Share

บทที่ 1790

Author: กานเฟย
“อย่า… อย่าฆ่าข้า!”

หัวหน้าเสิ่นกลัวจนร้องออกมาเสียงสั่น

เขาเชื่อมั่นในวรยุทธ์ของตนว่าจะสามารถหนีไปได้อย่างราบรื่น ไหนเลยจะคิดว่าจะหนีมิพ้นหมาป่าตัวนี้!

“หึ! ข้าบอกไปแล้วว่า นอกเสียจากเจ้าจะเร็วกว่าปู้ติง มิเช่นนั้นก็ให้เชื่อฟังคำของข้า! เจ้าอยากจะทนทุกข์ก่อนจึงจะยอมฟังหรือไร?”

หลิงอวี๋ยิ้มเยาะพลางเดินเข้าไป เรี่ยวแรงที่ตัวนางกลับคืนมาแล้ว

ลูกปัดสีเขียวนี้มหัศจรรย์จริง ๆ!

แต่หลิงอวี๋มิได้มีความคิดที่จะครอบครองเป็นของตน นี่คือของของแม่หมาป่า ในเมื่อให้ปู้ติงไปแล้วเช่นนั้นก็เป็นของปู้ติง

“ปู้ติง! ปล่อยเขาเถิด!”

ปู้ติงจึงปล่อยหัวหน้าเสิ่นอย่างเชื่อฟัง หลิงอวี๋ก็ลูบหัวมันอย่างเอ็นดู จากนั้นก็เอาลูกปัดสีเขียวยัดเข้าปากมันไป

“เสี่ยวเจียง ปิดประตู!”

หลิงอวี๋เอ่ยกับเสี่ยวเจียงที่กลัวจนสั่นมิหยุด

เสี่ยวเจียงมองขาที่เลือดไหลของหัวหน้าเสิ่น เมื่อครู่หมาป่าตัวนั้นรวดเร็วมาก เขาหนีมิได้เลย

มีหรือเสี่ยวเจียงจะกล้ามิฟังคำพูดของหลิงอวี๋ เขาจึงเดินไปปิดประตูด้วยความหวาดกลัวจนตัวสั่น

“ข้าถามอะไรเจ้าก็ตอบสิ่งนั้น มิเช่นนั้นครั้งต่อไปที่ปู้ติงกัดจะมิใช่ขาของเจ้า แต่เป็นคอ เข้าใจหรือไม่?”

หลิ
Patuloy na basahin ang aklat na ito nang libre
I-scan ang code upang i-download ang App
Locked Chapter

Pinakabagong kabanata

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2614

    หลิงอวี๋เค้นลอดไรฟันออกมาสามคำ “สวีเนี่ยนจือ!”สุ่ยหลิงพลันตกตะลึง นางขมวดคิ้วแล้วถามว่า “ฮองเฮา ท่านเข้าพระทัยผิดหรือไม่เพคะ?”“ยามแม่นมลี่มีชีวิตอยู่ ยังชมเชยพี่หญิงเนี่ยนจือว่าเฉลียวฉลาด รอบรู้และมีความสามารถนัก!”“ยามที่แม่นมลี่ป่วยหนัก พี่หญิงเนี่ยนจือก็ยังไปเยี่ยมเยียนดูแลทุกวันเลยเพคะ!”หลิงอวี๋ชายตามองสุ่ยหลิงอย่างเย็นชา ในที่สุดก็อดมิได้ที่จะกล่าวด้วยความมิพอใจเล็กน้อย “สุ่ยหลิง เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนใจแคบหรือ? แค่เพราะสวีเนี่ยนจือสนิทกับเยวี่ยเยวี่ย ก็เลยจงใจใส่ร้ายนางรึ?”สุ่ยหลิงตกใจกับความโกรธของหลิงอวี๋ รีบโบกมือปฏิเสธ “หามิได้ ๆ หามิได้เพคะ… บ่าวหาได้คิดเช่นนั้นไม่เพคะ!”“พวกเราทุกคนล้วนทราบพระอุปนิสัยของฮองเฮาดี ท่านย่อมมิอาจสงสัยสวีเนี่ยนจือโดยไร้เหตุผลได้ บ่าวต่างหากที่พูดผิดไปเพคะ!”หลี่ว์จงเจ๋อลังเลเล็กน้อย เดิมทีเขาก็คิดจะกล่าวว่าหลิงอวี๋สงสัยผิดคนหรือไม่ยามที่หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนมิได้อยู่ในวัง หลี่ว์จงเจ๋อมักจะเข้าวังไปเป็นเพื่อนเซียวเยวี่ยเสมอประการหนึ่งคือ ช่วยหลิงอวี๋และเซียวหลินเทียนอบรมสั่งสอนเซียวเยวี่ย อีกประการหนึ่งก็คือ เป็นเพื่อนกับเซียวเยวี

