แชร์

บทที่ 7

ผู้เขียน: กานเฟย
เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนจ้องมองที่ขวดยาของเธอ หลิงอวี๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

การเปิดเผยในคราวนี้ นางใคร่ครวญมาอย่างดีแล้ว

ขอเพียงแค่ทำให้เซียวหลินเทียนตกตะลึงก่อนเท่านั้น นางจึงจะมีโอกาสช่วยเฮยจื่อได้!

ขณะที่หลิงหยูเงยหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ ทันใดนั้น มือของเธอก็ว่างเปล่า ขวดยาถูกชิวเฮ่าแย่งไปแล้ว

ชิวเฮ่าวิ่งกลับไปที่ด้านข้าง เซียวหลินเทียนเพียงแค่ไม่กี่ก้าว ก่อนจะส่งขวดยาให้อย่างภาคภูมิใจ

"ท่านอ๋อง ข้าได้รับยาลับมาแล้ว รีบไปช่วยเฮยจื่อเถิดพ่ะย่ะค่ะ!"

เซียวหลินเทียนยิ้มเย้ยหยันออกมา หยิบมันขึ้นมาและมอบให้กับหมอในตำหนัก ไป๋สือที่ติดตามเขามาหลายปี

เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังจะเข้าไปในห้อง หลิงอวี๋ก็กัดฟันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ยาลับสามารถห้ามเลือดของเฮยจื่อได้เท่านั้น แต่ข้าได้ยินมาว่า ซี่โครงของเฮยจื่อหัก และเสียบเข้าไปในปอดของเขา ถ้าไม่ดึงซี่โครงออกมา เขาก็ยังคงตายไปอยู่ดี!”

“หมอของพวกเจ้าจะช่วยได้หรือ? ถ้าไม่ ข้าจะรอเจ้ามาขอร้องข้า! เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะเจรจาเงื่อนไขด้วย!”

“เฮยจื่อ เป็นเพราะเจ้าที่ทำร้ายเขา… เจ้ายังกล้าเจรจาข้อตกลงกับท่านอ๋องของพวกเราอีกหรือ?”

“ถ้าเจ้าอยากตาย ข้าจะช่วยเอง!”

ชิวเฮ่าเหวี่ยงดาบออกไปอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพุ่งเข้าไป

ครั้งนี้หลิงอวี๋ถือว่าฉลาดขึ้น ไม่รอให้เขาเข้าใกล้ก็ร้องตะโกนออกมา

“เซียวหลินเทียน แม่น้ำยังไม่ทันได้ข้ามไป ท่านก็จะรีบเร่งทำลายสะพานแล้วรึ?”

“หรือว่าท่านกับน้องสาวของเขาจะวางแผนการกัน! ก็เลยปล่อยให้เขาฆ่าข้าเสีย เพื่อที่จะได้ส่งเสริมคู่ชายชั่วหญิงเลวอย่างพวกท่าน?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวหลินเทียนก็เปลี่ยนเป็นดำคล้ำ

องครักษ์ทั้งหมดพากันมองไปที่ชิวเฮ่าด้วยสายตาแปลกประหลาด

ชิวเฮ่าหยุดลงทันที กัดฟันอย่างโกรธจัดแล้วเอ่ยอธิบายออกมา

"เจ้าอย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ ทำลายชื่อเสียงของท่านอ๋องและเหวินซวง! เจ้าคิดว่าทุกคนจะไร้ยางอายเหมือนกับเจ้ารึ?"

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะออกมา จากนั้นค่อย ๆ นั่งลงบนพื้น โดยไม่สนใจคำพูดของชิวเฮ่า เพียงแต่หยิบผ้าก๊อซออกมาพันแขนตน

เซียวหลินเทียนจ้องมองนาง รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ

หญิงสาวคนนี้ดูเหมือนราวจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่ง!

ก่อนหน้านั้นนางที่เคยโง่เขลาและหุนหันพลันแล่น ไม่เคยดูสงบเท่านี้มาก่อน

หากว่าไม่เห็นแผลเป็นที่น่าเกลียดบนใบหน้าที่คุ้นเคยของนางแล้ว เขาคงคิดว่าเป็นใครที่ปลอมตัวมา

“ท่านอ๋อง ให้คุณชายกินยาลับแล้ว เลือดหยุดไหลแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“แต่ซี่โครงที่หักยังคงแทงอยู่ที่ปอด กระหม่อมไม่ทราบว่าจะจัดการอย่างไร..!”

