مشاركة

บทที่ 784

مؤلف: กานเฟย
คนที่ส่งไปส่งจดหมายก่อนหน้านี้คงจะต้องตายจากการสกัดกั้นของโจวโยวแล้วแน่นอน

หนี้แค้นของพวกเขา มีเพียงการที่ท่านอ๋องอี้ชนะการต่อสู้ครั้งนี้เท่านั้นจึงจะสามารถหักล้างได้!

หลี่ว์จงเจ๋อเดินลึกเข้าไปตามถนนภูเขาเรื่อย ๆ ด้วยความที่มืดแล้วทำให้มองทางไม่ชัดจึงกลิ้งตกจากบนเขาลงไปและบาดเจ็บที่เท้า แต่เขาก็มิกล้าหยุดพัก

จากนั้นหลี่ว์จงเจ๋อก็ตัดก้านไม้เล็ก ๆ มาพยุงตัวเองให้เดินหน้าต่อไป

ไม่รู้ว่าเดินไปกี่ชั่วยามแล้ว หลี่ว์จงเจ๋อก็มองเห็นค่ายทหารชายแดนอยู่ไกล ๆ ตะเกียงน้ำมันที่แขวนอยู่นั้นเปรียบเหมือนแสงนำทางช่วยเพิ่มความมั่นใจของหลี่ว์จงเจ๋ออย่างมาก

ถึงแล้ว อดทนอีกนิดก็ถึงแล้ว!

ร่างกายของหลี่ว์จงเจ๋อได้รับบาดเจ็บ เสื้อผ้าของเขาก็ขาดรุ่งริ่งตอนที่กลิ้งตกลงไป หากมีกระจก เขาก็คงจะมองเห็นได้ว่าตนมิต่างจากขอทานเลย

หลังจากออกจากป่ามาได้ เดินไปอีกไม่กี่สิบเมตรก็ถึงค่ายทหารแล้ว

แต่หลี่ว์จงเจ๋อไม่คาดคิดเลยว่า จู่ ๆ ทหารสิบกว่านายจะโผล่ออกมาจากพุ่มไม้ พร้อมกับดาบที่จ่ออยู่บนคอของหลี่ว์จงเจ๋อ...

เมื่อหลี่ว์จงเจ๋อเห็นดังนั้น ใจของเขาก็จมดิ่งลง

ชัยชนะอยู่แค่เอื้อม แต่เขากลับกำลังจะตายในรุ่งสาง...

เขา
استمر في قراءة هذا الكتاب مجانا
امسح الكود لتنزيل التطبيق
الفصل مغلق

أحدث فصل

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2446

    เถาจื่อยิ้มเยาะอยู่ในใจ ชั่วพริบตานั้นนางอยากจะบีบคอชายาเจ้าแห่งทะเลสตรีชั่วร้ายผู้นี้ยิ่งนัก!หากมิใช่เพราะถูกนางควบคุมไว้ ตนจะทรยศพวกหลิงอวี๋ จนทำให้หานอวี้และพวกจ้าวซวนต้องตายได้อย่างไรแต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่หลิงอวี๋ให้ตนทำ เถาจื่อจึงพยายามควบคุมความโกรธของตนเอาไว้“ท่านแม่ ลูกสืบทราบเรื่องด่วนมา ต้องมารายงานท่านในทันที ดังนั้นจึงมาหาท่านที่จวนเจ้าค่ะ!”“หากท่านแม่มิพอใจ เช่นนั้นหลังจากนี้ลูกจะมิกลับมาอีก ถึงอย่างไร ดูแล้วท่านกับเสด็จพ่อก็มิต้องการลูกอยู่แล้ว!”เถาจื่อเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่เจือความน้อยใจระคนหงุดหงิดชายาเจ้าแห่งทะเลเห็นว่าเถาจื่อยังมีท่าทีเจ็บปวดอยู่ อีกทั้งนางก็ดูมีเหตุผลด้วย จึงหยุดทรมานนาง แล้วประคองนางลุกขึ้น“ข้ากับเสด็จพ่อของเจ้าจะมิต้องการเจ้าได้อย่างไรกัน! เจ้าเป็นลูกสาวสุดที่รักของเราเชียวนะ!”“แม่ผิดเองที่ลืมบอกเรื่องตัวตนของเจ้ากับพวกองครักษ์อวี๋ ต่อไปจะมิเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นอีกแล้ว!”“ไป เข้าไปคุยกันข้างในเถิด!”ชายาเจ้าแห่งทะเลประคองเถาจื่อเข้าไปด้วยท่าทีแม่ลูกที่รักใคร่กันเถาจื่อยังคงแสร้งทำเป็นเจ็บปวดจนอ่อนแอต่อ แล้วเดินตามชายาเจ้าแห่งทะ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2445

