แอล มองร่างบางที่อยู่ตรงหน้า..เธอหน้าแดงแก้มระเรื่อ ดูเหนื่อยหอบ หลังถาม ว่าต่อไม๊..แต่ถ้าหยุดตอนนี้เขาก็หยุดไม่ได้แล้วเช่นกัน.. พูดจบ แอลประกบปากหนาเข้าลิ้มรสความหวานจากปากของเธอทันที เรือนร่างของเธอเปลื้องจากอาอาภรณ์คงเหลือเพียงเกาะอกชิ้นน้อยของเธอ...เขาไม่รอช้าปลดเปลื้องมันออกอย่างชำชำนาญ..
"อืออออออออออ"
เมื่อเริ่มรู้สึกตัว เธออยากจะต่อต้าน... แต่มีความรู้สึกบางอย่างแทรกเข้ามาทำให้เธอคล้อยตามเขาเป็นระยะ..เป็นสัมผัสที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน..
พรั๊บ...เสียงของเสื้อผ้าราคาแพงของเขาถูกโยนกระทบลงพื้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเขาออก ...พร้อมกับเบียดตัวเข้า..ตรงกลางหว่างขาเล็ก...ค่อยๆลูบไล้ขาอ่อนจากด้านนอกเข้าสู่เนินสาว ...เมือความเป็นชายสัมผัสเธอจนเธอสะดุ้ง...
"มะ มะ ไม่"...เธอเริ่มรู้สึกตัว...เธอยกสองมือเรียวบางดันแผงหน้าอกของร่างใหญ่ไว้...
"ยะ..ยะ.หยุดก่อนได้มั้ย..??"
"โถ่ว..!!!!!!บอกแล้วไง...ถ้าได้ไปไม่หยุดแล้วนะ"...แอลพูดจบ ยกยิ้ม ประทับริมฝีปากหนาโน้มตัวเข้าหาทับร่างของเธออีกครั้งเพื่อให้เธอต่อต้านอะไรอีก เมื่อปลุกอารมณ์เร้าก่อนกระตุกเกร็งถี่จนเธอสติหลุดไปอีกครั้ง...พรีมายาพลันโอบรัดร่างของเขาโดยไม่รุ้ตัว..
เขาค่อยๆโอ้โลมช้าๆ ซุกไซร์เลื่อนลงมาดูดเม้มที่ซอกคอ ใบหู ลงมาดูดเม้มเนินอกมือหนาคลึงเบาๆแล้ว ไล้ลูบคลึงลงมาที่เนินนิ่มเนื้อสาวของเธอ ..แอลสัมผัสเห็นน้ำหวานที่เริ่มไหลเยิ้มออกมาจากช่องแคบและติดนิ้วเขาออกมา..
เขายกยิ้มพอใจอย่างเจ้าเล่ห์..."พร้อมแล้วสินะ"ความเป็นชายของแอลค่อยๆแทรกเข้าไปบนเนินสาวของเธออย่างง่ายขึ้นแค่ขยับเพียงนิด พรีมายากลับหนีบขาเอาไว้..ใจเต้นระรัว เธอกำลังจะสูญเสียความบริสุทธิ์ให้กับชายแปลกหน้าใช่ไม๊...
"กะ กลัว..เจ็บ..."
แอลหาจะฟังเสียงต่อต้านของเธอไม่...เขาถูความเป็นชายเขาใหญ่ขึ้นตามรอยแรกตรงกลางเนินสวาทอย่างเนิบนาบเพื่อปลุกเร้าอารมณ์ของเธอ ..จะมีชายคนใหนที่สามารถหยุด ช่วงเวลาลาวินาทีแบบนี้ได้...เขาแทรกความเป็นชายเข้าไปอีกครั้ง
ฉึบ!!!!!เธอถึงกับสะดุ้งเมื่อโดนแรงกระแทก...
"อ๊า!!!!"จะ..เจ็บ เอาออกก่อน..เขาไม่สนใจเสียงของเธอ ...
ความแนบแน่นที่บริสุทธิ์ของเธอนี้ยิ่งเร้าอารมณ์ให้แอลต้านความเป็นชายไว้ไม่ไหว..
"แน่น..แน่นมาก."...
"จะ..เจ็บ...อือ!!!!"...
"กอดฉันไว้...เดี๋ยวก็หายเชื่อฉันนะ".....
แอลค่อยๆขยับความเป็นชายเข้าออกอย่างช้าๆเพื่อให้ร่างบางของเธอได้หายใจ...และปรับตัวเข้ากับขนาดความเป็นชายของเขา....เขาเหลือบมองเห็นของเหลวสีแดง..ที่เคลือบอยู่บนความเป็นชาย...
