ตอนที่ห้า สอบสวนเรื่องราว2

“พวกเราซื้อที่ดินละแวกนั้นมาเกือบทั้งหมดแล้ว ที่ดินของร้านชาเซียงซืออยู่ตรงกลาง หากนางไม่ยอมขายและยังดึงดันจะเปิดร้านชาต่อไป เช่นนั้นสถานศึกษาของเรามิใช่โอบล้อมร้านชาของนางหรือ”

“เช่นนั้นคงต้องไปบอกเล่าให้นางเข้าใจและปรึกษาหารือกันอีกที” หวางชิวเฟินตัดสินใจใช้การเจรจา

“เจ้าก็ไปกับข้าด้วย” ชายหนุ่มหันมาสั่งเลขาซึ่งคือเพื่อนสนิท

“ได้ขอรับ ท่านซือถู” มู่หวังเยี่ยนโค้งรับอย่างเสแสร้งด้วยหากอยู่กันตามลำพังพวกเขาไม่เคยวางท่าเป็นเจ้านายลูกน้อง

“เรื่องที่เด็กสาวคนนั้นตะโกนด่าเจ้ากลางตลาดถูกเล่าลือไปทั่วแล้ว ข้าอยากเห็นหน้านางเช่นกันว่าเป็นเช่นไร ซือถูของเราหล่อเหลาออกปานนี้ หญิงสาวทั่วไปเพียงเห็นหน้าก็อ่อนระทวยได้แต่บิดมือเอียงอาย แต่นางกลับกล้าด่าเจ้าเสียๆหายๆ ช่างเป็นเด็กสาวที่น่าสนใจนัก” มู่หวังเยี่ยนยิ้มแย้มอยากเห็นหน้าหญิงสาวดั่งเช่นคุณชายเจ้าสำราญทั่วไป

“นางงดงามหรือไม่” เลขาหนุ่มหันมาถามเพื่อนสนิท

“ข้าไม่ได้จ้องมองจึงยังเห็นไม่ชัด เจ้าก็ไปดูเอาเองเถอะ” หวางชิวเฟินเดินหนีอย่างระอาใจในความมากรักของเพื่อนหนุ่ม

หวางชิงเฟินไม่อยากให้ผู้คนคิดว่าเขาจะพาพวกไปรุมรังแกยายหลานจึงพาเพียงเลขาซึ่งเป็นเพื่อนสนิทและผู้ติดตามไปอีกคนเดียวเท่านั้น

ทันทีที่เดินเข้าไปถึงร้านซึ่งกำลังตกแต่งเสียงดังวุ่นวาย เขาถึงกับงงงันด้วยไม่คิดว่าหญิงสาวจะเอาจริงเรื่องที่จะสืบทอดร้านชาเซียงซือ

“นางถึงกับไม่รอคำตอบจากเจ้าแต่ตั้งใจจะเปิดร้านชาในเร็ววันแล้ว” มู่หวังเยี่ยนซึ่งเดินตามมาเอ่ยบอกแล้วหันไปมองยังเด็กสาวซึ่งยืนเด่นอยู่บนโต๊ะกลางร้าน

“ท่านลุงขยับมาทางซ้ายอีกหน่อยเจ้าค่ะ ดี ดีแล้ว เอาตรงนั้นเลย ตอกลงไปเลยเจ้าค่ะ” เสียงตะโกนสั่งงานดังออกมาจากร่างอ้อนแอ้นซึ่งหันไปหันมาไม่ได้หยุดจนกระทั่งเห็นชายหนุ่มหล่อสองคนยืนตะลึงอยู่ที่ทางเข้า จึงรีบกระโดดลงมาแล้วเดินไปต้อนรับอย่างไม่มีมาดของหญิงสาวเรียบร้อย

“ท่านเจ้ากรมศึกษามาด้วยตนเองเลยหรือเจ้าคะ ขออภัยที่ไม่ได้รีบออกมาต้อนรับ” สาวน้อยโค้งให้พลางหันหน้าส่งสายตามายังคนด้านข้าง

“ท่านนี้คือ...”

“อ้อ...ข้าชื่อมู่หวังเยี่ยน เป็นเลขาของเขา มาเพื่อเป็นพยานให้เจ้า”

แววตาระยิบระยิบถูกส่งออกมาจากชายหนุ่มท่าทางสำอางด้านข้าง เซียงเจินจูมองสายตาของเขาแล้วรู้สึกไม่ชอบใจด้วยมีทั้งแววหยอกล้อและเกี้ยวพาอยู่ในที

“เชิญท่านทั้งสองไปนั่งคุยกันที่สวนดีกว่า ในนี้กำลังวุ่นวายเสียงดัง” สาวน้อยผายมือเชื้อเชิญอย่างมีมารยาท แล้วเดินนำออกไปยังสวนดอกไม้ด้านหน้า

“นางดูดีมาก หากไม่บอกว่าเป็นเพียงหลานสาวเจ้าของร้านชาคงคิดว่าเป็นคุณหนูผู้ดีบุตรหลานขุนนางใหญ่โต” มู่หวังเยี่ยนกระซิบกับเพื่อนซึ่งเดินอยู่ด้วยกันด้านหลัง แต่เสียงกลับดังจนเซียงเจินจูยังได้ยิน

“กระโดกกระเดกเพียงนั้นหรือจะเป็นคุณหนูผู้ดีได้” เสียงของหวางชิวเฟินตอบออกมาเรียกอาการค้อนขวับจากร่างบางเบื้องหน้า