Mag-log inShare
บทที่ 31 ถึงเวลาบอกความจริง
Huling Na-update:
2025-12-19 09:12:18
Pinakabagong kabanata
ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย บทที่ 31 ถึงเวลาบอกความจริง
บทที่ 31 ถึงเวลาบอกความจริงแว็กซ์จำนวนสองร้อยตลับนอนเรียงรายกันเต็มบนเกวียนที่เจียวจิ้นกำลังบังคับอยู่ จินเยว่กำลังจะนำแว็กซ์พวกนี้ไปฝากขายที่ร้านอ้ายเหม่ย พอมาถึงนางก็เดินเข้าไปทักทายท่านยายเจ้าของร้าน“ท่านยายเป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะข้าไม่มาที่นี่เสียนานเลย”“เจ้าลืมคนแก่อย่างข้าไปแล้วล่ะสิ”“ข้าเปล่านะเจ้าคะ ข้าแค่ทำงานหนักต่างหากท่านดูมือข้าสิเจ้าคะหยาบกระด้างหมดแล้ว” นางพูดเสียงเล็กเสียงน้อยพร้อมชูมือให้หญิงชราดู“ท่านยายอย่าไปเชื่อนางนะขอรับ” เจียวจิ้นเดินเข้ามาเอ่ยอย่างรู้ทัน“ท่านยายไม่เชื่อข้าหรือเจ้าคะ” นางกะพริบตาหลายๆ ที“พอๆ แล้วมานี่มีธุระอะไรกัน”“คือข้าอยากจะนำสินค้ามาฝากขายที่ร้านของท่านเจ้าค่ะ”จินเยว่นำกระปุกที่บรรจุแว็กซ์อยู่ให้หญิงชราดู ร่างเล็กเปิดฝาให้นางดูเนื้อแว็กซ์ที่อยู่ข้างใน“มันคืออะไรหรือ คล้ายน้ำผึ้งยิ่งนัก” สีของมันก็เหมือนน้ำผึ้งธรรมดาถ้าอยากขายน้ำผึ้งเกรงว่าจะขายในร้านของนางไม่ได้“มันคือครีมกำจัดขนเจ้าค่ะ”“ครีมกำจัดขน ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนมันใช้อย่างไรล่ะ”ถ้าสิ่งนี้ใช้กำจัดขนได้จริงๆ ก็จะกลายเป็นสินค้าที่เป็นที่นิยมไปทั่วแน่ๆ“ข้าขอยืมตัวคนงานในร้าน
ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย บทที่ 30 มีเงินก็ต้องอวด
บทที่ 30 มีเงินก็ต้องอวดท้องฟ้าวันนี้แจ่มใสกลิ่นหอมอ่อนๆ ของต้นไม้ใบหญ้าโชยเข้ามาแตะปลายจมูกของร่างเล็กบนเตียงนอน นางค่อยๆ ใช้มือขยี้ตาอย่างงัวเงีย เมื่อลืมตาขึ้นได้แล้วก็ขยับตัวลุกขึ้นไปทำกิจวัตรประจำวัน ทานอาหารเช้าและลงมือทำงานจนเสร็จก็เตรียมตัวออกจากบ้าน“ท่านพี่รอข้าก่อนเจ้าค่ะข้าไปด้วย”“ไหนว่าจะฝากพี่สั่งของ” เขาถามอย่างสงสัย“ข้าลืมเจ้าค่ะว่ามีของอย่างอื่นที่อยากได้อีก”จินเยว่ลืมว่าถ้าจะทำแว็กซ์ก็ต้องใช้หม้อใบใหญ่กว่านี้นางไม่ควรนำของที่ทำของกินมาปนกับของใช้เพื่อความสะอาดสองพี่น้องแยกกันไปยังจุดหมายปลายทางของตัวเองก่อนจะมาเจอกันที่จุดนัดหมาย จินเยว่ถือหม้อใบใหญ่ไว้มันใหญ่จนบังตัวนางมิดและจินเยว่ก็ลากพี่ชายไปอีกที่หนึ่ง“เจ้าพาข้ามาทำอะไรที่นี่” ตรงหน้าเขามีสัตว์ต่างๆ มากมายมีทั้งม้า ลา วัว“ข้าว่าถึงเวลาที่พวกเราควรจะซื้อเกวียนได้แล้วเจ้าค่ะ จะได้สะดวกกับกิจการของเราด้วย”เจียวจิ้นเห็นด้วยกับสิ่งที่น้องสาวพูดนางกำลังขยายกิจการไปหลายแขนงการมีพาหนะก็จะช่วยอำนวยความสะดวกให้พวกเขาได้มากขึ้น“แล้วเจ้าจะซื้อตัวอะไรเล่า”“อืม ท่านพี่ว่าเป็นวัวดีไหมเจ้าคะ” วัวมีราคาถูกกว่าม้า ถึงจ
ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย บทที่ 29 น้ำผึ้งหลายหยด
