แชร์

บทที่ 3

ผู้เขียน: กานเฟย
“ตึกตึก… ตึก...”

ไม่รู้ว่าสลบไปนานเท่าใด หลิงอวี๋ได้ยินเสียงนาฬิกาดังตึกตึกแว่ว ๆ จนลืมตาขึ้นมา...

ทันใดนั้น ดวงตาของหลิงยวี่ก็สว่างขึ้น เธอพบว่าตัวเองอยู่ในห้องทดลองอิสระของตนที่วิทยาลัยแพทย์

หรือว่าตนจะเดินทางข้ามเวลากลับมาแล้ว?

หลิงอวี๋ลุกขึ้นมาอย่างตื่นเต้นขึ้นมา ทว่าเพียงเคลื่อนไหวร่างกายก็รู้สึกได้ว่าทั่วทั้งร่างเจ็บปวด และยังมีเลือดสดไหลออกมา...

เธอก้มหัวลงไปมองก็พบว่าร่องรอยบาดเจ็บของแส้ก็ถูกนำกลับมาด้วย!

เธออดทนต่อความเจ็บปวดตามหากล่องยา แล้วฉีดยาบาดทะยักให้กับตนเอง ก่อนจะรีบจัดการบาดแผลอย่างรวดเร็ว

มีรอยแส้มากมายอยู่ตรงหน้าอก แผ่นหลัง และบนใบหน้า ล้วนแต่ลึกลงสู่ผิวหนัง มองดูแล้วช่างน่าหวาดกลัวและโหดร้าย

ขณะที่หลิงอวี๋กำลังจัดการอาการบาดเจ็บบนร่างกายอยู่ทางนี้นั้น ก็ก่นด่าสาปแช่งเซียวหลินเทียนไปพลาง สาปแช่งให้เขาไม่ได้ตายดี ขาดลูกหลานสืบสกุล...

เมื่อคำด่า “ขาดลูก” สองคำนี้ออกมา ก็คิดถึงเสี่ยวเมาที่ปกป้องตนจนไม่อาจสาปแช่งต่อไปได้

เธอไม่ได้หวังให้เสี่ยวเมาตายไป!

บาดแผลของหลิงอวี๋เพิ่งจะใส่ยาลงไป ขณะที่กำลังสวมเสื้อผ้าอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังลอยมา

เธอตื่นตกใจ ทันใดนั้นดวงตาก็มืดมนทันที ประหลาดใจที่พบว่าตนเองยังอยู่ในตำหนักอ๋องที่อธิบายไม่ได้นั้นอยู่อีก

เด็กน้อยตัวผอมบางที่ขดอยู่ปลายเท้าของเธอนั้นคือ เสี่ยวเมา!

หลิงอวี๋ประคองร่างกายที่ได้รับบาดเจ็บนั้น แล้วเข้าไปช่วยตรวจร่างกายของเสี่ยวเมา

ก็ได้ยินด้านนอกนั้นมีคนพูดคุยกันออกมา

แม่นมของหลิงอวี๋ แม่นมลี่คุกเข่าลงบนพื้น ร้องไห้อ้อนวอนออกมาอย่างขมขื่น

“พ่อบ้านฟั่น ขอร้องท่านล่ะ ได้โปรดเชิญเรียกหมอให้คุณชายน้อยและพระชายาเถิด! คุณชายน้อยถึงขั้นกับกระอักเลือดออกมาแล้ว หากว่ายังมิเรียกหมอมาให้เขาจะต้องตายแน่!”

พ่อบ้านฟั่นเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา “คุณชายน้อยอะไรเล่า ท่านอ๋องของพวกเรายังมิเคยยอมรับเขามาก่อน นั่นเป็นเพียงแค่ลูกนอกสมรสเท่านั้น!”

“ต่อให้เจ้าจะคำนับให้ข้าสักหนึ่งร้อยครั้ง ข้าเองก็ไม่มีทางช่วยพวกเจ้าเรียกหมอมา!”

“ท่านอ๋องทรงมีรับสั่ง ก่อนที่คุณชายเฮยจื่อจะไม่เป็นอะไรแล้วนั้น พวกเจ้าจะต้องอยู่ในเรือนบุหงาเพื่อสำนึกตน!”

“หากว่าคุณชายเฮยจื่อเป็นอะไรไป พวกเจ้าทั้งหมดจะต้องถูกฝังไปพร้อมกับเขา!”

