เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 442
บทล่าสุด
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 446
ในเวลานี้เอง เซี่ยซางก็กล่าวว่า “ทูลเสด็จพ่อ ลูกอยากตั้งตำหนักรัชทายาทไว้ที่ตำหนักเฉินซีพ่ะย่ะค่ะ หลังสงครามครั้งใหญ่ ลูกไม่อยากทำร้ายชาวบ้านด้วยการใช้เงินจำนวนมากไปสร้างตำหนักรัชทายาทอีก แม้ตำหนักเฉินซีจะเล็ก แต่ลูกก็อยู่จนคุ้นชินแล้วพ่ะย่ะค่ะ”“เรื่องพวกนี้เจ้าตัดสินใจเองก็พอ ตำหนักบูรพาของรัชทายาทไม่ได้ซ่อมแซมมานาน หากคิดจะย้ายเข้าไปยังต้องเสียแรงอีกไม่น้อย เราไม่ได้เลือกรัชทายาทผิดจริงๆ!”ฮ่องเต้ราวกับเหนื่อยแล้ว ช่วงนี้เขาอ่อนเพลียลงเรื่อยๆ หาวครั้งหนึ่งจากนั้นก็กล่าวว่า “หากมีข้อราชการก็ไปรายงานรัชทายาท ให้รัชทายาทเป็นผู้จัดการ ส่วนเจียงหวยแต่งตั้งให้เป็นอาจารย์ของรัชทายาท”ยังไม่ทันที่ทุกคนจะได้สติกลับมา ฮ่องเต้ก็กล่าวเรียบๆ ว่า “เลิกประชุมเถอะ!”หลังแต่งตั้งรัชทายาท ความเครียดที่ตึงเขม็งอยู่ภายในใจของฮ่องเต้ก็ราวขาดผึงลงในชั่วพริบตา นับตั้งแต่เขาขึ้นครองราชย์มาก็นับว่าทุ่มเทแรงกายแรงใจทุกหยาดหยด วังหลวงก็เป็นดั่งคุก ที่คุมขังอยู่มีเพียงเหล่าสนมในวังหลังเสียที่ใด เขาก็ถูกขังอยู่ในนี้ ถูกขังอยู่ในห้องทรงอักษรเช่นเดียวกัน แต่ไรมาก็ไม่เคยกล้าทำตามอำเภอใจไม่ออกประชุมว่าราชการ ไม
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 445
ณ วังหลวง พระตำหนักจินหลวนอันงดงามมลังเมลืองเปี่ยมด้วยความสง่างามและน่าเกรงขาม ขุนนางทั้งบุ๋นและบู๊ทั้งราชสำนักยืนเรียงรายอยู่สองฝั่ง บรรยากาศจริงจัง ขึงขังฮ่องเต้ในฉลองพระองค์ลายมังกรสีเหลืองสดใส เสด็จออกมาอย่างสูงศักดิ์และทรงอำนาจเหล่าขุนนางรีบคุกเข่าลงหมอบกราบจนหน้าผากจรดพื้น “กระหม่อมถวายพระพรฝ่าบาท ขอพระองค์ทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี”ฮ่องเต้ประทับบนบัลลังก์มังกรอย่างน่าเกรงขาม ทอดพระเนตรไปยังทุกคนในท้องพระโรง ตรัสเสียงเข้ม “ทุกท่านลุกขึ้นเถิด”“ขอบพระทัยฝ่าบาท ขอทรงพระเจริญหมื่นปี หมื่น ๆ ปี” บรรดาขุนนางพากันลุกขึ้นแล้วกลับไปยืนตำแหน่งเดิม แถวเป็นระเบียบเรียบร้อย เหล่าขุนนางยิ่งสำรวมมากขึ้น“หลายปีมานี้ต้าโจวมักเผชิญการก่อกวนจากแคว้นเพื่อนบ้าน ด่านชายแดนมีแม่ทัพซูประจำการอยู่ ด่านอวี้หลินมีแม่ทัพฉินนั่งบังคับการ สงครามปะทุขึ้นไปทั่วทุกที่ แคว้นต้าโจวมีศึกสงครามไม่เคยหยุด เพื่อปกป้องธำรงไว้ซึ่งต้าโจว เราทุ่มเทแรงกายแรงใจสุดความสามารถ จนถึงขั้นที่กำลังกายทำไม่ได้ดังใจปรารถนา การสงครามกับเผ่าหูครานี้ ทำให้ต้าโจวของเราได้ยินดีปรีดา เรามีความเกษมสำราญเป็นยิ่งนัก”สมุหกลาโหม
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 444
