Share

บทที่ 7

Author: กานเฟย
เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนจ้องมองที่ขวดยาของเธอ หลิงอวี๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

การเปิดเผยในคราวนี้ นางใคร่ครวญมาอย่างดีแล้ว

ขอเพียงแค่ทำให้เซียวหลินเทียนตกตะลึงก่อนเท่านั้น นางจึงจะมีโอกาสช่วยเฮยจื่อได้!

ขณะที่หลิงหยูเงยหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ ทันใดนั้น มือของเธอก็ว่างเปล่า ขวดยาถูกชิวเฮ่าแย่งไปแล้ว

ชิวเฮ่าวิ่งกลับไปที่ด้านข้าง เซียวหลินเทียนเพียงแค่ไม่กี่ก้าว ก่อนจะส่งขวดยาให้อย่างภาคภูมิใจ

"ท่านอ๋อง ข้าได้รับยาลับมาแล้ว รีบไปช่วยเฮยจื่อเถิดพ่ะย่ะค่ะ!"

เซียวหลินเทียนยิ้มเย้ยหยันออกมา หยิบมันขึ้นมาและมอบให้กับหมอในตำหนัก ไป๋สือที่ติดตามเขามาหลายปี

เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังจะเข้าไปในห้อง หลิงอวี๋ก็กัดฟันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ยาลับสามารถห้ามเลือดของเฮยจื่อได้เท่านั้น แต่ข้าได้ยินมาว่า ซี่โครงของเฮยจื่อหัก และเสียบเข้าไปในปอดของเขา ถ้าไม่ดึงซี่โครงออกมา เขาก็ยังคงตายไปอยู่ดี!”

“หมอของพวกเจ้าจะช่วยได้หรือ? ถ้าไม่ ข้าจะรอเจ้ามาขอร้องข้า! เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะเจรจาเงื่อนไขด้วย!”

“เฮยจื่อ เป็นเพราะเจ้าที่ทำร้ายเขา… เจ้ายังกล้าเจรจาข้อตกลงกับท่านอ๋องของพวกเราอีกหรือ?”

“ถ้าเจ้าอยากตาย ข้าจะช่วยเอง!”

ชิวเฮ่าเหวี่ยงดาบออกไปอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพุ่งเข้าไป

ครั้งนี้หลิงอวี๋ถือว่าฉลาดขึ้น ไม่รอให้เขาเข้าใกล้ก็ร้องตะโกนออกมา

“เซียวหลินเทียน แม่น้ำยังไม่ทันได้ข้ามไป ท่านก็จะรีบเร่งทำลายสะพานแล้วรึ?”

“หรือว่าท่านกับน้องสาวของเขาจะวางแผนการกัน! ก็เลยปล่อยให้เขาฆ่าข้าเสีย เพื่อที่จะได้ส่งเสริมคู่ชายชั่วหญิงเลวอย่างพวกท่าน?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวหลินเทียนก็เปลี่ยนเป็นดำคล้ำ

องครักษ์ทั้งหมดพากันมองไปที่ชิวเฮ่าด้วยสายตาแปลกประหลาด

ชิวเฮ่าหยุดลงทันที กัดฟันอย่างโกรธจัดแล้วเอ่ยอธิบายออกมา

"เจ้าอย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ ทำลายชื่อเสียงของท่านอ๋องและเหวินซวง! เจ้าคิดว่าทุกคนจะไร้ยางอายเหมือนกับเจ้ารึ?"

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะออกมา จากนั้นค่อย ๆ นั่งลงบนพื้น โดยไม่สนใจคำพูดของชิวเฮ่า เพียงแต่หยิบผ้าก๊อซออกมาพันแขนตน

เซียวหลินเทียนจ้องมองนาง รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ

หญิงสาวคนนี้ดูเหมือนราวจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่ง!

ก่อนหน้านั้นนางที่เคยโง่เขลาและหุนหันพลันแล่น ไม่เคยดูสงบเท่านี้มาก่อน

หากว่าไม่เห็นแผลเป็นที่น่าเกลียดบนใบหน้าที่คุ้นเคยของนางแล้ว เขาคงคิดว่าเป็นใครที่ปลอมตัวมา

“ท่านอ๋อง ให้คุณชายกินยาลับแล้ว เลือดหยุดไหลแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“แต่ซี่โครงที่หักยังคงแทงอยู่ที่ปอด กระหม่อมไม่ทราบว่าจะจัดการอย่างไร..!”

