใ

  • มายาทมิฬ   ตอนที่ 34.

    ตอนที่ 34.เขาคงคิดไปเองฝ่ายเดียว... ที่คิดว่าหล่อนมีใจให้เหมือนกัน“ถ้าเธอคิดอย่างนี้จริงๆ เราก็คงไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก...”ร่างอรชรถูกผลักออกเบาๆ แต่กระนั้นมันก็ทำให้ราชาวดีเจ็บร้าวในอก ยิ่งเห็นสายตาชิงชังที่เขาขว้างใส่มา ก็ยิ่งเจ็บทวิภาคแค่นยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันหลังให้ดั่งเดิม หญิงสาวน้ำตาคลอ แต่ก็พยายามจะซ่อนมันไว้ให้ลึกที่สุด“แล้วนายท่าน... เอ่อ ตกลงหรือเปล่าเพคะ เรื่องงานอภิเษก...”ทุกอย่างรอบกายเงียบสงบไปหลายอึดใจ ก่อนที่เสียงห้วนกระด้างจากพ่อคนตัวโตที่ยืนหันหลังให้อยู่จะดังขึ้น“ฉันมีทางเลือกอื่นอย่างนั้นหรือ... เชิญกลับไปบอกองค์หญิงของเธอได้เลยว่า ฉันตกลง และยินดีอย่างมากที่จะได้เป็นผัวของหล่อน..”คำพูดของทวิภาคบาดลึกลงไปถึงในอก เจ็บจนฝืนยิ้มไม่ออก แม้แค่จะพูดออกไปยังทำได้ลำบากเลย มันจึงสั่นเทายิ่งนัก“ข้าน้อยจะกราบทูลองค์หญิงตามที่นายท่านบอกเพคะ... ข้าน้อยขอตัวก่อน”ผู้ชายตรงหน้าไม่ตอบอะไรออกมา หญิงสาวจึงได้แต่หน้าเศร้า เดินคอตกไปที่ประตู กำลังจะก้าวออกไป แต่ร่างของหล่อนก็ถูกรวบเข้าไปปะทะกับความแข็งแกร่งของแผ่นอกกว้างเสียก่อนทวิภาคกอดร่างของราชาวดีแนบอก พยายามจะทำใจแข็งแต่

  • มายาทมิฬ   ตอนที่ 33.

    ตอนที่ 33.น้ำเสียงของเขาแข็งกระด้างน่ากลัว หญิงสาวมองเขาทั้งน้ำตา พูดไม่ออก รู้สึกอดสูต่อสิ่งที่เกิดขึ้นยิ่งนัก หล่อนดิ้น หล่อนร้อง หล่อนอ้อนวอนให้เขาทำเอง จะไปโทษเขาได้ยังไง“เธอคิดผิด... เพราะฉันกำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่งามทั้งกายและหัวใจ ไม่แพศยา สำส่อน ไม่ต่างจากโสเภณีแบบเธอ มัลลิกา”พยายามซ่อนน้ำตาแห่งความเจ็บปวดเอาไว้ แต่มันก็ไหลพรากออกมาอย่างสุดกลั้น ร่างบางสั่นเทา มือบางถูกยกขึ้นปิดปากกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้แน่นชั่วขณะหนึ่งแววตาคมกล้าที่กระด้าง แสนชิงชัง อ่อนแสงลง คลายความเจ็บแค้น เปิดเปลือยความห่วงใยออกมา แต่มันก็ชั่วอึดใจเดียวเท่านั้นก็กลับเป็นเย็นชา ไร้หัวใจตามเดิม“จะไม่ยินดีกับฉันหน่อยหรือ...”“ยินดี... ด้วยค่ะ” กัดฟันพูดออกมา ไม่ยอมสบตาเขา“ขอบใจมาก และเมื่อวันนั้นมาถึง เธอก็จะกลายเป็นยิ่งกว่าขยะในสายตาของฉัน มัลลิกา”เสียงหัวเราะที่ไม่ต่างจากซาตานดังก้องสนั่นโสตประสาท แม้ร่างสูงใหญ่ที่มีอสูรร้ายสิงสถิตอยู่จะเดินออกไปจากห้องแล้วก็ตาม“พี่ยุธใจร้าย... พี่ยุธใจร้าย...” ร้องไห้ไม่หยุด หัวใจแตกสลายไม่มีชิ้นดี เจ็บปวดจนแม้กระทั่งจะหายใจก็ยังเจ็บแปลบเมื่อไหร่นะ เมื่อไหร่หล

  • มายาทมิฬ   ตอนที่ 32.

    ตอนที่ 32.กลีบปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น ไม่คิดว่าอินทรายุธจะหยาบคายกับหล่อนถึงเพียงนี้ ดวงตากลมโตจ้องมองเขาอย่างผิดหวัง แม้ชายหนุ่มจะรู้สึกผิดขึ้นมาบ้าง แต่ความแค้นก็ยังมีอำนาจเหนือกว่ามากนัก“อยากลองไหมล่ะ แต่วันนี้เธอคงต้องเป็นฝ่ายโอ้โลมฉันนะ เพราะฉันค่อนข้างเพลีย...”มือใหญ่เลื่อนขึ้นมาบีบเคล้นอกสาวอย่างเถื่อนถ่อย บีบขย้ำแรงๆ จนสาวน้อยน้ำตาซึม ขณะที่อีกมือหนึ่งก็ฟอนเฟ้นบั้นท้ายงอนอย่างเมามัน“อย่าทำแบบนี้นะ”“เธอชอบแบบนี้... ไม่อย่างนั้นจะทำให้ฉันบ้าหรือ...”ร่างบางถูกผลักจนหงายลงไปนอนแผ่บนเตียง มือใหญ่กระชากอาภรณ์ของสาวน้อยจนหมดเกลี้ยง เหลือแต่เรือนกายอวบอิ่ม เต็มไม้เต็มมือที่ขาวโพลนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะกระโดดขึ้นทาบทับ“ปล่อยนะ พี่ยุธปล่อยมะลิเถอะ มะลิกลัว...”เมื่อเหตุการณ์คับขัน หญิงสาวจึงเปลี่ยนสรรพนามเรียกเขากลับไปเป็นแบบที่เคยเรียกเมื่อสามปีก่อน แต่มันหาทำให้อินทรายุธใจอ่อนไม่เธอหายระบมจากน้องชายของฉันก่อน เราค่อยมาต่อกันใหม่...”“ไม่นะ... พี่ยุธ อย่าทำแบบนี้กับมะลิ”“ร้องทำไม จำไม่ได้หรือ ตอนที่อยู่ลอนดอนเธอให้ท่าฉันขนาดไหน แต่ฉันก็เลือกที่จะให้เกียรติเธอ...” น้ำเสียงของเขาเต