หมอประจำตำหนัก ไป๋สือรีบออกมารายงานอย่างหมดหนทาง

เซียวหลินเทียนจ้องมองที่หลิงอวี๋แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา "เลือดหยุดไหลแล้ว ก็จะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตใช่หรือไม่? เจ้าจะจัดการอะไรก็ทำไปเช่นนั้น!"

ไป๋สือรู้สึกละอายใจ "ก่อนหน้านั้นมีคนไข้ที่กระหม่อมกับอาจารย์ได้พบ ก็มีซี่โครงเสียบเข้าไปในปอดเหมือนกับคุณชายน้อย คนคนนั้นเลือดไหลไม่หยุดตลอดคืน จนกระทั่งเสียชีวิตในกลางดึก!"

“แม้ว่าเลือดของคุณชายน้อยจะหยุดไหลแล้ว แต่กระหม่อมเกรงว่า... หากดึงซี่โครงออก คุณชายน้อยจะเลือดไหลไม่หยุดจนสิ้นชีพได้...”

คิ้วหนาของเซียวหลินเทียนขมวดขึ้นทันที

ไป๋สือลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า "ในเมื่อพระชายามียาวิเศษ พระชายาจะต้องรู้วิธีช่วยเฮยจื่อ ให้พระชายาลองดูดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?"

"นางไม่รู้ทักษะทางการแพทย์อันใด จะต้องพูดเพ้อเจ้อเพียงเพราะไม่รู้ว่ายาลับนี้ได้มาจากที่ใด ท่านอ๋องอย่าเชื่อนางดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ!" ชิวเฮ่าเอ่ยออกมาอย่างกระวนกระวายใจ

“ใช่แล้ว ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าพระชายาจะมีทักษะทางการแพทย์ โป้ปดแล้ว! เมื่อครู่นี้พระชายาเพิ่งจะร้องขอพ่อบ้านให้ช่วยตามหมอมาดูเสี่ยวเมา หากว่ารู้ทักษะการแพทย์แล้ว จะต้องร้องขอพ่อบ้านด้วยเหตุใดเล่า?”

หญิงสาวผู้หนึ่งยืนถือถาดอยู่ที่ประตู แต่ไม่รู้ว่านางมาตั้งแต่เมื่อใด

ชิวเหวินซวง?

หลิงอวี๋มองไปยังใบหน้าของนาง ในหัวก็เกิดภาพการทะเลาะกับนางขึ้นมา...

อ๋องอี้กลับเมืองหลวงมาครึ่งปี หลิงอวี๋ได้รับความสูญเสียจากชิวเหวินซวงทั้งในที่ลับและที่แจ้งมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

หลิงอวี๋ถูกอ๋องอี้และคนรับใช้ในตำหนักเกลียดชังขึ้นเรื่อย ๆ หญิงผู้นี้ต้องมีส่วนที่ทำให้เกิดความเกลียดชังนี้เป็นแน่

หลิงหลานเคยกล่าวไว้ว่า ชิวเหวินซวงรักเซียวหลินเทียน ถึงได้ลอบทำความลำบากให้พวกนางทั้งในที่ลับและที่แจ้ง แต่หลิงอวี๋ก่อนหน้านั้นประมาท มิได้เอาคำพูดเหล่านี้มาใส่ใจ!

ในเวลานี้ เมื่อมองเห็นชิวเหวินซวงสวมใส่อาภรณ์งดงาม

กลางดึกดื่น ยังคงทาแป้งแต่งหน้าเช่นนี้...

ในใจของหลิงอวี๋ก็เชื่ออย่างแน่แท้แล้วว่า คำที่หลิงหลานเอ่ยมานั้นเป็นความจริง

ที่หญิงผู้นี้เป็นก็คือโสเภณีในยุคสมัยใหม่!

หญิงผู้นี้จะต้องหลงรักเซียวหลินเทียนเป็นแน่!

จะต้องคิดที่จะนั่งในตำแหน่งของพระชายา!

