ยูโรมองหน้าบิวอยู่พักหนึ่ง หลังจากนั้นเขาเดินเข้าไปหาบิวและจับศีรษะของบิวไว้ พร้อมประกบปากดันลิ้นเข้าไปภายในปากของบิว ในทีแรกบิวตกใจพยายามดิ้น แต่เมื่อได้สติเขาคิดได้ว่านี่ยูโรคนที่เขารัก บิวจึงปล่อยกายปล่อยใจตามแรงปรารถนาของตัวเองอย่างไม่ขัดขืน
“ชอบใช่ไหม”ยูโรถอนริมฝีปากออกจากปากของบิวแล้วเอ่ยขึ้น
“ใช่ชอบอยากให้นายทำแบบนี้ แต่อย่างว่านายทำไม่เป็น”
ด้วยน้ำเสียงและกิริยาของบิวที่ดูแคลนยูโรอย่างหนัก เขาจึงรู้สึกโมโหและอยากทำให้บิววรู้ให้ได้ว่าเขาเก่งเรื่องแบบนี้ ส่วนบิวแกล้งท้าทายเพราะเขาอยากได้ยูโรเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว
“ได้”
เมื่อยูโรพูดจบก็ผลักร่างของบิวล้มลงบนโซฟา หลังจากนั้นเขาทาบทับร่างของบิวไว้ ยูโรก้มลงไซร้ซอกคอของบิววอย่างบ้าคลั่ง จนบิวเคลิ้มในความเสียวซ่านสุดขั้วร่างกายสั่นสะท้าน ยูโรยังไม่หยุดอยู่แค่นั้นเขาถลกเสื้อของบิวขึ้นและเลื่อนมากัดหัวนมชมพูดของบิวอย่างรุนแรง
“โอ๊ย เจ็บ”บิวร้องลั่นและดันร่างของยูโรออกแต่ไม่เป็นผล
บิวพยายามดิ้นเพราะรู้สึกเจ็บ พอยูโรเปลื่ยนมาใช้ปลายลิ้นไล้เลียอย่างอ่อนละมุนขึ้น บิวจึงเกิดความเสียวซ่านมาแทนอีกครั้ง
“อ่า อ่า อ่า”บิวครางออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เพราะความเสียวซ่านนั้นเกินห้ามใจเขาได้
เสียงครางของบิวทำให้ยูโรเกิดอารมณ์ขึ้นมาจริงๆจนท่อนเอ็นของเขาแข็งขึ้นมา ยูโรจึงลุกขึ้นถอดเสื้อกางเกงออกจนหมด ทำให้เผยเห็นท่อนเอ็นอันใหญ่ยาวตั้งตระหง่าชูซัน บิวมองด้วยความหิวกระหาย และเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าจะได้เห็นท่อนเอ็นของยูโรตอนกำลังแข็งตัว
“อมให้หน่อย อยากมากใช่ไหม”
ยูโรคร่อมร่างของบิวตรงอกและก้มตัวลงเอาท่อนเอ็นจ่อที่ปากของบิวและดันเข้าไปภายในปากของบิว ส่วนบิวก็ตอบสนองแต่โดยดีเขาห่อปากรับท่อนเอ็นอย่างเต็มใจ ท่อนเอ็นของยูโรได้เคลื่อนตัวเข้าออกอย่างช้าๆ ถึงแม้บิวจะรู้สึกคับแน่นแต่เขาก็ชอบที่ได้อมท่อนเอ็นของยูโร
บั้นท้ายของยูโรกระดกขึ้นลงอย่างช้าๆ เพื่อให้ท่อนเอ็นเข้าออกภายในปากของบิว ซึ่งในช่วงเวลานี้นี่เองทำให้ยูโรค้นพบความเสียวซ่านท่อนเอ็นอย่างหนัก จนทำให้เขาดันเข้าดึงออกเร็วขึ้น จนบิวรู้สึกจุกคอหอยเขาจึงดันต้นขาของยูโรออก
“ยอมแพ้แล้วเหรอ”
“ปากเขามีไว้อมไม่ใช่มาทำแบบนี้ ถ้าอยากทำก็ต้อ งอีกที่หนึ่ง”
“เหรอ”
ยูโรอดขำไม่ได้ แต่เขาก็ไม่รอเวลานาน เพราะตอนนี้ท่อนเอ็นของเขาต้องการที่ปล่อยน้ำในกายออกมา
