Romans de yuwared Vijaksopon

จิ้บ...จิ้บ...จิ้บเสียงนกที่ออกหากินตอนเช้า พิมดาวลืมตาตื่นขึ้นมา แม้ภาพตรงหน้ามันจะยังไม่ชัดเจนเท่าไร แต่ในสมองของเธอก็มีคำพูดชองกันต์ผุดขึ้นมาในหัว"เขาจะมาเอาคำตอบวันนี้นี่นา แย่แล้วดาวเอ๋ย ทำไงดี ไหนจะนายศิชลอีก แล้วกันต์ละ"ขณะกำลังคิดไรเพลินๆเสียงของแม่ที่ดังอยู่ข้างล่างก็แทรกเข้ามาในความคิด"ดาวเอ้ย...ตื่นหรือยังลูก เป็นเพื่อนแม่ไปตลาดหน่อย เช้าๆแบบนี้ของกำลังเยอะ""ค่ะแม่...ดาวกำลังลงไปคะ เดี๋ยวค่อยคิดก็แล้วกัน"พิมดาวรีบลุกจากเตียงเพื่อเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าแปรงฟันเพื่อเป็นเพื่อนมารดาไปตลาด มันทำให้เธอลืมเรื่องของกันต์และศิชลไปชั่วขณะบ้านศิชล..."ดาวดูเปลี่ยนไปจริงๆ ฉันขอโทษนะที่ละเลยไม่ใส่ใจดูแลเธอ หรือฉันต้องเสียเธอไปจริงๆแล้วใช่ไหม"คิดพลางก็อัดบุหรี่ที่ครีบอยู่ในมือเข้าเต็มปอด "ชลลูก...ทำไมหันมาสูบบุหรี่อีกละ พ่อจำได้ว่าลูกเลิกมันไปนานแล้ว"บิดาของเขาติงขึ้นมา เมื่อเห็นบุตรชายกลับมาสูบมันอีกสิชลตกใจเล็กน้อยกับเสียงบิดาที่เดินมาข้างหลังเขา ในขณะที่กำลังคิดอะไรบางอย่างอยู่"ครับ...พอดีผมมีเรื่องให้ต้องคิด หลายปีมานี่บ้านเรามีแต่เรื่องร้ายๆเกิดขึ้น พ่อว่าไหม ถ้ามันจะมีอีกสั

บ้านของกันต์...ภายในบ้านที่รายรอบด้วยความเขียวชะอุ่มน่าอยู่เป็นอย่างยิ่ง ยิ่งตอนนี้หน้าฝน สายฝนที่โปรยปรายลงมาเมื่อต้นไม้ที่กันต์ปลูกเหล่านั้นได้รับน้ำที่ชุ่มฉ่ำจากฟากฟ้า ก็พากันออกดอกออกผลกันจนเจ้าของยิ้มหน้าบานไม่หยุด"อ้าวกันต์มานั่งยิ้มทำไมคนเดียวหน้าบ้าน"มารดาของกันต์ที่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของกันต์ที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวเอ่ยถามขึ้นมา เมื่อเดินตามหาลูกชายในบ้านไม่พบ"ครับแม่ มองดูผลงานตัวเองนะ แม่ครับกันต์สมควรต้องไปหางานทำเลี้ยงแม่แล้วใช่ไหม เกาะแม่กินมาเกือบปีแล้วตั้งแต่กลับมา" กันต์ชักไม่แน่ใจในคำถามเหมือนกัน ใจหนึ่งก็ห่วงมารดาเป็นที่สุด"กันต์ กันต์ต้องถามตัวเองแล้วลูกว่าต้องการอะไรแบบไหน ต้องการอะไรแม่ไม่บังคับ แม้แต่เรื่องการมีครอบครัวของกันต์ก็ตาม"มารดาของเขาพยายามเข้าเรื่องเมื่อต้องการลูกสะใภ้อย่างพิมดาว บ้านข้างเคียงมาอยู่เป็นเพื่อนลูกชาย"แม่รู้ว่าผมชอบพิมดาวใช่ไหม"เขาเอ่ยถามซ้ำมารดาให้แน่ใจพลางมองไปข้างหน้าที่มีดอกกุหลาบออกดอกชูสะพรั่งเต็มไปหมด"รู้สิ ไม่งั้นจะเป็นแม่ของลูกได้ยังไงกัน ไอ้เด็กโง่"มารดาของเขาลูบหัวบุตรชายเบาๆไปมา"ลูกพร้อมให้แม่ไปขอวันไหนก็บอก แม่พร้อมเสม

ภายในใจของศิชลกำลังสบสันและว้าวุ่นใจเป็นที่สุด ขณะที่เขากำลังคิดอะไรเพลินๆอยู่นั้น หน้าอกของนวลมาแนบชิดกับใบหน้าเขาอย่างไม่รู้ตัว"ถอยไปนวล"เสียงของเขาแผ่วลงต่างจากทุกครั้ง จนนวลรู้สึกถึงชัยชนะที่มีอยู่ในใจ ไม่เสียแรงที่เธอเฝ้าตามตื้อเขามานาน ไม่คิดว่าผู้ชายใจแข็งอย่างศิชลจะเสียท่าเธอง่ายๆ"นายคะ...อย่าปฏิเสธนวลเลย ให้นวลช่วยให้นายหายเครียด"นวลจ้องตาศิชลด้วยมารยาร้อยเล่มเกวียนที่มีอยู่ในตัว เธอหวังว่าครั้งนี้จะทำมันสำเร็จ เธอเอาตัวเข้าไปแนบชิดนายใหญ่รองจากคุณอัศวินอีกครั้งและหยั่งเชิงไปในตัวผิดคาด...เขาไม่ผลักใสเธอเหมือนทุกครั้งแต่กลับคว้านวลเข้ามากอดและดันตัวให้นั่งลงบนตัก ศิชลก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเพราะอะไรทำให้เขากลับมายุ่งเกี่ยวกับนวลอีกครั้ง อาจเป็นเพราะพิมดาวที่มีท่าทางเมินเฉยเช่นนั้นหรือบวกกับความน้อยใจที่เธอมีชายหนุ่มอีกคนอยู่ข้างกายก็เป็นได้บทรักที่เร่าร้อนจากผู้ชายที่ใจง่ายอย่างศิชลก็เริ่มขึ้น นวลหัวเราะเสียงดังอยู่ในใจพลางคิด"ผู้ชายก็เหมือนกันหมดแหละ มักง่ายใจง่ายไม่มีจิตใจมั่นคง ยั่วแค่นี้ก็เสียท่าแล้ว"นวลคิดในใจเมื่อแผนของเธอสำเร็จ และชนะอยู่ในทีนวลเอื้อมมือไปแกะกระ

บ้านพิมดาว..."อ้าว...ยัยดาวเป็นอะไรเขี่ยข้าวในจานไปมาไม่ยอมกินให้หมดสักที ไอ้ลูกคนนี้นี่"มารดาของพิมดาวเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นพิมดาวได้แต่เหม่อลอยคล้ายมีเรื่องให้ต้องคิด"อ้อ...