แชร์

บทที่ 7

ผู้เขียน: กานเฟย
เมื่อเห็นเซียวหลินเทียนจ้องมองที่ขวดยาของเธอ หลิงอวี๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

การเปิดเผยในคราวนี้ นางใคร่ครวญมาอย่างดีแล้ว

ขอเพียงแค่ทำให้เซียวหลินเทียนตกตะลึงก่อนเท่านั้น นางจึงจะมีโอกาสช่วยเฮยจื่อได้!

ขณะที่หลิงหยูเงยหน้าขึ้นอย่างมั่นใจ ทันใดนั้น มือของเธอก็ว่างเปล่า ขวดยาถูกชิวเฮ่าแย่งไปแล้ว

ชิวเฮ่าวิ่งกลับไปที่ด้านข้าง เซียวหลินเทียนเพียงแค่ไม่กี่ก้าว ก่อนจะส่งขวดยาให้อย่างภาคภูมิใจ

"ท่านอ๋อง ข้าได้รับยาลับมาแล้ว รีบไปช่วยเฮยจื่อเถิดพ่ะย่ะค่ะ!"

เซียวหลินเทียนยิ้มเย้ยหยันออกมา หยิบมันขึ้นมาและมอบให้กับหมอในตำหนัก ไป๋สือที่ติดตามเขามาหลายปี

เมื่อเห็นว่าทุกคนกำลังจะเข้าไปในห้อง หลิงอวี๋ก็กัดฟันเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ยาลับสามารถห้ามเลือดของเฮยจื่อได้เท่านั้น แต่ข้าได้ยินมาว่า ซี่โครงของเฮยจื่อหัก และเสียบเข้าไปในปอดของเขา ถ้าไม่ดึงซี่โครงออกมา เขาก็ยังคงตายไปอยู่ดี!”

“หมอของพวกเจ้าจะช่วยได้หรือ? ถ้าไม่ ข้าจะรอเจ้ามาขอร้องข้า! เมื่อถึงเวลานั้นข้าจะเจรจาเงื่อนไขด้วย!”

“เฮยจื่อ เป็นเพราะเจ้าที่ทำร้ายเขา… เจ้ายังกล้าเจรจาข้อตกลงกับท่านอ๋องของพวกเราอีกหรือ?”

“ถ้าเจ้าอยากตาย ข้าจะช่วยเอง!”

ชิวเฮ่าเหวี่ยงดาบออกไปอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพุ่งเข้าไป

ครั้งนี้หลิงอวี๋ถือว่าฉลาดขึ้น ไม่รอให้เขาเข้าใกล้ก็ร้องตะโกนออกมา

“เซียวหลินเทียน แม่น้ำยังไม่ทันได้ข้ามไป ท่านก็จะรีบเร่งทำลายสะพานแล้วรึ?”

“หรือว่าท่านกับน้องสาวของเขาจะวางแผนการกัน! ก็เลยปล่อยให้เขาฆ่าข้าเสีย เพื่อที่จะได้ส่งเสริมคู่ชายชั่วหญิงเลวอย่างพวกท่าน?”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ออกมา ใบหน้าหล่อเหลาของเซียวหลินเทียนก็เปลี่ยนเป็นดำคล้ำ

องครักษ์ทั้งหมดพากันมองไปที่ชิวเฮ่าด้วยสายตาแปลกประหลาด

ชิวเฮ่าหยุดลงทันที กัดฟันอย่างโกรธจัดแล้วเอ่ยอธิบายออกมา

"เจ้าอย่ามาพูดเรื่องไร้สาระ ทำลายชื่อเสียงของท่านอ๋องและเหวินซวง! เจ้าคิดว่าทุกคนจะไร้ยางอายเหมือนกับเจ้ารึ?"

