Share

บทที่ 110

Author: กานเฟย
“สิ่งนี้เรียกว่าแว่นตากระจ่าง!”

หลิงอวี๋รู้สึกว่าชื่อแว่นสายตามันไม่หรูหรามากพอ จึงได้เปลี่ยนชื่อ

นางยิ้มพลางเอ่ย “ตัวชั้นวางนี้ทำจากไม้กฤษณาฉีหนาน!”

หลิงอวี๋เอ่ยคำนี้ออกไป ทุกคนก็เบิกตาโตหันมามอง

คนที่รู้เรื่องต่างก็รู้กัน ว่าไม้กฤษณามีหลายประเภท หากบอกว่าไม้กฤษณาทั่วไปคือไข่มุก เช่นนั้นไม้กฤษณาฉีหนานก็เป็นเหมือนเครื่องประดับราคาแพง!

ไม้กฤษณาฉีหนานอย่างดีชิ้นหนึ่งสามารถขายได้ในราคานับหมื่นไปจนถึงนับแสนเลยทีเดียว!

ดูเหมือนหลิงอวี๋จะไม่เห็นความปั่นป่วนที่นางก่อขึ้น นางหยิบแว่นตากระจ่างขึ้นมาและสาธิตวิธีใช้

นางคล้องสร้อยไข่มุกไว้บนคอ ใส่เลนส์ไว้ที่สันจมูก สวมแล้วยิ้มพลางเอ่ย “เช่นนี้เพคะ ไทเฮาใช้สิ่งนี้จะทรงพระอักษรได้ชัดเจนมากเพคะ!"

นี่คือสิ่งที่หลิงอวี๋ได้เตรียมไว้หลังจากที่ได้ยินแม่นมลี่พูดถึงในวังมีวิธีที่จะใส่ร้ายมากมาย เป็นการเลี่ยงไม่ให้มีใครมาทำอะไรกับของกำนัลของตนเอง ไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้จริง ๆ

“มีของที่มหัศจรรย์เช่นนี้ด้วยหรือ?”

ทันทีที่ไทเฮาเหลียงได้ยินก็ให้ความสนใจทันที นางยิ้มพลางเอ่ย “ส่งขึ้นมาให้ข้าดูหน่อย! ข้ากำลังคิดว่าข้าแก่แล้ว มองสิ่งใดก็เลือนรางไปหมด หากสาม
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter
Comments (1)
goodnovel comment avatar
Metta Meepaitoon
ละเอียดมากกละเอียดเกินไป ชุด ใบหน้า ที่นั่ง เทียบเชิญปลอม ลูกชู้ ของขวันปาไปที้งหมดยี่สิบสองตอน ยังมีอีกหรือ
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2656

    ขณะที่ทั้งสองคนกำลังพูดอยู่นั้น​ องครักษ์​คนหนึ่งก็เข้ามารายงานว่า “ฮูหยิน​ คนของเจ้าแห่งทิศใต้นำตัวเข้ามาแล้วขอรับ รองแม่ทัพเจียงได้พาไปที่ห้องด้านข้างแล้ว และแม่ทัพผู้นำของพวกเขาบอกว่าต้องการพบฮูหยินกับหมอหลิงขอรับ!”หลิงอวี๋คาดเดาก็รู้ทันทีว่าเป็นเซียวหลินเทียน นางจึงมองไปทางฮูหยินจี้พร้อมกับเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม “เขาคือเซียวหลินเทียนสามีของข้าเอง คงจะเป็นห่วงข้าเป็นแน่!”ฮูหยินจี้จึงพยักหน้าแล้วเอ่ยว่า “เช่นนั้นเจ้าไปอยู่กับเขาก่อนเถิด ทางด้านข้ายังมีเรื่องสามีต้องจัดการ ประเดี๋ยวข้าค่อยให้คนไปเชิญเจ้า!”เมื่อหลิงอวี๋เห็นว่าฮูหยินจี้มิได้มีท่าทีอยากพบเซียวหลินเทียน ก็มิรู้เช่นกันว่านางกังวลในเรื่องใด จึงลุกขึ้นแล้วเอ่ยออกไปว่า “ขอบพระคุณฮูหยินจี้ที่ให้ที่พักพิง เช่นนั้นข้ามิรบกวนแล้ว!”“หากฮูหยินมีเรื่องอันใดก็ไปหาข้าได้ ข้าขอตัวลาก่อน!”หลังจากหลิงอวี๋พูดจบก็เดินออกไป กระทั่งออกจากประตูศาลาว่าการไป นางก็พบเซียวหลินเทียนยืนรออยู่ที่หน้าประตู“เรากลับไปพักผ่อนกันก่อนเถิดเพคะ!”หลิงอวี๋ก้าวเข้าไปจับมือของเซียวหลินเทียน แล้วเดินเข้าไปที่เรือนด้านข้างโดยการนำขององครักษ์“เกิดอะไ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2655

