Share

บทที่ 900

Penulis: กานเฟย
เฮ่อจู้ก็ตะโกนเช่นกัน “เสี่ยวฮุ่ย พาลูกมานี่ อย่าเชื่อหลิงอวี๋มือสังหารผู้นี้เลย!”

“อันเอ๋อร์ช่วยมิได้แล้ว เหตุใดเจ้าจึงให้หญิงเลวทรามเช่นหลิงอวี๋มาทรมานเขาอีกเล่า!”

เหยียนฮุ่ยเหลือบมองเฮ่อจู้อย่างดุร้าย มิสนใจเขา แล้วหันไปหาหลิงอวี๋พลางเอ่ย

“พระชายาอ๋องอี้ อันเอ๋อร์ยังช่วยได้หรือไม่?”

เหยียนฮุ่ยไม่มีเวลากังวลอีกต่อไปว่าหลิงอวี๋จะทำให้เฮ่ออันได้รับบาดเจ็บหรือไม่ สำหรับนาง ตราบใดที่หลิงอวี๋สามารถช่วยเฮ่ออันได้ นางก็ให้อภัยหลิงอวี๋สำหรับความผิดพลาดของนางได้!

“ได้!”

“ยกโต๊ะมานี่!”

เซียวหลินเทียนรีบยกโต๊ะนายทะเบียนมาตรงหน้าหลิงอวี๋

หลิงอวี๋อุ้มเฮ่ออันมาวางลงบนโต๊ะ

หลิงอวี๋รีบถอดเสื้อผ้าของเฮ่ออันออกแล้วเอ่ยกับเหยียนฮุย “ช่วยข้าประคองเขาลุกขึ้นนั่งไว้!”

เหยียนฮุ่ยรีบเข้ามาช่วยหลิงอวี๋ประคองเฮ่ออัน

นางเห็นหลิงอวี๋ฝังเข็มที่ปากของเฮ่ออันอย่างรวดเร็วด้วยเข็มเงินแถวหนึ่ง

เหยียนฮุ่ยตกใจแทบแย่ หลิงอวี๋กลัวว่าเฮ่ออันจะมิตายเร็วพอหรือ นางจึงจะฝังเข็มเฮ่ออันให้ตายด้วยมือของนางเอง?

เฮ่อจู้ก็ตกใจ พลางตะโกนด่าเสียงดัง “หลิงอวี๋ นี่เจ้ากำลังช่วยหรือทำร้ายกันแน่?”

“ท่านอ๋องเฉิง ท่านยังมิห้า
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci
Komen (2)
goodnovel comment avatar
Tiwapon Prasertsarn
เฮ้ออันคือพยานเด็กย่อมพูดความจริง
goodnovel comment avatar
Tiwapon Prasertsarn
นางฆ่าพี่จ่างหนิง แล้วนางจะฆ่าข้าด้วย
LIHAT SEMUA KOMENTAR

Bab terbaru

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2742

    สายฝนพรำลงมามิขาดสาย หลิงอวี๋ซุกซบอยู่ในอ้อมอกของเซียวหลินเทียนและผล็อยหลับไปด้วยความอ่อนเพลียนางหลับไปนานเท่าใดมิอาจรู้ได้ ในความสะลึมสะลือพลันได้ยินเสียงคนวิ่งวุ่นอยู่ด้านนอก ทั้งยังเจือไปด้วยเสียงร่ำไห้สะอื้นหลิงอวี๋นึกว่าตนเองกำลังฝันไป จึงมิได้ใส่ใจทว่าเพียงชั่วครู่ เซียวหลินเทียนก็เขย่าตัวนาง“อาอวี๋ ตื่นเถิด!”หลิงอวี๋พลันลืมตาโพลงเซียวหลินเทียนจุดตะเกียงสว่างไสวแล้ว นางปรือตามองอย่างงัวเงีย ก็เห็นเขากำลังเขย่าปลุกนางอยู่“ข้างนอกดูเหมือนจะมีเรื่องอันใดเกิดขึ้น เจ้ารีบแต่งตัวเถิด ข้าจะออกไปดูเสียหน่อย!”กล่าวจบ เซียวหลินเทียนก็ก้าวออกไปทันทีหลิงอวี๋ใช้สองมือลูบหน้าตนเองอย่างแรงเพื่อเรียกสติ บัดนี้จึงตื่นเต็มตาสมบูรณ์แล้วนางรีบสวมใส่อาภรณ์อย่างรวดเร็ว รวบผมยาวขึ้นเป็นมวยลวก ๆ แล้วจึงเดินตามออกไปเสียงนั้นดังมาจากลานหน้า อีกทั้งเสียงร้องไห้มิใช่ดังมาจากคนเพียงคนเดียวหลิงอวี๋เพิ่งจะคิดก้าวออกไปดู ก็เห็นประตูห้องของหลิงหว่านที่อยู่ข้าง ๆ เปิดออกเช่นกัน หลิงหว่านแต่งกายเรียบร้อยแล้วเดินออกมา“พี่หญิง ข้าได้ยินเสียงคนร้องไห้ ท่านก็ได้ยินเช่นกันหรือเจ้าคะ?”หลิงหว่