    หานเหมยฉุกคิดขึ้นได้ว่านั่นคือเหตุผล นางลืมไปว่าเถาจื่อมีสถานะจอมปลอมในจวนเจ้าแห่งทิศใต้ยามนี้เถาจื่อมิใช่สาวใช้ นางคือ “ท่านหญิง” แห่งจวนเจ้าแห่งทิศใต้ มิควรต้องคอยเอาอกเอาใจคนเฝ้าประตูอย่างสงบเสงี่ยมการที่เถาจื่อแสดงท่าทีเช่นนี้ออกมา ก็เป็นเพราะก่อนหน้านี้หลิงอวี๋เคยชี้แนะนางไว้ในเมื่อตอนนี้นางพกทั้งยาถอนพิษปลอมและยาพิษจริง หากมิแสดงความเข้มแข็งออกมาบ้าง เมื่อเข้าไปในจวนเจ้าแห่งทิศใต้อาจจะต้องถูกค้นตัวก็เป็นได้คนเฝ้าประตูเข้าไปครู่ใหญ่ ก่อนจะวิ่งเหยาะ ๆ ออกมา กระซิบกับเถาจื่อว่า “พระชายารับสั่งว่าท่านมิควรมาอย่างกะทันหันเช่นนี้ แต่เห็นว่าท่านอาจมีเรื่องด่วนจริง ๆ ครั้งนี้ถือว่าแล้วไป!”“ตามข้ามา!”เถาจื่อแค่นเสียงเย็นชาคราหนึ่ง แล้วเดินตามคนเฝ้าประตูเข้าไปหลิงอวี๋และหานเหมยเห็นเถาจื่อเข้าไปได้อย่างราบรื่น ก็ยังมิกล้าวางใจ ยังคงเฝ้ารออยู่ด้านนอกเมื่อเถาจื่อเข้าไปในจวนเจ้าแห่งทะเลแล้ว พวกนางก็มิอาจทราบสถานการณ์ของเถาจื่อได้อีก ทำได้เพียงหวังให้นางรู้จักพลิกแพลงเอาตัวรอดด้วยตนเองเถาจื่อถูกพามาถึงเรือนชั้นใน ตลอดทางนางลอบจดจำเส้นทางอย่างเงียบเชียบ เผื่อมีเหตุมิคาดฝัน จะได

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2444

    เมื่อทุกอย่างเตรียมพร้อมสรรพ ท้องฟ้าก็เริ่มมืดลง เถาจื่อก็สมควรแก่เวลาออกเดินทางแล้วหลิงอวี๋เห็นเถาจื่อเปลี่ยนชุดจากที่เคยใส่ในวันปกติกำลังจะออกจากบ้านสิ่งที่หลิงอวี๋ควรพูดก็ได้พูดไปหมดแล้ว จึงมิคิดจะสร้างบรรยากาศตึงเครียดอีก นางเพียงยิ้มแล้วกล่าวว่า“เถาจื่อ เสร็จเรื่องแล้วรีบกลับมานะ พวกเรารอเจ้าร่วมโต๊ะมื้อดึกด้วยกัน!”“เจ้าค่ะ!”เถาจื่อหันกลับมามองหลิงอวี๋แวบหนึ่ง แล้วมองไปยังหานเหมย จากนั้นจึงหันหลังแล้วก้าวฉับ ๆ ออกไป“คุณหนู นางจะมิเป็นอะไรใช่หรือไม่เจ้าคะ?”หานเหมยมองแผ่นหลังของเถาจื่อที่กำลังจากไป พลางกล่าวด้วยความกระวนกระวายใจนางสูญเสียหานอวี้ไปแล้ว มิอยากจะสูญเสียเถาจื่อผู้เป็นดั่งพี่น้องที่ดีไปอีกคนสองวันที่ผ่านมา หานเหมยเห็นกับตาว่าเถาจื่อทุกข์ทรมานจากความรู้สึกผิดมากเพียงใด นางมิอาจเกลียดชังเถาจื่อเช่นนี้ต่อไปได้อีก“ข้าเชื่อว่านางจะกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน!”หลิงอวี๋ปลอบโยนถึงแม้หลิงอวี๋จะลืมไปแล้วว่าเถาจื่อในอดีตเป็นคนเช่นไร แต่หลังจากที่เถาจื่อฟื้นคืนสติแล้วมิได้คร่ำครวญสำนึกผิดอย่างเอาเป็นเอาตาย หลิงอวี๋ก็รู้สึกว่าเถาจื่อเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็งมากค

