Share

บทที่ 4

Author: กานเฟย
หลิงอวี๋คิดที่จะหยิบเครื่องมือและยาเพื่อไปช่วยรักษาเสี่ยวเมา

ทว่าประตูห้องใหญ่ก็ถูกเปิดขึ้นในทันที นางรับใช้แม่นมที่อยู่ด้านนอกอาจจะเข้ามาได้ทุกเมื่อ หลิงอวี๋จึงไม่กล้าที่จะทำอะไรผลีผลาม

ทำได้เพียงแต่สงบนิ่งรอคอยเวลา

พ่อบ้านฟั่นด้านนอกนั้นถูกแม่นมลี่ถามไถ่จนรู้สึกรำคาญใจ จึงใช้เท้าเตะแม่นมลี่ แล้วเอ่ยออกมาอย่างเย็นชาไร้ปรานี

“ไสหัวไป สุนัขดี ๆ จะต้องไม่มาขวางทาง”

เมื่อหลิงอวี๋มองออกไป ก็พบว่าแม่นมลี่ถูกผลักจนล้มลงบนพื้นอย่างแรง

ดูเหมือนว่า แม่นมลี่เองก็คงจะถูกแส้หวดมาก่อน เสื้อผ้าขาดรุ่งริ่ง บนใบหน้ายังมีคราบเลือดอยู่ไม่น้อย...

“แม่นมลี่ เจ้าอย่ามามัวเสียเวลาอีกเลย รีบจัดการเก็บกวาดอยู่ในเรือนบุหงาเสียดี ๆ เถิด!”

นางรับใช้ที่ดูหยิ่งยโสคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้าของแม่นมลี่ เอ่ยออกมาอย่างได้ใจ

“พ่อบ้านฟั่นได้เลื่อนขั้นให้ข้าเป็นนางรับใช้ใหญ่แล้ว ต่อไปทุกคนในเรือนบุหงาจะต้องอยู่ภายใต้การดูแลของข้า”

“ท่านอ๋องทรงรับสั่งมาแล้วว่า หากพวกเจ้ายังจะไม่เชื่อฟัง ข้าก็มีอำนาจทีจะทุบตีพวกเจ้าจนตายได้!”

“หลิงผิง เจ้าเป็นนางรับใช้ข้างกายของพระชายา สัญญาทาสยังอยู่ในมือของพระชายา เจ้ามีสิทธิ์อะไรมาทุบตีพวกเรา?” แม่นมลี่อดทนต่อความเจ็บปวดเอ่ยตำหนิออกมา

หลิงผิงยิ้มออกมาอย่างได้ใจ “นี่ นางถือว่าเป็นพระชายาของตระกูลใดกัน! ท่านอ๋องทรงเคยยอมรับนางหรือไม่?”

“อีกอย่าง เจ้าหมูโง่นี่ก็ขโมยของล้ำค่าของท่านอ๋องไปมิใช่รึ?”

“เพื่อเป็นการชดใช้ สัญญาทาสของพวกเราล้วนแต่มอบให้กับท่านอ๋องไปแล้ว ต่อไปข้าก็คือคนของท่านอ๋องแล้ว ไม่มีทางจะเป็นบ่าวรับใช้ของเจ้าหมูโง่นี่อีก!”

“แม่นมลี่ แม้แต่เจ้าเองก็เป็นคนของท่านอ๋อง ท่านอ๋องจะให้เจ้าไปตาย เจ้าจะยังมีชีวิตอยู่ได้อีกรึ? หากว่ารู้แล้ว ต่อไปก็คอยเชื่อฟังข้าดี ๆ !”

“เจ้า เจ้า......” แม่นมลี่โมโหจนเอ่ยไม่ออก

หลิงผิงไม่สนใจนางอีก หมุนตัวแล้วเดินเข้าไปด้านในห้อง

หลิงอวี๋ที่คิดจะช่วยแม่นมลี่ เพิ่งจะเดินมาถึงหน้าประตู ก็ชนเข้ากับหลิงผิง

หลิงผิงตื่นตกใจ โมโหจนถึงขีดสุด จนตบลงบนใบหน้าของหลิงอวี๋

หลิงอวี๋ที่เดิมทีนั้นอ่อนแรงอยู่แล้ว ทั้งร่างก็ล้มลงบนพื้นในทันที

หลิงผิงเดินเข้ามาอีกครั้ง ใช้เท้าเหยียบลงบนใบหน้าของหลิงอวี๋อย่างแรง...

