ร้องขอชีวิต

- 2 ชั่วโมงผ่านไป -

"อื้ม~ เจ็บจัง" ร่างบางที่งัวเงียตื่นขึ้นมาเอ่ยขึ้นเมื่อรู้สึกเจ็บแสบบริเวณใจกลางความเป็นสาวก่อนที่เธอจะค่อยๆ ลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ ห้องแต่ไม่พบเงาของคนใจร้าย

"ยังไม่กลับหรอ? " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นออกจากเตียงนอนหรูสีดำก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าและเข้าห้องน้ำไปชำระล้างร่างกาย

- 20 นาทีผ่านไป -

หลังจากที่เธอชำระล้างร่างกายเรียบร้อยแล้วโมเน่ก็มายืนมองออกไปนอกหน้าต่างที่ตอนนี้เห็นบอดี้การ์ดเดินไปมาเป็นจำนวนมากพร้อมกับยืนคิดวิธีหนีออกไปจากที่นี้

"อีตาบ้านี่ทำงานอะไรทำไมต้องมีบอดี้การ์ดเยอะขนาดนี้" โมเน่เอ่ยขึ้นก่อนจะเริ่มไปค้นดูในห้องของดราก้อนว่าพอจะมีอะไรทำให้เธอหนีไปจากเขาได้หรือไม่แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่พบก่อนที่เธอจะถอดใจและเดินกับมายืนเหม่อลอยข้างหน้าต่างบานหรูต่อ

"ไปไหนกัน" โมเน่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าอยู่ดีๆ บอดี้การ์ดที่เดินไปมานั้นได้หายไปแล้วก่อนที่เธอจะรีบเดินกลับไปยังเตียงนอนแล้วดึงผ้าห่มผ้าปูปลอกหมอนออกแล้วมัดต่อกันเป็นเส้นยาวพร้อมกับเปิดหน้าต่างบานหรูและผูกปลายผ้าไว้กับขาตู้ก่อนจะโยนผ้าที่เธอมัดต่อกันลงไป

"ฮึบ! เอาวะโมเน่ดีกว่าไม่พยายามอะไรเลย" ร่างบางกลืนน้ำลายลงคอกับความสูงจากหน้าต่างห้องนอนกับพื้นดินที่เธอคิดว่าถ้าตกลงไปไม่ตายก็พิการแน่ๆ ก่อนจะเอ่ยให้กำลังใจตัวเองแล้วค่อยๆ หย่อนตัวปีนลงไปด้วยความสั่นเทา

"กรี๊ดดดดดดดดด!! " เสียงกรีดร้องของร่างบางดังขึ้นเมื่อเธอมองลงไปด้านล่างและพบกับสายตาดุดันของร่างสูงที่ยืนมองเธออยู่พร้อมกับบอดี้การ์ดนับสิบที่ยืนอยู่ด้วยก่อนที่เธอจะเบิกตากว้างด้วยความตกใจจนเผลอปล่อยมือตกลงมา

ตุ๊บ~

"หึ" ดราก้อนเค้นหัวเราะออกมาจากลำคอเมื่อรับร่างบางที่ตอนนี้เป็นลมไปแล้วจากการตกใจที่ตกลงมาได้พอดีก่อนจะเดินเข้าบ้านไปด้วยใบหน้าดุดัน

- 1 ชั่วโมงผ่านไป -

"ไง ตื่นแล้วหรอ? " เสียงดุดันของดราก้อนที่ตอนนี้อยู่ในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีดำเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าหญิลสาวค่อยๆ ลืมตาขึ้น

โมเน่เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นดราก้อนเลยเมินหน้าหนีพร้อมกับความรู้สึกเย็นๆ ที่ข้อเท้าก่อนที่เธอจะเปิดผ้าห่มออกมาเห็นว่าขาข้างขวาของเธอถูกคนใจร้ายล่ามโซ่เอาไว้

"นี้นายจะไม่เกินไปหน่อยหรอฉันไปทำอะไรให้นักหนาฮะ!! " โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยใบหน้าที่แดดก่ำด้วยความโทสะ

"ฉันบอกแล้วว่าอย่าคิดหนี" ดราก้อนเอ่ยตอบด้วยใบหน้าเรียบเฉยพร้อมกับเดินไปหยิบบุหรี่ราคาเเพงที่โต๊ะข้างหัวเตียงมาจุดสูบและพ่นควันออกมา

"ฉันอยากกลับบ้าน นายไม่มีสิทธิ์มาล่ามฉันไว้แบบนี้"

"จะมีสิทธิ์ไม่มีสิทธิ์มันก็เรื่องของฉัน"

"ฉันไปทำอะไรให้นายนักหนา ถึงมาทำกับฉันแบบนี้"

"ฉันไม่จำเป็นต้องบอกเธอ"

"ถ้านายไม่บอกฉันจะไปตรัสรู้เองได้ไหมล่ะว่าฉันไปทำอะไรให้นายโกรธแค้นนักหนาถ้านายอยากได้แค่ร่างกายแค่เซ็กส์นายก็แค่โทรมาหาฉันเดียวฉันจะไปหานายถึงที่เอง!! "

"เธอง่ายขนาดนอนกับใครก็ได้ขนาดนั้นเลยงั้นหรอ" ดราก้อนเอ่ยขึ้นพร้อมกับบี้บุหรี่ในมือที่ยังสูบไม่หมดมวนทิ้งไป

