บทที่ 3

"กรี๊ด……"

เหวินหนิงเบิกตาโพล่งและสะดุ้งออกจากเตียงด้วยความหวาดหวั่น เหงื่อเย็นไหลท่วมทั้งตัวของเธอ

ราวกับร่างกายของเธอยังเจ็บปวดจากการถูกไฟร้อนแผดเผา!

แขนแข็งแรงเหยียดพาดเอวเรียวยาวของเธอ กลิ่นกายที่คุ้นเคยเตะเข้าที่จมูกเธอขณะที่ชายคนนั้นค่อยๆ เกลี้ยกล่อมเธอ "เงียบหน่อย นอนต่อเถอะนะ"

มือของเหวินหนิงสั่นเทาและหดกลับด้วยสัญชาติญาณ

เมื่อหันตัวไปอีกข้าง ภาพที่ปรากฏตรงหน้าก็คือกรอบหน้าหล่อเหลาคมคายของเจียงชูหาน เหวินหนิงสูดลมหายใจเข้าลึกด้วยความตกใจ

สมองของเธอเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและงุนงง

เธอมองเห็นงั้นเหรอ? เป็นไปได้อย่างไรกัน?

เธอหลับตาลงสักพักและลืมตาขึ้นมาอีกครั้งทันที

แสงสว่างเจิดจ้าสาดส่องเข้ามา แสงอาทิตย์ส่องผ่านเข้ามายังดวงตาของเธอ ความอบอุ่นทำให้หัวใจของเธอฟูฟ่อง

โคมไฟเพดาน ผ้าม่าน ผ้าปูที่นอน.... ทุกอย่างช่างดูคุ้นเคยเหลือเกิน หรือว่า หรือว่าจะจริง? หรือจะเป็นอย่างนั้น?

เธอปัดแขนชายคนนั้นออกจากตัวเธอแล้วรีบแตะโทรศัพท์ราวกับมันจะหายวับไปเหมือนผี เวลาบนหน้าจอแสดงให้เห็นว่านี่เป็นอีกไม่กี่เดือนก่อนที่เธอจะถูกเผาทั้งเป็น

หรือว่า เธอเกิดใหม่งั้นเหรอ?

หลังจากถูกรบกวนด้วยการเคลื่อนไหวของเธอ เจียงชูหานก็ตื่นขึ้นมา ตายังสะลึมสะลือและโมโหที่ถูกปลุกก่อนเวลา

"เธอทำอะไรตั้งแต่เช้าเนี่ย"

เหวินหนิงกำโทรศัพท์แน่น ตาของเธอยังจ้องอยู่ที่วันที่บนโทรศัพท์ นี่เป็นวันก่อนที่มู่อินจะถูกลักพาตัวรึเปล่านะ?

"เธอทำอะไรน่ะ?" เมื่อเห็นท่าทีแปลกๆ ของเหวินหนิง ชายคนนั้นก็เลิกคิ้วเข้มด้วยความแปลกใจ ท้องฟ้าข้างนอกยังเป็นเช้าตรู่อยู่เลย

เหวินหนิงเมินชายหนุ่มบนเตียง เธอตรงดิ่งไปยังห้องน้ำและจ้องมองตัวเธอในกระจกที่ยังคงมีไขมันน้อยๆ บนแก้มของเธออยู่

ขอบตาของเธอยังเจ็บอยู่และแขนของเธอยังคงแสบร้อนไร้ความรู้สึกเมื่อสัมผัส

เธอได้เกิดใหม่จริงๆ และยังคงจำได้ถึงความสิ้นหวังกับความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างแสนสาหัสของร่างกายที่เพิ่งถูกไฟแผดเผาไม่นานมานี้....

เธอนั่งบนพื้น ใช้สองมือกอดปลอบตัวเอง "เหวินหนิง สวรรค์ยังมีตา เธอไม่ใช่คนที่สมควรตาย...."

เดินกลับไปที่เตียง เหวินหนิงสูดหายใจลึกก่อนที่จะมองไปยังชายหนุ่มตรงหน้า

"เจียงชูหาน พวกเราหย่ากันเถอะ"

ทันใดนั้นตาของเจียงชูหานที่ยังไม่ตื่นดีนักกลับสว่างขึ้นทันที ดวงตาของเขาค่อยๆ หรี่ลง "เธอว่าอะไรนะ"

"เรื่องข้อตกลงหย่า ฉันจะให้ซูไป๋ช่วยเตรียมให้อย่างดี ถ้านายยังกังวลเกี่ยวกับสิทธิกับผลประโยชน์ เดี๋ยวฉันขอให้ทนายความของบริษัทช่วยร่างก็ได้"

"เธอกำลังคิดจะทำบ้าอะไรอยู่" อยู่ดีๆ ก็ตื่นมาทำตัวแปลกๆ ตั้งแต่เช้า แล้วก็มาปล่อยระเบิดลูกใหญ่ใส่เขาเนี่ยนะ?