หลิงอวี๋ได้ยินคำของพ่อบ้านฟั่นแล้ว ก็โกรธเกลียดเสียจนต้องกัดฟันแน่น

ต่อให้เสี่ยวเมาจะไม่ใช่ลูกของเซียวหลินเทียน เขาเองก็เป็นเพียงแค่เด็กที่บริสุทธิ์เท่านั้น!

ยิ่งไปกว่านั้นเสี่ยวเมาก็เป็นลูกชายแท้ ๆ ของเซียวหลินเทียนจริง ๆ !

ภายใต้แสงไฟสลัว เป็นครั้งแรกที่หลิงอวี๋มองไปยังเสี่ยวเมาอย่างชัดเจน แทบจะร้องไห้ด้วยความเสียใจ”

เสี่ยวเมาไม่ควรมีชื่อว่าเสี่ยวเมา ควรจะเรียกว่า เสี่ยวหลัวโป (หัวไชเท้าน้อย) ถึงจะถูก

หัวของเขาใหญ่มาก ดูไม่เข้ากับร่างกายเล็กอ่อนแอของเขา ดูเหมือนว่าจะเป็นเพราะขาดสารอาหารมาเป็นเวลานาน

“ท่านแม่… ข้าจะคอยปกป้องท่าน! รอเมื่อข้าเติบโตขึ้น ข้าจะจัดการผู้ที่มารังแกท่านให้หมด...”

เสี่ยวหลัวโปมีอุณหภูมิร่างกายที่สูงขึ้น เมื่อสัมผัสก็รู้ได้ว่าร้อนเป็นอย่างมาก รู้สึกได้ว่ามีคนสัมผัสเขา ในขณะที่เขาสลบไปก็ยังคงเอ่ยคำพูดโหดร้ายออกมา

มุมปากของเขายังคงมีคราบเลือดที่ยังคงไม่ได้เช็ดออกมา มองดูแล้วช่างน่าเวทนานัก

“เด็กดี… แม่จะต้องรอเจ้าเติบโต!”

มีเด็กดีที่เอาใจใส่เช่นนี้ หลิงอวี๋ก็เข้าสู่บทบาทของมารดาโดยไม่รู้ตัว

เสี่ยวเมา นอกเสียจากรอยบาดแผลที่ทิ้งเอาไว้จากแส้ที่ช่วยรับแทนหลิงอวี๋แล้ว ยังถูกองครักษ์เตะจนกระดูกหักไปสองซี่

อาการไข้เกิดมาจากร่างกายที่อ่อนแอจนเกินไป อีกทั้งกระดูกซี่โครงยังหักจนก่อให้เกิดขึ้นมา

หากว่าตนเองยังคงอยู่ในห้องวิจัยอิสระแล้วนั้น ยาอะไรก็มีอยู่ทั้งนั้น

ที่นี่ไม่มีอะไรอยู่ ต่อให้ตนเองจะมีทักษะทางการแพทย์ที่น่าภาคภูมิใจอยู่ แต่แล้วจะช่วยคนได้อย่างไรกัน?

เดี๋ยวก่อน… เมื่อกี้นี้ตนไม่ใช่ว่าเข้าไปในห้องวิจัยหรอกหรือ?

เช่นนั้นแล้วมันเกิดขึ้นจริง หรือว่าตนเองกำลังฝันกันนะ?

หลิงอวี๋คิดไปอย่างวุ่นวาย มือลูบลงไปหน้าอกอย่างคุ้นชิน

เดิมทีแขวนจี้หยกที่ย่ามอบ ตอนนี้กลับว่างเปล่า บนผิวหนังนั้นมีรอยนูนขึ้นมา เป็นเหมือนกับปาน ที่มีขนาดใหญ่เท่ากับจี้หยก

เธอลูบไล้อย่างประหลาดใจอยู่สองสามครั้ง ทันใดนั้นดวงตาก็สว่างวาบขึ้นมา เธอย้อนกลับมายังห้องวิจัยของตนอีกครั้ง

ที่แท้แล้วไม่ใช่ความฝัน!

ก็มองไปยังเครื่องมือและยาชนิดต่าง ๆ ในห้องวิจัย

หลิงอวี๋ก็ตื่นเต้นจนเกือบจะกระโดดออกมา นี่คือการชดเชยจากสวรรค์ที่โยนนางไปยังสถานที่บ้าบอนั่นหรือ?

