บทที่ 1361

จั๋วซือหรานอันที่จริงไม่รู้

นางก็แค่อนุมานตามทิศทางมาเท่านั้น

จากนั้นก็แค่พูดออกมาส่งๆ กระทั่งพูดได้ว่าแค่พูดลองเชิงเท่านั้นด้วยซ้ำ

ใครจะรู้ว่าคนพวกนี้จะจับไต๋ได้ง่ายขนาดนี้ สีหน้าท่าทางแจ่มแจ้งอย่างกับเขียนด้วยหมึกดำบนกระดาษขาวเลย

จั๋วซือหรานเลิกคิ้ว "ดูท่าข้าจะพูดถูกสินะ?"

สีหน้าพวกโจร ถึงกับดูละอายใจและคับแค้นขึ้นมา

จั๋วซือหรานก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ ราวกับว่า...ไม่ต้องการให้พวกเขาตอบคำถามนี้ แต่ก็ได้คำตอบมาแล้ว

จากนั้น กลุ่มโจรก็ได้ยินเสียงของนางดังขึ้นอีก ยังคงเฉยเมยสงบราบเรียบ

ถามขึ้นว่า "ใบรับรองความภักดีให้กับใครล่ะ?"

น่าจะเพราะความคับแค้นใจของเหล่าโจรก่อนหน้านี้...รวมถึงสีหน้าที่ถูกทำให้ตกใจเหล่านั้น ความอ่อนปวกเปียกพวกนั้น

ตอนนี้กลับมีแรงฮึดขึ้นมาอีกครั้ง!

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่พูดอะไร ไม่ตอบคำถามนี้ของจั๋วซือหราน

พวกเขาคิดในใจ ในเมื่อเจ้าเก่งขนาดนี้ เจ้าก็เดาเอาเองสิ เมื่อกี้ไม่ใช่เดาเก่งนักรึไง? ตอนนี้ก็เดาต่อไปสิ จะมาถามพวกข้าทำไมกัน?

พวกเขาไม่พูดอะไรเลย

เหลียนเจินที่อยู่ข้างๆ ก็ขมวดคิ้ว ไม่พอใจอย่างมากต่อท่าทีของพวกเขาที่มีให้คุณหนู

มือของเขาทาบอยู่บนด้ามดาบแล้ว