หลิงอวี๋เจ็บปวดจนอีกเพียงนิดก็จะเป็นลมไป เลือดไหลล้นออกมาจากมุมปาก

นี่คือหลิงผิง นางรับใช้ที่ยุยงให้หลิงอวี๋ทำความผิดมาหลายครั้งหลายคราว!

หลิงอวี๋จำนางได้!

“เจ้าหมูโง่ เจ้าเองก็มีวันนี้แล้วสินะ!”

“ปกติแล้วเจ้าอาศัยสถานะของพระชายา อยากจะทุบตีพวกเราก็ทุบตี อยากจะดุด่าก็ด่า!”

“ตอนนี้ท่านเสนาบดีมิได้สนับสนุนเจ้าแล้ว ท่านเองก็มองเจ้าเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง ข้าจะรอดูสิว่า เจ้าจะยังหยิ่งผยองได้อย่างไร!”

หลิงผิงยกเท้ากำลังเหยียบลงมาอย่างแรงอีกครั้ง...

เมื่อแม่นมลี่เห็นเข้า ก็ตื่นตกใจจนกระโจนเข้ามาปกป้องหลิงอวี๋เอาไว้ ทั้งร้องตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

“อย่าทำพระชายา… หลิงผิง เจ้ามันบ่าวชั่วร้ายรังแกเจ้านาย!”

หลิงผิงไม่ได้คิดว่า แม่นมลี่จะกระโจนเข้ามา เมื่อชักเท้ากลับไม่ทันก็เตะเข้าบนเอวของแม่นมลี่อย่างแรง ทันใดนั้น แม่นมลี่ก็ส่งเสียงร้องออกมา

หลิงผิงกรุ่นโกรธเสียยิ่งกว่าเดิม เตะลงไปต่อพร้อมร้องคำราม

“เจ้ายังจะปกป้องคนสารเลวนี่อีก! ได้ ต้องการจะทนทุกข์ทรมานไปด้วยกันงั้นรึ? ข้าจช่วยเจ้าเอง ไปเป็นทาสรับใช้ที่ซื่อสัตย์ของนางในยมโลกเสียเถอะ!”

หลิงอวี๋รู้สึกได้เพียงว่า แม่นมลี่บนร่างกายตนเองนั้นถูกเตะเข้าจนสั่นสะท้าน เลือดสดอุ่น ๆ ไหลลงมาตามลำคอเข้าไปในเสื้อผ้าของเธอ...

เธอรู้สึกเห็นอกเห็นใจอีกครั้ง...

ถึงแม้ว่าชาติที่แล้วเธอจะเป็นแพทย์อัจฉริยะ แต่กลับต้องทนทุกข์ทรมานจากโรคพิเศษชนิดหนึ่ง โรคชนิดนี้เรียกว่าซินเนสทีเซีย!

ก็คือเมื่ออยู่ในระยะห่างหนึ่ง เมื่อคนข้างกายได้รับความเจ็บปวด ก็จะถูกเธอสัมผัสและรับรู้ได้!

และนี่ก็เป็นความตั้งใจเดิมที่เธอพยายามศึกษาวิจัยทางการแพทย์อย่างหนัก สามารถใช้อาการป่วยเช่นนี้ของตนให้กลายมาเป็นประโยชน์ได้ เพื่อบรรเทาอาการเจ็บปวดของผู้ป่วยได้สะดวกยิ่งขึ้น และรักษาให้ผู้ป่วย...

ส่วนข้อเสียก็คือ ความเจ็บปวดของผู้ป่วยนั้นเธอล้วนแต่รับรู้ได้!

ก็เหมือนกับในตอนนี้ ถึงแม้ว่าคนที่ถูกเตะจะเป็นแม่นมลี่ แต่ก็เท่ากับเป็นการเตะลงบนกายของเธอเช่นกัน

แม่นมลี่เจ็บปวดเท่าไหร่ เธอก็เจ็บปวดเท่านั้น!

หลิงอวี๋ที่มาถึงขีดสุดของร่างกายแล้ว ก็ไม่อาจทนรับได้จึงเป็นลมไปอีกครั้ง...