  • มายาทมิฬ   ตอนที่ 31.

    ตอนที่ 31.เจ้าสมถวิลแสยะยิ้ม “พ่อเห็นนางแล้วล่ะ สวยดีนี่ แต่ดูท่าทางแล้วคงจะอายุสั้น...”“ท่านพ่อ! ทรงหมายความว่ายังไงพ่ะย่ะค่ะ ท่านพ่อทรงทอดพระเนตรเห็นนางเมื่อไหร่ ในเมื่อนางไม่เคยออกไปไหน...”“ก็นางเข้ามาเมื่อครู่นี้ไงล่ะ แต่แปลก พอได้ยินเรื่องที่ลูกจะต้องแต่งงานกับราชาวดี นางก็รีบกลับออกไปเลย...”เจ้าสมถวิลหัวเราะร่วน ตรงข้ามกับอินทรายุธที่มีสีหน้าไม่สบายใจอย่างเห็นได้ชัด “แล้วท่านพ่อจะทำอะไรนางพ่ะย่ะค่ะ แต่ลูกขอบอกไว้ก่อน หากท่านพ่อคิดร้ายกับนาง ลูกก็ไม่ยอมเหมือนกัน”ดวงตาคมกล้าจ้องบิดาเขม็ง อดห่วงใยสวัสดิภาพของมัลลิกาไม่ได้ ไม่คิดเลยจะต้องมาตกอยู่ในสถานะการณ์น่าสะอิดสะเอียนแบบนี้“หากลูกตกลงตามที่พ่อต้องการ นางก็จะมีลมหายใจอยู่จนแก่”“ท่านพ่อบังคับลูก...!” ชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเจ้าสมถวิลหัวเราะร่วน “เพื่อความยิ่งใหญ่ของเราต่างหาก ลูกต้องทำตามที่พ่อต้องการ”อินทรายุธส่ายหน้าดื้อรั้น “เรื่องนี้ท่านพ่อไม่มีทางบังคับลูกได้ ลูกจะไม่เข้าพิธีอภิเษกกับราชาวดีไม่ว่าจะกรณีใดทั้งสิ้น ลูกขอตัวพ่ะย่ะค่ะ” พูดจบก็ทำความเคารพเจ้าสมถวิล ก่อนจะหมุนกายใหญ่โตเดินหายเข้าไปในห้องพักส่วนตัวส

  • มายาทมิฬ   ตอนที่ 30.

    ตอนที่ 30.“หญิงจะทำอย่างไรดีรสา หญิงไม่อยากแต่งงาน แต่หากไม่แต่งงานหญิงก็แตะต้องราชบัลลังก์ไม่ได้...”“องค์หญิงพระทัยเย็นๆ นะเพคะ เราค่อยๆ คิดไป ทางออกมันต้องมีสำหรับเราแน่นอน” รสาปลอบประโลม แม้ภายในใจจะมืดมนไม่เห็นหนทางใดเลยก็ตาม“แต่หญิงไม่เห็นทางออกเลย ท่านอาบังคับให้หญิงแต่งงานกับเจ้าพี่อินทรายุธ แต่หญิงไม่ได้รักเจ้าพี่แบบนั้น หญิงรักทวิภาค... แต่ถ้าจะให้เขาแต่งงานด้วย เขาก็คงไม่มีทางยอมแน่...” ราชาวดีคร่ำครวญ สับสนจนหนทางยิ่งนัก“ข้าน้อยเคยเตือนองค์หญิงหลายครั้งแล้วว่าเจ้าสมถวิลใจคอเลือดเย็น ทะเยอทะยานองค์หญิงก็ไม่ทรงเชื่อข้าน้อยเลย และหากข้าน้อยเดาไม่ผิด ที่เจ้าสมถวิลบังคับให้องค์หญิงทรงอภิเษกกับโอรสบุตรธรรมของตนเองก็เพราะว่าจะได้กุมอำนาจทั้งหมดของเชียงรุ้ง โดยใช้เจ้าชายอินทรายุธเป็นหุ่นเชิด...”ราชาวดีคิดตาม และก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจยิ่งนักกับความไว้ใจที่ถูกหักหลังแบบนี้ “งั้นถ้าหญิงอภิเษกกับเจ้าพี่อินทรายุธ ก็เท่ากับว่าเปิดโอกาสให้ท่านอามีอำนาจมากขึ้นกว่านี้น่ะสิ”รสาพยักหน้าก่อนจะแสดงความคิดเห็นต่อ โดยมีมาลีและมาลานั่งฟังอย่างสนอกสนใจ “ดังนั้นองค์หญิงต้องทรงทำเป็นไหลตามน้ำไปก่

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status