หลิงอวี๋หัวเราะเยาะออกมา จากนั้นค่อย ๆ นั่งลงบนพื้น โดยไม่สนใจคำพูดของชิวเฮ่า เพียงแต่หยิบผ้าก๊อซออกมาพันแขนตน

เซียวหลินเทียนจ้องมองนาง รับรู้ได้ว่ามีบางอย่างที่ผิดปกติ

หญิงสาวคนนี้ดูเหมือนราวจะเปลี่ยนไปเป็นอีกคนหนึ่ง!

ก่อนหน้านั้นนางที่เคยโง่เขลาและหุนหันพลันแล่น ไม่เคยดูสงบเท่านี้มาก่อน

หากว่าไม่เห็นแผลเป็นที่น่าเกลียดบนใบหน้าที่คุ้นเคยของนางแล้ว เขาคงคิดว่าเป็นใครที่ปลอมตัวมา

“ท่านอ๋อง ให้คุณชายกินยาลับแล้ว เลือดหยุดไหลแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”

“แต่ซี่โครงที่หักยังคงแทงอยู่ที่ปอด กระหม่อมไม่ทราบว่าจะจัดการอย่างไร..!”

หมอประจำตำหนัก ไป๋สือรีบออกมารายงานอย่างหมดหนทาง

เซียวหลินเทียนจ้องมองที่หลิงอวี๋แล้วเอ่ยอย่างเย็นชา "เลือดหยุดไหลแล้ว ก็จะไม่เป็นอันตรายถึงชีวิตใช่หรือไม่? เจ้าจะจัดการอะไรก็ทำไปเช่นนั้น!"

ไป๋สือรู้สึกละอายใจ "ก่อนหน้านั้นมีคนไข้ที่กระหม่อมกับอาจารย์ได้พบ ก็มีซี่โครงเสียบเข้าไปในปอดเหมือนกับคุณชายน้อย คนคนนั้นเลือดไหลไม่หยุดตลอดคืน จนกระทั่งเสียชีวิตในกลางดึก!"

“แม้ว่าเลือดของคุณชายน้อยจะหยุดไหลแล้ว แต่กระหม่อมเกรงว่า... หากดึงซี่โครงออก คุณชายน้อยจะเลือดไหลไม่หยุดจนสิ้นชีพได้...”

คิ้วหนาของเซียวหลินเทียนขมวดขึ้นทันที

ไป๋สือลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า "ในเมื่อพระชายามียาวิเศษ พระชายาจะต้องรู้วิธีช่วยเฮยจื่อ ให้พระชายาลองดูดีหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?"

"นางไม่รู้ทักษะทางการแพทย์อันใด จะต้องพูดเพ้อเจ้อเพียงเพราะไม่รู้ว่ายาลับนี้ได้มาจากที่ใด ท่านอ๋องอย่าเชื่อนางดีกว่าพ่ะย่ะค่ะ!" ชิวเฮ่าเอ่ยออกมาอย่างกระวนกระวายใจ

“ใช่แล้ว ไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยว่าพระชายาจะมีทักษะทางการแพทย์ โป้ปดแล้ว! เมื่อครู่นี้พระชายาเพิ่งจะร้องขอพ่อบ้านให้ช่วยตามหมอมาดูเสี่ยวเมา หากว่ารู้ทักษะการแพทย์แล้ว จะต้องร้องขอพ่อบ้านด้วยเหตุใดเล่า?”

หญิงสาวผู้หนึ่งยืนถือถาดอยู่ที่ประตู แต่ไม่รู้ว่านางมาตั้งแต่เมื่อใด

ชิวเหวินซวง?

หลิงอวี๋มองไปยังใบหน้าของนาง ในหัวก็เกิดภาพการทะเลาะกับนางขึ้นมา...