"คุณ..นี่คุณยังไม่เคยเหรอ????" เขาชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยถามพร้อมมองใบหน้าอันแดงระเรื่ออมชมพูหายใจหอบถี่ภายใต้ร่างหนาของเขาพร้อมยังขยับสะโพกเข้าออกช้าๆไม่หยุด ..
พรีมายาทำได้เพียงพยักหน้า...ร่องแคบเนินสาวเริ่มตอดรัดเขามากขึ้น น้ำหวานทยอยปลตออกมา...เมื่อความเสียวซ่านเลือดฉีดพุ่งทั่วร่างเริ่มแทรกซึมในความรู้สึกทวียิ่งขึ้น ...แอลเร่งจังหวะตามความร้อนของร่างกาย ....มือหนาจับขาของหล่อนพาดที่คอก่อนกระแทกความเป็นชายเข้าออกอย่างรัวๆ สลับขาลง ....
"ยังเจ็บอยู่ไม๊??" เขาเอ่ยถามด้วยแต่ก็ใช่ว่าจะหยุด....
อ๊า!...........
อ๊า.!......
อ๊า!....ความรู้สึกมันเป็นแบบนี้นี่เอง...เมื่อฤทธิ์แอลกอฮอล์เริ่ม จางลง เธอเริ่มรู้สึกตัวมากยิ่งขึ้น...
"ซี๊ดดดดด!!!".....อ๊าาา......เธอตั้งรับไม่ทันความเสียวกระตุกเกร็งทุกครั้งเมื่อถึงฝั่งเผลอร้องครางตามแรกกระแทกของแอลแล้วค่อยๆยกสะโพกรับแรงกระแทกซ้ำไปซ้ำมา
"อืออออออออออ.........อ๊าาา!"เสียงดังกระเส่าทั้งคู่ดังไม่ขาดสาย...
ลิ้นร้อนรัวเข้าสำรวจภายในโพรงปากของเธออีกครั้ง...ร่างบางกระตุกเกร็งถี่ปลดปล่อยความอิ่มเอมออกมาทันทันทีอย่างควบคุมไม่ได้....
"อา...อ๊าาา...อ๊าา...อร๊ายยยย!!!
เขาเร่งจังหวะความเร็วขึ้นๆถี่ๆก่อนจะรีบดึงความเป็นชายเค้าออกมาพ่น ทะลักทะล้นที่เนินหน้าท้องของพรีมายา เธา รู้สึกได้ถึงน้ำอุ่นๆ ที่อยู่บนตัวเธอ.....
พรีมายาหอบเหนื่อยเสียงหัวใจทั้งคู่เต้นถีารัวไปพร้อมกับลมหายใจ...ในใจของแอลยังไม่อยากหยุดแค่นี้ ...เมื่อเห็นเนินสาวสีชมพูของเธอ ใบหน้าขาวมีเลือดฝาด จากความเหนื่อยที่ออกแรง
แรงกระเพื่อมจากลมหายใจทำให้หน้าอกของเธอสั่น ส่งผลให้เร้าอารมณ์อยากสัมผัสอีกครั้ง.....เขาคิดได้ว่า เขาคงเป็นคนแรกของเธอสินะแล้วเขาลุกไปหยิบทิชชูมาเช็ดให้เธอ..
ในคราแรกแอลไม่คิดว่าจะเลยเถิดมาขนาดนี้จากที่แอลเลิกกับแฟนเค้าไป เขาก็ไม่ใส่ใจผู้หญิงคนใหนอีกเลย จนกระทั้งมาพบกับพรีมายาแค่ประทับใจในครั้งแรกที่เห็นแล้วจวบจนเธอเมาแล้วจะพาเธอกลับบ้าน....เนื้อตัวผิวพรรณเธอก็ขาวนุ่มน่าสัมผัสหุ่นดี มีส่วนเว้าส่วนโค้งในตาหวาน ปากกระจับเรียวเล็ก...
โปรดติดตามตอนต่อไป...