ชิวเฮ่าถึงได้กล้าลงมือกับเสี่ยวหลัวโปด้วยการเตะอันโหดร้าย แถมยังต้องการฆ่าตนเอง ทั้งหมดนี่ก็เพื่อปูทางให้ชิวเหวินซวงได้แต่งงานกับเซียวหลินเทียนมิใช่หรือ?
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2564

    เช่นนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียว!หลงหมิงคนนี้เป็นตัวปลอม!หลิงอวี๋และเย่หรงก็มิได้อยู่ในรถม้าเช่นกัน!เซียวหลินเทียนพลันคิดได้ว่า ในเมื่อตนเองยังได้รับข่าวว่าตระกูลจงเจิ้งและเหล่าจอมมารต่างมุ่งหน้ามาเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดี แล้วหลงหมิงจะมิรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร!เขาไม่มีเวลาให้เสียเปล่า จึงได้สร้างตัวแทนและกับดักขึ้นมาเพื่อลวงตาคนทั้งหลายเซียวหลินเทียนมิอาจจินตนาการได้ว่าหลงหมิงลอบขึ้นไปบนยอดเขาหินคู่ภายใต้การจับตามองของเขาได้อย่างไร แต่ในความรีบร้อนนั้น เขาก็คิดถึงความเป็นไปได้อย่างหนึ่งบางทีวิญญาณหยินดวงจิตหยางอาจมิได้อยู่บนยอดเขาหินคู่เลยตั้งแต่แรก สถานที่ที่เรียกว่ามีตำแหน่งที่ตั้งสูงชันและถูกแม่นางเฟิ่งยึดครองแห่งนี้ เป็นเพียงฉากบังตาที่สร้างขึ้นเพื่อให้พวกเขาทุกคนเชื่ออย่างสนิทใจเท่านั้นเซียวหลินเทียนหันขวับไปมองหาท่านผู้เฒ่าเย่อย่างบ้าคลั่ง แต่กลับเห็นเพียงท่านผู้เฒ่าเย่ยืนอยู่มิไกลด้วยสีหน้างุนงง ราวกับว่าตัวเขาเองก็มิเข้าใจว่าเกิดกระไรขึ้นเช่นกันเซียวหลินเทียนพุ่งเข้าไปหาในทันที ความเคารพที่เคยมีต่อท่านผู้เฒ่าเย่เลือนหายไปจนหมดสิ้น เขาคว้าคอเสื้อของท่านผู้เฒ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2563

    ร่างของหลงเพ่ยเพ่ยลอยอยู่กลางอากาศ นางไม่มีเวลาแม้แต่จะเปลี่ยนท่าร่าง และมองเห็นรอยยิ้มอันเหี้ยมโหดของหยางหงหนิงได้อย่างชัดเจน“นางแพศยา ไปตายซะ!”ในขณะที่ผงแป้งเหล่านั้นกำลังจะโปรยใส่ใบหน้าของหลงเพ่ยเพ่ย ทันใดนั้นนางก็สะบัดแขนเสื้ออย่างแรง พลังอันแข็งแกร่งที่มาพร้อมกับลมกรรโชกได้พัดพาผงแป้งเหล่านั้นกลับไปในทันทีรอยยิ้มอันบ้าคลั่งของหยางหงหนิงยังมิทันจะปรากฏเต็มที่ ก็เห็นผงยาที่ตนโปรยออกไปพุ่งกลับมาหาตนเอง นางตกใจจนต้องทิ้งตัวลงกลิ้งกับพื้นเพื่อหลบผงยาเหล่านั้นหลงเพ่ยเพ่ยร่อนลงมาจากฟ้า กระบี่ในมือแทงตรงไปยังแผ่นหลังของหยางหงหนิงแต่ในขณะที่ปลายกระบี่กำลังจะทิ่มแทงเข้าสู่ร่างของหยางหงหนิง แส้เก้าท่อนเส้นหนึ่งก็ตวัดมาจากด้านข้างพันเข้ากับกระบี่ของหลงเพ่ยเพ่ยแรงดึงอันมหาศาลกระชากหลงเพ่ยเพ่ยจนร่างของนางเซไปด้านข้างนางรีบหันกลับไปมองด้วยความตื่นตระหนกก็เห็นใบหน้าที่เย็นชาของหลงซินปรากฏขึ้นในม่านตาหลงเพ่ยเพ่ยยังมิทันได้ชักกระบี่กลับฝ่ามือของหลงซินก็ฟาดเข้ามาฉัวะ…หลงเพ่ยเพ่ยรู้สึกเพียงว่าหน้าอกของตนถูกกระแทกอย่างรุนแรง ร่างกายก็ปลิวกระเด็นถอยหลังไปความหวานคาวคละคลุ้งขึ้นมาใ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2562