อ๋องอี้กลับเมืองหลวงมาครึ่งปี หลิงอวี๋ได้รับความสูญเสียจากชิวเหวินซวงทั้งในที่ลับและที่แจ้งมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน

หลิงอวี๋ถูกอ๋องอี้และคนรับใช้ในตำหนักเกลียดชังขึ้นเรื่อย ๆ หญิงผู้นี้ต้องมีส่วนที่ทำให้เกิดความเกลียดชังนี้เป็นแน่

หลิงหลานเคยกล่าวไว้ว่า ชิวเหวินซวงรักเซียวหลินเทียน ถึงได้ลอบทำความลำบากให้พวกนางทั้งในที่ลับและที่แจ้ง แต่หลิงอวี๋ก่อนหน้านั้นประมาท มิได้เอาคำพูดเหล่านี้มาใส่ใจ!

ในเวลานี้ เมื่อมองเห็นชิวเหวินซวงสวมใส่อาภรณ์งดงาม

กลางดึกดื่น ยังคงทาแป้งแต่งหน้าเช่นนี้...

ในใจของหลิงอวี๋ก็เชื่ออย่างแน่แท้แล้วว่า คำที่หลิงหลานเอ่ยมานั้นเป็นความจริง

ที่หญิงผู้นี้เป็นก็คือโสเภณีในยุคสมัยใหม่!

หญิงผู้นี้จะต้องหลงรักเซียวหลินเทียนเป็นแน่!

จะต้องคิดที่จะนั่งในตำแหน่งของพระชายา!

ชิวเฮ่าถึงได้กล้าลงมือกับเสี่ยวหลัวโปด้วยการเตะอันโหดร้าย แถมยังต้องการฆ่าตนเอง ทั้งหมดนี่ก็เพื่อปูทางให้ชิวเหวินซวงได้แต่งงานกับเซียวหลินเทียนมิใช่หรือ?
อ่านหนังสือเล่มนี้ต่อได้ฟรี
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป

บทล่าสุด

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2770

    หลิงอวี๋กล่าวพลางเทโอสถสองเม็ดออกมา “ข้าได้ยินว่าฮูหยินหยางเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ เช่นนั้นท่านย่อมทราบดีว่า แม้ข้าหลวงหยางและหยางหนานจะกินยาถอนพิษก็มิอาจหายเป็นปกติได้ในทันที!”“พิษร้ายได้แทรกซึมลึกสู่ใจและปอดของพวกเขามานานแล้ว จำต้องขับพิษออกก่อนจากนั้นจึงค่อยบำรุงฟื้นฟู!”ฮูหยินหยางรับโอสถจากหลิงอวี๋ และบิดให้แตกออกครึ่งหนึ่งก่อนใส่เข้าปากลองลิ้มรสอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาของฮูหยินหยางพลันเบิกกว้างด้วยความตื่นตะลึง“ฮูหยินอู่ ในโอสถนี้ มีส่วนผสมของหญ้าล้างพิษ เมล็ดบัววิญญาณวารี และผลกระดูกวิญญาณ!”“สมุนไพรทั้งสามชนิดนี้ล้วนเป็นโอสถทิพย์ล้ำค่าที่แม้ใช้ทองพันชั่งก็ยากจะหาซื้อได้ ท่านถึงกับใช้มันเป็นส่วนผสมเชียวหรือ?”หลิงอวี๋แย้มยิ้มบางเบา “ฮูหยินหยางช่างมีสายตาแหลมคมนัก! สมุนไพรเหล่านี้แม้จะล้ำค่า แต่หากสามารถช่วยเหลือผู้ที่สมควรช่วยได้ นั่นจึงนับเป็นคุณประโยชน์ของพวกมันอย่างแท้จริง!”ฮูหยินหยางมองหลิงอวี๋ด้วยสายตาแปลก ๆหยางหนานซึ่งฟังบทสนทนาอยู่ ถึงกับทนมิไหวจึงเอ่ยถามขึ้น “ฮูหยินอู่ ท่านยังมีสมุนไพรเหล่านี้อีกหรือไม่?”“หากท่านสามารถปรุงยาเพิ่มอีกสักหน่อย เพื่อแจกจ่ายให้เหล่าแม่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2769