เช่นนั้นแล้ว เสี่ยวเมาก็ถือว่ามีทางช่วยเหลือแล้ว?!!

อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Tiwapon Prasertsarn
มีทางช่วยเหลือเสี่ยวเมาแล้ว
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทล่าสุด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2564

    เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียว!หลงหมิงคนนี้เป็นตัวปลอม!หลิงอวี๋และเย่หรงก็มิได้อยู่ในรถม้าเช่นกัน!เซียวหลินเทียนพลันคิดได้ว่า ในเมื่อตนเองยังได้รับข่าวว่าตระกูลจงเจิ้งและเหล่าจอมมารต่างมุ่งหน้ามาเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดี แล้วหลงหมิงจะมิรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร!เขาไม่มีเวลาให้เสียเปล่า จึงได้สร้างตัวแทนและกับดักขึ้นมาเพื่อลวงตาคนทั้งหลายเซียวหลินเทียนมิอาจจินตนาการได้ว่าหลงหมิงลอบขึ้นไปบนยอดเขาหินคู่ภายใต้การจับตามองของเขาได้อย่างไร แต่ในความรีบร้อนนั้น เขาก็คิดถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งบางทีวิญญาณหยินดวงจิตหยางอาจมิได้อยู่บนยอดเขาหินคู่เลยตั้งแต่แรก สถานที่ที่เรียกว่ามีตำแหน่งที่ตั้งสูงชันและถูกแม่นางเฟิ่งยึดครองแห่งนี้ เป็นเพียงฉากบังตาที่สร้างขึ้นเพื่อให้พวกเขาทุกคนเชื่ออย่างสนิทใจเท่านั้นเซียวหลินเทียนหันขวับไปมองหาท่านผู้เฒ่าเย่อย่างบ้าคลั่ง แต่กลับเห็นเพียงท่านผู้เฒ่าเย่ยืนอยู่มิไกลด้วยสีหน้างุนงง ราวกับว่าตัวเขาเองก็มิเข้าใจว่าเกิดกระไรขึ้นเช่นกันเซียวหลินเทียนพุ่งเข้าไปหาในทันที ความเคารพที่เคยมีต่อท่านผู้เฒ่าเย่เลือนหายไปจนหมดสิ้น เขาคว้าคอเสื้อของท่านผู้เฒ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2563

    ร่างของหลงเพ่ยเพ่ยลอยอยู่กลางอากาศ นางไม่มีเวลาแม้แต่จะเปลี่ยนท่าร่าง และมองเห็นรอยยิ้มอันเหี้ยมโหดของหยางหงหนิงได้อย่างชัดเจน“นางแพศยา ไปตายซะ!”ในขณะที่ผงแป้งเหล่านั้นกำลังจะโปรยใส่ใบหน้าของหลงเพ่ยเพ่ย ทันใดนั้นนางก็สะบัดแขนเสื้ออย่างแรง พลังอันแข็งแกร่งที่มาพร้อมกับลมกรรโชกได้พัดพาผงแป้งเหล่านั้นกลับไปในทันทีรอยยิ้มอันบ้าคลั่งของหยางหงหนิงยังมิทันจะปรากฏเต็มที่ ก็เห็นผงยาที่ตนโปรยออกไปพุ่งกลับมาหาตนเอง นางตกใจจนต้องทิ้งตัวลงกลิ้งกับพื้นเพื่อหลบผงยาเหล่านั้นหลงเพ่ยเพ่ยร่อนลงมาจากฟ้า กระบี่ในมือแทงตรงไปยังแผ่นหลังของหยางหงหนิงแต่ในขณะที่ปลายกระบี่กำลังจะทิ่มแทงเข้าสู่ร่างของหยางหงหนิง แส้เก้าท่อนเส้นหนึ่งก็ตวัดมาจากด้านข้างพันเข้ากับกระบี่ของหลงเพ่ยเพ่ยแรงดึงอันมหาศาลกระชากหลงเพ่ยเพ่ยจนร่างของนางเซไปด้านข้างนางรีบหันกลับไปมองด้วยความตื่นตระหนกก็เห็นใบหน้าที่เย็นชาของหลงซินปรากฏขึ้นในม่านตาหลงเพ่ยเพ่ยยังมิทันได้ชักกระบี่กลับฝ่ามือของหลงซินก็ฟาดเข้ามาฉัวะ…หลงเพ่ยเพ่ยรู้สึกเพียงว่าหน้าอกของตนถูกกระแทกอย่างรุนแรง ร่างกายก็ปลิวกระเด็นถอยหลังไปความหวานคาวคละคลุ้งขึ้นมาใ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2562