แม่คะ ดาวกำลังคิดว่าถ้าขายของดีขนาดนี้เราไปเช่าตึกเลยดีไหม"พิมดาวกลบเกลื่อนเอาเรื่องขายของมาอ้าง เพื่อไม่ให้มารดาของเธอรู้ความในใจที่มี หากแต่เรื่องที่คิดกลับไม่ใช่เรื่องค้าขายหรือร้านค้าแต่เป็นเรื่องของศิชลแทน"ดาวอิ่มแล้วคะแม่ ขอตัวไปพักนะคะ ขายดีจนแทบไม่ได้หายใจเลยคะ"พิมดาวยิ้มหากแต่ใบหน้ากลับเจื่อนตรงกันข้ามกับความยินดีนั้น"อืม...น่ารวยจังลูกสาวของฉันจะไปไหนก็ไปเถอะ เดี๋ยวแม่กับพ่อก็จะอิ่มเหมือนกัน""คะแม่"พิมดาวลุกจากโต๊ะอาหารทันทีหลังขออนุญาตมารดาของเธออย่างไม่รอช้า"แปลกๆลูกคนนี้ ปกติเป็นลิงเป็นค่าง วันนี้นิ่งเงียบเฉยเลย แม่ไม่ค่อยคุ้นสักเท่าไรพ่อ"มารดาของเธอสังเกตุ"ช่างเถอะแม่ มีอะไรเดี๋ยวลูกก็บอกเราเองแหละ รีบกินจะได้ไปพักผ่อนบ้าง"บิดาของพิมดาวตัดบทเพราะรู้นิสัยลูกสาวดีว่าเป็นเช่นไร ถ้าพิมดาวไม่บอกถามให้ตายนางก็ไม่มีวันปริปากเด็ดขาด"เราจะทำอย่างไรดีกับผู้ชายคนนี้นะ ทำไมยิ่งหนีก็ยิ่งเจอ"พิมดาวมีสีหน้าค่

ระว่างนั้นด้วยความคิดถึง ศิชลลืมไปว่าอยู่ในตลาดเขาเผลอคว้าพิมดาวเข้าไปกอดอย่างลืมตัว"ว้าย...นายทำอะไรนะ นี่มันกลางสาธารณะชนเลยนะ นายจะบ้าแล้วเหรอ"กันต์ที่เฝ้ามองเหตุการณ์ตั้งแต่แรกเมื่อเห็นเช่นนั้นก็ทนไม่ไหว เจ้าของตลาดก็เถอะไม่สนใจแล้วเขากระชากคอเสื้อของศิชลให้ถอยห่างจากพิมดาวทันที"นายจะทำอะไร เห็นเป็นเจ้าของตลาดนึกอยากทำอะไรก็ได้งั้นหรือ"กันต์เอ่ยขึ้นอย่างเหลืออด ถึงแม้เขาจะแอบชอบพิมดาวอยู่ลึกๆในใจ ไม่ค่อยเข้าใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก็ตาม อย่างไรเสียเขาก็ต้องการปกป้องพิมดาวให้พ้นจากศิชลอยู่ดี"นาย...นาย ไม่เป็นไรแล้ว ฉันไม่เป็นไร เขาคงจำคนผิดนะถึงทำอะไรแบบนั้นลงไป ฉันไม่ถือคนบ้าหรอก"พิมดาวไม่อยากให้เรื่องราวลุกลามใหญ่โตจึงเอ่ยขึ้นอย่างเสียไม่ได้ส่วนศิชลเมื่อตั้งสติได้ก็เห็นว่ามีคนมองอยู่เต็มตลาดเขาจึงยอมอ่อนลงแล้วมองหน้ากันต์และพิมดาวสลับกันด้วยความหึงหวง"คุณ...ไอ้คนนี้เป็นใคร"ศิชลสาวเท้าเข้าไปใกล้พิมดาวแล้วเอ่ยถามเป็นเชิงกระซิบกระซาบไม่ให้อีกฝ่ายคือกันต์ได้ยิน"แฟนใหม่ฉันเองคะเรารักกัน ฉันกับเขากำลังจะแต่งงานกันเร็วๆนี้"พิมดาวตัดบทแต่หารู้ไม่ว่าเหมือนกระพือไฟในตัวของศิชลให้ล