    หลิงอวี๋สะดุ้งตกใจกับสายตาอันเหี้ยมโหดของฮูหยินหยาง แม้นางจะเป็นผู้ที่ผ่านร้อนผ่านหนาว ผ่านคลื่นลมแรงมานับมิถ้วน ทว่านี่ยังนับเป็นครั้งแรกที่ได้เห็นแววตาอันอำมหิตและเย็นเยียบถึงเพียงนี้สายตานั้นราวกับจะเชือดเฉือนนางให้ตายทั้งเป็นในชั่วพริบตา!แม้ฮูหยินหยางจะเก็บงำแววตานั้นกลับไปในพริบตา แต่ผลกระทบที่เกิดขึ้นก็ยังทำให้หลิงอวี๋ใจสั่นไหวอยู่บ้างนางมิกล้าจ้องมองสำรวจอีกต่อไป จึงได้แต่ก้มหน้าลงใช้ความคิดชั่วครู่ต่อมา ชิงเสวียนก็รายงานเรื่องราวทั้งหมดจนกระจ่างชัดฮูหยินหยางยังมิเอ่ยคำใด ชิงเสวียนเองก็มิกล้าพูดอะไรมากความ ในห้องจึงตกอยู่ในความเงียบสงัดในทันทีเนิ่นนานผ่านไป ฮูหยินหยางจึงแค่นเสียงเย็นชาออกมาคราหนึ่ง “อ๋องซู่... เจี่ยงชิง... ช่างกล้าดีเสียจริง!”เมื่อเห็นฮูหยินหยางทำลายความเงียบลงแล้ว ชิงเสวียนจึงกล้าเอ่ยปาก “ท่านแม่บุญธรรม ยามนี้แม้แต่หยางหนานก็ถูกพิษ ทางฝั่งนายท่าน เกรงว่าคงมิต่างกัน!”“ครานั้นที่ยอดเขาเกาหลิ่ง รั่วหลานถูกเจี่ยงชิงลอบทำร้าย อ๋องซู่ก็น่าจะอยู่ที่นั่นด้วย แต่เขากลับปล่อยปละละเลยให้เจี่ยงชิงลงมือต่อรั่วหลาน นี่เขาคิดจะแตกหักกับตระกูลหยางเราหรือเจ้าคะ?

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2768

    แววตาเช่นนั้นของลุงซินช่างขัดแย้งกับรูปลักษณ์ที่แก่ชราของเขา หลิงอวี๋นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ครั้นคิดจะมองอีกครั้ง ลุงซินก็ก้มศีรษะลงเสียแล้ว กลับไปมีท่าทีต้อยต่ำและนอบน้อมดังเดิม“พระนางหลิง เชิญทางนี้เถิด!”ชิงเสวียนหันกลับมาเอ่ยเรียกในใจของหลิงอวี๋บังเกิดความคลางแคลงใจต่อท่าทีของลุงซิน แต่ชั่วขณะนี้ยังไม่มีเวลาครุ่นคิดให้ลึกซึ้ง จึงได้แต่เดินตามชิงเสวียนเข้าไปด้านในเมื่อเดินอ้อมลานเรือนรองด้านหลัง ผ่านระเบียงทางเดินทอดยาวหลายสาย ในที่สุดก็มาถึงเรือนชั้นในอันเป็นที่พำนักของฮูหยินหยางเหล่าสาวใช้ที่พบระหว่างทาง เมื่อเห็นชิงเสวียนต่างก็ก้มศีรษะคารวะ ไม่มีผู้ใดตั้งข้อสงสัยที่นางพาหลิงอวี๋เข้ามาด้วยครั้นมาถึงเรือนชั้นใน สาวใช้คนหนึ่งที่เฝ้าประตูอยู่เห็นชิงเสวียน จึงร้องประกาศเสียงดังว่า “ฮูหยิน คุณหนูชิงเสวียนกลับมาแล้วเจ้าค่ะ!”เสียงที่แก่ชราเสียงหนึ่งดังแว่วมาจากด้านใน “ให้นางเข้ามา!”หลิงอวี๋ได้ยินเสียงนี้ก็มิได้เอะใจอันใด นางนึกว่าเป็นเสียงของแม่นมข้างกายฮูหยินหยางชิงเสวียนจึงขานรับว่า “ฮูหยิน ข้าพาฮูหยินอู่มาด้วยเจ้าค่ะ!”ชิงเสวียนหยุดยืนรออยู่ที่หน้าประตูครู่หนึ่ง จึงพาหลิง