    เมื่อหลงซินเห็นผู้คนมากมายกระโจนออกมาจากรอบทิศ เขากลับมิตื่นตระหนกแม้แต่น้อย พลางแค่นเสียงเย็นชา “พวกเจ้าทั้งหมดมารนหาที่ตายกันรึ?”“ถ้าเช่นนั้น ก็ให้พวกสวะอย่างพวกเจ้าได้เห็นฝีมือขององค์รัชทายาทผู้นี้เสียหน่อย!”กล่าวจบ หลงซินก็โบกสะบัดแส้เก้าท่อนในมือ ใช้เท้ากระตุ้นม้าทะยานไปข้างหน้าแส้เก้าท่อนอันแข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้นพลิกแพลงไปมาอย่างคล่องแคล่ว สะบัดขึ้นลงกลางอากาศพร้อมด้วยไอสังหารอันน่าสะพรึงกลัวดุจงูพิษเย็นเยียบที่กำลังเริงระบำมือสังหารจากตำหนักปีกเงินผู้หนึ่งพุ่งเข้าปะทะกับหลงซินเป็นคนแรก เขาถูกแส้เก้าท่อนฟาดเข้าใส่ร่างเต็ม ๆ พริบตานั้นแขนข้างหนึ่งก็ขาดกระเด็นไปเลือดสดและแขนที่ขาดลอยคว้างขึ้นไปกลางอากาศ มือสังหารผู้นั้นเจ็บปวดจนต้องทิ้งตัวลงไปนอนกลิ้งกับพื้น แต่ยังมิทันที่จะลุกขึ้นยืน แส้เก้าท่อนของหลงซินก็จู่โจมมาถึงอีกครั้งมือสังหารรู้สึกราวกับมีอสรพิษเย็นเยียบรัดพันรอบลำคอ เขาแทบไม่มีโอกาสได้ตอบโต้กลับ ก็ได้ยินเสียงดัง “แกร็ก” มาจากต้นคอหลงเพ่ยเพ่ยซึ่งอยู่ข้าง ๆ เห็นกับตาว่าแส้เก้าท่อนนั้นเกี่ยวศีรษะของมือสังหารจนลอยขึ้นไปกลางอากาศวิธีการอันโหดเหี้ยมและนองเลือด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2561

    ใกล้เข้ามาแล้ว เซียวหลินเทียนซึ่งยืนอยู่บนที่สูงมองปราดเดียวก็เห็นหลงหมิงที่ควบม้านำมาเป็นคนแรก ส่วนด้านหลังนั้นตามมาด้วยกองทัพหลวงในชุดเกราะเต็มยศกำลังคุมรถม้าที่ขังหลิงอวี๋และเย่หรงเอาไว้ข้างกายของหลงหมิงคือเสิ่นฮ่าว เขาก็ขี่ม้าตัวสูงใหญ่และสวมชุดเกราะสีดำเช่นกัน แสงอาทิตย์สาดส่องลงบนชุดเกราะสะท้อนประกายแวววาว ทำให้เขาดูองอาจผึ่งผายและหยิ่งผยองผู้ที่ขนาบข้างตามมาอีกคนคือหยางหงหนิงในชุดสีแดงสด นางมาที่นี่เพื่อเป็นสักขีพยานการตายของหลิงอวี๋หลงหมิงได้ให้สัญญากับนางไว้ว่า ขอเพียงให้เย่หรงช่วยตามหาผลึกมังกรจนพบ ในท้ายที่สุดก็จะมอบตัวเย่หรงให้กับนางหยางหงหนิงเริ่มขบคิดในใจแล้วว่าจะลากเย่หรงที่ถูกล่ามโซ่ดั่งสุนัขไปเดินประจานทั่วท้องถนนในเมืองหลวงได้อย่างไรนางต้องการให้หลงอิง หยางซูและทุกคนที่เคยเห็นเย่หรงปฏิเสธนางในวันวานได้เห็นกับตาตัวเองว่าเย่หรงต้องคลานสี่ขาเหมือนสุนัขนางจะประกาศให้คนเหล่านั้นรู้ว่า มิใช่เย่หรงที่มิต้องการแต่งงานกับนาง แต่เป็นนางเองที่มองมิเห็นเขาอยู่ในสายตาอีกแล้วบุรุษร่างผอมที่อยู่เคียงข้างอีกฝั่งหนึ่งคือหลงซิน เขาสวมชุดเกราะเช่นกัน แต่เพราะร่างกายที่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2560