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2741

    ครั้นยามค่ำ เซียวหลินเทียนก็กลับมาพร้อมกับเฉาจื่อหลิงหว่านรีบเข้าไปในครัวเพื่อยกสำรับอาหารค่ำมาให้คนทั้งสองรอจนเซียวหลินเทียนกินอาหารเสร็จ หลิงหว่านจึงนำชามาให้ ก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ เพื่อฟังคนทั้งสองสนทนากัน“อาอวี๋ ข้ากับเฉาจื่อไปเดินสำรวจทั่วทั้งเมืองมาแล้ว ข้าหลวงหยางกับอ๋องซู่มีวิธีการปกครองปากั๋วโจวได้ดีเยี่ยมยิ่งนัก!”“ตอนนี้ในเมืองแทบจะกลับสู่สภาวะปกติแล้ว ข้าหลวงหยางกับอ๋องซู่กำลังส่งทหารไปช่วยชาวบ้านซ่อมแซมบ้านเรือน”เซียวหลินเทียนยิ้มกล่าวว่า “ยิ่งไปกว่านั้น ยังได้ยินชาวบ้านต่างเอ่ยปากสรรเสริญพวกเขามิขาดสาย ดูท่าว่าอ๋องซู่ผู้นี้จะเป็นที่ชื่นชมของราษฎรอย่างแท้จริง!”หลิงอวี๋พยักหน้า “หากพวกเขาทำเพื่อราษฎรอย่างสุดหัวใจ เช่นนั้นแล้วมิว่าอ๋องซู่หรือเจ้าแห่งทิศใต้ ใครจะได้เป็นจักรพรรดิ หม่อมฉันล้วนมิขัดข้อง!”“แดนเทพบอบช้ำมามากพอแล้ว มิอาจทนรับความทุกข์เข็ญได้อีก!”ทั้งสามพูดคุยกันต่ออีกครู่หนึ่ง เมื่อเห็นว่าฟ้ามืดค่ำแล้ว หลิงหว่านและเฉาจื่อจึงรู้ความและขอตัวกลับห้องพักไปก่อนหลิงอวี๋สั่งให้คนเตรียมน้ำร้อนให้เซียวหลินเทียน เพื่อให้เขาได้ลงแช่ในอ่างอาบน้ำเซียวหลินเทียนเห

