บทที่ 451

เย่ซู่ซู่รู้สึกเขินอายและไม่อาจต้านทาน เมื่อครู่นางถึงกับรู้สึกว่าร่างกายเกิดความรู้สึกแปลกๆ เกิดสิ่งใดขึ้นกันแน่?

ในเวลานี้ ภายในสมองของเย่ซู่ซู่ถึงกับเกิดความคิดที่อาจหาญอย่างมากขึ้นมา หลายวันขนาดนี้แล้ว นางตรวจชีพจรมงคลให้ตนเองทุกวันแต่ก็ตรวจไม่พบ

นางจึงตัดสินใจอย่างบ้าบิ่นขึ้นมา แสร้งทำเป็นผลักไสเขา “ไม่เอาที่นี่…”

ซูเซวี่ยนหัวเราะเบาๆ ด้านหลังห้องห้องนี้ก็คือประตูลับ เขาจึงพานางตรงเข้าไปทันที

ผ่านไปครู่หนึ่ง ซูเซวี่ยนก็ลุกจากร่างนางขึ้นมาจัดอาภรณ์ของตน แล้วจูบแก้มของนาง “ข้าจะมาหาเจ้าอีกแน่ หากเจ้าคิดถึงข้า ก็มาหาข้าที่นี่”

“ข้าไม่ต้องการพบท่านอีกตลอดกาล” เย่ซู่ซู่กล่าว

“ซูเซวี่ยน ข้าขอเตือนท่านจงอย่าได้ท้าทายองค์รัชทายาทเอาง่ายๆ หากทรงรู้เรื่องของพวกเรา ท่านกับข้ามีแต่จะตายเร็วขึ้นเท่านั้น”

แววตาเย็นชาดุจน้ำแข็งของนางสะท้อนความเคียดแค้นออกมา “ดังนั้น แม่ทัพซู ทางที่ดีท่านควรอยู่ห่างข้าให้มากหน่อย ไม่เช่นนั้นท่านก็คงไม่มีผลลัพธ์ที่ดีแน่”

มุมปากของซูเซวี่ยนโค้งเป็นรอยยิ้มขึ้นมา “ข้าชักชอบเจ้าเข้าจริงๆ บ้างแล้ว ชอบความอำมหิตนั้นในดวงตาของเจ้า นับจากวันนี้ข้าก็จะเฝ้ารอวันที่เ