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2443

    หลงเพ่ยเพ่ย หลิงอวี๋และเย่หรงเดินออกจากตรอกการมาเยือนครั้งนี้ทำให้หลงเพ่ยเพ่ยรู้สึกสะท้อนใจหลายอย่าง นางถอนหายใจแล้วเอ่ยว่า “หากท่านอาเจ้าแห่งทะเลทรงมีเมตตาธรรม เมื่อได้ขึ้นครองราชย์แล้วสามารถนำพาเหล่าราษฎรไปสู่ชีวิตที่ดีได้ จวนเจ้าแห่งทิศใต้ของข้าล้วนสนับสนุนเขา!”“แต่ดูบริวารของเขาเถิด ล้วนเป็นขุนนางฉ้อราษฎร์บังหลวงอย่างเช่นเสิ่นฮ่าว รีดไถเงินจากน้ำพักน้ำแรงของชาวบ้าน หากเจ้าแห่งทิศใต้ได้ขึ้นเป็นจักรพรรดิ จะทรงนำพาสิ่งใดมาให้เหล่าราษฎรได้กัน!”หลิงอวี๋มิได้คาดหวังในตัวเจ้าแห่งทะเลอีกแล้ว แม้แต่การส่งกองกำลังไปจัดการตงกู่อวี้เขาก็ยังมิยินยอม นับประสาอะไรกับการจะมาสร้างประโยชน์สุขให้แก่ราษฎร!“กลับกันก่อนเถอะ!”หลิงอวี๋ปลอบใจหลงเพ่ยเพ่ย “ทุกสิ่งล้วนขึ้นอยู่กับการกระทำของคนเรา หากเขาทำมิได้ บางทีพวกเราอาจทำได้ รอให้เรื่องราวเหล่านี้คลี่คลายลงก่อน แล้วค่อยหาทางช่วยเหลือพวกเขา!”“เย่หรง เจ้าส่งเพ่ยเพ่ยกลับไป ข้าจะกลับคฤหาสน์อู่เอง!”วันนี้หลิงอวี๋เห็นท่าทีของคนทั้งสองค่อนข้างอึดอัด จึงตั้งใจสร้างโอกาสให้พวกเขา ส่วนตนนางก็กลับไปก่อนเมื่อกลับถึงคฤหาสน์อู่ เซียวหลินเทียนยังมิกลับมา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2442