    เมื่อหลงซินเห็นผู้คนมากมายกระโจนออกมาจากรอบทิศ เขากลับมิตื่นตระหนกแม้แต่น้อย พลางแค่นเสียงเย็นชา “พวกเจ้าทั้งหมดมารนหาที่ตายกันรึ?”“ถ้าเช่นนั้น ก็ให้พวกสวะอย่างพวกเจ้าได้เห็นฝีมือขององค์รัชทายาทผู้นี้เสียหน่อย!”กล่าวจบ หลงซินก็โบกสะบัดแส้เก้าท่อนในมือ ใช้เท้ากระตุ้นม้าทะยานไปข้างหน้าแส้เก้าท่อนอันแข็งแกร่งไร้เทียมทานนั้นพลิกแพลงไปมาอย่างคล่องแคล่ว สะบัดขึ้นลงกลางอากาศพร้อมด้วยไอสังหารอันน่าสะพรึงกลัวดุจงูพิษเย็นเยียบที่กำลังเริงระบำมือสังหารจากตำหนักปีกเงินผู้หนึ่งพุ่งเข้าปะทะกับหลงซินเป็นคนแรก เขาถูกแส้เก้าท่อนฟาดเข้าใส่ร่างเต็ม ๆ พริบตานั้นแขนข้างหนึ่งก็ขาดกระเด็นไปเลือดสดและแขนที่ขาดลอยคว้างขึ้นไปกลางอากาศ มือสังหารผู้นั้นเจ็บปวดจนต้องทิ้งตัวลงไปนอนกลิ้งกับพื้น แต่ยังมิทันที่จะลุกขึ้นยืน แส้เก้าท่อนของหลงซินก็จู่โจมมาถึงอีกครั้งมือสังหารรู้สึกราวกับมีอสรพิษเย็นเยียบรัดพันรอบลำคอ เขาแทบไม่มีโอกาสได้ตอบโต้กลับ ก็ได้ยินเสียงดัง “แกร็ก” มาจากต้นคอหลงเพ่ยเพ่ยซึ่งอยู่ข้าง ๆ เห็นกับตาว่าแส้เก้าท่อนนั้นเกี่ยวศีรษะของมือสังหารจนลอยขึ้นไปกลางอากาศวิธีการอันโหดเหี้ยมและนองเลือด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2561

    ใกล้เข้ามาแล้ว เซียวหลินเทียนซึ่งยืนอยู่บนที่สูงมองปราดเดียวก็เห็นหลงหมิงที่ควบม้านำมาเป็นคนแรก ส่วนด้านหลังนั้นตามมาด้วยกองทัพหลวงในชุดเกราะเต็มยศกำลังคุมรถม้าที่ขังหลิงอวี๋และเย่หรงเอาไว้ข้างกายของหลงหมิงคือเสิ่นฮ่าว เขาก็ขี่ม้าตัวสูงใหญ่และสวมชุดเกราะสีดำเช่นกัน แสงอาทิตย์สาดส่องลงบนชุดเกราะสะท้อนประกายแวววาว ทำให้เขาดูองอาจผึ่งผายและหยิ่งผยองผู้ที่ขนาบข้างตามมาอีกคนคือหยางหงหนิงในชุดสีแดงสด นางมาที่นี่เพื่อเป็นสักขีพยานการตายของหลิงอวี๋หลงหมิงได้ให้สัญญากับนางไว้ว่า ขอเพียงให้เย่หรงช่วยตามหาผลึกมังกรจนพบ ในท้ายที่สุดก็จะมอบตัวเย่หรงให้กับนางหยางหงหนิงเริ่มขบคิดในใจแล้วว่าจะลากเย่หรงที่ถูกล่ามโซ่ดั่งสุนัขไปเดินประจานทั่วท้องถนนในเมืองหลวงได้อย่างไรนางต้องการให้หลงอิง หยางซูและทุกคนที่เคยเห็นเย่หรงปฏิเสธนางในวันวานได้เห็นกับตาตัวเองว่าเย่หรงต้องคลานสี่ขาเหมือนสุนัขนางจะประกาศให้คนเหล่านั้นรู้ว่า มิใช่เย่หรงที่มิต้องการแต่งงานกับนาง แต่เป็นนางเองที่มองมิเห็นเขาอยู่ในสายตาอีกแล้วบุรุษร่างผอมที่อยู่เคียงข้างอีกฝั่งหนึ่งคือหลงซิน เขาสวมชุดเกราะเช่นกัน แต่เพราะร่างกายที่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2560