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2767

    ชิงเสวียนเองก็รีบพรวดเข้าไปดึงตัวหยางหนานไว้“หยางหนาน นายท่านอู่กล่าวได้ถูกต้องแล้ว เจ้าบุ่มบ่ามจะไปหาอ๋องซู่เพื่อแก้แค้นเช่นนี้ ทั้งฮูหยินและนายท่านก็ยังมิล่วงรู้!”“หากอ๋องซู่คิดแตกหักกับเจ้าอย่างสิ้นเชิงขึ้นมา ฮูหยินและนายท่านก็จะตกอยู่ในอันตราย! เจ้าจะนำชีวิตของทุกคนไปเสี่ยงอย่างบุ่มบ่ามเช่นนี้มิได้!”หยางหนานกำหมัดแน่น ชิงเสวียนพูดถูกแล้ว ยามนี้อ๋องซู่นั้นแข็งแกร่งยิ่งนัก อำนาจทางการทหารทั้งหมดล้วนอยู่ในกำมือของเขาหากตนมิอาจสังหารอ๋องซู่ได้ เช่นนั้นคนทั้งตระกูลหยางจะต้องถูกเขาสังหารล้างตระกูลเป็นแน่!หยางหนานสะบัดมือนางออกแล้วเดินกระสับกระส่ายไปมาในห้อง เขาสูดหายใจลึกอย่างต่อเนื่อง พยายามข่มเพลิงโทสะของตนไว้ชิงเสวียนเห็นเขามิได้บุ่มบ่ามออกไป จึงหันไปทางหลิงอวี๋ “พระนางหลิง พวกเราเชื่อคำพูดของพวกท่าน!”“เช่นนั้นอาการป่วยของรั่วหลาน พระนางหลิงพอจะมีวิธีรักษาหรือไม่เจ้าคะ?”หลิงอวี๋ครุ่นคิดครู่หนึ่งจึงกล่าว “ข้าตรวจดูรั่วหลานแล้ว ในเลือดของนางไม่มีพิษ แต่นี่ก็มิได้หมายความว่านางมิได้ถูกพิษ มิฉะนั้นไฝดำบนร่างกายนางคงมิขยายใหญ่ขึ้นเช่นนี้!”“นี่อาจเป็นพิษชนิดหนึ่งที่ทั้งข้า

