ตอนที่47
ฉลองกันที่บ้าน
“โทนี่ ดุจดาวร้องออกมาด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคย ยืนยิ้มแป้นอยู่ตรงหน้า
โทนี่ก้าวยาว ๆ เข้าไปหาดุจดาวด้วยความดีใจและคิดถึง แต่เมื่อเห็นหน้าท้องที่โย้ยื่นออกมา เขาก็ชะงักนิดหนึ่งก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเข้าไปยืนใกล้ ๆ
“โทนี่ มาได้อย่างไรคะ” ดุจดาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ถึงแม้เธอจะไม่ได้คิดอะไรกับโทนี่แต่ก็อดเอ็นดูเหมือนเป็นน้องชายคนหนึ่งไม่ได้
“สวัสดีครับพี่ดาว” โทนี่พูดกับดุจดาว ก่อนจะเหลือบตามองไปที่เมธัช สองหนุ่มสบตากันนิ่ง ดุจดาวจึงรีบแนะนำ
“อ้อ!โทนี่จ้ะ นี่เมธัช สามีของพี่ค่ะ ธัชคะนี่โทนี่รุ่นน้องดาวตอนเรียนที่อเมริกาค่ะ”
โทนี่หน้าเสียไปแวบหนึ่งเมื่อได้รู้ว่าดุจดาวแต่งงานแล้ว และตอนนี้คงกำลังจะมีลูกด้วย เพราะเรือนร่างที่เคยบางระหงนั้น บัดนี้มีส่วนของหน้าท้องที่ยื่นโย้ออกมาอย่างชัดเจนโดยไม่ต้องเดา หรือรอให้เจ้าตัวบอก
“สวัสดีครับคุณเมธัช” โทนี่พูดพร้อมกับยื่นมือไปตรงหน้าของของเมธัช ซึ่งอีกฝ่ายก็ยื่นมือมาจับมือของเขาเบา ๆ
“สวัสดีครับคุณโทนี่” เมธัชกล่าวทักทาย อีกฝ่ายพร้อมกับรอยยิ้มบาง ๆ
“แล้วเป็นไงมาไง ทำไมจู่ ๆ ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ” วุ้นเย็นเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความแปลกใจ
“อ๋อ! พอดีคุณพ่อให้ผมมาดูแลผับแบบครบวงจรที่กำลังเปิดใหม่น่ะครับ ก็ประมาณว่ามีทุนให้แต่ต้องบริหารเองน่ะครับ ยังไม่รู้เลยว่าจะทำได้หรือเปล่า นี่ก็เพิ่งมาถึงวันแรก พอดีคุณพ่อนัดหุ้นส่วนมาคุยกันที่ห้างนี้น่ะครับ”
“อ๋อ!อย่างนั้นหรือคะ เก่ง ๆ อย่างโทนี่ พี่เชื่อว่าจะต้องทำได้แน่นอน สู้ ๆ ค่ะ” วุ้นเย็นพูดพลางตบแขนของโทนี่เบา ๆ อย่างให้กำลังใจ
“ขอบคุณครับพี่ดาว ขอแสดงความยินดีย้อนหลังเนื่องในวันแต่งงานด้วยนะครับพี่ดาว คุณเมธัช”
“ขอบคุณครับ” เมธัชกล่าวขอบคุณเบา ๆ
“ขอบคุณค่ะ แต่พี่ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ ที่ไม่ได้เชิญมา พอดีพี่จัดงานเล็ก ๆ แล้วก็มันฉุกละหุกไปหน่อยน่ะค่ะ” ดุจดาวบอกตามจริง และได้เห็นสีหน้าที่หม่นลงของโทนี่ ก็อดสงสารไม่ได้
“ไม่เป็นไรครับ แต่ถ้าคุณเมธัชจะอนุญาต ผมก็อยากที่จะฉลองย้อนหลังให้กับคุณทั้งสองคนนะครับ” โทนี่พุดพร้อมกับมองไปที่ดุจดาวและเมธัชด้วยสายตาขอร้อง เขาไม่ได้มีเจตนาที่ไม่ดี เพียงแค่อยากจะไปดูให้มั่นใจว่าดุจดาวได้อยู่กับคนที่รักเธอจริงและเธอก็มีความสุข หากมั่นใจแล้วเขาก็จะไม่ไปวอแวอีก
