บทที่24 งัดกลยุทธ์นางเอกขี้อ้อน

สวนส้มบนพื้นที่ยี่สิบไร่ มองไปทางไหนก็มีแต่ต้นส้มที่ออกผลสีส้มบ้างสีเขียวบ้างไกลสุดลูกหูลูกตา โดยทั้งสองฝั่งที่อยู่ติดกันคือไร่องุ่นกับสวนลำไย กินเนื้อที่รวมกันเกือบสามสิบไร่

ห่างออกไปทางด้านบนเป็นไร่มันสำปะหลัง ถัดไปอีกเล็กน้อยเป็นเนินเขา ซึ่งเป็นไร่สตรอเบอรี่ที่ปลูกเป็นคั้นบันไดขึ้นไปกว่าสิบไร่ และทั้งหมดอยู่ในความดูแลของเมธาวัฒนกิจ

มาวินสวมบทเป็นชาวสวนอย่างเต็มตัว ขึ้นไปยืนบนบันไดลิง มือหนึ่งถือกรรไกลอีกมือหนึ่งจับผลส้ม ตัดเสร็จก็เก็บใส่ย่ามที่สะพายอยู่

“เอาลูกเปิ้นมากก ได้บอกป้อบอกแม่เปิ้นละกะนั่น” {เอาลูกเขามากก ได้บอกพ่อบอกแม่เขาหรือยัง?} ชายวัยเกือบห้าสิบที่ยืนเก็บส้มห่างไปไม่กี่ต้นเอ่ยถาม ซึ่งลูกชายตัวดีก็ให้คำตอบเพียงแค่การไหวไหล่

อย่าว่าแต่พ่อแม่เขาเลย แม้แต่เจ้าตัวยังไม่รู้เลยเถอะ

เมื่อวานเขาเดือดมากจริงๆ เธอมีคู่หมั้นแต่ก็ไม่คิดจะบอกกันตั้งแต่แรก ปล่อยให้เขาเผลอตัวเผลอใจกลายเป็นไอ้หน้าโง่อยู่ตั้งนาน แถมยังมาโกหกกันอีก โคตรเจ็บใจ

ในคราแรกก็คิดว่าถ้าจะเจ็บก็ของให้อีกฝ่ายเจ็บไปด้วยกัน แต่เอาเข้าจริง พอเห็นเธอสลบไปต่อหน้าต่อตาก็กลายเป็นเขาเองที่เจ็บอยู่ฝ่ายเดียว กลัวว่าเธอจะเป