ตอนที่68 ข่มใจ (2)

ต้วนอี้หลางเรียกมารดา ด้วยเห็นถึงอาการอึดอัด ของคนที่ร่วมโต๊ะอาหารในวันนี้ มิว่าจะเป็นจางฮูหยินและน้าชายของเขา หรือสกุลต้วนและท่านยายหวัง รวมไปถึงสามพ่อลูกสกุลหยาง

อาการแบบนี้เขาก็พอเดาได้ ว่านั่นคงเพราะ ทุกคนต่างมีความรู้สึกอันหลากหลาย ทั้งความกรุ่นโกรธ จากท่านตาท่านยาย และท่านยายหวัง ที่มีต่อสกุลหยาง ส่วนแขกที่เหลือก็คงรู้สึกผิด ต่อสิ่งที่ได้กระทำต่อมารดาของเขาในอดีต

“แม่รู้ว่าเจ้าจะพูดเรื่องใด แสร้งหลับตาบ้างก็ไม่ผิด หากเราตั้งแง่กับคนที่รู้สำนึกผิด ย่อมเป็นตัวเราที่ไม่รู้จักคิด แม่ใช่จะลบมันจากใจไปได้ แต่แม่ก็จะไม่ทำตัวอย่าง ที่ไม่ดีต่อหน้าพวกเจ้า

คิดดูสิ! เราเคยเป็นแค่ขอทาน มีบ้างครั้งที่มารดาเจ้าต้องขโมย ท่านตาท่านยายของพวกเจ้า ยังเลือกที่จะมอบโอกาส ทำไมแม่จะทำแบบนั้นบ้างมิได้เล่า แค่ยังมิต้องรีบร้อนเปิดใจไปทั้งหมดก็เท่านั้น”

หญิงสาวอธิบาย พร้อมมอบข้อคิดให้แก่บุตรชายทั้งสอง คนจะเติบโตมาดีหรือไม่ การกระทำของพ่อแม่ ก็เป็นส่วนหนึ่งของพฤติกรรมของลูก

“ข้ารู้อยู่แล้ว ว่าท่านแม่เป็นคนรู้วางหมาก”

เป็นต้วนอี้หลง ที่เอ่ยชมมารดา มันมิใช่การอภัย แต่มันคือการยืม