“ได้”
ยูโรรีบปลดกระดุมกางเกงของบิวออกและดึงออกมาจึงถึงปลายเท้า แล้วขว้างกางเกงนั้นทิ้งไปอย่างไม่ใยดี ยูโรยกขาทั้งสองข้างของบิวสูงขึ้นจนเห็นช่องทางรักอันขาวสะอาด
“ใส่ถุงก่อน”
“หึ ไม่มี”
“เรามีในกระเป๋ากางเกง อย่าลืมเจลหล่อลื่นด้วยนะ”
ยูโรอยากจะว่าบิวว่าไม่มียางอาย แต่เขาก็ไม่สามารถทำได้ เพราะตอนนี้เขามีอามรมณ์อย่างหนัก ยุโรจึงไปหยิบกางเกงของบิวและเอาถุงยางกับเจลหล่อลื่นออกมา พร้อมจัดการใส่ถุงยางและทาเจลหล่อลืนท่อนเอ็นของตัวเอง หลังจากนั้นเขาจับท่อนเอ็นจ่อที่ช่องทางรักของบิว ในท่าที่บิวนอนหงายและยกขาสูง
“โอ๊ย เจ็บ”
ยูโรไม่ได้สนใจอะไรทั้งนั้น เพราะที่เขายอมมีอะไรกับบิวเพราะมีแผนการณ์กับอารมณ์ใคร่ที่เกิดขึ้น แต่เขาก็ไม่ได้ดันพรวดเดียวเข้าไป แต่ก็ยังค่อยๆดันจนถึงสุดโคน
“ทีหลังค่อยๆทำหน่อยนะ”บิวพูดขึ้น
ไร้เสียงตอบโต้ของยูโรเขายังนิ่งเงียบเหมือนเดิม แต่บั้นท้ายของเขากลับไม่อยู่นิ่งขยับขึ้นลงอย่างช้าๆและต่อเนื่อง จนทำให้บิวคลายเจ็บเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนที
“ฮือ อ่า ซี๊ด”
ยูโรต้องการคลายความเสียวซ่านอย่างมาก เขาจึงเริ่มโหมกระแทกท่อนเอ็นเข้าออกอย่างเร็วขึ้นและรัวๆอย่างเป็นจังหวะ
“พับ พับ พับ”
ส่วนริมฝีปากและใบหน้าของเขาก็ก้มลงซุกซอนไซร้ซอกคอของบิวอย่างบ้าคลั่ง อย่างกับคนหิวกระหายมานาน ส่วนบั้นท้ายของเขาก็ยังไม่หยุดกระแทกกระทั้งท่อนเอ็นใส่ช่องทางรักอย่างต่อเนื่อง
“โอ๊ย อ่า อ่า ซี๊ด”บิวยังร้องครางไม่หยุด เพราะเสียวซ่านทั้งช่องทางรักและซอกคอทำให้เขาสยิวทั่วเรือนร่าง
ด้วยที่ยูโรยังไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้มาก่อน เขาจึงรู้สึกว่าความเสียวซ่านนั้นมาไว และยูโรไม่สามารถที่อดกลั้นความต้องการไว้ได้ เขาจึงเร่งความเร็วซอยถี่ๆรัวๆไม่นานนักเขาจึงปล่อยน้ำในกายออกมาอย่างพังทลาย
“โอ๊ย อ่า ซี๊ด”ยูโรร้องเสียงดังกระหึ่มใบหน้ารับความเสียวซ่านอย่างเต็มอิ่ม
ยูโรก้มลงทาบทับร่างของบิวอย่างอ่อนแรง ถึงแม้ร่างกายจะแข็งแรงปานใดเมื่อเสร็จสุขสมเขาถึงกับหอบเหนื่อยเสียวกระสันต์ ส่วนบิวนั้นแค่เห็นยูโรมีความสุขนั่นก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ไม่ต้องเสร็จตามยูโร
“ถึงกับหมดแรงเลยเหรอ”บิวเอ่ยขึ้น