    เมื่อฮูหยินจี้เห็นว่าหลิงอวี๋เปี่ยมด้วยเจตนาดี ความระแวดระวังที่เคยมีจึงมลายหายไป นางยิ้มพลางกล่าวว่า “ท่านหมอ ท่านช่วยชีวิตสามีของข้า ก็นับเป็นผู้มีพระคุณของพวกเราแล้ว เรื่องการขออาศัยทางผ่านไปยังเมืองหลวงแดนเทพย่อมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว!”“เอาเช่นนี้เถิด วันนี้ก็ดึกมากแล้ว ข้าจะให้คนไปเชิญคนของท่านเข้ามาพักผ่อนที่นี่สักคืน วันพรุ่งค่อยออกเดินทางก็ยังมิสาย”หลิงอวี๋พยักหน้ารับ ฮูหยินจี้จึงรีบออกไปสั่งการให้คนไปเชิญเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ เข้ามาด้านใน ส่วนตนก็สั่งให้ห้องครัวจัดเตรียมสำรับอาหารแม่ทัพจี้ยังคงนอนหลับมิได้สติ หลิงอวี๋เห็นว่าเขาปลอดภัยดีแล้วจึงเดินออกมาเด็กทั้งสองคนยังคงยืนรออยู่ที่หน้าประตู เมื่อเห็นหลิงอวี๋เด็กชายจี้หย่งก็วิ่งเข้ามาจับมือนางพลางเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลน่าเอ็นดู“ท่านน้า ท่านพ่อของข้าจะฟื้นเมื่อใดหรือขอรับ? ท่านพ่อจะมิตายใช่หรือไม่ขอรับ?”หลิงอวี๋ยิ้มพลางกุมมือของเขาไว้ แล้วเอ่ยปลอบโยน “มีน้าอยู่ทั้งคน ท่านพ่อของเจ้าจะมิตาย”จี้จูขยับเข้ามาใกล้แล้วจับมืออีกข้างของหลิงอวี๋ไว้พลางเอ่ยด้วยความชื่นชมว่า“ท่านน้า วรยุทธ์ของท่านน้าช่างยอดเยี่ยมยิ่งนัก