นางกล่าวด้วยความดีใจ “ขอบพระทัยพระชายาเพคะ”ที่จริงแล้วเข็มเงินชั้นยอดชุดหนึ่งราคาแพงกว่าเสื้อผ้าเครื่องประดับมาก หากเย่ซู่ซู่คิดอยากได้สิ่งเหล่านี้มาด้วยตัวเอง นางก็ไม่รู้ว่าต้องพยายามอีกนานแค่ไหน ตอนนี้กลับได้มาอย่างง่ายดาย นี่ก็คือข้อดีของการเกาะชนชั้นสูงผู้มีอำนาจ“เย่เหลียงเชี่ยมาจากเจียงหนาน อีกสองวันข้าจะกราบทูลฮองเฮา เชิญนางกำนัลอาวุโสหนึ่งท่านมาสอนกฎระเบียบให้เจ้าสักหน่อย ต่อไปขาดไม่ได้ต้องเข้าวังไปถวายพระพรฮองเฮา”“เพคะ” เย่ซู่ซู่กล่าวอย่างเคารพนบนอบ เรียนรู้กฎระเบียบมารยาทในวังเป็นสิ่งที่พึงกระทำเย่ซู่ซู่เดินไปแล้ว เหลียนเย่ก็กล่าวว่า “นางยังกล้าเรียกร้องอีก เข็มเงินชุดหนึ่งแพงขนาดไหนนางไม่รู้อยู่แก่ใจหรือ? อ้าวเสวี่ยก็น่าจะให้ท่านอ๋องทำเข็มเงินให้เจ้าชุดหนึ่งเหมือนกัน”อ้าวเสวี่ยกล่าว “ข้าก็ไม่ใช่หมอสักหน่อย ข้าจะเอาเข็มเงินไปทำอะไร ข้าเป็นองครักษ์ ไม่ใช่อนุภรรยาของท่านอ๋อง”“เจ้ารู้วิชาแพทน์มิใช่หรือ? เจ้าก็มีเข็มเงินติดตัวเหมือนกันมิใช่หรือ? เจ้ายังใช้และทำยาพิษเป็นด้วยอีกต่างหาก”“ทำยาพิษไม่ต้องใช้เข็มเงิน” นางกล่าวทันที “ข้าอยากได้ของอะไรข้าจะซื้อมาเอง”หงซิ่วก
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 443
เซี่ยซางส่งเจียงเฟิ่งหัวกลับหอหล่านเยว่แล้วก็ไปที่ห้องของเย่ซู่ซู่เย่ซู่ซู่เห็นเขามา สายตาก็เต็มไปด้วยความรักความรู้สึก แต่ก็ประหม่ายิ่งนัก “ถวายพระพรท่านอ๋องเพคะ”พ่อบ้านเฉิงตามมาด้านหลัง ถือกล่องอาหารกล่องหนึ่งมาวางบนโต๊ะ เซี่ยซางมองอย่างเย็นชา “ดื่มเสียเถอะ!”เย่ซู่ซู่อึ้ง เปิดกล่องอาหาร นางก็จึงได้เห็นว่ามียาถ้วยหนึ่ง นางก็รู้ดีว่านี่คืออะไร ดวงตาก็แดงก่ำ น้ำเสียงสั่นเครือพูดไม่ออก “ท่านอ๋อง…”“ข้าเคยบอกเจ้าแล้วว่าให้เจ้าตั้งใจเป็นหมอไปดี ๆ เจ้ากลับดึงดันจะเข้ามายุ่งให้ได้ ดื่มน้ำแกงเลี่ยงบุตรถ้วยนี้เสีย ข้าจะเห็นแก่ที่เจ้าช่วยข้าไว้ รับประกันว่าเจ้าจะไม่ต้องกังวลเรื่องกินอยู่ไปทั้งชีวิต ได้เสพสุขกับลาภยศอย่างเต็มที่ ข้อแม้คือเจ้าต้องเจียมเนื้อเจียมตัวไปตลอด อย่าได้มีความคิดที่ไม่บังควร” เซี่ยซางแทบไร้ซึ่งความเห็นใจ เขารู้สึกผิดอยู่ในใจ มีเพียงทำเช่นนี้เท่านั้นเขาจึงจะบรรเทาความรู้สึกผิดที่มีต่อเจียงเฟิ่งหัวได้เย่ซู่ซู่เจ็บปวดใจยิ่งนัก น้ำตาไหลโดยไม่รู้ตัว “ท่านอ๋องไม่เคยมีความรู้สึกอะไรกับซู่ซู่แม้แต่นิดเดียวเลยจริง ๆ หรือเพคะ?”“ไม่มี” เซี่ยซางกล่าวอย่างหนักแน่นเด็ดขาดเ
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 442