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Comments (5)
goodnovel comment avatar
Tiwapon Prasertsarn
เป็นลมไปอีกครั้ง
goodnovel comment avatar
ดวงใจ ผลิตพันธ์
เป็นลมอย่างเดียวทำอะไรไม่ได้เลยเฮ้อ
goodnovel comment avatar
Fungtion Ft
เป็นนางเอกแปบบใด๋ มีแต่บอกโกรธๆๆๆๆ แต่ทำไรไม่ได้สักอย่าง อ่านละหงุดหงิดแทน
VIEW ALL COMMENTS

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2862

    หลิงหว่านหวนนึกถึงกิจการเลี้ยงวัวนมของตน ในเมื่อมีผู้ที่สามารถผลิตสิ่งนี้ออกมาได้ ย่อมต้องมีผู้ต้องการซื้อ ความคิดของหลิงอวี๋นั้นถูกต้องทีเดียวนางหัวเราะพลางกล่าวว่า “เช่นนั้นหากเป็นไปได้ ข้าขอไปร่ำเรียนวิธีสร้างลูกแก้วสมปรารถนาเสียเลยดีกว่า จะได้มิต้องตรากตรำเลี้ยงวัวนมให้เหนื่อยยาก!”ทว่าวาจานี้ก็เป็นเพียงคำเปรยเท่านั้น หลิงหว่านจะไปล่วงรู้สูตรลับเฉพาะของผู้อื่นที่มิถ่ายทอดให้คนนอกได้อย่างไร!กระนั้นเผยอวี้ก็ยังเอ่ยขึ้นว่า “ต่อให้เรียนรู้วิธีสร้างลูกแก้วสมปรารถนามิได้ เจ้าก็ยังสามารถเรียนรู้สิ่งอื่นได้!”“ข้ารู้สึกว่า แคว้นซิงลั่วแห่งนี้ยังมีสิ่งต่าง ๆ อีกมากมายที่คุ้มค่าแก่การให้พวกเราได้ศึกษา!”หลิงอวี๋พยักหน้า เพียงแค่ดูจากกรรมวิธีการทำลูกแก้วสมปรารถนา ก็เห็นได้ชัดว่าวิทยาการหลายแขนงของแคว้นซิงลั่วนั้นล้ำหน้ากว่าแคว้นอื่นยิ่งนักสิ่งที่น่าเรียนรู้ย่อมมีอยู่มาก“หากมีโอกาส พวกเราลองไปเดินเล่นดูรอบ ๆ เพื่อเปิดหูเปิดตาชมแคว้นซิงลั่วกันให้เต็มอิ่มเถิด!”เซียวหลินเทียนนึกอยากให้ดวงตาของตนหายดีในทันที เขาจะได้สามารถชื่นชมทัศนียภาพของแคว้นซิงลั่วให้ดีมีหรือที่หลิงอวี๋จะมิล่วงร

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2861

    เมื่อได้ยินเสียงของหยวนป๋อ หลิงอวี๋จึงลืมตาขึ้นเบื้องหน้าคล้ายยังมีแสงสว่างวาบไหว อันเป็นภาพตกค้างจากการเคลื่อนย้ายทว่าเพียงครู่เดียว ภาพเหล่านั้นก็ค่อย ๆ เลือนหายไปทันใดนั้น หลิงอวี๋ก็มองเห็นทิวเขาสลับซับซ้อนในระยะไกล ความเขียวขจีอันอุดมสมบูรณ์ช่วยปลอบประโลมดวงตาของนางได้เป็นอย่างดียามนี้พวกเขากำลังยืนอยู่บนลานกว้างขนาดมหึมา ซึ่งเต็มไปด้วยกอหญ้าสูงท่วมเอวร่างของพวกเขาร่วงหล่นลงบนพงหญ้า ทว่ากอหญ้าหนานุ่มเหล่านี้เปรียบเสมือนเบาะรองรับขนาดใหญ่ ยามตกลงมาจึงมิได้รับบาดเจ็บ“บ้านของข้าน้อยอยู่ด้านบนนั้น!”หยวนป๋อผายมือชี้ขึ้นไปบนยอดสูงหลิงอวี๋มองตามไป ก็เห็นตำหนักอันโอฬารตระหง่านอยู่บนยอดเขาความยิ่งใหญ่อลังการนี้มิได้ด้อยไปกว่าวังเทพของหวงฝู่หลินเลย นี่คงเป็นผลลัพธ์จากความเพียรพยายามหลายชั่วอายุคนของตำหนักเสวียนเทียนกระมัง!เซียวหลินเทียนมองมิเห็นสิ่งใด แม้นึกเสียดายอยู่บ้าง แต่ด้วยทิฐิมานะแห่งศักดิ์ศรี เขาจึงมิได้เอ่ยปากถามหลิงอวี๋ว่านางเห็นสิ่งใดเผยอวี้และหลิงหว่านต่างพากันตะลึงงัน ตำหนักเสวียนเทียนยังมั่งคั่งถึงเพียงนี้ เช่นนั้นแคว้นซิงลั่วคงจะร่ำรวยมหาศาลจนยากจะจินตนา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2860

