共有

บทที่ 1525

作者: กานเฟย
ในส่วนการตัดสินใจของเซียวหลินเทียน หลิงอวี๋มิอยากเข้าไปแทรก แม้ว่าในใจจะค่อนข้างเห็นใจราษฎรกันกู่ แต่นี่คือสิ่งที่ฮูเหยียนเสวี่ยสร้างขึ้นเอง

ใต้หล้านี้ผู้อ่อนแอเป็นเหยื่อของผู้แข็งแกร่ง หากไร้การคุ้มครองจากฉินตะวันตก กันกู่ก็คงดำรงอยู่มิได้

และหลายปีมานี้ฉินตะวันตกเองมิได้รับบรรณาการของกันกู่มาเปล่า ๆ พวกเขาเองก็ต้องจ่ายเช่นกัน

เมื่อกันกู่ลำบาก ฉินตะวันตกล้วนตอบสนองต่อคำร้องขอความช่วยเหลือและไปสนับสนุนเสมอ

แต่สิ่งนี้มิได้รับคำขอบคุณจากกันกู่ ทั้งยังทำให้ฮูเหยียนเสวี่ยคิดว่าที่พวกเขาช่วยเป็นสิ่งที่ควรทำอีกด้วย!

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เหตุใดเซียวหลินเทียนต้องเสียสละทหารของตนไปเพื่อแคว้นเล็ก ๆ ที่ไร้ความภักดีต่อตนด้วยเล่า!

ฮูเหยียนเสวี่ยรู้สึกคับข้องใจ เช่นนั้นก็ให้ทุกอย่างกลับไปสู่จุดเริ่มต้นเถิด!

ฮูเหยียนเสวี่ยถูกทหารกองทัพหลวงเอาตัวออกจากวังหลวง หลังจากที่นางผิดหวังอยู่ครู่หนึ่งก็เก็บความรู้สึกเหล่านี้เปลี่ยนเป็นความแค้นฝังลึก!

ทุกอย่างเป็นเพราะหลิงอวี๋คนเลวนั่น ทำให้ตนถูกบีบไปสู่สถานการณ์สิ้นหวัง

นางไม่มีทางปล่อยไปเช่นนี้แน่!

ใต้หล้านี้มิได้มีเพียงฉินตะวันตกที่เป็นแคว้นที่แข็งแก
この本を無料で読み続ける
コードをスキャンしてアプリをダウンロード
ロックされたチャプター

最新チャプター

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2414

    ภาพแล้วภาพเล่าผุดพรายขึ้นในมโนสำนึกขององค์หญิงหานเยวี่ยครั้งแรกที่เห็นบุตรชายของฮูหยินเสิ่น นางเพียงเอ่ยขึ้นลอย ๆ ว่า “เด็กคนนี้ช่างคล้ายคลึงกับสามีของข้าเสียจริง!”ฮูหยินเสิ่นกล่าวอย่างใจเย็นเป็นปกติว่า “การที่เขาคล้ายแม่ทัพเสิ่นนับเป็นวาสนาของเขา หวังว่าในภายภาคหน้าเขาจะเจริญรอยตามท่านแม่ทัพ ประสบความสำเร็จยิ่งใหญ่ เป็นถึงจอมทัพได้เช่นกัน!”ก่อนที่แม่สามีจะกลับบ้านเกิด ท่านมองหานเยวี่ยหลายครั้งเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็มิได้พูดออกมาตอนนั้นหานเยวี่ยมิเข้าใจว่านั่นหมายความว่าอะไร แต่ตอนนี้รู้แล้วว่ามันคือความรู้สึกผิด!เมื่อครั้งเฉลิมฉลองปีใหม่ เสิ่นฮ่าวกล่าวว่า “ฮูหยินเสิ่นกับเจ้าสนิทสนมดุจพี่น้อง นางไร้ญาติขาดมิตรในเมืองหลวง เจ้าเชิญสองแม่ลูกมาร่วมฉลองที่จวนองค์หญิงด้วยกันเถิด!”กระบี่วิเศษที่มหาเทพหลงประทานให้ เสิ่นฮ่าวกลับมอบต่อให้บุตรชายของฮูหยินเสิ่นในทันทีองค์หญิงหานยวี่ยกล่าวอย่างมิพอใจว่า “เป่าเอ๋อร์ก็ชอบกระบี่เล่มนี้ เหตุใดท่านจึงมิเก็บไว้ให้เป่าเอ๋อร์เล่า?”เสิ่นฮ่าวตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “เป่าเอ๋อร์ยังเล็กนัก ยังมิจำเป็นต้องใช้กระบี่! บุตรชายของฮูหยินเสิ่น