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2613

    “พวกเจ้าดูนั่น!”หลิงอวี๋ชี้ให้ดูสุ่ยหลิงและหลี่ว์จงเจ๋อ มองตามทิศทางที่หลิงอวี๋ชี้ไปเห็นกระดูกขาของแม่นมลี่ที่ถูกแสงยูวีส่อง ปรากฏคราบตะกอนเกาะอยู่เป็นจุด ๆ ประปราย“นั่นอะไรหรือเพคะ?”สุ่ยหลิงถามด้วยความสงสัยหลิงอวี๋ยิ้มเยือกเย็น “พิษร้าย... แม่นมลี่ถูกวางยาพิษชนิดเรื้อรังชนิดเดียวกับท่านอ๋องเฉิง พิษนี้จะค่อย ๆ กัดกร่อนอวัยวะภายในของแม่นมลี่!”“ทำให้แม่นมลี่ตายโดยที่ไม่มีใครสงสัยว่านางถูกวางยาพิษ!”“พิษเหล่านี้สะสมอยู่ในร่างของแม่นมลี่ จึงทำให้กระดูกมีลักษณะเป็นจุดด่างดำเช่นนี้!”“นอกจากนี้ การที่ศพของแม่นมลี่เน่าเปื่อยเร็วถึงเพียงนี้ ก็เป็นเพราะสารพิษเหล่านี้ด้วย!”สุ่ยหลิงเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง “พระนาง ใครกันที่ใจโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้? แม่นมลี่ก็มิได้ไปสร้างความบาดหมางกับผู้ใด เหตุใดจึงมีคนวางยาพิษนางได้?”หลิงอวี๋มิได้พูดอะไรหลี่ว์จงเจ๋อจมอยู่ในห้วงความคิด บิดาของเขาหลี่ว์เซียงได้รับพระราชโองการจากองค์จักรพรรดิให้สอบสวนคดีวางยาพิษท่านอ๋องเฉิงเมื่อคืนหลี่ว์เซียงบอกหลี่ว์จงเจ๋อว่า เรื่องท่านอ๋องเฉิงถูกวางยาพิษน่าจะเป็นฝีมือขององค์ชายเย่ท้ายที่สุด ท่านอ๋องเฉิงเ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2612

    “นำเครื่องกระดาษออกมา!”หลิงอวี๋สั่งให้สุ่ยหลิงนำของเซ่นไหว้ที่เตรียมมาออกมา นางจุดธูปด้วยตนเองแล้วคุกเข่าลงโขกศีรษะสามครั้งหน้าป้ายหลุมศพของแม่นมลี่การโขกศีรษะสามครั้งนี้ เป็นการขอบคุณในบุญคุณที่แม่นมลี่เคยดูแลนางในอดีต และเป็นการขอขมาที่ต้องมารบกวนดวงวิญญาณเมื่อสุ่ยหลิงเห็นหลิงอวี๋โขกศีรษะ นางก็โขกศีรษะตามสามครั้งเช่นกันหลิงอวี๋เผากระดาษเงินกระดาษทองที่นำมาจนหมด พร้อมกับภาวนาในใจอย่างเงียบงัน“แม่นม อาอวี๋ของท่านกลับมาแล้ว!”“ข้าจะขุดโลงศพขึ้นมาเพื่อชันสูตร!”“แม่นม หากท่านมีความคับแค้นใจ อาอวี๋ผู้นี้จะแก้แค้นให้ท่านอย่างแน่นอน ข้าจะตัดศีรษะคนชั่วที่ทำร้ายท่าน!”“หากท่านตายไปตามธรรมชาติจริง อาอวี๋ก็จะเผากระดาษเงินกระดาษทองไปให้ท่านมาก ๆ เพื่อเซ่นไหว้ดวงวิญญาณของท่านบนสวรรค์!”“แม่นม โปรดยกโทษให้อาอวี๋ที่ต้องมารบกวนด้วยเถิด...”เมื่อภาวนาเสร็จ หลิงอวี๋ก็ลุกขึ้นยืนข้าง ๆ แล้วสั่งหลี่ว์จงเจ๋อโดยตรงว่า “ให้คนของเจ้าขุดโลงศพของแม่นมลี่ขึ้นมา!”สิ้นเสียงนั้น ทั้งสุ่ยหลิงและหลี่ว์จงเจ๋อต่างก็หน้าเปลี่ยนสีสุ่ยหลิงรีบร้องกล่าว “ฮองเฮา ท่านจะทำกระไรหรือเพคะ แม่นมลี่ไปสู่สุคติแล

