ตอนที่6 อาหารจานด่วน

อาหารจานด่วนเจ้าปัญหาถูกนำมาวางตรงหน้าจากพ่อครัวสดๆร้อนๆ พิมดาวเอื้อมมือไปจับ แต่ถูกเอกกันมือไว้

"พี่ดาวเป็นหน้าที่ของเอกครับ"

"อือ...อย่าสิ ขอสักทีนะอยากเสริฟจะไม่ลืมพระคุณเลย นะเอกนะ"

เอกก็เพิ่งเคยเห็นพิมดาวในลุคมี่ออดอ้อนจนเด็กอย่างเขาขนลุกขนชัน

"ก็ได้ครับ อย่าให้เกิดเรื่องเหมือนผมนะครั้งนี้เจ๊คงไม่ให้อภัยแล้วละ"

พ่อครัวเห็นทั้งสองโต้เถียงกันไม่ไปเสียที เขาจึงตะโกนออกมาดังๆว่า

"อ้าว...อาหารเย็นหมดแล้วไปเสียที เกี่ยงกันอยู่นั่นเอง สองคนนี่สรุปใครเป็นเด็กใหม่กัน"

พิมดาวคว้าจานอาหารได้ไวกว่าเอกที่กำลังยืนเอ๋ออยู่เพราะมัวแต่มองหน้าพ่อครัวที่กำลังบ่นเขาทั้งคู่อยู่ เพราะไม่ไปสักทีกลัวอาหารจะเย็นเสียก่อน

อาหารจานใหญ่ถูกนำออกมาเสริฟอีกครั้ง คราวนี้พิเศษกว่าเดิมเพราะคนเสริฟไม่ใช่เอกแต่เป็นพิมดาวแทน เธอประคองมันสุดชีวิตเพราะกลัวจะหกราดคนสั่งอีกครั้งเป็นรอบที่สอง

"มาแล้วคะคุณ อาหารจานด่วนที่ต้องการคราวนี้ถึงมือคนสั่งแบบปลอดภัยไร้กังวล จะให้บริการป้อนด้วยไหมคะหรือจะให้เคี้ยวให้ด้วยดี"พิมดาวหน้าเป็นหารู้ไม่ว่าหน้าสวยนั้นถูกฝ่ายตรงข้ามมองอย่างถูกใจ

ขณะที่พิมดาวกำลังสาธยายกับอาหารอยู่ ศิชลรู้สึกอยากแกล้งเธอขึ้นมาอีกครั้ง เขาดึงเธอที่กำลังเผลอนั่งตัก

"แค่นั่งเป็นเพื่อนแบบนี้ก็พอหึ..."เขาไวยิ่งกว่าลิงเสียอีก

พิมดาวไม่เคยโดนมือชายมาก่อน เธอสะดุ้งสุดตัวแต่เหมือนถูกสต้าฟไว้แบบนั้นชั่วครู่ ใบหน้าคมเข้มมองใกล้ๆสะกดใจเหลือเกิน แต่อะไรก็ไม่เท่าภายใต้สะโพกผายอันอวบอิ่มของเธอคล้ายมีอะไรแข็งๆดันตูดสวยๆเอาไว้ พิมดาวหน้าแดงโดยอัตโนมัติ

"ชอบละสิไม่ยอมลุกสักที นั่งนานๆแบบนี้ก็ดีนะอึม...แข็งเลย"

ลูกน้องของศิชลสองคนถึงกับหันหน้าไปทางอื่นปล่อยเจ้านายเต็มที่ พวกมันแทบอยากจะลุกออกจากตรงนี้เมื่อเห็นทั้งคู่แทบจะสิงร่างกันอยู่แล้ว

"ทะลึ่ง ลามก หมกมุ่น คิดแต่เรื่องอย่างว่า บ้ารึไง นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้"

พิมดาวคว้าแขนของศิชลที่กำลังวางบนหน้าขาเธอขึ้นมากัดเข้าไปหนึ่งที ศิชลร้องเสียงดัง

"โอ้ย...ยัยตัวแสบกัดเข้ามาได้ดูสิเป็นรอยเลยชาติที่แล้วเป็นหมารึไง"

พิมดาวลุกออกจากตักได้ก็เดินเข้าห้องครัวไปอย่างรวดเร็ว

"ต้องไปหาหมอไหมครับนายแดงเชียว"

"ไอ้บ้า...กูโดนมากกว่านี้ยังไม่ระคายผิวแค่ฟันผู้หญิงตัวเล็กนี่นะจะทำอะไรผิวหนังข้าได้ กินช่วยกันกินจะได้กลับเสียที"