    เผยอวี้รีบเอ่ยถามด้วยความร้อนรน “เจ้าวังน้อย มิทราบว่าลูกแก้วนี่สามารถใช้งานได้กี่ครั้งหรือขอรับ?”หากสามารถใช้ได้หลายครั้ง ภายหน้าเมื่อกลับไปกำหนดพิกัดที่ฉินตะวันตกแล้ว มิว่าจะเดินทางไปแห่งหนใด หากคิดถึงบ้านใคร่กลับไปเยี่ยมเยียน ก็สามารถใช้ลูกแก้วนี้เดินทางไปกลับได้หยวนป๋อหัวเราะร่าพลางเอ่ย “เสียใจด้วย ลูกแก้วนี้ใช้ได้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น!”“พวกท่านอาจมิรู้ การสร้างของสิ่งนี้จำเป็นต้องสิ้นเปลืองวัสดุและพลังปราณไปมิน้อย ต้นทุนการสร้างนั้นสูงลิ่ว จึงมิอาจทำออกมาเป็นจำนวนมากได้!”“ต่อให้เป็นลูกแก้วสมปรารถนาคุณภาพดีที่สุดที่ตำหนักเสวียนเทียนสร้างขึ้น ก็ยังใช้งานได้สูงสุดเพียงสามครั้งเท่านั้น!”เผยอวี้ถามต่ออย่างใคร่รู้ “เช่นนั้นการสร้างลูกแก้วสมปรารถนาสักลูก ต้องใช้เงินจำนวนเท่าใดหรือ?”หยวนป๋อชูนิ้วขึ้นมาสามนิ้ว“สามหมื่น? หรือว่าสามแสนตำลึงกัน?” เผยอวี้ถามอย่างมิอยากจะเชื่อหยวนป๋อพยักหน้า “สามแสนตำลึง!”เผยอวี้ ลู่หนานและหลิงหว่านต่างพากันตกตะลึงเงินจำนวนมหาศาลเพียงนี้สร้างลูกแก้วสมปรารถนาได้เพียงลูกเดียวหรือ?นี่เป็นจำนวนเงินที่ชาวบ้านทั่วไปหาทั้งชีวิต หรือต่อให้หาอีกห

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2859

    คำกล่าวของเซียวหลินเทียนทำให้หลิงอวี๋ชะงัก นางจะลืมถ้อยคำนั้นได้อย่างไรย้อนกลับไปเมื่อครั้งยังอยู่ฉินตะวันตก ในวันพิธีแต่งตั้งฮองเฮา ยามที่นางทอดสายตามองฝูงชนที่เนืองแน่น สัมผัสได้ถึงแรงกดดันอันหนักอึ้งเป็นเซียวหลินเทียนที่ก้าวเข้ามากุมมือนางไว้แน่นเขาเอ่ยกับนางว่า “ในวันพิธีขึ้นครองราชย์ของข้า ข้าเองก็หวาดกลัวเช่นกัน!”จากนั้นเขาก็จูงมือนางก้าวขึ้นสู่แท่นบูชาทีละก้าวและในห้วงเวลานั้นเอง เขาก็ได้กล่าวประโยคนั้นออกมาสองคนเดินเคียง ย่อมมั่นคงกว่าเดินลำพัง!เมื่อหลิงอวี๋หวนนึกถึงเหตุการณ์ในยามนั้น พลันบังเกิดความรู้สึกซับซ้อนในอกตลอดเส้นทางที่ผ่านมา พวกเขาต่างเคียงบ่าเคียงไหล่ ประคับประคองซึ่งกันและกัน ฝ่าฟันอุปสรรคนานัปการมานับมิถ้วน!เซียวหลินเทียนกำลังใช้วาจานี้บอกกล่าวนางว่า พวกเขาจะยังคงจับมือก้าวเดินต่อไปด้วยกันใช่หรือไม่?มิว่าจะต้องเผชิญกับขวากหนามใด ก็จะมิทอดทิ้งและไม่มีวันปล่อยมือออกจากกันหลิงอวี๋กระชับฝ่ามือของเซียวหลินเทียนแน่นขึ้น ยามนี้เขามองมิเห็น สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดย่อมเป็นการที่นางคอยกุมมือเขาไว้“หม่อมฉันจำได้!”หลิงอวี๋แย้มยิ้ม “ดังนั้น ชาตินี