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2611

    “เราออกไปเดินกันเถิด!”หลิงอวี๋พาสุ่ยหลิงเดินเล่นในวังหลวง นางจากวังหลวงไปปีกว่าแล้ว จึงอยากเห็นว่าตอนนี้ในวังเป็นอย่างไรบ้างตลอดทางที่มองไป ทุกอย่างล้วนเป็นระเบียบเรียบร้อย เหล่าขันทีและนางกำนัลในวังต่างก็ทำหน้าที่ของตนเองหลิงอวี๋มองภาพเหล่านั้นแล้วพลันนึกถึงเรื่องที่ท่านอ๋องเฉิงถูกวางยาพิษขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ครานั้น แม้แต่ท่านอดีตเสนาบดีและหลี่ว์เซียงต่างก็คิดว่าท่านอ๋องเฉิงชราภาพร่างกายอ่อนแอจวนจะสิ้นใจหากมิใช่เพราะนางและเซียวหลินเทียนจับพลัดจับผลูได้กลับมาฉินตะวันตก ต่อให้ท่านอ๋องเฉิงสิ้นใจไป ก็คงไม่มีใครสงสัยถึงความผิดปกติถ้าเช่นนั้นแล้ว หรือว่าแม่นมลี่เองก็อาจจะเสียชีวิตเพราะถูกวางยาพิษเช่นกัน?ตอนนั้นแม่นมลี่ถูกรับเข้าวังมาเพื่อดูแลเซียวเยวี่ย หากแม่นมลี่ยังมีชีวิตอยู่ สวีเนี่ยนจือผู้นั้นจะยังมีโอกาสเข้าใกล้เซียวเยวี่ยเช่นนี้ได้หรือ?เมื่อคิดถึงตรงนี้ หลิงอวี๋ก็รู้สึกหนาวเยือกขึ้นมาโดยมิรู้ตัว นางส่ายหน้า รู้สึกว่าตนช่างคิดเล็กคิดน้อยเกินไปแล้วนางจะยิ่งมองสวีเนี่ยนจือขวางหูขวางตา เพียงเพราะอีกฝ่ายชิงโอกาสหวีผมให้เซียวเยวี่ยไปมิได้!ทว่าหลิงอวี๋พลันคิดขึ้นมาอีกแง