ศิชลบังคับให้ลูกน้องตัวแสบกินอาหารตรงหน้าให้หมด จะด้วยความเขินกับเหตุการณ์เมื่อตะกี้กับหญิงสาวร่างเล็กห้าวคล้ายผู้ชายแต่หน้าหวานเหลือเกินก็อาจเป็นได้

"นายมาแปลกบังคับให้เรานั่งโต๊ะกินด้วย ผิดวิสัยนายจริงๆเสียทรงเลยนายเราไม่เคยเห็นจะเขินผู้หญิงคนไหนเท่าแม่ค้าหน้าหวานคนนี้เลย"

"นินทาเจ้านายจะโดนไล่ออกเอาง่ายๆนะ"

"กินครับกินเร็วมึง..."ทั้งสองก้มหน้ารีบคว้าจานมาตักอาหารตรงหน้าโดยเร็ว ในขณะที่เจ้านายของมันนั่งตาลอยมองไปข้างหน้าสลับกับมองเป้าตัวเองอยู่อย่างนั้น

ในครัว...

"พี่ดาวเป็นไงครับเรียบร้อยดี ร้อนหรือครับหน้าแดงเชียว"

พิมดาวเงียบแต่ในใจครุกรุ่นยิ่งกว่าสงครามโลกครั้งที่สอง

"จะกลับหรือยังเอก จะได้กลับพร้อมพี่เลยนี่ก็ดึกแล้วเดี๋ยวยายเป็นห่วง เดี๋ยวพ่อครัวจ๊ะทำอาหารให้สักอย่างสิคะ เดี๋ยวดาวไปจ่ายที่เจ๊"

"พี่จะเอาอาหารไปทำอะไร พี่ดาวหิวหรือครับ"

"ปล่าวนะเอาไปฝากยายเธอต่างหากละ"

พ่อครัวพยักหน้าช่วงนั้นกำลังว่างมือพอดี เขาลงมือทำให้ทันที ส่วนเอกมองหน้าพี่ดาวของเขาไม่คิดว่าดาวจะดีกับเขาเช่นนี้ เขาตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก

"ขอบคุณครับพี่ดาวยายกับน้องคงดีใจ"

"อย่ามัวขอบอกขอบใจอยู่เลยรอข้าวนะพี่ไปลาเจ๊ก่อน"

พิมดาวหายออกไปจากในครัวอย่างรวดเร็ว เธอมองหาโต๊ะวีไอพีที่เธอมาเสริฟอาหารเมื่อก่อนหน้านี้ บัดนี้โล่งโจ่งไร้ผู้คนนั่ง เธอมองไปโดยรอบจนพนักงานเสริฟคนอื่นสงสัย

"พี่มองหาใครนะ...ถ้าเจ๊ทางโน้นแต่ถ้าโต๊ะนี้เพิ่งลุกไปก่อนหน้านี้นี่เอง"

"อ้อ...มองหาเจ๊นะจะกลับแล้วไปลาเขาสักหน่อย ขอบใจนะ"

เธอตบไหล่พนักงานหนุ่มคนนั้นเบาๆในใจนึกถึงใบหน้าหล่อคมเข้ม ที่ใช้มือดันเธอนั่งไม่ให้ลุกไปไหน แต่เธอพยายามไม่คิดลึกเมื่อส่วนนั้นของร่างกายเขาดันสะโพกสวยเธอขึ้นมา

"หยี...อีตาบ้าลามก ไปหาเจ๊ดีกว่า"

ส่วนศิชลขณะที่กำลังนั่งทานอาหารอยู่ดีๆก็ถูกตามตัวจากบ่อนทางเหนือด่วนเมื่อเกิดปัญหาขึ้นมีเขาเท่านั้นที่สามารถแก้ปัญหาได้ เขาจึงสั่งให้ลูกน้องขับรถโดยไวเพื่อให้ทันเที่ยวบินที่จะถึง

"มึงไปส่งกูสนามบินด่วนแจ้งคุณพ่อให้ทราบด้วยกูจำต้องไปเหนือด่วนกระทันหันมีเรื่องเสียแล้วมึงกูต้องไปจัดการ"

"ครับนาย..."ลูกน้องประสานเสียงรับคำสั่ง พานายของมั

นออกจากร้านทันที 

คลาดกับพิมดาวนิดเดียวเธออยู่ในครัวเดินออกมาก็ไม่เจอเขาแล้ว....