"ฉันจะง่ายไม่ง่ายมันก็เรื่องของฉัน ที่ฉันยอมนายอีกครั้งนั้นก็เพราะเพื่อที่จะช่วยโรงแรมของฉันไว้เท่านั้น โอ้ย" โมเน่เอ่ยยังไม่ทันจบก็ต้องร้องออกมาเมื่อคนใจร้ายสาวเท้าขึ้นมาประชิดตัวเธอพร้อมกับใช้มือหนาบีบค้างเธออย่างแรง

"เธอจะบอกว่าถ้าคนไหนมีผลประโยชน์กับเธอก็พร้อมยอมนอนด้วยงั้นหรอ" ดราก้อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันพร้อมกับจ้องเข้าไปในดวงตาของคนตัวเล็กอย่างยากที่จะคาดเดา

"ปล่อยนะ เจ็บ! " โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมกับปัดมือหนาของคนใจร้ายออก

"ฉันถาม!!! " ดราก้อนตวาดเสียงดังลั่นพร้อมกับมองร่างบางด้วยสายตาที่ดุดัน

"แล้วมันแปลกตรงไหนใครเขาก็ทำมันก็แค่การแลกผลประโยชน์กัน" โมเน่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงและแววตาที่สั่นคลอนอย่างพยายามเก็บซ่อนความหวาดกลัวเอาไว้

"ถ้าฉันรู้ว่าเธอไปนอนกับใครฉันจะเอากระสุนเจาะกระบาลทั้งมันและเธอ! "

"...." โมเน่เม้มปากแน่นอย่างได้กล้าเอ่ยอะไรพร้อมกับมองร่างสูงที่กำลังปลดเสื้อคลุมอาบน้ำออกเผยให้เห็นร่างกายเปลือยเปล่ากำยำและแก่นกายมหึมาที่ตอนนี้มันเริ่มแข็งชูชันชี้มาที่หน้าของเธอ

"แล้วก็จำเอาไว้ด้วยว่าอะไรที่มันเป็นของฉัน"

"...."

"ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่ง" สิ้นเสียงของคนใจร้ายก็โน้มหน้าลงมาซุกไซร้ซอกคอระหงของเธอทันที

"อืม~ ปล่อยนะ" โมเน่เอ่ยขึ้นพร้อมทั้งดันอกแกร่งของเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผลเพราะเธอไม่สามารถสู้แรงของเขาได้เลยแม้แต่น้อย

ขณะที่ร่างบางกำลังดิ้นหนีจากการกระทำของของคนใจร้ายสายตาของเธอก็เหลือบไปเห็นรูปปั้นไม้ลายมังกรขนาด 5 นิ้ว ที่ตรงโต๊ะข้างเตียงเธอใช้จังหวะที่ดราก้อนก้มลงไปดูดดึงยอดปทุมของเธอผ่านชุดเดรสตัวบางที่ปกปิดอยู่ก็เอื้อมมือไปคว้ารูปปั้นมังกรมาฟาดเข้าที่หัวของเขาอย่างแรง

ตุบ!

"...." ดราก้อนที่กำลังดูดกัดยอดปทุมถันอยู่นั้นก็ชะงัดการกระทำลงพร้อมกับใช้มือหนาไปจับที่หัวบริเวณที่โดนคนตัวเล็กฟาดจนเลือดค่อยๆ ไหลรินออกมาเป็นทางมาตามกรอบหน้าของเขา

"ยะ...อย่าเข้ามานะ" โมเน่ที่ได้โอกาสก็รีบผลักร่างแกร่งออกและถอยหนีไปจนชิดหัวเตียงพร้อมกับกอดรูปปั้นมังกรที่เธอใช้ตีหัวเขาไว้แน่นก่อนจะเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว

"ชอบใช้ความรุนแรงงั้นหรอ? " ดราก้อนมองคนตัวเล็กที่สั่นกลัวด้วยแววตาที่ยากจะคาดเดาก่อนจะใช้มือเช็ดเลือดที่กำลังไหลรินออกอย่างไม่สะทกสะท้านพร้อมกับใช้มือหนากระชากข้อเท้าของคนตัวเล็กให้กับมานอนใต้ร่างเขาอย่างเดิม

"ปล่อยนะไอบ้า กรี๊ดด! " โมเน่ร้องออกมาเสียงหลงเมื่อถูกดราก้อนฉีกกระชากเสื้อผ้าของเธอออกเหมือนสัตว์ป่าดุร้ายที่หิวกระหาย

แคว้ก!!

ส๊วบ!!!!

"กรี๊ดดดดดดดดดดด เจ็บบฮึก~ " ร่างบางกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงเมื่อถูกดราก้อนจับขาเธอให้อ้าออกพร้อมทั้งกระแทกแก่นกายมายังรูสวาทที่แห้งเหือดของเธอในทีเดียวจนมิดลำจนเธอรู้สึกได้ถึงการฉีกขาดของรูสวาทของเธอ

"ซี๊ด~ " ดราก้อนคำรามออกมาจากลำคออย่างพอใจในแรงตอดรัดจากโพร่งสวาทของหญิงสาวก่อนจะเริ่มบรรเลงบทรักอันแสนโหดร้ายและป่าเถื่อนใส่ร่างบางครั้งแล้วครั้งเล่าจนเธอร้องขอชีวิตให้เขาปล่อยเธอไปเพราะเธอทนกับการร่วมรักที่ป่าเถื่อนขนาดนี้ไม่ไหวแต่คนใจร้ายก็ไม่สนใจพร้อมกับบรรเลงบทรักต่อไปจนกว่าตัวเขาจะพอใจ

__________________________________