ตอนที่ 50 เป็นพี่น้องได้หรือไม่

“เจ้าเป็นอันใดหรือไม่”

กัวหยุนหันมองลูกสาวที่มีสีหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก

หลิวซินส่ายหน้าเบา ๆ ก่อนหันไปสบตามารดาซึ่งเต็มไปด้วยความห่วงใย

“ไม่เป็นอันใดเจ้าค่ะ ข้ากับเขาไม่มีเรื่องใดติดค้างกันอีกต่อไปแล้ว”

กัวหยุนถอนหายใจโล่งอก นางกลัวว่าลูกสาวจะยังคงคิดถึงชายผู้นั้นอยู่ เพราะเมื่อก่อน หลิวซินเคยหลงใหลในใบหน้าของเขาไม่น้อย ทว่าเวลานี้นางกลับคิดว่าตงจวินหน้าตาดีกว่าบัณฑิตผอมแห้งผู้นั้นเสียอีก

เมื่อขายของจนเกือบหมด หลิวซินจึงมีเวลาพัก นางเดินเล่นไปยังจุดก่อสร้างท่าเรือ ที่นั่นผู้คนคึกคักกว่าก่อนมาก ชาวบ้านหลายคนเปลี่ยนจากการหาของตามชายฝั่งเป็นขายอาหารแทน เพราะมีคนงานจากทั่วสารทิศมาช่วยกันสร้างท่าเรือขนาดใหญ่ และเริ่มสร้างห้องริมชายฝั่งทะเลเพื่อขาย นางยืนมองภาพเหล่านั้นด้วยความสบายใจ เรื่องท่าเรือที่เคยกังวลบัดนี้มีคนออกหน้าแทนแล้ว

ส่วนโรงเก็บของที่ตั้งใจจะสร้างไว้ให้เช่าเก็บสินค้า ก็คงต้องเริ่มลงมือเสียที เพื่อให้เสร็จก่อนท่าเรือเปิดใช้งาน

ทว่าขณะกำลังเดินทอดน่องชมวิวอย่างสบายใจ กลับบังเอิญพบคนที่ไม่อยากเจอเข้า ‘เจียงหมิง’

ชายผู้นั้นเดินตรงเข้ามาหาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนเช่นเดิม รอยยิ้มที่ครั้งหนึ