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2740

    พานหลิงยิ้มกล่าวว่า “น่าจะใช่เจ้าค่ะ!”“เดิมทีกำหนดการงานอภิเษกสมรสของอ๋องซู่กับคุณหนูหยางคือวันที่สิบห้า แต่เพราะเกิดอุทกภัยขึ้นเสียก่อน จึงต้องยกเลิกไปเจ้าค่ะ!”“แต่เห็นว่าฤกษ์แต่งงานคงต้องเลื่อนออกไปอีกสักพัก ได้ยินมาว่าอ๋องซู่กับข้าหลวงหยางนำสินสอดทองหมั้นและสินเดิมของคุณหนูหยางออกมาเพื่อช่วยเหลือผู้ประสบภัยด้วยนะเจ้าคะ!”“ชาวบ้านในปากั๋วโจวของเราต่างซาบซึ้งใจในตัวอ๋องซู่และข้าหลวงหยางยิ่งนัก!”หลิงหว่านจึงฉวยโอกาสเอ่ยขึ้น “คุณหนูหยางผู้นี้ยอมสละได้แม้กระทั่งสินสอดและสินเดิมของตนเอง ช่างมีจิตใจดีงามโดยแท้!”“จริงสิ ข้าได้ยินมาว่าคุณหนูหยางยังเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ด้วย แล้วนางได้เปิดโรงหมอหรือไม่?”พานหลิงส่ายหน้า “คุณหนูหยางเชี่ยวชาญการแพทย์หรือเจ้าคะ? เรื่องนี้ข้ามิทราบเลย รู้เพียงว่าฮูหยินหยางมีความรู้เรื่องยา แต่นางก็มิได้เปิดโรงหมอเจ้าค่ะ!”หลิงหว่านหัวเราะ “เช่นนั้นคงเป็นเพราะในปากั๋วโจวของพวกเจ้ามีหมอจำนวนมากแล้ว ฮูหยินหยางจึงมิจำเป็นต้องออกมาเปิดหน้าเปิดโรงหมอกระมัง!”หลิงหว่านได้รับอิทธิพลความคิดมาจากหลิงอวี๋ นางจึงรู้สึกว่าหน้าที่ของหมอคือการช่วยชีวิตผู้คนรักษาผู้บา

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2739

    เซียวหลินเทียนตอบอย่างเป็นธรรมชาติว่า “พวกเขาได้ล่วงหน้าไปจัดเตรียมที่พักและอาหารการกินที่ปากั๋วโจวให้พวกเราสองสามีภรรยาแล้ว!”“เมื่อไปถึงปากั๋วโจว พวกเขาก็จะมารอรับพวกเราอยู่ที่หน้าประตูเมือง!”ต่งหลิ่วก็มิได้เอ่ยถามสิ่งใดอีก เขาพาผู้คุ้มกันผู้หนึ่งเร่งขับรถม้ามุ่งหน้าไปยังเมืองปากั๋วเซียวหลินเทียนนั่งอยู่ในรถม้า เลิกม่านหน้าต่างขึ้นเพื่อชมทิวทัศน์ด้านนอกแม้ฝนจะยังคงโปรยปราย ทว่าก็บางเบาลงทุกวัน ทัศนวิสัยก็กว้างไกลขึ้นมากผืนนาที่อยู่ห่างไกลออกไปซึ่งเคยได้รับความเสียหายจากพายุฝนและอุทกภัยยังมิได้เริ่มเพาะปลูกใหม่ แต่ก็ไม่มีน้ำท่วมขังอีกต่อไปเห็นได้ชัดว่า หยางเฉิงได้ทุ่มเทแรงกายแรงใจในการจัดการเรื่องนี้เป็นอย่างมากยิ่งเดินทางเข้าใกล้ตัวเมือง สภาพการณ์ก็ยิ่งดีขึ้นบริเวณใกล้เคียงไม่มีร่องรอยของน้ำท่วมแล้ว ทั้งยังสามารถเห็นเหล่าพ่อค้าสัญจรไปมาบนเส้นทางได้บ้างเมื่อเซียวหลินเทียนและหลิงอวี๋เห็นภาพนี้ก็ต่างรู้สึกยินดีอยู่บ้างหากสถานการณ์ยังคงเป็นเช่นนี้ต่อไป เพียงรอให้ฝนหยุดตก ทุกอย่างก็จะค่อย ๆ กลับคืนสู่สภาวะปกติได้ในมิช้าครั้นมาถึงประตูเมือง ลู่ปินพร้อมด้วยองครักษ์คนหนึ