เมื่อยูโรได้ยินเสียงที่แซะของบิว เขาจึงพยุงตัวลุกขั้นนั่งในขณะที่ท่อนเอ็นยังแข็งอยู่ ในส่วนของบิวก็พยุงตัวลุกขึ้นนั่งข้างๆยูโรแล้วอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี ด้วยความอายทั้งสองจึงไม่ได้พูดอะไรกันมากนัก ต่างคนต่างใส่เสื้อผ้าจนเสร็จสิ้น แต่ก็ยังไม่ได้ยินเสียงที่ทั้งสองคุยกันเลย จนบิวเหลือบมองนาฬิกาซึ่งเป็นเวลาที่มืดพอสมควร
“เรากลับแล้วนะ”บิวเอ่ยขึ้นลอยๆและกำลังจะลุกขึ้น
“อือ เดี๋ยวเราไปส่งหน้าบ้าน”ยูโรเอ่ยขึ้น
ยูโรและบิวเดินคู่กันไปยังหน้าบ้านที่รถของบิวจอดอยู่ บิวหันหน้ามามองยูโรพร้อมส่งสายตาความนัยให้ยูโรรับรู้
“เราไปแล้วนะ”
“อือ”ยูโรพยักหน้า
“จะไม่พูดอะไรซักหน่อยเหรอ”บิวอยากรู้ความในใจกับเรื่องเมื่อครู่เขาจึงตัดสินใจพูดออกมา
“จะให้พูดอะไรก็แค่เรื่องเซ็กส์”
“นาย”บิวเสียงสูง
“เปล่าๆ”ยูโรคิดได้ว่าเขาต้องเปลื่ยนพฤติกรรมใหม่ เพื่อให้บิวอยู่ในอุ้งมือของเขา ถ้ามัวพูดประชดประชันจะทำให้เสียเรื่องได้ สิ่งที่เขากลัวมากที่สุดคือมิคกี้รู้ว่าเขาแอบรัก
“เปล่า ก็ดีนะ ดูๆไปนายก็น่ารักฟิตด้วย”ยูโรฝืนยิ้ม
“บ้า”บิวรู้สึกอาย
“ทำไมต้องหน้าแดงด้วย เราพูดเรื่องจริงนี่”
“เหรอ ไม่เคยมีใครชมเรามาก่อนนะ นายเป็นแรกเลยรู้ไหม”
“ก็ดีนะเราเป็นคนแรกของนาย แต่ใช่เหรอ”ยูโรยิ้มนิดๆ
“นายนี่มันจะพูดดีๆกับเราไม่ได้เลยเหรอ”
“เราขอโทษนะ เอาเป็นว่าเราพอใจเรื่องเมื่อครู่ โอเคไหม”ยูโรเดินเข้าไปใกล้ๆบิวมากขึ้น
“ก็โอเค นายก็ใช่ได้นะ ไม่ผิดจริงๆที่ชอบนาย ไปล่ะ”บิวเขินนิดหน่อยเขาจึงรีบเปิดประตูรถทันที
“เดี๋ยวก่อน”ยูโรดึงมือของบิวไว้แล้วโผกอดทันที
“นายจะทำอะไรนะ”
“เมื่อกี้ไม่ได้กอดเลย ตอนนี้ขอกอดหน่อยก็แล้วกันนะ”ยูโรก้มลงหอมแก้มของบิวหลายครั้งๆติดๆกัน
“แก้มนุ่มมากเลย”
“ปล่อยได้แล้วเราจะกลับบ้าน”
“ก็ได้”ยูโรคลายกอดบิว ซึ่งบิวยังอยากอยู่ในอ้อมกอดอยู่ แต่ก็ต้องเล่นตัวบ้างนิดหน่อย
“คราวนี้กลับจริงๆแล้วนะ”บิวเปิดประตูรถและเข้าไปในรถพร้อมกับสตาร์ทรถออกไปอย่างรวดเร็ว
เมื่อรถของบิวแล่นออกไป สีหน้าของยูโรกลับมานิ่งเหมือนเดิม ถึงแม้เขาจะติดใจรสรักสวาทที่บิวมีให้ แต่ก็ไม่สามารถเปลื่ยนใจเขาให้มารักและชอบบิวได้ เพราะเขาชอบผู้ชายแนวเข้มๆแมนๆไม่ได้อออกหวานแบบนี้ ที่ยูโรมีอะไรด้วยกับบิว เพื่อให้บิวช่วยปกปิดความรักของเขาที่มีต่อมิคกี้แค่นั้น