"ฟ๊อด^^จู๊บ" ใบหน้าสวยทั้งหอม ทั้งจู๊บแก้มเพื่อเป็นการให้รางวัลปลอบใจแก่คนไข้ที่อยู่บนเตียงอย่างอ่อนโยน วงแขนบางโอบกอดร่างหนาซุกลงที่อกแกร่ง เขาช่างดูซูบผอมลงอย่างเห็นได้ชัดผิดหูผิดตา กอดนี้ช่างเป็นอ้อมกอดที่แสนอบอุ่มที่แอลรอคอยและเฝ้าตามหามานาน บัดนี้คุ้มค่าแก่การรอคอยเป็นที่สุด"เดี๋ยวค่ะ พรีมลืมไปเลยว่ามีความลับบางอย่างที่ยังค้างคาใจ ความจริงอาทิตย์ก่อนพรีมไปหาคุณที่บริษัท ผู้หญิงคนนั้นเป็นแฟนคุณเหรอคะ ดูท่าทางสนิทสนมคงจะคบกันมานานแล้วแล้วแบบนี้พรีมจะต้องไปเป็นเมียน้อยคุณเหรอคะ คุณต้องเลือกนะคะระหว่างพรีมกับผู้หญิงคนนั้น" น้ำเสียงจริงจังอย่างเอาเรื่องลุกขึ้นเอ่ยกับคนที่อยู่บนเตียงผู้ป่วย"ฮะ ?? ใคร อย่าบอกนะว่าคุณเจอวี""วีไหนพรีมไม่รู้จัก "ใบหน้าสวยเบิกตากว้างคิ้วเรียวขมวดปมอย่างคนสงสัย ให้กับชื่อที่แอลเอ่ยถึง"ก็ผู้หญิงที่คุณเจอนั่นแหล่ะ ตัวเล็ก ๆขาว ๆ ผมสั้นใช่มั้ย โถ่ พรีม ผมเลือกทั้งคุณและวีนั่นแหล่ะ "
เหมือนทุกอย่างกำลังจะจบลงด้วยดี เสียงเคาะห้องดังขึ้น สักพักตามมาด้วยเสียงฝีเท้าเดินพร้อมกับเปิดประตูห้องเข้ามา ปรากฎร่างชายหนุ่ม สูงขาวหน้าตาดี คนหนึ่ง ราวกับคนจีน แต่ก็คนจีนั่นแหล่ะ"คุณอยู่ที่นี่เองเหรอพรีมายา เห็นคุณหายไปไม่รับโทรศัพท์"ชายหนุ่มเสียงทุ้มต่ำหน้าตาไม่คุ้น สำหรับแอลเอาซะเลย ใครช่างกล้ามากระตุกหนวดเสือถึงที่พรีมายาถึงกับอึ้งประหลาดใจว่าเขาตามมาที่นี่ได้อย่างไร ...."เรามีเรื่องต้องคุยกันค่ะคุณเฉินอี้"มือสวยยกกุมมือหนาของแอลแล้วลูบตบเบาๆ พร้อมกับเอ่ยว่า เดี๋ยวพรีมมาอธิบายให้ฟังนะคะ ร่างสวยลุกขึ้นเดินอกไปพร้อม ชายหนุ่มวัยกลางคนหน้าตาดี เดินตามออกไปเมื่อมวลอารมณ์ความโกรธเข้าครอบงำ เป็นเหตุให้จี๊ดไปถึงหัวใจของแอล "โอ่ะ โอ้ย คุณยังมีอะไรปิดบังผมอยู่อีกหรือ พรีมายา " แต่ต้องยอมปล่อยเธอออกไปคุยธุระอย่างช่วยไม่ได้ ครั้นจะให้บอดิการ์ดตามออกไป ก็ไม่ได้ เนื่องจากเค้ามาต่างประเทศเพียงลำพังส่วนตัวไม่อยาอ
มาเฟียร้าย..พ่ายรักสายใยสัมพันธ์หญิงสาวนึกย้อนไปถึงเรื่องราวที่อีกฝ่ายเคยทำให้เธอเสียใจ ทั้งเรื่องหนี้ก้อนโตที่ครอบครัวของแอลมอบให้ ร่องรอยบาดแผลในจิตใจของพรีมายาที่ไม่มีวันหายดี รวมถึงความหวังที่พังทลายลงไม่เป็นท่า ก่อนจะเริ่มหันมาสบตาของอีกคน แล้วพูดต่ออีกด้วยความรู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นที่อก เขามาตามหาเธอทั้งที่ยังมีผู้หญิงอีกคนงั้นหรือ ทำอย่างรี้ไปเพื่ออะไรกันคิดจะจับปลาสองมือหรืออย่างไร“เลิกทำหน้าเป็นไขสือได้แล้วค่ะ ฉันโดนคุณหลอกมาแล้วไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง พอสักที จบกันแค่นี้แล้วปล่อยฉันไปได้แล้ว” มือเรียวสะบัดแขนออก ร่างเล็กทำทีเหมือนจะเดินจากไปอีกรอบ แต่ทว่าก็กลับถูกอีกฝ่ายรั้งตัวเอาไว้อีกครั้งใบหน้าสวยต้องหันกลับมามาเผชิญสายตาคมเข้มอย่างเลี่ยงไม่ได้ดื้อด้านจริง ๆ !“นี่ ! คุณ-”