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2654

    ศีรษะเล็ก ๆ สองศีรษะดูเหมือนกำลังผลักกันไปมา ด้วยความมิระวังทั้งสองจึงพลัดตกลงมาจากหลังประตูด้วยกันทั้งคู่จนล้มกลิ้งทับกันเป็นก้อนกลมหลิงอวี๋เห็นเด็กชายคนหนึ่งในหมู่พวกนั้นลุกขึ้นยืนพลางถลึงตามองเด็กอีกคนด้วยความเดือดดาลท่าทางที่กำลังพองลมแก้มป่องนั้นช่างดูคล้ายกับเซียวเยวี่ยยิ่งนัก หลิงอวี๋จึงอดมิได้ที่มุมปากจะยกขึ้นเป็นรอยยิ้มจาง ๆนางขยิบตาให้เด็กชายอย่างซุกซนฮูหยินจี้ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวจึงหันกลับมา และเห็นเข้ากับสีหน้าและรอยยิ้มที่มุมปากของหลิงอวี๋พอดี“ข้าเองก็มีบุตรชายอายุราวนี้เช่นกัน!”หลิงอวี๋ยิ้มให้ฮูหยินจี้อย่างเป็นมิตรพลางเอ่ยว่า “เด็กวัยนี้กำลังซน ฝนตกต่อเนื่องมานานปานนี้คงมิได้ออกไปวิ่งเล่นข้างนอก น่าจะอึดอัดแย่เลย”อาจเป็นเพราะรอยยิ้มและถ้อยคำของหลิงอวี๋ที่เข้าถึงจิตใจของฮูหยินจี้ ความระแวดระวังของนางจึงลดลงไปมากในทันทีนางกล่าวอย่างขมขื่น “ใช่แล้ว! แม้ยามนี้ฟ้าจะโปร่งแล้ว ข้าก็ยังมิกล้าให้พวกเขาออกไปเล่น! ฝนที่ตกหนักครานี้ทำให้ผู้คนล้มป่วยไปมิน้อย ยามนี้สิ่งที่ขาดแคลนที่สุดในเมืองก็คือยา จะล้มป่วยตอนนี้มิได้เด็ดขาด!”“หย่งเอ๋อร์ จูเอ๋อร์ เรียกท่านน้าสิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2653

    เมื่อหลิงอวี๋เห็นฮูหยินจี้พุ่งจู่โจมเข้ามาด้วยท่าทีคุกคามน่าเกรงขาม นางก็มิได้คิดจะตอบโต้ซึ่งหน้า เพียงบิดกายวูบหนึ่งก็หลบหลีกไปได้พ้นนางกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “ฮูหยินจี้ ท่านมิใช่คู่ต่อสู้ของข้าหรอก!”“โปรดหยุดมือเถิด ข้าไม่มีเจตนาร้ายต่อท่าน!”ไหนเลยฮูหยินจี้จะเชื่อคำพูดของหลิงอวี๋ นางสะบัดแส้ในมือแล้วพุ่งเข้าใส่อีกครั้ง “ซ่อนหัวซ่อนหาง คิดว่าข้าดูมิออกรึ?”“เจ้าเป็นสตรี! รับสารภาพมาตามตรงเสียดี ๆ ใครเป็นคนส่งเจ้าแฝงตัวเข้ามากันแน่?”หลิงอวี๋เห็นแส้ฟาดมาอีกครั้งจึงเบี่ยงตัวหลบนางยังคงกล่าวอย่างอดทน “ฮูหยินจี้ ข้าเป็นสตรีจริง ทั้งยังเป็นหมอที่เก่งกาจด้วย!”“นายทหารหลินน่าจะบอกท่านแล้วว่าพวกเราเป็นคนของเจ้าแห่งทิศใต้ เพียงขอใช้เส้นทางเพื่อไปยังเมืองหลวงแดนเทพ! การเดินทางมิสะดวก จึงต้องปลอมเป็นชาย”“ฮูหยินจี้ ข้ามิรู้ว่าพวกท่านกำลังหวาดระแวงสิ่งใด แต่ข้ารับรองได้ว่า ข้าเข้ามาเพื่อรักษาอาการป่วยของแม่ทัพจี้เพียงเท่านั้น! จากนั้นก็จะขอใช้เส้นทางเพื่อเดินทางต่อไปยังเมืองหลวงแดนเทพ”“เมื่อครู่แม้ข้าจะยังมิเห็นท่านแม่ทัพจี้ แต่ข้าได้กลิ่นที่โชยออกมาจากในห้อง บาดแผลของท่านแม่ทัพ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2652

