บทที่ 441

เซี่ยซางออกมาแล้ว ก็ถีบเข้าที่ตัวซูถิงหว่านเต็มแรง แล้วก็สั่งให้คนมัดตัวซูถิงหว่านและส่งไปที่จวนเหิงอ๋องอย่างลับ ๆ

เจียงเฟิ่งหัวเข้าไปจัดการเก็บกวาดทำความสะอาดให้เย่ซู่ซู่ด้วยตัวเอง แม้นางไม่ยินดี แต่ว่าจิตสำนึกของนางบอกนางว่า นี่เป็นความเคารพที่พึงมีต่อเย่ซู่ซู่

ไม่ว่าวันนี้เย่ซู่ซู่มีเจตนาอย่างไร นางก็จะใจดีด้วยเพียงครั้งเดียว คราวหน้าหากนางกล้าก่อเรื่องวุ่นวายอีกนางจะไม่คำนึงถึงอะไรทั้งสิ้นแล้ว

นางนำเสื้อผ้าสะอาดและเสื้อคลุมไปคลุมให้นาง

เมื่อนางเห็นรอยเลือดของเย่ซู่ซู่ที่หยดลงบนผ้าปูเตียง นางก็ได้แต่รู้สึกว่าบาดตาบาดใจ จากนี้ไปจะมีของแบบนี้ส่งมาให้นางตรวจสอบมากยิ่งขึ้น นางต้องทำความเคยชินไว้

เซี่ยซางลงมือหนักไปหน่อย จนถึงขั้นรุนแรง บนตัวเย่ซู่ซู่มีรอยฟกช้ำดำเขียวอยู่หลายจุด เหมือนถูกหยิก ดูแล้วนางต้องทนทรมานไม่น้อย ครั้งแรกของผู้หญิงนั้นเจ็บมาก โดยเฉพาะกับชายที่ไม่รู้จักทะนุถนอมผู้หญิง

“เจ้ายังเดินได้อยู่ไหม? ให้คนมาประคองเจ้าไหม” เจียงเฟิ่งหัวกล่าว

“ไม่ต้องหรอกเพคะ ขอบพระทัยพระชายาที่ทรงเป็นห่วง” ต่อให้นางเจ็บปานใดนางก็ทนได้ เพราะว่าในที่สุดนางก็ได้แต่งกับเหิงอ๋องสมดั่งใจปรา