ภายในบ้านของศิชล พ่อลูกนั่งสนธนากันชั่วครู่ก่อนแยกย้ายกันไปพักผ่อนหลังจากเดินทางมาเหน็ดเหนื่อยและต้องการพักผ่อนโดยเฉพาะศิชล"ชล...พ่อมีเรื่องจะบอกแก เมื่อวันก่อนตำรวจมาแจ้งข่าวเรื่องคนร้ายที่ลอบยิงน้องชายแกว่าจับมันได้แล้วทั้งสองคน ต่อไปนี้น้องของแกคงได้ไปเกิดเสียที หลังจับคนร้ายได้น้องแกคงหมดห่วงแล้วแหละ"บิดาของเขาเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นศิชลกำลังลุกขึ้นยืนเพื่อเดินเข้าห้อง คุณอัศวินนั่งมองหน้าบุตรชายคนโตที่กำลังน้ำตาคลอเพราะคิดถึงคนบนฟ้า และดีใจที่บิดาของเขาแจ้งข่าวดีที่สุดในรอบปีก็ว่าได้ไม่คิดว่ามันจะเป็นจริงได้ในวันนี้"จริงหรือครับคุณพ่อ พวกมันจะได้ชดใช้กรรมกันเสียทีในคุก ส่วนน้องก็คงหมดห่วงไปเกิดใหม่ไม่ต้องห่วงอะไรอีก"คุณอัศวินลุกจากเก้าอี้ที่อยู่หัวโต๊ะเดินอ้อมมาหาบุตรชายคนโตด้วยความเป็นห่วงแล้วตบไหล่เบาๆ"ส่วนแกละชล ชีวิตเป็นยังไงบ้างหมดเรื่องน้องไปอีกเรื่องแล้ว"ศิชลไม่รู้จะเริ่มเรื่องไหนก่อนในรอบหนึ่งปีมานี่ ช่างมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นกับเขาหลายเรื่องเหลือเกินจนจับต้นชนปลายไม่ถูก แต่ก็ต้องมาสะดุดกับเรื่องของพิมดาวภรรยาของเขาที่หนีมาอยู่กรุงเทพเพราะเข้าใจผิดในตัวเขาเองกับนวล"พ่

"พี่จุ๋มเป็นอะไรคะ ไม่พูดไม่จาหน้าตาไม่สบายเลย"อ้อมถามจุ๋มที่นั่งข้างๆ ด้วยความเป็นห่วง เป็นใย อย่างน้อยยามที่เธอไม่สบายใจโดนรัศมีและดวงดาวกลั่นแกล้งก็มีพี่จุ๋มนี่แหละที่คอยช่วยให้กำลังใจเสมอมา"คือพี่ทะเลาะกับคนที่บ้านมาจ้ะ ไม่สบายใจนิดหน่อย ขอบใจนะอ้อมที่เป็นห่วงพี่""ไม่เป็นไรนะพี่จุ๋ม เอางี้นะคะวันนี้อ้อมพาพี่ไปเปิดหูเปิดตาดีกว่าไหม ร้านนี้เขาว่าดีกัน นักร้องก็หล่อใช้ได้ร้องเพลงก็เพราะ"อ้อมพูดปลอบประโลมจุ๋มให้เธอคลายกังวล "อ้อมพูดเหมือนท่องราตรีจนช่ำชองแล้วอย่างนั้นแหละ แต่พี่ว่าก็ดีเหมือนกันนะ ช่วงนี้เบื่อๆเจอแต่อะไรก็ไม่รู้ บริษัทก็มีแต่มลพิษทางสายตาทางอารมณ์ ไปปลดปล่อยบ้างก็ดีนะ นี่ก็ใกล้เลิกงานแล้ว เตรียมตัวกันเถอะ แต่อ้อมไม่ต้องอะไรมากแค่นี้ก็สวยระเบิดเถิดเทิงแล้ว ให้คนอิจฉาเล่นๆ "จุ๋มไม่วายที่จะเอ่ยถึงฝ่ายตรงข้ามให้หายอารมณ์เสีย อย่างน้อยมันก็ช่วยได้ ไม่มากก็น้อย"ค่ะ...ไปกัน เอารถใครไปดีคะ วันนี้อาจจะมีการมึนเมากันเกิดขึ้น หรือเราจะนั่งแท็กซี่ไปกันดี"ทั้งสองปรึกษากันก่อนไป อ้อมไม่ลืมที่จะโทรบอกแม่ให้กลับก่อนโดยไม่ต้องรอเธอ เพราะวันนี้จะออกไปเปิดหูเปิดตากับจุ๋ม แม่ของอ้