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2413

    องค์หญิงหานเยวี่ยถึงกับตะลึงงันไป คำพูดของโม่เจี๋ยประดุจดั่งระเบิดอสุนีบาตที่ถาโถมเข้าใส่จนนางมิอาจต้านทานได้เลย“นี่มันมิจริง! ฮูหยินหยาง เจ้าบอกข้าสิว่านี่มันมิจริง!”องค์หญิงหานเยวี่ยหันไปมองฮูหยินหยาง ฮูหยินหยางหลบสายตาของนางโดยมิรู้ตัว ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างยากลำบาก“หานเยวี่ย นี่มันมิจริงแน่นอน! ท่านอย่าไปเชื่อคำพูดของพวกเขา พวกเขากำลังใส่ร้ายแม่ทัพเสิ่นกับพวกเรา!”โม่เจี๋ยกล่าวอย่างมิลดละ “ฮูหยินหยาง พวกเราจำเป็นต้องใส่ร้ายท่านด้วยหรือ? ท่านเป็นใครกัน?”“หลายปีมานี้ท่านได้ประโยชน์จากเสด็จอาหานเยวี่ยไปมิน้อย แต่กลับเอาใจออกห่าง ไปเข้าข้างฮูหยินเสิ่นนั่น หลอกลวงเสด็จอาหานเยวี่ย!”“มันจะเป็นเพราะเหตุใดได้อีก? ก็มิใช่เพราะว่าฮูหยินเสิ่นเป็นที่โปรดปรานของแม่ทัพเสิ่นมากกว่าเสด็จอาหานเยวี่ยหรอกหรือ?”“เพียงแค่ฮูหยินเสิ่นเป่าหูแม่ทัพเสิ่นสักหน่อย ก็มีผลมากกว่าที่องค์หญิงหานเยวี่ยเอ่ยตรัสเป็นหลายร้อยคำเสียอีก!”ฉาชิ่งกล่าวด้วยความโกรธแค้น “ตระกูลหยางสมคบคิดกับเสิ่นฮ่าว ยักยอกเบี้ยหวัดทหาร! หลายปีมานี้ เสบียงและเบี้ยหวัดที่ผ่านมือเสิ่นฮ่าวนั้นมีบัญชีสองเล่ม เล่มหนึ่งเป็นบัญชีปลอม ใช้

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2412

    พระชายาเจ้าแห่งทิศใต้ยิ่งพูดอารมณ์ก็ยิ่งพลุ่งพล่าน ผุดลุกขึ้นชี้ไปยังเจ้ากรมหยาง แล้วตวาดลั่นว่า “เบี้ยหวัดทหารที่พวกเจ้าฉ้อโกงไปนั้นอยู่ที่ใดกัน?”“มิใช่แม่ทัพเสิ่นและเจ้ากรมหยางสมคบคิดกัน แล้วยักยอกเข้าตนเองหรอกรึ?”สีหน้าของเสิ่นฮ่าวย่ำแย่ถึงขีดสุด มิทันให้พระชายาเจ้าแห่งทิศใต้พูดจบ เขาก็ตวาดก้องด้วยโทสะว่า“พระชายาเจ้าแห่งทิศใต้! เพียงเพราะองค์หญิงหานเยวี่ยมิยอมให้ท่านนำตัวหยางหงหนิงไป ท่านก็ใส่ร้ายป้ายสีข้าถึงเพียงนี้เชียวหรือ?”“ท่านกำลังกล่าวหาใส่ความผู้อื่น ช่างเป็นพฤติกรรมเยี่ยงคนต่ำช้า!”องค์หญิงหานเยวี่ยสุดจะทนฟังต่อไปได้อีก นางกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมว่า “พี่สะใภ้ ท่านโกรธข้าที่ปกป้องหยางหงหนิง แต่ข้าเองก็ถูกนางหลอกลวง!”“ท่านมิควรนำความขุ่นเคืองนั้นมาเป็นเหตุให้จงใจใส่ร้ายสามีของข้า!”“สามีของข้าเป็นเช่นไร ข้าย่อมรู้ดีที่สุด เขาไม่มีวันกระทำการเช่นนั้นเป็นแน่!”พระชายาเจ้าแห่งทิศใต้หัวเราะเย็นชา “หานเยวี่ย ท่านแน่ใจหรือว่าท่านรู้แจ้งเห็นจริง? หยางหงหนิงยังสามารถปั่นหัวท่านจนโงหัวมิขึ้นได้ แล้วท่านมั่นใจถึงเพียงนั้นเชียวหรือว่าเสิ่นฮ่าวจะมิหลอกลวงท่าน?”“หานเยวี่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2411