บอมบอมตัดสินใจตามง้อขอคืนดีกับมิคกี้ เพราะช่วงเวลาที่มิคกี้โกรธอยู่นั้น บอมบอมใจคอไม่ดีและวุ่นวายพอสมควร พอเขามาถึงบ้านจึงหอบเจ้าแมวเหมียวมอมมอม และกระเป๋าเสื้อผ้าเพื่อไปบ้านมิคกี้ ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง แต่ในเมื่อตัดสินแล้ว ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรบอมบอมก็พร้อมยอมรับได้โดยไม่มีข้อแม้แต่อย่างใดซึ่งเย็นนี้ทางสะดวกเพราะรัฐมนตรีพายัพกับคุณหญิงโสภิตาไม่อยู่บ้าน บอมบอมมาถึงก็รีบขึ้นไปบนห้องของมิคกี้ในทันที บอมบอมยืนรออยู่หน้าประตูห้องอยู่พักหนึ่ง ก่อนที่เขาจะเคาะประตูห้องด้วยใจคอไม่ดีเท่าไรนัก“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”เมื่อประตูเปิดออกบอมบอมรีบลอดใต้วงแขนของมิคกี้เข้าไปในห้องทันที โดยที่มิคกี้ยังไม่ทันตั้งตัวแต่อย่างใด มิคกี้จึงรีบหันหลังกลับเพื่อไปขับไล่บอมบอมออกจากห้องนอนของเขา“นายมาทางไหนไปทางนั้นเลย” มิคกี้ชี้มือไปที่ประตูห้อง“นายจะให้เราไปได้ไง เราพามอมมอมมาด้วย นายก็ต้องช่วยเราเลี้ยงดูแลนะ นายสัญญากับเราแล้ว นายจะเป็นพ่อส่วนเราจะเป็นแม่ หรือว่านายลืมไปแล้ว” บอมบอมเปิดกรงเพื่อนำแมวออกมาให้วิ่งเล่นที่ห้องของมิคกี้“เราไม่ลืมหรอก แต่เราไม่เข้าใจในเมื่อนายทำสำเร็จแล้วนี่ ทำไมนายยั
นิกกี้ได้ขับรถพาสุกี้ไปยังเหมืองแร่ที่เขาทำงานในช่วงเสาร์อาทิตย์นี้ ช่วงแรกสุกี้ก็ไม่พอใจและโวยวาย แต่เมื่อโดนขู่ว่าจะฟ้องพ่อกับแม่ ซึ่งสุกี้กลัวมากเลยต้องตามใจนิกกี้ไปยังเหมืองแร่“ไม่พอใจพี่เหรอ” นิกกี้เอ่ยขึ้น“แต่ที่พี่ทำลงไปเพื่อสุกี้นะ มิคกี้เขาชอบบอมบอม สุกี้น่าจะรู้ดีไม่ใช่เหรอ พี่พูดตรงๆ เลยก็แล้วกัน ขนาดหน้าน้องเหมือนสุก้าคนที่มิคกี้เคยรัก มิคกี้ยังไม่สนใจเลย ทำไมน้องสุกี้ไม่เห็นคุณค่าในตัวเองบ้างล่ะ”“ไม่ต้องมาตอกย้ำสุกี้หรอก”“ไม่ได้ตอกย้ำ แต่พี่อยากให้สุกี้มองคนที่รักตัวตนสุกี้บ้าง” นิกกี้เหล่ตามองเพื่ออยากเห็นสีหน้า“ใคร”“พี่ไง”สุกี้หันไปมองนิกกี้ที่กำลังยิ้มอยู่ ซึ่งสุกี้ก็พอรู้บ้างเพราะพฤติกรรมของนิกกี้บ่งบอกมาอย่างชัดเจน แต่สุกี้แกล้งไม่รับรู้และยอมรับ“พี่ก็รู้นี่ว่าสุกี้ไม่ได้รักพี่”“ถ้าไม่ได้รักแล้วยอมเป็นของพี่ทำไม”“เผลอตัวไปหน่อย” เมื่อสุกี้พูดจบเขาก็ครุ่นคิดว่าเป็นอย่างที่นิกกี้บอกหรือไม่“เอาอย่างนี้ก็แล้วกัน ไปอยู่กับพี่ที่เหมืองช่วงมหาวิทยาลัยปิด สุกี้อาจจะพบคำตอบก็ได้นะ”“ได้ สุกี้ก็เบื่อตามตื้นคนอื่นเหมือนกัน หันมาลองรักคนที่รักเราชีวิตอาจมีสีสันที่สดใส