หมอประจำตำหนัก ไป๋สือรีบออกมารายงานอย่างหมดหนทาง

เซียวหลินเทียนจ้องมองที่หลิงอวี๋แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา "เลือดหยุดไหลแล้ว ก็จะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตใช่หรือไม่? เจ้าจะจัดการอะไรก็ทำไปเช่นนั้น!"

ไป๋สือรู้สึกละอายใจ "ก่อนหน้านั้นมีคนไข้ที่กระหม่อมกับอาจารย์ได้พบ ก็มีซี่โครงเสียบเข้าไปในปอดเหมือนกับคุณชายน้อย คนคนนั้นเลือดไหลไม่หยุดตลอดคืน จนกระทั่งเสียชีวิตในกลางดึก!"

“แม้ว่าเลือดของคุณชายน้อยจะหยุดไหลแล้ว แต่กระหม่อมเกรงว่า... หากดึงซี่โครงออก คุณชายน้อยจะเลือดไหลไม่หยุดจนสิ้นชีพได้...”

คิ้วหนาของเซียวหลินเทียนขมวดขึ้นทันที

ไป๋สือลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า "ในเมื่อพระชายามียาวิเศษ พระชายาจะต้องรู้วิธีช่วยเฮยจื่อ ให้พระชายาลองดูดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?"

"นางไม่รู้ทักษะทางการแพทย์อันใด จะต้องพูดเพ้อเจ้อเพียงเพราะไม่รู้ว่ายาลับนี้ได้มาจากที่ใด ท่านอ๋องอย่าเชื่อนางดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ!" ชิวเฮ่าเอ่ยออกมาอย่างกระวนกระวายใจ

“ใช่แล้ว ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าพระชายาจะมีทักษะทางการแพทย์ โป้ปดแล้ว! เมื่อครู่นี้พระชายาเพิ่งจะร้องขอพ่อบ้านให้ช่วยตามหมอมาดูเสี่ยวเมา หากว่ารู้ทักษะการแพทย์แล้ว จะต้องร้องขอพ่อบ้านด้วยเหตุใดเล่า?”

หญิงสาวผู้หนึ่งยืนถือถาดอยู่ที่ประตู แต่ไม่รู้ว่านางมาตั้งแต่เมื่อใด

ชิวเหวินซวง?

หลิงอวี๋มองไปยังใบหน้าของนาง ในหัวก็เกิดภาพการทะเลาะกับนางขึ้นมา...

อ๋องอี้กลับเมืองหลวงมาครึ่งปี หลิงอวี๋ได้รับความสูญเสียจากชิวเหวินซวงทั้งในที่ลับและที่แจ้งมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

หลิงอวี๋ถูกอ๋องอี้และคนรับใช้ในตำหนักเกลียดชังขึ้นเรื่อย ๆ หญิงผู้นี้ต้องมีส่วนที่ทำให้เกิดความเกลียดชังนี้เป็นแน่

หลิงหลานเคยกล่าวไว้ว่า ชิวเหวินซวงรักเซียวหลินเทียน ถึงได้ลอบทำความลำบากให้พวกนางทั้งในที่ลับและที่แจ้ง แต่หลิงอวี๋ก่อนหน้านั้นประมาท มิได้เอาคำพูดเหล่านี้มาใส่ใจ!

ในเวลานี้ เมื่อมองเห็นชิวเหวินซวงสวมใส่อาภรณ์งดงาม

กลางดึกดื่น ยังคงทาแป้งแต่งหน้าเช่นนี้...

ในใจของหลิงอวี๋ก็เชื่ออย่างแน่แท้แล้วว่า คำที่หลิงหลานเอ่ยมานั้นเป็นความจริง

ที่หญิงผู้นี้เป็นก็คือโสเภณีในยุคสมัยใหม่!

หญิงผู้นี้จะต้องหลงรักเซียวหลินเทียนเป็นแน่!

จะต้องคิดที่จะนั่งในตำแหน่งของพระชายา!