    พระชายาเจ้าแห่งทิศใต้มิสนใจต่อคำขอโทษขององค์หญิงหานเยวี่ยแม้แต่น้อย นางยกมือข้างที่ถูกเย่ซงเฉิงพันผ้าไว้ขึ้นมาอย่างเย็นชา“องค์หญิงหานเยวี่ย คำขอโทษของท่านก็เสแสร้งมิต่างจากสิ่งที่บุตรสาวบุญธรรมของท่านได้กระทำ!”“ท่านลืมไปแล้วหรือว่าเมื่อครู่เสด็จพี่ของท่านตรัสว่ากระไร? สายใยแห่งราชวงศ์นั้นบางเบายิ่งกว่ากระดาษ การที่วันนี้ท่านกับพระสวามีออกหน้าปกป้องตระกูลหยาง ทำให้พวกเราผิดหวังจนหมดหัวใจแล้ว!”“เรื่องนี้มิอาจจบลงเพียงเพราะท่านอ้างว่าถูกหลอกลวงได้!”พระชายาเจ้าแห่งทิศใต้กล่าวอย่างเย้ยหยัน “ดูพระสวามีของท่านเถิด เมื่อครู่นี้ยังองอาจหาญกล้าเพียงใด ขู่ว่าจะสังหารพวกเราให้สิ้นซาก!”“แล้วบัดนี้ท่านทรงคิดหรือว่าเพียงแค่พูดคำว่าขอโทษอย่างง่าย ๆ ก็จะสามารถชดเชยความเสียหายที่พวกท่านได้กระทำต่อจวนเจ้าแห่งทิศใต้ของหม่อมฉันได้หรือ?”องค์หญิงหานเยวี่ยถูกกล่าววาจาจนทั้งอับอายทั้งขุ่นเคือง แต่ยังคงพยายามสะกดกลั้นโทสะอ้อนวอนว่า “พี่สะใภ้ ท่านเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง โปรดให้อภัยพวกเราเถิด!”“ที่สามีของข้าหุนหันพลันแล่นเมื่อครู่นี้ ก็เป็นเพราะเป็นห่วงว่าข้าจะได้รับอันตราย มิได้มีเจตนาที่จะทำร้ายท่าน!”