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2610

    หลิงอวี๋เงยหน้ามองไปทางสวีเนี่ยนจือ เห็นนางมีท่าทีทำอะไรมิถูก หลิงอวี๋ก็ยิ้มออกมาทันทีเพิ่งจะมาคิดได้ตอนนี้ว่าต้องรักษาระยะห่าง…ทำเช่นนี้เรียกว่าการยั่วยุหรือไม่?หรือว่าจงใจจะหยั่งเชิงตนกันแน่?“กุ้ยเหรินสวีพูดกระไรกัน?”หลิงอวี๋เผยยิ้มอ่อนโยน “ข้ามิอยู่ในวัง มิได้ทำหน้าที่แม่ให้องค์ชายรัชทายาทน้อยได้เต็มที่!”“ทั้งหมดเป็นเพราะองค์รัชทายาทน้อยมีพวกเจ้าดูแล ข้ารู้สึกขอบคุณมากต่างหาก จะรู้สึกมิพอใจได้อย่างไร!”“เมื่อครู่องค์รัชทายาทน้อยก็บอกแล้วว่า ข้ามิใช่คนจิตใจคับแคบถึงเพียงนั้น!”“ยิ่งไปกว่านั้น ข้ากับองค์จักรพรรดิจะอยู่ในเมืองหลวงเพียงมิกี่วันเท่านั้น ประเดี๋ยวก็จะต้องไปแดนเทพอีก ต่อไปองค์รัชทายาทน้อยก็ยังต้องพึ่งพาพวกเจ้าให้ช่วยดูแล!”“เอาเถิด วันนี้ในวังต้องจัดงานเลี้ยง หลิงซวน เจ้ากับกุ้นเหริยสวีไปดูอีกทีสิว่ามีที่ใดบกพร่องหรือไม่!”หลิงซวนรีบจูงมือสวีเนี่ยนจือทันที “พี่หญิงเนี่ยนจือ ท่านละเอียดรอบคอบ ท่านไปช่วยข้าดูทีว่ายังมีข้อบกพร่องอันใดหรือไม่!”หลังจากทั้งสองคนออกไป หลิงอวี๋ก็มองแผ่นหลังของทั้งสองคนจากไปอย่างครุ่นคิดสุ่ยหลิงมองหลิงอวี๋ แล้วมองตามแผ่นหลังทั้งสอ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2609

    สวีเนี่ยนจือมองเซียวเยวี่ยอย่างลำบากใจ แล้วก็หันไปมองหลิงอวี๋หลิงอวี๋ยกยิ้มมุมปาก แล้วพยักหน้าให้นาง “เจ้าหวีผมให้เขาเถิด!”ขันทีน้อยนำหวีมาให้แล้ว สวีเนี่ยนจือจึงทำความเคารพหลิงอวี๋ แล้วจูงมือเซียวเยวี่ยไปนั่งด้านข้างก่อนจะหวีผมให้เขาเซียวเยวี่ยนั่งนิ่งเชื่อฟัง ส่วนสวีเนี่ยนจือก็หวีผมให้เขาด้วยท่าทีตั้งอกตั้งใจหลิงอวี๋นั่งอยู่บนที่นั่งสูงสุด พลางมองพิจารณาสวีเนี่ยนจืออย่างเงียบ ๆมิได้พบกันนานปีกว่า สวีเนี่ยนจือยิ่งเติบโตขึ้นอย่างงดงาม อ่อนช้อยและสง่า ใบหน้าที่งามล่มเมืองของนางนั้นบัดนี้กลับดูสุขุมและนิ่งลึกขึ้นกว่าเดิมทุกท่วงท่าความเคลื่อนไหวล้วนดูสง่างามสายตาของหลิงอวี๋ค่อย ๆ เลื่อนไปยังใบหน้าของเซียวเยวี่ยโดยมิรู้ตัวใบหน้าเซียวเยวี่ยเต็มไปด้วยความพอใจและเอนตัวพิงสวีเนี่ยนจือเบา ๆ ยอมให้สวีเนี่ยนจือจัดแต่งผมของเขาไปดูท่าทาง สวีเนี่ยนจือจะหวีผมให้เซียวเยวี่ยบ่อยจนเป็นความเคยชินแล้วหลิงอวี๋มองภาพนั้นแล้วความรู้สึกหดหู่ในใจก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อย ๆเรื่องนี้เดิมทีเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย มิจำเป็นจะต้องใส่ใจแต่หลิงอวี๋กลับมีความรู้สึกราวกับถูกกีดกันออกจากวง ดูราวกับว่าเซ

Higit pang Kabanata
Galugarin at basahin ang magagandang nobela
Libreng basahin ang magagandang nobela sa GoodNovel app. I-download ang mga librong gusto mo at basahin kahit saan at anumang oras.
Libreng basahin ang mga aklat sa app
I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status