บทที่ 29 น้ำผึ้งหลายหยดตั้งแต่ที่มีปัญหาเรื่องขนมเปี๊ยะของจินเยว่โดนร้านอื่นลอกเลียนแบบก็ผ่านมาประมาณหนึ่งเดือนแล้ว ขนมเปี๊ยะของนางยังขายหมดทุกวันมันแทบจะกลายเป็นของดีประจำเมืองเฉิงกงเลยก็ว่าได้ใครผ่านไปมาเมืองนี้ก็ต้องแวะซื้อแทบทุกคนส่วนแปลงผักหลังบ้านของนางก็เจริญเติบโตไวจนเก็บเกี่ยวได้บางส่วนแล้ว ร้านผลไม้ก็ยังคงไปขายอยู่สัปดาห์ละครั้งเหมือนเดิม เวลาที่ผ่านมาเกือบเดือนจินเยว่ตั้งใจทำงานเก็บเงินมาตลอดจนตอนนี้นางมีเงินเก็บถึงยี่สามสิบตำลึงทองแล้ว กำไรจากขนมเป็นที่น่าพอใจมากจนจินเยว่อยากให้ขายดีแบบนี้ตลอดไปเลย แผนการซ่อมแซมบ้านก็ใกล้เข้ามาทุกทีเจ้าภูตน้อยก็ได้กินอาหารมนุษย์ทุกวันจนตอนนี้ดูอวบอ้วนขึ้นจนแก้มยุ้ยน่าหยิก จินเยว่มักจะเข้าไปเล่นกับเขาในมิติเกือบทุกวันเพราะจะต้องเข้าไปเก็บผักเพื่อนำมาขาย เด็กน้อยช่วยนางทำงานได้มากทีเดียวเขาคอยช่วยดูแลผลผลิตของนางเป็นอย่างดีก่อนหน้านี้จินเยว่ได้ไปเจรจาขอซื้อที่ดินหลังบ้านเพิ่มเติม“เจ้ามามีธุระอะไรหรือ” หัวหน้าหมู่บ้านถามเด็กสาวที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดี จินเยว่มักจะนำอาหารมาฝากบ้านเขาบ่อยๆ“ข้าอยากซื้อที่ดินทางด้านหลังบ้านข้าเพิ่มเจ้าค่ะ”
ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย บทที่ 28 ลอกเลียนแบบ
บทที่ 28 ลอกเลียนแบบภายในห้องเหลือแค่กู้ซีฮัน กู้ซีห่าว หนิงเทียนและเจียวจิ้นเพียงเท่านั้น หลังจากที่จินเยว่บอกให้พวกเขาตัดสินใจเลือกกันเองแล้วนางก็เดินออกไปทำงานสวนที่หลังบ้านทันทีโฉมสะคราญสะอื้นไห้เบาๆ ขณะกำลังรดน้ำต้นไม้ ถึงจะบอกให้พวกเขาเลือกแต่ถ้าต้องโดนทิ้งจริงๆ นางคงใจสลาย ถึงจะพึ่งได้อยู่ด้วยกันได้ไม่นานนักแต่นางก็คิดว่าพวกเขาเป็นครอบครัวของนางจริงๆ ถ้าพวกเขาเลือกอีกฝ่ายนางก็ต้องโดนทิ้งให้อยู่โดยลำพัง“พวกเจ้าว่าอย่างไรจะทนลำบากอดมื้อกินมื้ออยู่ที่นี่หรือจะกลับไปอยู่ที่บ้าน” ชายชราพยายามหลอกล่อพวกเขาด้วยสิ่งที่คิดว่าพวกเขาขาดแคลนมากที่สุด“ท่านปู่คงเข้าใจอะไรผิดไปบางอย่างนะขอรับ อยู่ที่นี่พวกเราสบายกันมากขอรับไม่เคยอดสักมื้อ ยิ่งอาหารการกินยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยพวกเรามีเนื้อสัตว์กินทุกวันเลยขอรับ” กู้เจียวจิ้นที่ไม่คิดจะออกความเห็นอะไรในตอนแรกก็อดไม่ไหวที่จะเอ่ยออกมา“จะเป็นไปได้อย่างไรที่ดินทำกินพวกเจ้าก็ไม่มี แล้วพวกเจ้าจะเอาเงินจากไหนมาซื้อเนื้อสัตว์ทุกวัน” เขาคิดว่าลูกหลานของเขาพอแยกบ้านมาแล้วก็ต้องอยู่อย่างอดอยาก ชายชราไม่ได้สังเกตเลยว่าเสื้อผ้าที่พวกเขาใส่อยู่ไม่ใช่เส
ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย บทที่ 27 ไม่ลืมความแค้น