    ท่านผู้เฒ่าเย่ก็เข้าใจคำพูดของเซียวหลินเทียนเช่นกัน เขามิรู้สึกตื่นเต้นแม้แต่น้อย กลับกัน ในใจนั้นพลุ่งพล่านไปด้วยความรู้สึกสิ้นหวังอย่างสุดซึ้ง“เมื่อครั้งอดีต ตระกูลใหญ่ของเราต่างร่วมแรงร่วมใจกันต่อสู้กับฝูไห่อย่างมิคิดชีวิต แต่หลายร้อยปีให้หลัง พวกเรากลับต้องมาเข่นฆ่ากันเองเพื่อมหาวัตถุศักดิ์สิทธิ์เพียงชิ้นเดียว!”“นี่คือความก้าวหน้า หรือว่าความถดถอยกันแน่?”“ฝูไห่ยังมิถูกปล่อยออกมา พวกเราก็กลับมาสู้รบกันเองเช่นนี้แล้ว หากเขาออกมาเห็นภาพนี้เข้า จะมิหัวเราะเยาะพวกเราเหล่าตระกูลใหญ่หรอกหรือว่า ที่ทำไปทั้งหมดนั้นสูญเปล่า?”“พี่ใหญ่ของข้าเคยบอกว่า มหันตภัยแห่งแดนเทพนั้นน่ากลัวยิ่งนัก แต่ข้ากลับรู้สึกว่า การสู้รบกันเองภายในพวกเราต่างหากคือสิ่งที่น่ากลัวที่สุด!”กำเนิดจากรากเหง้าเดียวกัน เหตุใดต้องเผาผลาญกันอย่างเร่งร้อนถึงเพียงนี้!มิว่าตระกูลเหล่านี้จะสกุลเย่ สกุลจงเจิ้ง หรือสกุลเฉียว ล้วนเป็นราษฎรของแดนเทพ เป็นชีวิตคนที่มีเลือดเนื้อทั้งสิ้น!ท่านผู้เฒ่าเย่ร่ำไห้น้ำตานองหน้า ทุบหน้าอกทึ้งผมด้วยความเจ็บปวดใจ “หากบรรพบุรุษของตระกูลใหญ่ทั้งหลายยังมีชีวิตอยู่ เมื่อเห็นภาพเช่นนี้ จะมิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2559

    เมื่อหลงเพ่ยเพ่ย ท่านผู้เฒ่าเย่และคนอื่น ๆ ได้ยินคำพูดของเซียวหลินเทียน ทุกคนต่างตกตะลึงไปตามกันหากฝูไห่ถูกช่วยออกมาได้ นั่นก็คือมหันตภัยครั้งใหญ่หลวง!มหันตภัยครั้งนี้น่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าการที่หลงหมิงได้เป็นจักรพรรดิเสียอีก หรือว่าแดนเทพจะต้องตกไปอยู่ในเงื้อมมือของตงกู่อวี้และฝูไห่อย่างสมบูรณ์แล้วกระนั้นหรือ?“หลงหมิง เจ้าคนสารเลวนั่น เขามิรู้หรือไรว่าหากปล่อยตัวฝูไห่ออกมาแล้วผลที่จะตามมาจะเป็นอย่างไร?”เย่ซื่อเจียงโกรธจนสบถออกมาในอดีต บรรพบุรุษของหลงอี้และหวงฝู่หลินต่างร่วมกันทุ่มเทความพยายามอย่างสุดความสามารถกว่าจะสามารถผนึกจอมมารตนนั้นไว้ใต้ภูเขาหิมะได้ ชัยชนะในสงครามครั้งนั้นได้มาอย่างยากลำบากยิ่ง มีผู้คนล้มตายนับมิถ้วนบรรพบุรุษของตระกูลเย่เองก็เสียชีวิตในสนามรบครั้งนั้นเช่นกันบัลลังก์ของตระกูลหลงนั้นตั้งมั่นอยู่ได้ก็เพราะกองกระดูกจำนวนมหาศาลเหล่านี้!ในฐานะที่เป็นทายาทของตระกูลหลง หลงหมิงมิคิดที่จะนำพาทุกคนร่วมสร้างความรุ่งเรือง แต่กลับมุ่งมั่นศึกษาเพียงวิธีที่จะสังหารธิดาของตนเพื่อชิงหยกหล้าสุขาวดีมาครอบครอง และเพื่อให้ตนมีชีวิตเป็นอมตะคนเห็นแก่ตัวเช่นนี้จะมีคุณสม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status