    นายทหารผู้หนึ่งเดินลงมาต้อนรับ เมื่อเห็นหลิงอวี๋ก็เอ่ยขึ้นว่า “ปลดอาวุธ!”หลิงอวี๋ถึงกับพูดมิออก นางแบมือทั้งสองข้างพลางกล่าวว่า “ข้าเป็นเพียงหมอผู้หนึ่ง มิได้ใช้กระบี่!”นายทหารกวาดตามองหลิงอวี๋รอบหนึ่ง เมื่อเห็นว่านางมิได้พกอาวุธมาจริง ๆ จึงเอ่ยขึ้นว่า “ตามข้ามา!”เขาเป็นผู้นำทางอยู่ด้านหน้า ส่วนหลิงอวี๋ก็ขี่ม้าตามหลังไปอาจเป็นเพราะเมืองทางฝั่งนี้ตั้งอยู่บนที่สูงจึงมีน้ำท่วมขังอยู่ตามท้องถนนเพียงเล็กน้อยเท่านั้นตลอดเส้นทางจากประตูเมืองจนถึงศาลาว่าการ แม้จะมีบ้านเรือนและร้านรวงนับมิถ้วน แต่ทุกครัวเรือนกลับปิดประตูหน้าต่างสนิทจนแทบจะไร้ซึ่งแสงไฟหรือไออุ่นของผู้คน“ท่านแม่ทัพน้อยแซ่อะไรหรือ?”หลิงอวี๋ชวนคุย“ข้าแซ่หลิน!”นายทหารตอบกลับสั้น ๆหลิงอวี๋ยิ้มบาง ๆ แล้วกล่าวว่า “ระหว่างทางที่พวกข้าผ่านมา หมู่บ้านนับมิถ้วนต่างจมอยู่ใต้น้ำ นับเป็นโชคดีอย่างยิ่งที่เมืองจงโจวยังรอดพ้นมาได้!”“พี่หลิน ไร่นาและหมู่บ้านในแถบนี้ล้วนถูกน้ำท่วม ท่านข้าหลวงได้ส่งทหารออกไปช่วยเหลือพวกเขาบ้างหรือไม่?”นายทหารหลินแค่นเสียงหัวเราะ “ส่งทหารรึ? เจ้าฝันกลางวันอยู่หรือไร?”“ครั้นเจ้าสารเลวนั่นเห็

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2651

    นายทหารชูคบเพลิงขึ้นส่องดูหลิงอวี๋แล้วร้องถามว่า “เจ้าเป็นหมอจริง ๆ หรือ?”หลิงอวี๋พยักหน้า “ข้าเป็นหมอจริง ๆ”นายทหารมองไปยังเซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ อีกครั้ง ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พวกเจ้ารอก่อน ข้าจะไปรายงานสักครู่!”เมื่อนายทหารจากไป เซียวหลินเทียนก็ขมวดคิ้วพลางกล่าว “มิรู้ว่าเมืองจงโจวแห่งนี้เป็นเขตอิทธิพลของผู้ใด แล้วตอนนี้ใครเป็นผู้กุมอำนาจอยู่ในเมืองกันแน่?”“ทุกคนเตรียมพร้อมไว้ก่อน หากเป็นศัตรู พวกเราจะได้พลิกแพลงตามสถานการณ์!”ลู่ปินนำคำสั่งไปถ่ายทอดต่อ เฉาจือที่ลู่ปินจัดเข้าหน่วยได้วิ่งเข้ามาข้างหน้ารายงานว่า “ท่านแม่ทัพลู่ ข้ารู้ว่าเจ้าเมืองจงโจวผู้นี้คือใคร เขาคือเก๋อเหลียง ลูกพี่ลูกน้องของพระชายาเจ้าแห่งทะเลขอรับ!”เมื่อลู่ปินได้ยินดังนั้น ก็รีบพาเฉาจือมาอยู่เบื้องหน้าเซียวหลินเทียนเมื่อเฉาจือเห็นเซียวหลินเทียนก็เล่าเรื่องราวซ้ำอีกครั้ง เซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋จึงสบตากันเจ้าแห่งทะเลและชายาเจ้าแห่งทะเลล้วนเป็นศัตรูของหลิงอวี๋ มิคาดคิดว่าพวกเขาจะมาเจอกับญาติฝ่ายแม่ของชายาเจ้าแห่งทะเลเข้าหลิงอวี๋จึงเอ่ยถามขึ้นมาลอย ๆ ว่า “แล้วข้าหลวงเก๋อผู้นี้มีชื่อเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status