    แม้หลงเพ่ยเพ่ยจะมิรู้ว่าหลิงอวี๋ไปหาคนคุ้มกันมาให้ตนได้อย่างไร แต่เมื่อมองดูเหลียงจื่อกับสภาพบ้านที่แร้นแค้นของเขาแล้ว นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงเอ่ยขึ้นว่า“ในจวนของข้าเบี้ยหวัดพื้นฐานขององครักษ์ต่อเดือนอยู่ที่ยี่สิบตำลึง นี่เป็นค่าตอบแทนสำหรับองครักษ์สัญญาเป็น ส่วนสัญญาตายนั้นมีเบี้ยหวัดห้าสิบตำลึง เมื่อถึงสิ้นเดือนหรือตามเทศกาล หากทำงานได้ดีก็ยังมีรางวัลพิเศษก้อนโตให้อีกด้วย!” “บางครั้งอาจได้รับรางวัลเป็นพันหรือกระทั่งหมื่นตำลึงเลยทีเดียว”เหลียงจื่อได้ฟัง ดวงตาก็เปล่งประกาย นี่มันเงินก้อนมหึมา ตลอดชีวิตนี้เขายังมิเคยเห็นเงินมากมายขนาดนี้มาก่อน“ข้าขอทำสัญญาตาย!”เหลียงจื่อเอ่ยอย่างมิลังเล“มิได้นะ!”อาสะใภ้หลินร้องห้ามเสียงหลง “เหลียงจื่อ แม่มิยอมให้เจ้าขายตัวเองเพื่อหาเงินมารักษาแม่เด็ดขาด!”“พวกท่านไปเถิด… ข้ามิรักษาแล้ว!”อาสะใภ้หลินตวาดด้วยความโมโห “ข้ารู้อยู่แล้วว่าพวกท่านมิได้หวังดี พวกท่านคิดจะหลอกลูกข้าไปตายชัด ๆ!”เย่หรงเอ่ยขึ้นเบา ๆ จากด้านข้างว่า “อาสะใภ้หลิน ท่านยังมิเข้าใจเหตุผลเท่าลูกชายท่านเลย!”“เงินยี่สิบตำลึงเพื่อจ้างองครักษ์คนหนึ่ง แค่ท่านหญิงฉางเล่อ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2441

    “ท่านแม่ ข้ามิเหนื่อยเลย!”เหลียงจื่อเอ่ยเสียงแผ่วเบา “ท่านกับท่านพ่อลำบากเลี้ยงดูข้ากับเสี่ยวเฉียงจนเติบใหญ่ บัดนี้ถึงคราที่พวกเราจะตอบแทนบุญคุณท่านทั้งสองแล้ว!”“ขอเพียงท่านแม่รักษาอาการป่วยจนหายดี ครอบครัวของเราก็จะสามารถกลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันอย่างมีความสุขได้เหมือนเช่นเคย!”“ตอนนี้พวกเรามิกลัวความลำบาก ภายหน้าข้ากับเสี่ยวเฉียงจะขยันขันแข็ง จะต้องหาเงินร่วมกับท่านพ่อเพื่อดูแลให้ท่านแม่มีชีวิตที่ดีขึ้นให้ได้!”“ท่านแม่ บุตรปรารถนาจะเลี้ยงดูบิดามารดา แต่บิดามารดาล่วงลับไปเสียแล้ว... ท่านปฏิเสธการรักษา หรือท่านอยากให้ลูกกับเสี่ยวเฉียงต้องรู้สึกผิดไปชั่วชีวิต?”เด็กชายร่างผอมบางที่หน้าประตูพยักหน้าอย่างแรง “ท่านแม่ พี่ใหญ่พูดถูก ท่านพ่อก็เคยพูดว่าพวกเราจะมิยากจนไปตลอดชีวิต!”หลิงอวี๋ หลงเพ่ยเพ่ยและเย่หรงมองภาพของครอบครัวทั้งสามคนที่ต่างช่วยเหลือซึ่งกันและกันในยามยากลำบาก ต่างก็รู้สึกซาบซึ้งใจหลิงอวี๋เอ่ยขึ้นตรง ๆ “ข้ามิคิดค่าตรวจรักษา! ยาสมุนไพรทั้งหมดก็ให้เปล่า!”เหลียงจื่อมองไปยังหลิงอวี๋ด้วยความสงสัย ในใต้หล้านี้ยังมีเรื่องดี ๆ อย่างการมอบยาให้โดยมิคิดมูลค่าด้วยหรือ?

فصول أخرى
استكشاف وقراءة روايات جيدة مجانية
الوصول المجاني إلى عدد كبير من الروايات الجيدة على تطبيق GoodNovel. تنزيل الكتب التي تحبها وقراءتها كلما وأينما أردت
اقرأ الكتب مجانا في التطبيق
امسح الكود للقراءة على التطبيق
DMCA.com Protection Status