บทที่ 24

“ผมให้เวลาหนึ่งชั่วโมงไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าหรือถ้าไม่อย่างนั้นจะเริ่มตอนนี้ก็ได้นะ” เขาพูดก่อนจะย่างสามขุมเข้ามาหาเธอ วราลีถอยหนีจนไปติดกับขอบเตียงก่อนจะล้มตัวลงไป เขาโถมตัวตามลงไปและใช้มือทั้งสองค้ำเอาไว้เหนือร่างของเธอ

“อย่านะพี่เคน ก็ได้ๆ ไหมจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้” วราลีรีบบอกเขาเพื่อประวิงเวลา อย่างน้อยเธอก็มีเวลาอีกหนึ่งชั่วโมงในการที่จะคิดหาทางหนีทีไล่

“มันสายไปแล้วล่ะสาวน้อย” ภีรวัจน์จ้องมองเธอนิ่งๆ สักพัก ก่อนจะก้มลงมาหาริมฝีปากของเธออย่างอดใจไม่ไหวกับความเย้ายวนที่อยู่ใกล้เขาแค่เอื้อม

“อย่า” เสียงของวราลีขาดหายไปเมื่อริมฝีปากของเขาประกบลงบนริมฝีปากของเธอ

เขาระดมจูบเธออย่างบ้าคลั่งเพราะความโหยหาความหอมหวานที่เขาไม่ได้ลิ้มรสมันมานาน ลิ้นของเขาสอดเข้าไปในปากของเธอก่อนจะเกี่ยวกระหวัดลิ้นน้อยๆ ของเธอเอาไว้ สลับกับการขบเม้มริมฝีปากเย้ายวนของเธอทั้งบนและล่างสลับกัน

วราลีหายใจแทบไม่ทันกับจูบที่ร้อนแรงของเขา ความวาบหวามก่อตัวขึ้นที่ช่องท้องของเธอทันทีก่อนจะวิ่งพล่านไปทั่วร่าง มือน้อยๆ ของเธอเลื่อนไปที่หน้าอกของเขาและพยายามจะผลักไสร่างใหญ่ออกห่าง ภีรวัจน์รู้สึกรำคาญจึงรวบมือของเธอขึ้นไปตรึงไว้กับที่นอน โดยที่ปากของเขายังระดมจูบเธออย่างไม่ยอมปล่อย

“อืม” เสียงของภีรวัจน์ครางออกมาอย่างพึงพอใจเมื่อวราลีเริ่มหมดแรงต่อต้านเขาและยอมให้เขาจูบอย่างเต็มใจมากขึ้น

เขาใช้ความช่ำชองปลุกเร้าความปรารถนาของเธอให้ลุกโชนขึ้นและบังคับให้เธอตอบสนองเขาตามที่เขาต้องการ วราลีจูบตอบเขาอย่างโหยหาราวกับหลงมนตร์ที่ภีรวัจน์จงใจร่ายใส่เธอ

ภีรวัจน์ถอนจูบอย่างเสียดายในขณะที่วราลียังคงเหมือนมนตร์สะกดและมองเขาอย่างงงๆ ทำเอาภีรวัจน์แทบจะหักห้ามใจไม่ไหวขึ้นมาอีกครั้ง

“อย่ามองผมแบบนั้นไหม” เขาพูดเสียงต่ำ เสียงของเขาทำให้วราลีได้สติและผุดลึกขึ้นนั่งทันที

“คนบ้า” วราลีหน้าแดงและรู้สึกอับอายที่เผลอตอบสนองเขาไปอย่างร้อนแรงแบบนั้น

“ไปอาบน้ำซะก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจ อ้อแล้วอย่าคิดหนีล่ะ” เขาบอกก่อนจะเดินออกจากห้องไป

วราลีนั่งอยู่สักพักเธอครุ่นคิดไปมาอย่างกระวนกระวายใจว่าคืนนี้เธอจะรอดพ้นจากการถูกภีรวัจน์ข่มขืนได้อย่างไร ทันใดนั้นเธอก็มองไปเห็นคีย์การ์ดที่ภีรวัจน์ลืมไว้ วราลีดีใจจนแทบจะกระโดด รีบวิ่งไปล็อคประตูห้องอย่างแน่นหนาเท่าที่ระบบความปลอดภัยของโรงแรมจะมี ในที่สุดโชคก็เข้าข้างเธอจนได้ เพราะเมื่อไม่มีคีย์การ์ดเขาก็ไม่สามารถเข้าห้องนี้ได้อีก วราลีถอนหายใจอย่างโล่งอก

วราลีเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายใจขึ้นเมื่อสามารถจัดการกับปัญหาเฉพาะได้แล้ว เธอเปลี่ยนชุดเป็นชุดนอนที่ภีรวัจน์เตรียมเอาไว้ให้ และเดินไปส่องกระจก หญิงสาวมองตัวเองในกระจกพร้อมทั้งหน้าแดง เพราะชุดนอนสายเดี่ยวที่เธอใส่อยู่ตอนนี้คอคว้านกว้างลึกจนมองเห็นเนินอกอยู่รำไร คนบ้านั่นโรคจิตที่สุดที่เอาชุดบ้าๆ นี่มาให้เธอใส่

วราลีออกมาจากห้องน้ำและเดินไปตรวจสอบความเรียบร้อยของลูกบิดประตูอีกครั้ง อย่างน้อยวันนี้เธอก็โชคดีที่เขาออกไปตอนนั้นก่อนที่เธอจะล็อคห้องอย่างแน่นหนา เขาคงไม่มีทางเข้ามาได้อีก ถ้าไม่เช่นนั้นเธอคงไม่มียอมใส่ชุดนอนบ้าๆ นี่เด็ดขาดและคงไม่ยอมให้เขาเข้ามาทำอะไรบ้าๆ กับเธอเป็นแน่..

วราลีคิดอย่างโล่งอกก่อนจะล้มตัวลงนอนและหลับไปอย่างรวดเร็ว เพราะความเหนื่อยล้าที่ต้องอยู่ทำงานจนเกินเวลาปกติและต้องสู้รบกับภีรวัจน์ตลอดการเดินทางกว่าจะมาถึงที่นี่

ภีรวัจน์เดินกลับที่ห้องก่อนจะใช้มือบิดลูกบิดแต่มันถูกปิดสนิทเขากำลังจะยกมือขึ้นเคาะ แต่ก็เปลี่ยนใจเพราะถึงเขาเคาะไปถึงเช้าวราลีก็คงไม่มีทางเปิด เขายิ้มให้กับตัวเองน้อยๆ เพราะมันเป็นอย่างที่เขาคิดไว้ไม่มีผิด เขาแกล้งลืมคีย์การ์ดเพื่อนให้เธอตายใจแต่วราลีไม่รู้หรอกว่ามันมีอยู่สองชุด

ชายหนุ่มเปิดประตูเข้าห้องมาโดยที่วราลีไม่รู้สึกตัวตื่นเลยเพราะเธอหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงอะไร ภีรวัจน์เข้าไปอาบน้ำและเปลี่ยนชุดนอนจนเสร็จก่อนจะเดินไปที่เตียงและนั่งลงบนที่นอนนุ่มๆ ข้างกับที่หญิงสาวนอนอยู่

ยัยเชยของเขานอนหลับสนิทและไม่รู้ตัวสักนิดว่าภัยกำลังมาเยือน ไฟหัวเตียงยังเปิดอยู่ทำให้เขามองเห็นหน้าของเธอในยามหลับใหลได้ถนัดยิ่งขึ้น..แพขนตายาวงอนของเธอประดับบนใบหน้าให้น่ามองยิ่งขึ้นเมื่อดวงตาของเธอปิดสนิทอยู่แบบนี้ จมูกโด่งเชิดขึ้นน้อยๆ ทำให้คิดถึงเวลาที่เธอเชิดใส่เขาอยู่บ่อยๆ ปากบางๆ เผยอน้อยๆ อย่างเย้ายวนราวกับกำลังเชิญชวนให้เขาลิ้มลองรสชาติของมัน

ชุดนอนที่เธอใส่เปิดไว้แค่เพียงส่วนบนเพราะวราลีห่มผ้าห่มคลุมไว้ถึงหน้าอก แต่ถึงกระนั้นเนินออกที่โผล่พ้นคอเสื้อกว้างลึกให้เห็นรำไรก็ดึงดูดตาของเขาจนแทบจะถอนสายตาจากภาพนั้นไม่ได้ ทั้งๆ ที่เขาตั้งใจให้เธอใส่ชุดนี้เพื่อแกล้งเธอเท่านั้น แต่ตอนนี้ดูเหมือนเขากำลังติดกับตัวเองเพราะภาพนั้นทำเอาเขาแทบจะตบะแตก

ภีรวัจน์แตะริมฝีปากลงบนริมฝีปากเย้ายวนนั้นเบาๆ แต่ไม่ได้รุกล้ำไปมากกว่านั้น ที่จริงแล้วเขาไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินอะไรเธอเลยสักนิด ที่พามาที่นี่ก็เพื่ออยากหาโอกาสใกล้ชิดด้วยเท่านั้น

เขาก้มมองหน้าหวานอย่างเอ็นดูหลังจากที่ถอนริมฝีปากออกมา แก้มใสๆ ของเธอทำให้เขาต้องก้มลงไปสูดความหอมอีกครั้ง แต่ความเย้ายวนที่เขาได้ลิ้มลองทำให้เขาเลื่อนปากริมฝีปากและจมูกโด่งของเขาลงมาที่ซอกคอของเธอ เพื่อหาความชื่นใจให้ตัวเองอีกสักนิด