ชิวเฮ่าถึงได้กล้าลงมือกับเสี่ยวหลัวโปด้วยการเตะอันโหดร้าย แถมยังต้องการฆ่าตนเอง ทั้งหมดนี่ก็เพื่อปูทางให้ชิวเหวินซวงได้แต่งงานกับเซียวหลินเทียนมิใช่หรือ?
Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2394

    หยางหงหนิงน้ำตาไหลพราก พลางเอ่ยออกมาอย่างเศร้าสร้อย“เสด็จลุง ท่านป้า หากหม่อมฉันผิด สิงอวี๋ก็ผิดยิ่งกว่าหม่อมฉันเพคะ! พวกท่านมิสามารถโยนความผิดทั้งหมดมาไว้ที่หม่อมฉันได้นะเพคะ!”“หม่อมฉันขอร้องพวกท่าน ละเว้นให้หม่อมฉันสักหน่อยเถิดเพคะ หม่อมฉันยินดีที่จะใช้ชีวิตที่เหลือตั้งป้ายขอพรอุทิศแก่เพ่ยเพ่ย เพื่อชดใช้ความผิดของหม่อมฉันเพคะ!”ขณะที่หยางหงหนิงกำลังพูดอยู่นั้น นางก็คำนับเจ้าแห่งทิศใต้และชายาไปด้วยคำนับไปมิถึงสองครั้ง หน้าผากของนางก็มีเลือดไหลลงมาตามหน้าผากที่เรียบเนียนของนางแล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ นางก็ได้รับความเห็นใจจากคนมากมายอีกครั้งฮูหยินหยางก็มองไปทางองค์หญิงหานเยวี่ยและเสิ่นฮ่าวอย่างอ้อนวอนเสิ่นฮ่าวขมวดคิ้ว แล้วเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เสด็จพี่ หยางหงหนิงพูดถูก นางพลั้งมือดึงเพ่ยเพ่ยตกน้ำไป มิได้เป็นความตั้งใจของนาง หากจะนับเป็นความผิดใด ๆ ก็เป็นความผิดของสิงอวี๋ผู้นั้น!”“หงหนิงเองก็น่าสงสารเช่นกัน พวกท่านเห็นแก่ความสัมพันธ์ในอดีตของนางกับเพ่ยเพ่ย แล้วปล่อยนางไปเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”ยังมิทันที่ชายาเจ้าแห่งทิศใต้จะพูดอะไร เย่หรงก็อดมิได้ที่จะเอ่ยเยาะเย้ยออกมา“จิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2393

    ฮูหยินหยางคิดว่าถึงอย่างไรสิงอวี๋ก็ตายไปแล้ว คนตายมิอาจให้การใด ๆ ได้ ขอเพียงตนยืนกรานในจุดนี้ เจ้าแห่งทิศใต้ก็ทำอะไรหยางหงหนิงมิได้!ฮูหยินหยางหันไปทางผู้คน แล้วเอ่ยออกไปอย่างวิงวอน “พวกท่านตัดสินกันดู… หงหนิงของข้าเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เมื่อมีสัตว์ประหลาดโจมตีอยู่ตรงหน้า และด้านหลังก็มีคนคิดจะสังหารนางอีก!”“การที่นางแย่งเชือกมาเพราะตกใจจนเสียการควบคุม นี่เป็นความผิดของนางหรือ?”“ท่านหญิงฉางเล่อจากไปแล้ว หงหนิงของข้าก็เสียใจแทบขาดใจเช่นกัน แต่การตำหนินางเช่นนี้โหดร้ายเกินไปหรือไม่?”คนที่มุงดูเหล่านั้นนึกถึงเหตุการณ์ในยามนั้น แล้วก็มีบางคนพยักหน้าอย่างเห็นด้วย“ในยามคับขัน ทุกคนก็ล้วนคิดเอาตัวรอดตามสัญชาตญาณกันทั้งนั้น! การกระทำเช่นนี้ของหยางหงหนิงก็มิถือว่าเป็นการเจตนาฆ่าหรอก!”“ใช่ ท่านดูเถิด นางเสียใจจนเป็นลมไปแล้ว เห็นได้ชัดเลยว่านางเองก็เสียใจกับการตายของท่านหญิงฉางเล่อมากเช่นกัน!”“เจ้าแห่งทิศใต้ พวกท่านเป็นผู้ใหญ่ใจกว้าง ช่วยเมตตาต่อเด็กผู้นี้สักหน่อยเถิด!”ชายาเจ้าแห่งทิศใต้โกรธกับคำพูดของคนเหล่านี้จนหัวเราะออกมา จากนั้นนางก็หันไปทางคนเหล่านั้น แล้วยิ้มเยาะพร้อม