ดุจดาวมองเมธัช ทั้งสองสบตากันอย่างเข้าใจ ก่อนที่เมธัชจะพูดออกมา พร้อมกับรอยยิ้ม
“ได้ซิครับยินดี แต่ขอเป็นฉลองกันที่บ้านนะครับ เพราะช่วงนี้ดาวกำลังตั้งครรภ์ต้องระมัดระวังกันเป็นพิเศษน่ะ”
ดุจดาวมองเมธัชอย่างขอบคุณที่เขาเข้าใจเธอเรื่องของโทนี่
“ได้เลยครับ ขอที่อยู่หน่อยได้ไหมครับคุณเมธัช” โทนี่พูดด้วยความดีใจ
“เดี๋ยวโทนี่แอดไลน์พี่มาก็ได้ พี่กลับไปถึงบ้านแล้วจะส่งโลเคชั่นไปให้” ดุจดาวบอกพร้อมกับยื่นมือถือไปตรงหน้าของโทนี่ อีกฝ่ายจึงแอดไลน์เพิ่มเพื่อนกับดุจดาวโดยไม่ลังเล
“ขอบคุณครับพี่ดาว เอาไว้ผมไปวันไหนจะทักบอกนะครับ”
“ได้เลยค่ะ ทักมาบอกก่อนล่วงหน้าหนึ่งวันนะคะ พี่จะได้เตรียมอาหารไทยอร่อย ๆ ไว้ให้”
เธอบอกด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลอ่อนโยน แบบที่เคยพูดกับเขาตอนอยู่อเมริกา ทำให้เขายังรักและคิดถึงเธอมาจนทุกวันนี้
“ครับพี่ดาว ไว้ผมไปแน่นอนครับ”
“ถ้าอย่างนั้น พวกเราขอตัวก่อนนะครับ คุณแม่ท่าจะเหนื่อยแล้ว”
“อ้อ!ครับได้ ไว้เจอกันนะครับพี่ดาวคุณเมธัช”
...........................................................................
สองสัปดาห์ผ่านไป
ดุจดาวกำลังคอยดูแม่ครัว เพื่อเตรียมอาหารไทยหลายอย่างไว้รอต้อนรับโทนี่ ตามที่ได้บอกกันไว้เมื่อคราวก่อน
เธอสะดุ้งน้อย ๆ เมื่อรอบเอวถูกมือหนาประคองเอาไว้ พร้อมกับปลายจมูกโด่งที่กดลงมาบนพวงแก้มที่แดงเรื่อ เธอหมุนตัวมา พร้อมกับยกมือบางขึ้นดันแผ่นอกกว้าง
“ฮื้อ! ธัช ทำอะไรประเจิดประเจ้อ อายแม่ครัวแย่แล้ว” เธอพูดอย่างเขิน ๆ เอียงใบหน้าน้อย ๆ พร้อมกับเหลือบตามองไปที่แม่ครัว ที่พากันอมยิ้มและหันหน้าหนี
“ก็ไม่ยอมพักนี่ครับ บอกแล้วว่าให้แม่ครัวจัดการ ดาวจะมาเหนื่อยทำไม”
“ก็ดาวอยากทำนี่คะ ดาวชอบทำกับข้าวธัชก็รู้ อีกอย่างวันนี้เรามีแขกมาบ้านสองคนเลยน้า”
“อ้าว! ทำไมเป็นสองคนละ ไม่ใช่โทนี่มาคนเดียวหรอกเหรอ อ๋อ! หรือว่าโทนี่จะพาสาวมาด้วย”
“สาวเสยที่ไหนกันล่ะคะ ลืมบอกธัชไปว่า ดาวโทรชวนน้องวุ้นมาด้วย มากันหลายคนจะได้สนุกอย่างไรล่ะคะ อีกอย่างน้องวุ้นเป็นคนที่พูดเก่ง สดใสร่าเริง โทนี่จะได้ไม่เบื่อ”
สีหน้าของเมธัชเปลี่ยนไปแวบหนึ่ง แต่เขาก็รีบปรับให้เป็นเหมือนเดิมอย่างรวดเร็ว พร้อมกับยิ้ม บาง ๆ เพื่อกลบเกลื่อน ความรู้สึกไม่พอใจที่พุ่งขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว
ตอนที่47 ฉลองกันที่บ้าน “โทนี่ ดุจดาวร้องออกมาด้วยความแปลกใจ เมื่อเห็นร่างที่คุ้นเคย ยืนยิ้มแป้นอยู่ตรงหน้าโทนี่ก้าวยาว ๆ เข้าไปหาดุจดาวด้วยความดีใจและคิดถึง แต่เมื่อเห็นหน้าท้องที่โย้ยื่นออกมา เขาก็ชะงักนิดหนึ่งก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเข้าไปยืนใกล้ ๆ “โทนี่ มาได้อย่างไรคะ” ดุจดาวเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มบาง ๆ ถึงแม้เธอจะไม่ได้คิดอะไรกับโทนี่แต่ก็อดเอ็นดูเหมือนเป็นน้องชายคนหนึ่งไม่ได้ “สวัสดีครับพี่ดาว” โทนี่พูดกับดุจดาว ก่อนจะเหลือบตามองไปที่เมธัช สองหนุ่มสบตากันนิ่ง ดุจดาวจึงรีบแนะนำ “อ้อ!โทนี่จ้ะ นี่เมธัช สามีของพี่ค่ะ ธัชคะนี่โทนี่รุ่นน้องดาวตอนเรียนที่อเมริกาค่ะ”โทนี่หน้าเสียไปแวบหนึ่งเมื่อได้รู้ว่าดุจดาวแต่งงานแล้ว และตอนนี้คงกำลังจะมีลูกด้วย เพราะเรือนร่างที่เคยบางระหงนั้น บัดนี้ม
ตอนที่46 ฉันจะพาคุณไปซื้อเสื้อตัวใหม่ “อุ๊ย! ขอโทษค่ะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”วุ้นเย็นรีบกล่าวขอโทษ เพราะเดินชนเข้ากับใครคนหนึ่ง แล้วน้ำหวานที่อยู่ในมือกระฉอกใส่โดนเสื้อของเขา ตากลมมองวงสีสีชมพูวงใหญ่บนเสื้อสีขาวสะอาดตัวนั้นด้วยความรู้สึกผิด “โอ้! ไม่เป็นไรครับ แล้วคุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เสียงทุ้มสำเนียงไทยลูกครึ่งดังมา เธอจึงค่อยเงยมองหน้าของคนที่โดนชนชายหนุ่มร่างสูงน่าจะเกือบร้อยเก้าสิบเซ็นติเมตร กำลังทอดสายตาสีฟ้าที่กลมโตมองมาที่เธอวุ้นเย็นส่ายหน้าเบา ๆ เสียงหวานใสเอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้มบาง ๆ “ฉันไม่เป็นไรค่ะ แต่ว่าเสื้อของคุณเปื้อนหมดเลย ฉันขอโทษอีกครั้งนะคะ ถ้าไม่มัวแต่มองหน้าจอมมือถือ คุณก็คงไม่ต้องเปื้อนแบบนี้ เอาอย่างนี้ไหมคะ ฉันจะพาคุณไปซื้อเสื้อตัวใหม่ให้คุณนะคะ”เธอเสนอความคิดด้วยความรู้สึกผิดจริง ๆ อีกอย
ตอนที่45หนูจะมีหลานแล้ว “เจ้าบ่าวของดาวก็หล่อค่ะ วันนี้สาว ๆ คงได้อกหักกันเป็นแถวแน่ ๆ” ดุจดาวเอ่ยแซวด้วยรอยยิ้มบาง ๆ เมธัชหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปใกล้ แล้วกระซิบริมใบหูบาง “หนุ่ม ๆ หลายคนก็คงอกหักกันเป็นแถวเหมือนกันนั่นแหละ โดยเฉพาะ เจ้าโทนี่รุ่นน้องลูกครึ่งที่ตามจีบดาวตอนเรียนอเมริกาด้วย”ดุจดาวเบิกตากว้าง ก่อนจะเอ่ยถามด้วยความแปลกใจ “ธัชรู้เรื่องนี้ด้วยหรือคะ น้องเขาดีกับดาวมากจริง ๆ แต่ดาวก็ไม่ได้คิดอะไรกับโทนี่เลยนะคะ ธัชก็รู้”ดุจดาวรีบอธิบาย เรื่องนี้เธอไม่เคยบอกให้เขารับรู้ เพราะใจเธอมีแต่เขา จึงปฏิเสธหนุ่มน้อย ตาน้ำข้าวคนนั้นไป แม้โทนี่จะยอมรับที่ถูกปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้ถอยยังคอยตามมาอยู่ใกล้ ๆ เสมอ โทนี่นั้นเรียนคณะเดียวกันกับเธอ แต่เมธัชเรียนคนละคณะกันเมธัชยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน&nbs