ดวงดาวขับรถมาจอดที่หน้าบริษัทของเคน เธอไม่รอช้ารีบขึ้นไปหาเคนทันที คุณศักดิ์ชัยที่อยู่ด้านหน้าเห็นดวงดาวก็แปลกใจ ปกติแล้วนายของเขาจะพาแต่แพมมา หรือไม่แพมก็มาหาเอง แต่ดวงดาวเขาไม่เคยเห็นเพิ่งจะเห็นก็วันนี้แหละ"ขอโทษครับมาหาใคร นัดไว้หรือเปล่า"ศักดิ์ชัยถามตามธรรมเนียมเหมือนทุกครั้งที่เคยถามกับทุกคนที่ผ่านเข้ามาหาเคน"มาหาคุณเคนค่ะ คุณเคนอยู่ไหม แล้วก็ไม่ได้นัดด้วยค่ะ ฉันเป็นเอ่อ...ช่างเถอะแล้วอยู่ไหมคุณเคนอะ"ดวงดาวทำหน้ายียวนกวนประสาทศักดิ์ชัยนิดนึง เธออยากจะบอกเหลือเกินว่าเธอเป็นเมียเขา แต่ก็ยังไม่กล้า ดวงดาวรอดูสถานการณ์ก่อน นับว่าเธอก็ยังฉลาดอยู่มาก"คุณเคนมีแขกครับ คุณรอก่อนได้ไหม "ศักดิ์ชัยกำลังผายมือให้ดวงดาวนั่งแต่ไม่ทันเสียแล้ว เธอผลุบหายเข้าไปในห้องทำงานของเคน ทั้งที่ศักดิ์ชัยไม่ทันพูดอะไร"มาแนวเดียวกันเลย เหมือนคุณแพมเลย ปวดหัวแท้เน้อ"ศักดิ์ชัยกุมขมับ เขาไม่สามารถช่วยเหลือนายของเขาได้แล้วตอนนี้ เพราะดวงดาวกำลังจะเข้าไปเจอแพมที่นั่งรออยู่ก่อนหน้านี้"ผมช่วยอะไรนายไม่ได้ละนะ นายเคลียร์เองเถอะเฮ้อ! "ภายในห้องทำงานของเคน...ดวงดาวเข้ามาเจอแพมที่นั่งอยู่ตรงโซฟาหน้าโต๊ะทำงานข

มันก็คงจะจริงอย่างที่มารดาเธอพูด อ้อมอาจจะได้รับผลที่ตามมาคุ้มค่าก็ว่าเดิมก็เป็นได้"ก็อาจจะจริงค่ะแม่ อ้อมเชื่อแม่ก็ได้ เข้าบ้านกันเถอะค่ะถึงแล้ว อ้อมรู้สึกหิวแล้วด้วย"สองแม่ลูกก็เดินกอดประคองกันเข้าบ้านด้วยความเหนื่อยล้าจากงานมาทั้งวันเช้าวันต่อมา...เคนก็ออกไปทำงานเหมือนเช่นเคย ช่วงนี้มีงานให้ต้องสะสางหนัก เขาจึงทำตัวเถลไถลไม่ได้มากนัก เพราะบิดาของเขาเตือนนักเตือนหนาให้ดูแลสมบัติของครอบครัวให้ดี ในขณะที่บิดาของเขาได้เกษียนแล้วแยกไปอยู่บ้านอีกหลังกับภรรยาอีกคน ทิ้งให้แม่ของเขาต้องออกงานสังคมเพียงลำพังจากวันนั้นที่เคนรับปากว่าจะไปหาแพม