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2766

    หยางหนานยิ่งคิดก็ยิ่งตื่นตระหนก หากมิใช่เพราะหลิงอวี๋สังเกตเห็นไฝดำบนแผ่นหลังของรั่วหลาน และล่วงรู้ว่าเจี่ยงชิงเป็นสตรีป่านนี้ต่อให้รั่วหลานตายไปแล้วพวกเขาก็คงมิสงสัยเจี่ยงชิงอีกทั้งตนถูกพิษโดยมิได้สงสัยอ๋องซู่แม้แต่น้อย หากตนเพียงกล้าแตกหักกับเขา อ๋องซู่ก็มิจำเป็นต้องมอบยาถอนพิษให้ ก็สามารถสังหารตนได้ทุกเมื่อ!อ๋องซู่ในยามนี้มิใช่คนที่ต้องพึ่งพาตระกูลหยางเหมือนในอดีตอีกต่อไปแล้ว ต่อให้เขากำจัดตระกูลหยางทิ้งก็มิได้ส่งผลกระทบใดต่อตัวเขาเลย!“หึหึ มินึกเลยว่าตระกูลหยางของข้าจะเป็นเพียงผู้ที่ปูทางให้ผู้อื่นเสวยสุข ต้องเหนื่อยยากโดยเปล่าประโยชน์เสียจริง!”หยางหนานกล่าวเยาะหยันตนเอง“มิใช่แค่ชีวิตของข้าเท่านั้น ยังมีรั่วหลาน และกระทั่งชื่อเสียงความซื่อสัตย์สุจริตที่บิดาข้าสั่งสมมาทั้งชีวิต!”เซียวหลินเทียนกล่าวเสียงเรียบ “หยางหนาน หากเจ้าคิดว่าเรื่องที่อ๋องซู่และเจี่ยงชิงกระทำมีเพียงเท่านี้ เช่นนั้นเจ้าก็ดูแคลนพวกเขาสองคนเกินไปแล้ว!”หยางหนานมองเซียวหลินเทียนอย่างมิเข้าใจ “นายท่านอู่ เขายังทำสิ่งใดอีกหรือ?”เซียวหลินเทียนกล่าวอย่างมีความนัย “เจ้ามินึกสงสัยบ้างหรือว่า อ๋องซู่นำเงิ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2765

    หยางหนานดูเหมือนจะมิระแคะระคายเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย เขากล่าวขึ้นอย่างซื่อ ๆ ว่า “มิใช่ว่าเขาก็กินโอสถของเจี่ยงชิงเหมือนพวกเราหรอกหรือ?”“หากเขามีวิธีอื่นใดที่สามารถยกระดับวรยุทธ์ได้ เขาจะต้องบอกข้าอย่างแน่นอน!”“อ๋องซู่กับข้าสนิทสนมกันประหนึ่งพี่น้องแท้ ๆ เขามีของดีอันใดล้วนแบ่งปันให้ข้าเสมอ!” หลิงอวี๋ถึงกับไร้คำพูด หยางหนานผู้นี้ช่างซื่อตรงเสียจริง มิน่าเล่าถึงได้ติดกับ ทั้งยังมิคลางแคลงใจในตัวอ๋องซู่แม้แต่น้อยเซียวหลินเทียนจ้องมองเขา กล่าวด้วยสีหน้าจริงจังว่า “หยางหนาน ข้ามายังปากั๋วโจว ก็พอได้ยินกิตติศัพท์นิสัยใจคอของบิดาเจ้ามาบ้าง!”“เขารักราษฎรประดุจบุตรธิดา ทำการยุติธรรมและเคร่งครัด ก็เพราะเขามีชื่อเสียงดีงามถึงเพียงนี้ พวกเราจึงได้ยอมเจรจากับพวกเจ้า!”“หยางหนาน ข้าขอถามเจ้า หากเพื่อยกระดับวรยุทธ์ แล้วต้องให้เจ้าฝึกฝนวิชานอกรีต สังหารผู้คนแย่งชิงพลังของผู้อื่น เจ้าจะยินยอมหรือไม่?”หยางหนานขมวดคิ้วทันที กล่าวเสียงขรึมว่า “ย่อมมิยินยอมอยู่แล้ว! หากท่านพ่อข้าน้อยรู้เข้า ท่านยอมทุบตีข้าน้อยให้ตาย ดีกว่าปล่อยให้ข้าน้อยประพฤติตัวเลวทรามเช่นนี้!”“หยางหนานผู้นี้ได้รับการอบรม

บทอื่นๆ
สำรวจและอ่านนวนิยายดีๆ ได้ฟรี
เข้าถึงนวนิยายดีๆ จำนวนมากได้ฟรีบนแอป GoodNovel ดาวน์โหลดหนังสือที่คุณชอบและอ่านได้ทุกที่ทุกเวลา
อ่านหนังสือฟรีบนแอป
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status