ตอนที่44 จะไม่ทะเลาะไม่โกรธกันอีกภายใต้แสงดาวที่พร่างพราวเต็มท้องฟ้าในคืนเดือนมืด สองหนุ่มสาวกำลังตกปลาตกหมึกกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะที่ประสานกันเกือบทั้งคืนนั้นแสดงให้เห็นถึงความสุขที่ทั้งคู่กำลังได้รับเกือบตีสาม วุ้นเย็นและเมธัชจึงเก็บอุปกรณ์ ตกปลา ทั้งสองมองหมึกและปลาทะเลสด ๆ เป็น ๆ ด้วยความดีใจ ต่างเริ่มนับแต้มของตัวเอง ปรากฎว่าจำนวนหมึกและปลาที่วุ้นเย็นตกได้ น้อยกว่าเมธัช “ฮ่า ๆ พี่เป็นผู้ชนะ ว่าไงจ้ะน้องไม่ร้องนะนะจ้ะ ฮ่า”วุ้นเย็นยื่นปากใส่ ก่อนจะยืนขึ้นเตรียมตัวปั่นจิ้งหรีด ตามที่ได้ตกลงกันไว้ตอนแรก “เฮ้อะ! คนอย่างน้องไม่ร้องหรอกพี่ มีแต่ยอมรับความพ่ายแพ้อย่างคนที่มีน้ำใจนักกีฬาจ้ะ คุณพี่ชาย”พูดจบก็เริ่มก้มตัวลงเอามือข้างหนึ่งจับใบหู ส่วนมืออีกข้างนั้นใช้นิ้วชี้จิ้มลงไปบนพื้นเรือ
ตอนที่43 ติ๊ต่างว่าเป็นไวน์แดง “โอ้โฮ! หน้าตาน่ากินมาก กลิ่นก็ห้อมหอม แต่รสชาติจะเป็นอย่างไรน้า หนูขอชิมก่อนแล้วกันนะ”เธอร้องขึ้นด้วยความตื่นเต้น ก่อนจะใช้มีด เล็ก ๆ ที่ชายหนุ่มเตรียมมาให้ในจาน หั่นชิ้นเนื้อสเต็กแบบมีเดี๊ยมแรขนาดพอดีคำ แล้วใช้ช้อนส้อมจิ้มขึ้นมาดมนิดหนึ่ง ก่อนจะส่งเข้าไปในปาก พร้อมกับหลับตาทำหน้าฟิน “เป็นไงบ้าง อร่อยกว่าไข่เจียวหมูสับใช่ไหม” เขาถามยิ้ม ๆ ทอดสายตามองใบหน้าเรียวเล็กอย่างเอ็นดู “อร่อยกว่ามาก พี่ชายฝีมือพัฒนาขึ้นแล้ว จริง ๆ ด้วย สุดยอดเลยค่ะ” เธอเอ่ยชมด้วยความจริงใจ ก่อนจะหั่นเนื้อเสตกกินไปอีกหลายคำ อย่างเอร็ดอร่อยและหิวโหย &n
ตอนที่42ให้อภัยกันไม่ได้แล้ว “แล้วยังไงอีก” เขาถามต่อ สีหน้าก็เรียบเฉยไม่ได้เปลี่ยนไปแม้แต่น้อยเธอกลืนน้ำลายลงคออึกหนึ่ง ไม่เข้าใจว่าเขาจะถามอีกทำไม ในเมื่อคำตอบก็อยู่ในสมุดจิ๋วเล่มนั้นอยู่แล้ว จะให้พูดอีกหรือ เธอก็อายเป็นนะ “ก็เลยพูดไปแบบนั้นค่ะ” เธอก้มหน้าลง มองมือของตัวเองที่ประสานอยู่บนตัก “พี่ว่าหนูไม่ได้หวงหรอก แต่หึงมากกว่า”เฮือก!เขาโพล่งออกมาซึ่งตรงกับคำตอบในใจของเธออยู่แล้ว แต่เธอไม่กล้าพูดมันออกไป “พี่ชาย!หนู...” เธออึกอัก คิดไม่ออกว่าจะยอมรับหรือปฏิเสธดี แต่ถึงอย่างไรเขาก็เห็นสมุดเล่มนั้นอยู่แล้ว จะตอบรับหรือปฏิเสธก็คงจะไม่มีประโยชน์อะไรอยู่ดี “พี่เข้าใจ และให้อภัยตั้งแต่เห็นน้องนอนใส่ท่อช่วยหายใจในตอน