แต่เขาก็ผิดนัดทำงานจนลืมเวลานัดกับแพมไปเสียสนิท แถมซ้ำเขาก็ลืมที่จะโทรไปขอโทษเธอเสียสนิท จนทำให้แพมร้อนรนมิอาจอยู่นิ่งเฉยได้อีก เพราะเคนห่างเหินจากเธอมาก เธอจึงมาหาเคนที่ทำงานเพื่อที่จะเจอเขาเหมือนเช่นทุกครั้ง"คุณศักดิ์ เคนละอยู่ไหม แพมมาหาเคน"แพมเอ่ยกับคุณศักดิ์เหมือนคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี เพราะเธอก็เข้าออกที่นี่มานานหลายครั้ง แพมในชุดเซ็กซี่เหมือนเช่นเคย กระโปรงสั้นเหนือเข่า รองเท้าส้นสูงปรี๊ด เวลาเดินเกรงจะล้ม แต่เธอก็รอดมาได้ทุกครั้ง"อยู่ครับ

หลังเลิกงานอ้อมแวะไปรับแม่ของเธอเช่นเคย วันนี้เธอรู้สึกเหนื่อยล้ามากกว่าทุกวันจนป้าจันทร์มารดาของเธอสังเกตุได้ไม่ยากนัก เพราะถ้าอ้อมไม่เหลืออดเหลือทนจริงๆจะไม่แสดงออกให้เห็น ยกเว้นป้าจันทร์จะสังเกตดูจากสีหน้าและแววตาของลูกสาวของตัวเอง"เป็นไงลูกวันนี้ ขับรถมาก็ไม่พูดไม่จา ปกติแล้วจะมีแรงมาเล่าเรื่องโน่นเรื่องนี้ให้แม่ฟังบ่อยๆ"ภายในบ้านหลังเล็กๆที่อ้อมเติบโตมา เธอไม่เคยรู้สึกว่ามันเล็กเลย มันยิ่งใหญ่มากไปด้วยความรักสำหรับอ้อมเสมอ ตั้งแต่บิดาของเธอเสีย ความเป็นอยู่ในครอบครัวของเธอกลับลำบากมากขึ้น จนทำให้แม่ของเธอไม่อาจอยู่นิ่งได้ แต่ก็ไม่เชิงว่าจะลำบากมากนัก เพราะบ้านที่ป้าจันทร์ที่แม่ของเธอไปทำงาน ให้เงินเดือนไม่ต่ำมากและไม่ดูแย่จนเกินไป"แม่คะ อ้อมไม่รู้ว่าสมควรจะเล่าให้แม่ฟังดีไหม มันอาจเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่สำหรับอ้อมมันน่าเบื่อมากค่ะ"แม่ของอ้อมยกมือมาลูบหัวลูกสาวพร้อมโอบไหล่ให้กำลังใจ ว่าเธอจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้อ้อมได้เสมอ"ฟังนะลูก อ้อมสามารถเล่าความรู้สึกนั้นให้แม่ฟังได้เสมอ แม่รับฟังลูกได้ทุกเรื่องนะอ้อม"อ้อมเริ่มมีน้ำตาเอ่อล้นเต็มสองตาก่อนเล่าเรื่องงานให้แม่ฟังและไหนจะเรื่อ