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2392

    ฮูหยินหยางและหยางหงหนิงที่หลบอยู่ในเรือนชั้นในของจวนองค์หญิงได้ยินว่าชายาเจ้าแห่งทิศใต้พาคนมาแรกเริ่มพวกนางยังคงดูสงบกันมาก คิดว่าเจ้ากรมหยางจัดเตรียมทุกอย่างเอาไว้แล้ว องค์หญิงหานเยวี่ยเองก็พูดไว้แน่ชัดแล้วเช่นกัน ดังนั้นเรื่องนี้จึงน่าจะแก้ไขไปได้โดยง่ายแต่ฮูหยินหยางก็ยังส่งนางรับใช้ที่มีความคล่องแคล่วสองคนไปคอยดูอยู่ด้านหน้า และพวกนางก็กลับมารายงานข้อมูลอยู่เป็นครั้งคราวจนกระทั่งตอนที่ฮูหยินหยางได้ยินว่าองค์หญิงหานเยวี่ยและเสิ่นฮ่าวมิสามารถหยุดยั้งเจ้าแห่งทิศใต้ได้ และกำลังส่งคนมาพาตัวหยางหงหนิงไป นางก็ตกตะลึงไปทันทีหยางหงหนิงก็ยิ่งตกใจจนวิญญาณแทบหลุดออกจากร่าง นางดึงฮูหยินหยางไว้แล้วตะโกนออกมาอย่างร้อนใจ“ท่านแม่ ทำอย่างไรดีเจ้าคะ? ข้ามิอยากตาย!”“ท่านจะให้เจ้าแห่งทิศใต้พาตัวข้าไปมิได้เด็ดขาดนะเจ้าคะ!”ฮูหยินหยางเห็นน้ำตาของหยางหงหนิงก็ตกใจ รีบปลอบใจนางทันที “เจ้าอย่าเพิ่งกังวลไปเลย ยังมิถึงตอนสุดท้ายเสียหน่อย!”“เจ้าวางใจเถิด ต่อให้แม่ต้องตาย แม่ก็ไม่มีทางยอมให้เจ้าแห่งทิศใต้พาตัวเจ้าไปแน่!”“เจ้าใจเย็นก่อน จำสิ่งที่แม่บอกกับเจ้าไว้เมื่อวานได้หรือไม่? เจ้าทำตามที่แม่บ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2391

    “ท่านปู่ ท่านรีบเข้าไปช่วยพระชายาเจ้าแห่งทิศใต้เถิดขอรับ!”เย่หรงวิ่งเข้ามาดึงตัวโม่เจี๋ยไว้ และเมื่อเห็นว่าชายาเจ้าแห่งทิศใต้หมดสติไปจึงรีบตะโกนขึ้นมาเย่ซงเฉิงส่ายหัวอย่างจนใจ แล้วเดินเข้าไปยัดโอสถให้ชายาเจ้าแห่งทิศใต้ ก่อนจะรักษาอาการบาดเจ็บที่มือของนางองค์หญิงหานเยวี่ยและเสิ่นฮ่าวต่างมองหน้ากันไปมา เรื่องนี้รุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้ว จะจัดการอย่างไรดีเล่า?หรือว่าจะต้องส่งตัวหยางหงหนิงไปจริง ๆ?ทันใดนั้นเอง เสียงที่คุ้นเคยเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นมา“สายสัมพันธ์ของครอบครัวนั้นบางเสียยิ่งกว่ากระดาษอีก ข้ารู้สึกมาตลอดว่า เรื่องเช่นนี้ไม่มีทางเกิดขึ้นระหว่างพี่น้องของข้า ที่แท้แล้ว... ก็มีเพียงข้าที่คิดไปเองฝ่ายเดียว!”“เจ้าแห่งทิศใต้เสด็จมาแล้ว!”ผู้คนที่มุงดูอยู่ต่างก็หลีกทางให้โดยมิรู้ตัว องค์หญิงหานเยวี่ยและเสิ่นฮ่าวจึงได้เห็นเจ้าแห่งทิศใต้ยืนอยู่ด้านหลังของฝูงชนที่ด้านหลังของเขามีขุนนางหลายคนยืนอยู่ด้วย และในบรรดาขุนนางนั้นก็ยังมีบรรดาผู้ตรวจการที่เป็นที่เคารพนับถือหลายคนทีเดียวเจ้าแห่งทิศใต้แต่งกายด้วยชุดองค์ชายสีเข้มทั้งตัว เห็นได้ชัดว่าหลังจากว่าราชกิจเสร็จแล้วก็รีบตรง