วันนี้บอมบอมมาเรียนแต่เช้า เพราะเขามีความรู้สึกดีอย่างมากที่ได้ใกล้ชิด และสมหวังกับมิคกี้ ถึงแม้มิคกี้ยังไม่ได้บอกว่ารักเขา แต่เมื่อได้เสียตัวให้กันแล้ว บอมบอมจึงถือว่ามิคกี้บอกรักไปในตัว โดยมีแมวชื่อมอมอมเป็นสื่อกลางหัวใจบอมบอมกำลังฝันหวานคิดถึงมิคกี้อยู่นั้น เพื่อนรักบิวก็เดินเข้ามาหาและจี้ที่เอวของเขา จนทำให้บอมบอมตกใจ“นายก็ เราตกใจหมดเลย”“ขวัญอ่อนจริงนะ มอมมอม”“เราชื่อบอมบอมไม่ใช่มอมมอม” บอมบอมมองค้อนเป็นการใหญ่“แหมทำเป็นไม่รู้เรื่อง ถ่ายรูปแมวมอมมอมกับมิคกี้ลงเต็มโซเซียลไปหมด”“มีบ้างนิดหน่อย” บอมบอมอมยิ้ม“เห็นถ่ายในห้องด้วยกัน เราจำได้นะว่าแต่ได้กันหรือยัง” บิวกระซิบเบาๆ“อือ”“เป็นไงบ้าง”“ก็ดีนะแต่เล็กไปหน่อย”“ไม่เป็นไรหรอกเน้นหล่อไว้ก่อน”“บ้า”“เรามีเรื่องจะถามนายหน่อย ที่นายบอกว่าจะแกล้งมิคกี้ให้หลงรักแล้วจะทิ้ง ตอนนี้ยังคิดอยู่ไหม”“อือ” บอมบอมครุ่นคิดและเขาก็ได้ทราบความรู้สึกของตัวเองแล้วว่ารักมิคกี้อย่างจริงๆ“บอมบอมนายหลอกเรา” เสียงมิคกี้ดังอยู่ข้างหลัง“บอมบอมรีบหันไปทันใด และเขาก็ต้องตกใจอย่างมาก เพราะสีหน้าของมิคกี้บ่งบอกชัดเจนว่าผิดหวังและเสียใจ เมื่อได้ยินคำ
ความสัมพันธ์ของสุก้าและก็อตได้คืบหน้าไปอย่างมาก เพราะห้วงเวลานี้มิคกี้ไม่ได้ตามจีบสุก้าอีกแต่อย่างใด เพราะมัวไปอยู่กับบอมบอมเนื่องด้วยต้องช่วยกันเลี้ยงลูกแมว จึงเป็นโอกาสอันดีที่ก็อตทำคะแนน สุก้าจึงเริ่มใจอ่อนขึ้นมาบ้าง และในเย็นนี้สุก้าจึงตกปากรับคำก็อตมาที่บ้านของเขา เพื่อมากินอาหารฝีมือกิตพ่อเลี้ยงเดี่ยว “กินให้เต็มทีเลยนะลูก วันนี้เป็นฝีมือพ่อเอง”กิตเอ่ยขึ้นพร้อมมองทั้งสองอย่างใคร่เอ็นดู “ครับคุณพ่อ”สุก้ารับคำ สุก้าถูกปากรสชาติอาหารที่ทำแบบง่ายๆแต่อร่อย เขาจึงทานอาหารมื้อนี้จนหมด หลังจากนั้นก็เข้าไปช่วยก็อตล้างชามในห้องครัว แต่ฝนฟ้าไม่เป็นใจดันตกมาอย่างมาก จนสุก้าหวั่นวิตกกลัวกลับบ้านไม่ได้ เมื่อล้างถ้วยชามเสร็จเขาจึงรีบออกมานั่งห้องรับแขก “พี่ต้องขอโทษด้วยไม่น่าชวนสุก้ามาที่บ้านเลย”ก็อตรู้สึกผิดแสดงออกทางสีหน้าอย่างชัดเจน “ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ มันเป็นเหตุสุดวิสัยที่เราไม่สามารถจะรู้ได้” “ขอบใจมากนะ ที่พูดให้พี่ได้สบายใจขึ้นมาบ้าง” ทั้งสองนั่งคุยกันเป็นเวลานานฝนก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหายตก ก็อตจึงต