บทที่ 27 ไม่ลืมความแค้นคนงานของภัตตาคารมารับสินค้าที่บ้านของจินเยว่ แต่วันนี้จำนวนของขนมและผักมากกว่าเดิมหลายเท่าจนพวกเขาต้องนำเกวียนมาเพิ่มเพื่อลำเลียงพวกมัน ในส่วนของผักทางร้านจะมารับแค่วันเว้นวันเท่านั้น ส่วนร้านขายผลไม้เจียวจิ้นก็ออกไปขายแค่สัปดาห์ละครั้งเท่านั้นเพราะเขาต้องช่วยน้องสาวทำขนม“อันนี้ข้าให้พวกท่านนะเจ้าคะ เดินทางกันเหนื่อยเผื่อจะหิว” จินเยว่ส่งขนมเปี๊ยะขนาดเล็กจำนวนหลายชิ้นให้กับคนงานที่มารับสินค้าของนาง“ขอบคุณมากขอรับ” เขาค้อมหัวให้พวกเขาเคยได้ชิมขนมเปี๊ยะพวกนี้แล้วก็พบว่าเป็นขนมเปี๊ยะที่แปลกและรสชาติดีสมกับที่ลูกค้าที่ภัตตาคารแย่งกันซื้อ แต่หลายวันมานี้ขนมเปี๊ยะไม่พอขายคนงานที่ร้านจึงไม่ได้กินกันสักชิ้น พอได้รับน้ำจากเจ้าของขนมพวกเขาก็ซาบซึ้งในความมีเมตตาของแม่นางผู้นี้มากจริงๆเมื่อส่งขนมและผักเสร็จจินเยว่ก็กลับเข้ามาในบ้านทำขนมเปี๊ยะต่อ พอมีคนมาช่วยเพิ่มขนมของนางก็เสร็จไวขึ้น จินเยว่คิดถูกจริงๆ ที่ไปชวนถิงฟางมาช่วยกันทำถึงนางจะเรียนรู้ช้าหน่อยแต่เมื่อทำจนคล่องกลับทำไวจนคนอื่นตามไม่ทัน“พี่ถิงฟางไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้เจ้าค่ะท่านจะทำเกินค่าจ้างที่ข้าให้แล้วนะเจ
ยินดีต้อนรับเข้าสู่สวนผักของนางร้าย บทที่ 26 พ้นข้อกล่าวหา
บทที่ 26 พ้นข้อกล่าวหา“เจียวเจี้ยลูกต้องค่อยๆดึงมันออกมาเบาๆไม่งั้นรากมันจะขาด” จินเยว่กำลังสอนเจ้าภูตน้อยเก็บผักอยู่ในมิติ มือป้อมๆของเด็กน้อยพยายามดึงผักชีขึ้นจากดินอย่างเบามือ “ขอรับท่านแม่ แต่มันยากจังเลยข้าพยายามแล้วพอดึงเบาๆมันก็ไม่ยอมขึ้นมา” เด็กน้อยทำหน้างอ “ค่อยๆทำไปเดี๋ยวก็เก่งไม่ต้องกดดัน ถ้ามันดึงไม่ออกลูกก็ใช้มือช่วยขุดลงไปก็จะดึงได้ง่ายขึ้น” ร่างมนุษย์ของภูตน้อยเป็นแค่เด็ก พละกำลังไม่เท่าผู้ใหญ่เขาจึงทำอะไรไม่ค่อยสะดวกนักโฉมสะคราญระบายยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูภูตน้อยที่ตั้งใจเก็บผักอย่างขะมักเขม้นหลังจากเก็บเกี่ยวผลผลิตเสร็จสองแม่ลูกก็มานั่งพักดื่มน้ำกัน แก้มของเจียวเจี้ยแดงก่ำ “อ่ะนี่ขนม กินเยอะๆเจ้าจะได้โตไวๆ” ร่างเล็กส่งขนมเปี๊ยะให้เด็กน้อย เขายิ้มจนแก้มปริเมื่อได้รับสิ่งที่ชื่นชอบ “ง่ำๆอร่อยจริงๆเลย” เด็กน้อยเคี้ยวขนมจนแก้มตุ่ย “ค่อยๆกิน” นางเอ่ยเตือน เดี๋ยวก็ติดคอกันพอดี “แค่กๆน้ำแค่กๆ” จินเยว่รีบป้อนน้ำให้เด็กน้อยที่นางพึ่งเอ่ยเตือนไป ให้ตายสิยังไม่ทันขาดคำเลย “เป็นอย่างไรดีขึ้นไหม” นางไม่อยากซ้ำเติมเจียวเจี้ย นางคิดว่าแค่นี้เด็กคนนี้ก็คงได้รับบทเรียนแล้ว
Maaari mong magustuhan
ใต้หล้าสยบรัก
จูน190.9K viewsย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา
กระต่ายน้อยใต้ดวงจันทร์93.2K viewsทะลุมิติไปเปลี่ยนชะตาตัวเองในชาติก่อน
ต้าซินซิน15.3K viewsบุรุษมากเล่ห์เช่นท่านหาใช่สามีข้า
ไฉ่เลี่ยงหรง20.1K viewsพลิกชะตาคุณหนูใหญ่ผู้อาภัพ
กะปอมพ่นไฟ10.3K viewsหมอหญิงยอดดวงใจพันเอก
moonlight -mini1.3K viewsข้ามเวลาไปทำสวนกับเจ้าหนูตัวป่วนข้างบ้าน ยุค80
ต้าซ้อ2.4K viewsหวนคืนดวงใจ
วอลจู2.7K views