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2858

    หากสองใจรักมั่นนิรันดร์กาล ไหนเลยจะต้องอยู่เคียงกันทุกทิวาราตรี!ชั่วขณะนั้น หลิงหว่านพลันคิดตกขอเพียงในใจของเผยอวี้มีนาง ต่อให้มิได้แต่งงานกับเขา แต่ได้คอยประคับประคอง ปลอบโยนซึ่งกันและกันเช่นนี้ เพียงเท่านี้ก็ดีมากแล้ว!หากเผยอวี้มิแต่งภรรยาอื่น นางเองก็จะมิยอมออกเรือนกับบุรุษใด!นางเชื่อมั่นว่าท่านพ่อท่านแม่ หรือแม้แต่ท่านอดีตเสนาบดี จะต้องเข้าใจและสนับสนุนนางเป็นแน่!“หว่านเอ๋อร์!”เผยอวี้เองก็ตระหนักถึงความนัยในวาจานั้น เขาเผลอกระชับอ้อมกอด รั้งร่างของหลิงหว่านแนบชิดอกอีกครา“เชื่อข้า ข้าจะมิปล่อยให้เจ้าต้องรอนานถึงเพียงนั้น! และข้ายิ่งไม่มีวันปล่อยให้เจ้าต้องแก่เฒ่าไปอย่างโดดเดี่ยว!”“เพราะข้า... ตัดใจทำเช่นนั้นมิได้...”เมื่อรับรู้ถึงความรู้สึกที่หลิงหว่านมีต่อตนอย่างแน่ชัด เผยอวี้ก็ยิ่งมั่นใจเปี่ยมล้นเขาจะต้องทำให้ท่านพ่อท่านแม่ยอมรับการแต่งงานนี้ด้วยความเต็มใจให้จงได้ถึงยามนั้น เขาจะจัดงานแต่งอย่างยิ่งใหญ่ ให้หลิงหว่านได้แต่งเข้ามาอย่างสมเกียรติและภาคภูมิทั้งสองกอดกันเงียบงัน นี่เป็นคราแรกที่ต่างฝ่ายต่างเปิดเผยความในใจ ทำให้พวกเขารู้สึกว่าความสุขเช่นนี้ช่างได้ม

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2857

    “หว่านเอ๋อร์...”เผยอวี้พึมพำแผ่วเบา “เรื่องที่เกิดขึ้นในฉินตะวันตก องค์จักรพรรดิทรงเล่าให้ข้าฟังหมดแล้ว!”“ข้าขอโทษ ครอบครัวข้าทำให้เจ้าต้องเจ็บช้ำน้ำใจ!”หลิงหว่านพยายามหยัดกายลุกขึ้น ทว่ากลับถูกเผยอวี้โอบกอดไว้แน่น เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก“หว่านเอ๋อร์ ชาตินี้หากมิใช่เจ้า ข้าก็จะมิขอแต่งงานกับผู้ใด!”“หากพวกเขามิเห็นด้วย ข้าจะพยายามเกลี้ยกล่อมจนกว่าจะยอม!”“หนึ่งปี สองปี ขอเพียงเจ้ายินดีรอข้า ข้าจะไม่มีวันยอมแพ้เด็ดขาด!”หลิงหว่านชะงักงันไปทันทีเผยอวี้กับเซียวหลินเทียนอายุไล่เลี่ยกัน ลูกของเซียวหลินเทียนกับหลิงอวี๋ก็ห้าขวบกว่าแล้ว แต่เผยอวี้กลับบอกว่าขอเพียงนางยอมรอ เขาจะเพียรพยายามเกลี้ยกล่อมคนในครอบครัวให้ยอมรับนางให้ได้!เผยอวี้มิรีบร้อนเรื่องสืบทอดทายาทตระกูลเผย มีลูกหลานสืบสกุลหรือไรกัน?“หว่านเอ๋อร์ ข้าชอบเจ้า!”เสียงของเผยอวี้ดังขึ้นข้างหูหลิงหว่าน เขาเอ่ยด้วยความรวดร้าว “ข้านึกภาพมิออกเลยว่าตัวข้าเองจะแต่งงานกับสตรีอื่นได้อย่างไร!”“ข้าอยากให้เจ้าเป็นคนให้กำเนิดลูกของข้า... ข้าอยากให้ทุกวันหลังเลิกประชุมขุนนาง เมื่อกลับถึงเรือนก็ได้กินฝีมือปลายจวักของเจ้า!”“

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status