ค่ำคืนวันหยุดมิคกี้มาตามสัญญา เพราะเขาอยากเจอมอมมอมแมวเหมียวแสนน่ารัก ที่เขาร่วมตัดสินใจจะเลี้ยงดูร่วมกันกับบอมบอม ซึ่งทั้งคู่ก็ได้นำมอมมอมมานอนเล่นนอนกอดอย่างมีความสุข“มอมมอมซ้ำหมดแล้วตัวนิดเดียวดูมือนายสิอย่างใหญ่เลย” บอมบอมเอ่ยขึ้นแต่ตัวเองก็ยังจับหางของมอมอมเล่นเหมือนกัน“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นแค่นี้พอเอานอนดีกว่า” มิคกี้อุ้มมอมมอมลงบนเตียงนอนเล็กและวางไว้ข้างๆ ที่นอนของบอมบอม“มาเหนื่อยๆ ก็ไปอาบน้ำซะเนื้อตัวจะได้สะอาด ถ้าได้มาจับมอมมอมอีกจะได้ไม่สกปรก”“นายเห็นเราสกปรกอย่างนั้นเลยเหรอ แต่ก็ยังอยากได้เราอยู่นินายชอบพูดจาย้อนแย้งน่าดูนะ” เมื่อมิคกี้พูดจบเขาก็ไม่ได้สนใจคำพูดของบอมบอม ว่าจะพูดอะไรต่อเพราะเขาก็รู้สึกเหนียวตัวอยู่เหมือนกัน มิคกี้จึงรีบไปอาบน้ำเพื่อชำระคาบเหงื่อใคร่ ส่วนบอมบอมก็ห่มผ้าให้มอมมอมแมวเหมียวสุดที่รักเมื่อบอมบอมจัดการดูแลแมวเหมียวเสร็จเขาก็ล้มตัวลงนอน โดยไม่ได้สนใจมิคกี้แม้แต่น้อยและลืมไปว่ามิคกี้ได้เข้ามาอยู่ในห้องแล้ว จนมิคกี้ออกมาจากห้องน้ำเปลื่ยนเสื้อผ้าและขึ้นมาบนเตียงนอนของบอมบอม“อ้าว” บอมบอมมีท่าทีตกใจ“ตกใจอะไร” มิคกี้ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย“ไม่มีอะไรหร
วันนี้สุก้าได้ไปเที่ยวกับก็อตทั้งวันจึงทำให้เขาเริ่มรู้สึกดีๆ กับก็อตมากขึ้น ถึงแม้เขายังไม่สามารถที่จะลืมมิคกี้ได้ แต่ในเมื่อภาพตรงหน้าที่เขาเห็นนั้น มีเพียงแต่บอมบอมที่ได้ยืนเคียงข้างมิคกี้ตลอดเวลา ถึงแม้สุก้าอยากให้เป็นตัวเขาเองแต่ก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ และเขาก็ไม่สามารถที่จะไปสู้รบต่อกรแย่งชิงมิคกี้กับบอมบอมได้เลยหลังจากสุก้าอาบน้ำเสร็จเขาก็นอนครุ่นคิดเรื่องมิคกี้อยู่เบนเตียง และช่วงเวลาเดียวกันนั้นนั่นเองที่ก็อตได้โทรมาหาเขา ซึ่งสุก้าก็ยินดีรับแต่โดยดี เพราะเขาก็รู้สึกเคว้งและอยากมีคนมาปลอบใจเขาอยู่เหมือนกัน“ทำอะไรอยู่” เสียงก็อตดังขึ้น“ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก นอนเล่นๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อย”“คิดถึงคนอื่นหรือเปล่า แต่พี่อยากให้สุก้าคิดถึงพี่มากกว่าคนอื่น”“อยู่ด้วยกันมาทั้งวันจะมาคิดถึงอะไรกันอีกล่ะ”“พี่ไม่ได้เห็นหน้าสุก้าแค่ชั่วโมงเดียวก็เหมือนไม่ได้เห็นเป็นหมื่นปี”“พูดไปเรื่อย” สุก้าอดยิ้มไมได้ เพราะคำพูดกับหน้าตาของก็อตนั้นไปคนละทางกันทีเดียว ซึ่งเขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมก็อตต้องมาติดพันเขา ทั้งๆ ที่น้องรหัสของก็อตออกจะน่ารักมากกว่าเขาอีก ซึ่งตรงนี้สุก้าก็ยอมรับอย่างใจจริงว่าบอมบ