แม้ความโกรธของเจียงชูหานจะชัดเจน

ทว่าเหวินหนิงดูเหมือนจะไม่ใส่ใจมันและยังคงถามคำถามอย่างตรงไปตรงมาด้วยความสงบนิ่ง "พวกนายคบกันตั้งแต่เมื่อไหร่"

เขายังคงหน้าตาดีอย่างมากโดยเฉพาะดวงตาคู่นั้น แม้กระทั่งตอนยังโกรธก็ไม่อาจจะกลบเสน่ห์ลึกลับที่เหลือล้นของดวงตาของเขา

ทว่าสิบปี สิบปีระหว่างพวกเขา ดูเหมือนว่ากาลเวลาก็ไม่สามารถทิ้งร่องรอยไว้บนหน้าเขาได้ ช่างโชคดีเสียจริง!?

"เหวินหนิง!" เจียงชูหานเตือนและพยายามระงับความโกรธที่ค่อยๆ เพิ่มขึ้น

"จริงๆ มันก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น ฉันเบื่อที่จะเป็นคุณนายเจียงเต็มทนแล้ว ให้นังผู้หญิงคนนั้นไปแล้วกัน แต่ขอบอกไว้ก่อนว่าพวกเรารู้จักกันมาถึงสิบปี คบกันมาตั้งเจ็ดปี ไอ้ช่วงเวลาหนุ่มสาวพวกนั้นช่างเสียเปล่าราวกับให้อาหารหมา"

"........"

"ยังไงก็ตาม อย่าคิดที่จะซ่อนสิทธิ์ที่ฉันควรจะได้จากการเป็นคุณนายเจียงมาสามปี พวกทรัพย์สมบัติหลังแต่งงานที่ฉันควรจะได้อย่างละครึ่ง หากนายกล้าเล่นแง่ล่ะก็....ฉันจะแฉนายกับผู้หญิงคนนั้นให้ชื่อเสียงมันป่นปี้ไปเลย"

เส้นเลือดเดือดขึ้นหน้าผากของชายตรงหน้า ดวงตาเย็นชาของเขาส่งสายตาราวกับต้องการจะเฉือนร่างเหวินหนิงออกจากกัน

จู่ๆ มันมีอะไรที่มากระตุ้นให้เธอทำอย่างนี้? เมื่อคืนเธอยังแสดงความรักกับเขาอย่างดี แต่ตอนเช้ากลับมาอยากจะหย่าเนี่ยนะ?

เหวินหนิงเพิกเฉยกับสายตาคุกกรุ่นของเขา เธอแต่งตัวออกไปข้างนอกอย่างกระฉับกระเฉง

แกร็ก! ปัง! เสียงของหล่นดังสนั่นข้างหลังเธอตามมาด้วยเสียงกัดฟันของชายหนุ่ม "ก็รู้นี่ว่าเราคบกันมาตั้งเจ็ดปีแล้ว?"

เหวินหนิงไม่ได้ตอบกลับ เพียงแต่ชะงักสักพัก ก่อนที่จะเดินขึ้นข้างบนโดยไม่หันมองกลับไป

.....

เธอกดเบอร์โทรที่คุ้นเคยที่สุด หลังจากกดโทรออก ผู้หญิงที่อยู่ปลายสายรีบรับทันที "อาหนิง"

"ช่วยฉันร่างข้อตกลงการหย่าที ตอนนี้เลย"

ทันทีที่เธอพูดจบ บรรยากาศนิ่งอึ้งไปซักพัก

เพียงวินาทีต่อมา เสียงอีกฝ่ายก็ดังขึ้น "ในที่สุดเธอก็คิดได้สักที เดี๋ยวฉันจะลุกไปช่วยเธอร่างมันทันที ขอเวลาฉันสักครึ่งชั่วโมง"

"ได้เลย"

เหวินหนิงหลับตาครุ่นคิด นึกถึงข่าวคราวการนอกใจของเจียงชูหานที่มักจะเข้าหูเธอตั้งแต่ปีก่อน

แม้กระทั่งเพื่อนของเธอก็รู้เรื่องนี้ ทุกคนต่างก็แนะนำให้เธอหย่ากับเขาสักที ทว่า..เธอกลับเคยเชื่อเขาหมดใจ!

พรุ่งนี้เป็นวันที่ผู้หญิงคนนั้นถูกลักพาตัวและจุดเริ่มต้นของรอยร้าวในความสัมพันธ์ของเธอกับเจียงชูหาน

ครั้งนี้เธอจะไม่นิ่งเฉยเหมือนชีวิตรอบที่แล้วที่ยอมให้มือที่สามมาโอ้อวดว่าได้กระจกตาจากเธอไปและตั้งครรภ์ลูกของสามีเธออย่างเด็ดขาด!