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2410

    หลิงอวี๋ชี้แจงข้อดีข้อเสียให้เย่ซวินฟังเย่ซวินคิดถึงความไร้น้ำใจของหยางหงหนิงเมื่อคำนึงได้ว่าหากตนถูกหยางหงหนิงผลักออกไปรับผิดแทนคงมิแคล้วต้องตาย จึงรับปากทันทีว่าจะชี้ตัวหยางหงหนิงดังนั้น จึงเกิดฉากที่เย่ซวินแกล้งตายแล้วฟื้นคืนชีพ ประสานกับหลิงอวี๋ที่แสร้งทำเป็นผี หลอกล่อจนหยางหงหนิงยอมรับสารภาพผิดออกมาแน่นอนว่าเรื่องนี้มิได้อาศัยเพียงเย่ซวินแสร้งทำเป็นผีเท่านั้น ขณะที่เย่ซวินกระโจนเข้าใส่หยางหงหนิง เขายังได้ป้ายยาหลอนประสาทที่หลิงอวี๋ปรุงขึ้นเป็นพิเศษไว้ที่ปลายจมูกของนางด้วยหลายวันมานี้ หยางหงหนิงใช้ชีวิตอยู่ด้วยความหวาดผวา สภาพจิตใจอ่อนแอ ครั้นถูกเย่ซวินแกล้งทำเป็นผีหลอกเข้าอีก จึงมิอาจแยกแยะระหว่างความจริงกับภาพมายาได้ ยอมรับสารภาพการกระทำของตนออกมาแต่โดยดี“แล้วหลังจากนั้นเล่า?”เย่ซวินเห็นหลิงอวี๋ส่งสัญญาณให้ จึงซักไซ้ไล่เลียงต่อไปอย่างมิลดละเขายังคงกดตัวหยางหงหนิงไว้ขณะที่เจ้ากรมหยางถูกเย่ซื่อเจียงและเย่หรงขัดขวางไว้จนมิอาจเข้าใกล้ได้ จึงมิอาจช่วยเหลือหยางหงหนิงได้เลย“หลังจากนั้น… สิงอวี๋คว้าเชือกไว้ได้ ข้าเห็นนางส่งให้หลงเพ่ยเพ่ย ข้าจึงรีบพุ่งเข้าไปคว้าเชือกนั

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2409

    “อ๊า...”หลงเพ่ยเพ่ยกรีดร้องสุดเสียงกลางอากาศ นางนึกว่าสัตว์ประหลาดเกิดคลุ้มคลั่ง เตรียมจะจู่โจมพวกนางแล้ว!เซียวหลินเทียนและคนอื่น ๆ ก็คิดเช่นเดียวกับหลงเพ่ยเพ่ยเซียวหลินเทียนยืนอยู่ริมกราบเรือแล้ว เพียงรอให้หลิงอวี๋ตกลงไปในน้ำ เขาก็จะกระโจนลงไปช่วยนางทันทีใครเลยจะคาดคิดว่าในวินาทีต่อมา หลิงอวี๋และหลงเพ่ยเพ่ยกลับเหาะข้ามศีรษะของพวกเขาไป ตกลงบนดาดฟ้าเรือหลิงอวี๋กลิ้งตัวหลายตลบบนพื้นเพื่อลดแรงกระแทกจากการตกกระทบเมื่อเซียวหลินเทียนได้สติ ก็รีบทะยานเข้าไปประคองหลิงอวี๋ขึ้นมา“อาอวี๋ เจ้ามิเป็นไรใช่หรือไม่!”เซียวหลินเทียนสำรวจร่างกายหลิงอวี๋อย่างละเอียดเมื่อเห็นว่าหลิงอวี๋ปลอดภัยดีทุกประการ เซียวหลินเทียนก็ดึงนางเข้ามากอดไว้ในอ้อมอกแน่น“สวรรค์คุ้มครอง... ข้า... ข้านึกว่าจะมิได้พบเจ้าอีกแล้ว!”หลิงอวี๋สัมผัสได้ถึงร่างกายและน้ำเสียงที่สั่นเทาของเซียวหลินเทียนชั่วขณะนั้น นางนึกถึงคำพูดที่เซียวหลินเทียนเคยกล่าวไว้“หรือจะต้องรอให้ถึงคราวพลัดพรากจากเป็นจากตาย เจ้าถึงจะยอมเสียใจภายหลัง ดีกว่าคว้าโอกาสในยามนี้ไว้งั้นหรือ?”เมื่อนึกถึงตอนที่ตนถูกสัตว์ประหลาดลากพาไป นางก็คิดว่

続きを読む
無料で面白い小説を探して読んでみましょう
GoodNovel アプリで人気小説に無料で!お好きな本をダウンロードして、いつでもどこでも読みましょう!
アプリで無料で本を読む
コードをスキャンしてアプリで読む
DMCA.com Protection Status