“เจียงเฟิ่งหัว…ข้าไม่มีทางแพ้หรอก ข้าคือฮองเฮา” ปากนางยังตะโกนเรียกชื่อนางอยู่ แต่นางอ่อนแรงมากเหลือเกิน ไม่มีใครได้ยิน“ท่านอ๋อง จะจัดการซูถิงหว่านอย่างไรเพคะ” เจียงเฟิ่งหัวถามเขา“เอานางไปขังไว้ในเรือนถานเซียง ห้ามปล่อยนางออกมาอีกตลอดไป” เซี่ยซางกำชับ คนสกุลซูกล้าหักหลังเขา เขาก็จะค่อย ๆ จัดการ เขายังจะกักบริเวณซูถิงหว่านตลอดไปอีกด้วยเมื่อคนพาตัวซูถิงหว่านไปแล้ว เซี่ยซางก็กุมมือเจียงเฟิ่งหัวไว้ “หรวนหร่วน ข้าขอโทษ ข้าสะเพร่าไปเอง”“ท่านอ๋องก็ถูกบีบจนไม่มีทางเลือกจึงได้…” เจียงเฟิ่งหัวอยากจะพูดแต่หยุดไว้ “หมอหญิงเย่จะจัดการอย่างไร ถึงอย่างไรตอนนี้นางก็เป็นผู้หญิงของท่านอ๋องแล้ว เมื่อครู่สถานการณ์ฉุกเฉิน หม่อมฉันถือวิสาสะรับปากนางว่าจะรับนางเข้าจวนอย่างสมเกียรติ ให้นางมีตำแหน่ง”สายตาเซี่ยซางเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด คนที่เขารักคือเจียงเฟิ่งหัว แต่กลับออกนอกลู่นอกทางไปมีสัมพันธ์กับหญิงอื่น เย่ซู่ซู่ก็อยู่ที่นั่นพอดี จึงไม่อาจตัดความเป็นไปได้ว่าเย่ซู่ซู่มีเจตนา เขากอดเจียงเฟิ่งหัวไว้ ขอโทษจากใจจริง “ข้าขอโทษ ไม่ว่าในจวนนี้จะมีใคร ข้าก็จะรักเพียงเจ้าคนเดียวตลอดไป ข้าสาบาน”เจียงเฟิ่
ย้อนชะตาวิวาห์รัก ชาตินี้ข้าขอเป็นฮองเฮา บทที่ 441
เซี่ยซางออกมาแล้ว ก็ถีบเข้าที่ตัวซูถิงหว่านเต็มแรง แล้วก็สั่งให้คนมัดตัวซูถิงหว่านและส่งไปที่จวนเหิงอ๋องอย่างลับ ๆเจียงเฟิ่งหัวเข้าไปจัดการเก็บกวาดทำความสะอาดให้เย่ซู่ซู่ด้วยตัวเอง แม้นางไม่ยินดี แต่ว่าจิตสำนึกของนางบอกนางว่า นี่เป็นความเคารพที่พึงมีต่อเย่ซู่ซู่ไม่ว่าวันนี้เย่ซู่ซู่มีเจตนาอย่างไร นางก็จะใจดีด้วยเพียงครั้งเดียว คราวหน้าหากนางกล้าก่อเรื่องวุ่นวายอีกนางจะไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้นแล้วนางนำเสื้อผ้าสะอาดและเสื้อคลุมไปคลุมให้นางเมื่อนางเห็นรอยเลือดของเย่ซู่ซู่ที่หยดลงบนผ้าปูเตียง นางก็ได้แต่รู้สึกว่าบาดตาบาดใจ จากนี้ไปจะมีของแบบนี้ส่งมาให้นางตรวจสอบมากยิ่งขึ้น นางต้องทำความเคยชินไว้เซี่ยซางลงมือหนักไปหน่อย จนถึงขั้นรุนแรง บนตัวเย่ซู่ซู่มีรอยฟกช้ำดำเขียวอยู่หลายจุด เหมือนถูกหยิก ดูแล้วนางต้องทนทรมานไม่น้อย ครั้งแรกของผู้หญิงนั้นเจ็บมาก โดยเฉพาะกับชายที่ไม่รู้จักทะนุถนอมผู้หญิง“เจ้ายังเดินได้อยู่ไหม? ให้คนมาประคองเจ้าไหม” เจียงเฟิ่งหัวกล่าว“ไม่ต้องหรอกเพคะ ขอบพระทัยพระชายาที่ทรงเป็นห่วง” ต่อให้นางเจ็บปานใดนางก็ทนได้ เพราะว่าในที่สุดนางก็ได้แต่งกับเหิงอ๋องสมดั่งใจปรา
บางทีคุณอาจจะชอบ
ชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง95.9K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดปล่อยข้าไป
ป่าดอกท้อ22.5K viewsบันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์
เซี่ยวชิงขวาง73.6K viewsท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ116.6K viewsจวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ
ป่าดอกท้อ5.2K viewsชะตานำพา
ฉู่เฉียว1.4K viewsสยบรักมังกรหลงถิ่น
อัญธิญาน์568 viewsทะลุมิติไปเปลี่ยนนางร้ายในนิยายยุค80
moonlight -mini1.1K views