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2738

    เซียวหลินเทียนร้อนใจกล่าวว่า “เจ้ามิกลัวหรือว่าเป็นยาพิษ! ของสิ่งใดก็มิรู้ ยังกล้าเอาเข้าปาก!”หลิงอวี๋ลิ้มรสพลางกล่าวว่า “ท่านวางใจเถิด มิใช่ยาพิษหรอก!”นางเคี้ยวสองสามครั้ง ใบหน้างดงามฉายแววประหลาดใจเล็กน้อย “เซียวหลินเทียน สมุนไพรนี้มีถึงห้ารสชาติ หม่อมฉันคล้ายเคยเห็นในบันทึกที่เย่ซงเฉิงมอบให้ท่านอาจารย์ของหม่อมฉัน!”หลิงอวี๋หยิบบันทึกของเย่ซงเฉิงออกมาจากห้วงมิติ แล้วใช้ความทรงจำเปิดไปยังหน้าที่บันทึกเรื่องราวของสมุนไพรชนิดนี้“หญ้าห้ารส!”“โดยทั่วไปมักเติบโตในที่รกร้าง ริมลำธาร และที่อับชื้น มีรสเผ็ดเล็กน้อยและหวาน มีพิษอ่อน สรรพคุณช่วยห้ามเลือดสร้างเนื้อเยื่อสมานแผล ขับร้อนถอนพิษ เป็นวัตถุดิบจำเป็นสำหรับปรุงยาถอนพิษขั้นสูง!”ทว่าหลิงอวี๋พลิกดูบันทึกของเย่ซงเฉิงจนทั่วแล้ว ก็ยังมิพบบันทึกเกี่ยวกับสมุนไพรอีกหลายชนิดที่เหลือ“นี่คืออะไรหรือ?”สายตาของเซียวหลินเทียนเหลือบไปเห็นผลไม้แห้งเหี่ยวผลหนึ่งอยู่ใต้กล่อง แม้จะแห้งจนแบน แต่เปลือกนอกสีแดงสดของมันยังคงเด่นชัดหลิงอวี๋เองก็มิเคยเห็นเช่นกัน จึงรับมาดูด้วยความใคร่รู้แม้จะเรียกว่าผลไม้ แต่ความจริงแล้วมันแห้งเหี่ยวจนมิต่างจาก

  • ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา   บทที่ 2737

    หลิงอวี๋กำลังจดจ่ออยู่กับการทดลองจนมิได้รับรู้ถึงการผันผ่านของวันเวลาภายนอก นางรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเพียงชั่วครู่ ก็ได้ยินเสียงของหลิงหว่านดังมาจากด้านนอก“พี่หญิง ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ พี่เขยรอท่านร่วมมื้อเช้าอยู่!”หลิงอวี๋นำโลหิตหยดลงในภาชนะเพาะเชื้อ แล้วจึงออกจากมิติไปหลิงหว่านแต่งกายเรียบร้อยแล้ว เมื่อเห็นนางตื่นขึ้นมา จึงออกไปตระเตรียมน้ำให้ล้างหน้า“พี่หญิง เจ้าตำหนักหยวนป๋อแห่งตำหนักเสวียนเทียนส่งของกำนัลล้ำค่ามาเพื่อขอบคุณท่าน ตอนนี้พี่เขยกำลังต้อนรับเขาอยู่ เสร็จแล้วให้ท่านตามไปเจ้าค่ะ!”หลิงอวี๋นึกว่าพวกหยวนป๋อจากไปแล้วเสียอีก มิคาดคิดว่าจะยังอยู่“หยวนซือหลิงมาด้วยหรือไม่?”หลิงอวี๋เอ่ยถาม“มิได้มาเจ้าค่ะ! นางยังมีหน้ามาได้อีกหรือ… เมื่อวานก็แสร้งเป็นลมหนีการขอขมาไปแล้ว หากข้าเป็นนาง ก็มีแต่จะรีบหลบหน้าท่านให้ไกล!”หลิงหว่านยิ้มกล่าวหลิงอวี๋เองก็มิอยากพบหน้าคุณหนูผู้เอาแต่ใจนางนั้น เมื่อชำระล้างร่างกายเสร็จแล้วจึงเดินตามหลิงหว่านไปเมื่อก้าวเข้าประตูไปก็ได้ยินเสียงของหยวนป๋อพอดี “นายท่านอู่ หากพวกท่านจะเดินทางไปยังเมืองหลวงแดนเทพ เราสามารถร่วมทางกันไปได้! พวกเราเตรี

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status