"แล้วคุณอยากเป็นผู้หญิงของผมไหมละ ผมยินดีนะ"สายตากรุ้มกริ่มของเคน ทำให้อาการยะเยือกร้อนยะเยือกหนาวของอ้อมหนักขึ้น เธอทั้งโมโหทั้งเขิน จนไม่รู้จะเก็บแขนไว้ตรงส่วนไหนของร่างกายดี"ฮึ...แม้แต่ขาอ่อนของฉันนายก็ไม่ได้เห็นหรอก "อ้อมคิดในใจ เสียงในหัวของอ้อมยำ้เตือนเสมอว่าอย่ายุ่งกับผู้ชายคนนี้เธอคิดอยู่เสมอว่าเขาเจ้าชู้ ดูจากที่เขาเกี้ยวพาราสีดวงดาววันนั้น ป่านฉะนี้ดวงดาวก็คงตกเป็นของเขาไปแล้ว แล้วไหนจะจากกลิ่นน้ำหอม การแต่งตัวอีก ผู้หญิงที่ไหนเห็นจะไม่ชอบบ้าง"คุณ...คุณ อ้าวยืนนิ่งเป็นหุ่นเลย ไม่คิดจะตอบผมหน่อยหรือ ว่าอยากเป็นผู้หญิงของผมไหม""ไม่ค่ะ""คิดสักนิดก่อนก็ได้ครับ แหมรีบพูดเชียว "อ้อมยืนอยู่ข้างโต๊ะทำงานของเขา ชายหนุ่มอย่างเคนไม่วายที่จะลองหว่านเสน่ห์ใส่อ้อม ทดสอบว่าอ้อมจะหวั่นไหวหรือไม่ เขาแกล้งเอื้อมมีือไปหยิบปากกาด้านหลังอ้อม จนใบหน้าหล่อเหลาคมกริบของเขาแทบชนกับใบหน้าอ้อมอีกนิดเดียวเท่านั้น"จะบ้าหรือยังไง ไอ้ผู้ชายบ้าดูสิแกล้งเราอีกจนได้ ใกล้ชิดซะขนาดนี้ จูบไปเลยดีกว่าไหม กลิ่นก็หอมเกินชายแบบนี้รู้ไหมแม่ใจสั่นโว้ย"เสียงในหัวอ้อมดังขึ้นอีกครั้ง แต่เหมือนเขาจะอ่านใจเธอออก

"เธอไปไหนมาโก้...เจ๊รอเธอตั้งนานร้องเพลงเสร็จก็หายไปเลยนะ"โก้อึกอักไม่รู้จะตอบเจ๊ว่าอย่างไรดีเขาพยายามหาเหตุผลที่คิดว่าเจ๊จะไม่โกรธได้มากที่สุด"โอ๋...ที่รัก โก้แค่นั่งดื่มต่อกับเพื่อน มันติดลมไปหน่อยนะ ตอนนี้โก้ก็มาแล้วไงอย่าหงุดหงิดนะคะ ที่รัก"โก้เข้าไปกอดเจ๊ของเขาด้วยความรัก เพราะถึงอย่างไรเสีย เจ๊ของเขาก็มีบุญคุณล้นหลาม ทำให้เขาเป็นเขามาจนถึงทุกวันนี้"อย่าให้เจ๊รู้นะว่าโก้กำลังนอกใจเจ๊ เจ๊เอาตายเลยนะ ไม่เชื่อคอยดู"สายตาของเจ๊ที่แข็งกร้าว มันทำให้โก้ขนลุกขนพองขึ้นมาทีเดียว แค่เขากลับบ้านผิดเวลาแค่นิดเดียว เจ๊ยังหงุดหงิดได้ถึงปานนี้"ไม่แน่นอนที่รัก โก้ไม่ทำแบบนั้นหรอก โก้สัญญาจะรักที่รักคนเดียวตลอดไปครับ"สีหน้าของเจ๊เริ่มผ่อนคลายขึ้นเมื่อโก้เอ่ยคำหวานเอาใจ ยังไงเสียเจ๊ก็แพ้ลูกอ้อนของโก้ทุกทีสินะ"พวกแกออกไปก่อน ฉันจะอยู่กับโก้สองคน"เจ๊หันไปสั่งลูกน้องที่ยืนคุมสถาณการ์ณอยู่ ให้ออกไปนอกห้อง เธอต้องการอยู่เพียงลำพังกับโก้เพื่อพูดคุยเรื่องส่วนตัว"ครับนายหญิง...ปะพวกเราออกไปก่อน"คุณนายสายสน มีกิจการส่วนตัวมากมาย แกเคยมีสามีแต่จ้างเลิกไปแล้ว เพราะผัวแกก็เจ้าชู้เอาไม่เลือกเหมือนกั