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2390

    เมื่อเสิ่นฮ่าวได้ยินเช่นนี้ เขาก็จ้องมองไปด้วยสายตาโหดเหี้ยม จากนั้นก็ด่าทอออกไป “ใครมันพูดจาเหลวไหลใส่ร้ายข้า?"เหล่าคุณชายตระกูลเส้ายืนขึ้นมาตรงหน้าทันที แล้วปิดกั้นสายตาของเสิ่นฮ่าวมิให้เห็นคนที่พูด“กล้าทำแล้วยังจะกลัวถูกดุอีกรึ?”คนผู้นั้นคือคนที่โม่เจี๋ยส่งมา นามว่าฉาชิ่งฉาชิ่งอายุยี่สิบกว่าปี คิ้วหนาและตาโต แต่ครึ่งหนึ่งบนใบหน้านั้นเต็มไปด้วยรอยแผลเป็นที่น่าเกลียด เห็นได้ชัดว่าเป็นแผลที่เกิดจากการถูกไฟไหม้ขาของเขาเหลืออยู่ครึ่งเดียว จึงต้องพึ่งไม้เท้ามาที่นี่เขายืนอยู่ด้านหลังของคนตระกูลเส้า แล้วก็ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ “ทุกคนดูแม่ทัพเสิ่นของพวกเราสิว่าสง่างามเพียงใด!”“หากมีคนจะบุกรุกเข้าไปในจวนองค์หญิง เขาก็จะสังหารโดยมิละเว้น! มีความสามารถเช่นนี้ เหตุใดจึงมิไปฆ่าฟันศัตรูที่สนามรบเล่า?”“เมื่อครู่เขาบอกว่าข้าใส่ร้ายเขา ข้าใส่ร้ายหรือไม่ ทุกคนดูจากความโอ่อ่าของจวนองค์หญิงก็รู้แล้ว!”“เหล่าพี่ใหญ่ทุกท่าน โปรดหลีกทางให้ที! ข้ามิกลัวตาย… หากเขาจะสังหารก็ให้เขาสังหารเสียเถิด!”ฉาชิ่งผลักคุณชายตระกูลเส้าที่ปกป้องตนออกไป แล้วใช้ไม้เท้าเดินขึ้นไปข้างหน้าเสิ่นฮ่าวมองฉาชิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2389

    ด้วยความที่บิดาของหลิวซานหมายจะเข้าหาองค์หญิงหานเยวี่ยและเจ้ากรมหยาง เขาจึงบังคับให้หลิวซานพูดโกหกออกมาเขาเอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ “สิงอวี๋และหลงเพ่ยเพ่ยต่างก็ตายไปแล้ว และเย่หรงก็เป็นลูกที่มิเอาไหนของตระกูลเย่ ขอเพียงเจ้ายืนยันอย่างหนักแน่นว่าเย่หรงและสิงอวี๋ทำร้ายหยางหงหนิง ใครจะสงสัยพวกเจ้ากันเล่า!”“เจ้ากรมหยางรับรองไว้แล้วว่าคนอื่น ๆ ก็จะพูดเช่นเดียวกับเจ้าทั้งหมด เจ้าก็วางใจเสียเถิด!”หลิวซานถูกพ่อบังคับแกมเกลี้ยกล่อมด้วย สุดท้ายนางจึงหอบความหวังเล็ก ๆ ไว้แล้วพูดสิ่งที่พูดออกไปเมื่อครู่นี้หลังจากที่เย่หรงดุด่านางจบแล้ว เขาก็ตะโกนใส่องค์หญิงหานเยวี่ย“องค์หญิงหานเยวี่ย ท่านเรียกหยางหงหนิงออกมาเถิด พวกเราต้องการเผชิญหน้ากับนางพ่ะย่ะค่ะ!”หยางซูและหลงอิงก็เออออตามเช่นกัน “ใช่เพคะ พวกเราต้องการเผชิญหน้านางเสียให้รู้เรื่อง!”“นางก่อเรื่องใหญ่เช่นนี้ แล้วก็ซ่อนตัวมิพบปะผู้ใด ทั้งยังใช้การกระทำเล็กน้อยเช่นนี้มาใส่ร้ายพวกเราอีก พวกเราต้องการให้นางยอมรับผิดจากปากของนางเองเพคะ!”องค์หญิงหานเยวี่ยขมวดคิ้วมุ่น นางมิชอบการถูกกระทำเช่นนี้เสียมาก ๆ นางจึงเอ่ยออกไปด้วยเสียงทุ้มลึก“ข้าช่ว

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status