    ท่านผู้เฒ่าเย่ก็เข้าใจคำพูดของเซียวหลินเทียนเช่นกัน เขามิรู้สึกตื่นเต้นแม้แต่น้อย กลับกัน ในใจนั้นพลุ่งพล่านไปด้วยความรู้สึกสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง“เมื่อครั้งอดีต ตระกูลใหญ่ของเราต่างร่วมแรงร่วมใจกันต่อสู้กับฝูไห่อย่างมิคิดชีวิต แต่หลายร้อยปีให้หลัง พวกเรากลับต้องมาเข่นฆ่ากันเองเพื่อมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เพียงชิ้นเดียว!”“นี่คือความก้าวหน้า หรือว่าความถดถอยกันแน่?”“ฝูไห่ยังมิถูกปล่อยออกมา พวกเราก็กลับมาสู้รบกันเองเช่นนี้แล้ว หากเขาออกมาเห็นภาพนี้เข้า จะมิหัวเราะเยาะพวกเราเหล่าตระกูลใหญ่หรอกหรือว่า ที่ทำไปทั้งหมดนั้นสูญเปล่า?”“พี่ใหญ่ของข้าเคยบอกว่า มหันตภัยแห่งแดนเทพนั้นน่ากลัวยิ่งนัก แต่ข้ากลับรู้สึกว่า การสู้รบกันเองภายในพวกเราต่างหากคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุด!”กำเนิดจากรากเหง้าเดียวกัน เหตุใดต้องเผาผลาญกันอย่างเร่งร้อนถึงเพียงนี้!มิว่าตระกูลเหล่านี้จะสกุลเย่ สกุลจงเจิ้ง หรือสกุลเฉียว ล้วนเป็นราษฎรของแดนเทพ เป็นชีวิตคนที่มีเลือดเนื้อทั้งสิ้น!ท่านผู้เฒ่าเย่ร่ำไห้น้ำตานองหน้า ทุบหน้าอกทึ้งผมด้วยความเจ็บปวดใจ “หากบรรพบุรุษของตระกูลใหญ่ทั้งหลายยังมีชีวิตอยู่ เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ จะมิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2559

    เมื่อหลงเพ่ยเพ่ย ท่านผู้เฒ่าเย่และคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดของเซียวหลินเทียน ทุกคนต่างตกตะลึงไปตามกันหากฝูไห่ถูกช่วยออกมาได้ นั่นก็คือมหันตภัยครั้งใหญ่หลวง!มหันตภัยครั้งนี้น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าการที่หลงหมิงได้เป็นจักรพรรดิเสียอีก หรือว่าแดนเทพจะต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของตงกู่อวี้และฝูไห่อย่างสมบูรณ์แล้วกระนั้นหรือ?“หลงหมิง เจ้าคนสารเลวนั่น เขามิรู้หรือไรว่าหากปล่อยตัวฝูไห่ออกมาแล้วผลที่จะตามมาจะเป็นอย่างไร?”เย่ซื่อเจียงโกรธจนสบถออกมาในอดีต บรรพบุรุษของหลงอี้และหวงฝู่หลินต่างร่วมกันทุ่มเทความพยายามอย่างสุดความสามารถกว่าจะสามารถผนึกจอมมารตนนั้นไว้ใต้ภูเขาหิมะได้ ชัยชนะในสงครามครั้งนั้นได้มาอย่างยากลำบากยิ่ง มีผู้คนล้มตายนับมิถ้วนบรรพบุรุษของตระกูลเย่เองก็เสียชีวิตในสนามรบครั้งนั้นเช่นกันบัลลังก์ของตระกูลหลงนั้นตั้งมั่นอยู่ได้ก็เพราะกองกระดูกจำนวนมหาศาลเหล่านี้!ในฐานะที่เป็นทายาทของตระกูลหลง หลงหมิงมิคิดที่จะนำพาทุกคนร่วมสร้างความรุ่งเรือง แต่กลับมุ่งมั่นศึกษาเพียงวิธีที่จะสังหารธิดาของตนเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีมาครอบครอง และเพื่อให้ตนมีชีวิตเป็นอมตะคนเห็นแก่ตัวเช่นนี้จะมีคุณสม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status