มาเฟียร้าย..พ่ายรักการเดินทางในต่างแดนอย่างประเทศจีนสำหรับแอลนั้นมันไม่ได้เป็นไปอย่างยากลำบากเลย ในขณะเดียวกันบรรยากาศตอนนี้ของประเทศจีนก็ไม่ได้อยู่ในหน้าหนาว นั่นจึงยิ่งจะไม่มีอุปสรรคอะไรมาขัดขวางเขาได้ สองข้างทางเต็มไปด้วยผู้คนและและนักท่องเที่ยวประปราย อากาศที่เบาบางและปรอดโปร่งช่วยทำให้จิตใจของแอลรู้สึกแจ่มใสขึ้นมาได้ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะแวะพักหาอะไรกินอยู่แถวๆนั้นเมื่อร่างสูงเข้ามาในร้านอาหารได้แล้ว ร่างกายที่แสนเหนื่อยล้าจึงได้มีเวลาหยุดพักบ้างเสียที เหงื่อกาฬยังคงไหลซึมตามกรอบหน้าเพราะว่าพิษไข้ที่ยังคงถาโถมเข้าโจมตีแอลไม่หยุด อาหารที่เขาเคยชอบ ชายหนุ่มก็กินได้ไม่เท่าไหร่เพราะรู้สึกไม่อยากอาหารในไม่นานเขาก็เรียกเก็บเงินก่อนจะเดินออกมาเตร็ดเตร่อยู่แถวนั้นแทนในอกของแอลยังคงรู้กลวงโหวง สีหน้าก็ซีดไร้สี ดูเหมือนคนจะเป็นลมเป็นแล้งไปได้ตลอดเวลา อย่างน้อยๆที่นี่ก็ไม่มีกลิ่นอายความทรงจำของเขาและเธอที่ว
พี่คะ… นี่วีเอง”หญิงสาวคว้ามืออีกฝ่ายมากุมไว้ ด้วยสีหน้าแววตาแสนเศร้าสลด ก่อนจะเรียกชื่ออีกฝ่ายเบาๆเพื่อเรียกสติผู้เป็นพี่กรอบใบหน้าของชายหนุ่มจึงค่อยๆหันมาแล้วกระพริบตาอยู่สองสามครั้ง เพื่อปรับโฟกัสสายตาให้ชัดเจน เมื่อรู้ว่าเมื่อกี้ตนเองเพียงแค่ฝันไปความวูบโหวงที่มีในใจก็ยิ่งจะทวีคูณเขายังคงกวาดสายตาไปรอบห้องด้วยความหวังว่า พรีมายาอาจจะกลับมาหาตนเองแล้วก็ได้ แต่เมื่อลองนั่งคิดและเรียงลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดใหม่ดูอีกครั้ง มันจึงทำให้แอลนึกได้แล้วว่าทั้งหมดที่เขาคิดมันก็เป็นเพียงแค่ความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้น"นี่เราแค่ฝันไปเองเหรอ ถ้าไม่ตื่นขึ้นมาเลยคงจะดี"ในความฝันนั้นเขารู้สึกว่าได้สัมผัสกับพรีมายาจริง ๆวินาทีถัดมา ร่างสูงจึงรวบรวมพละกำลังทั้งหมดที่มีเพื่อพาร่างกายซูบโทรมของตนให้ลุกจากเตียงสายตาของแอลเริ่มกลับมาพร่ามัวอีกครั
สองขาเรียวหยุดอยู่ ณ ที่ที่หนึ่ง หน้าตึกสูงตระหง่านที่ตั้งเด่นอยู่เบื้องหน้า ใช่แล้ว… ในที่สุดเธอก็ยอมที่จะเสี่ยงเข้ามาเล่นในเขาวงกตแห่งความรักนี้ แม้ไม่รู้ว่าจะมีอะไรรออยู่ตรงจุดหมายนั้นหรือไม่ก็ตามเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมายืนอยู่ที่นี่ก็คือ เธออยากจะทุ่มเทกับมันดูสักตั้ง แค่อยากจะเต็มที่กับมันให้ถึงที่สุด ก่อนที่จะไม่มีโอกาสได้เต็มที่กับมันอีกแล้ว ไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่หวาดกลัวกับความเสียใจอีกต่อไป แต่เพราะว่าเธอกลัวจะเสียใจต่างหาก ในท้ายที่สุดพรีมายาจึงตัดสินใจลองกลับมาหาอีกดวงใจที่ยังคงหวาดหวั่นและเจ็บปวดกับเรื่องที่เพิ่งประสบมามันเริ่มกลับมามีความหวัง บางทีแอลอาจจะจริงจังกับเธอจริงๆก็ได้ บางที… เธออาจจะแค่เพียงตีโพยตีพายไปเอง แอลอาจจะอยากลงหลักปักฐานกับเธอต่อให้สถานะระหว่างทั้งสองจะต่างกันราวฟ้ากับดินพรีมายาในตอนนี้เปรียบดั่งคนตาบอดที่กำลังหลงทาง โดยมีเสียงกระพือปีกของหิ่งห้อยเ