9

หลังจากที่ได้รับการยืนยันว่าน้ำมันงามีสิ่งแปลกปลอมเจือปน มู่ หานเจิ้น ก็เรียก เว่ย ซูหลิน มาพบที่ห้องทำงานของเขาด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

"ซูหลิน" หานเจิ้นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา "เจ้ามีอะไรจะอธิบายเกี่ยวกับเรื่องน้ำมันงาในครัวหรือไม่?"

ซูหลินหน้าซีดลงเล็กน้อย แต่ก็ยังคงแสดงท่าทีปฏิเสธ "ข้าไม่ทราบเรื่องนั้นค่ะคุณชาย อาจจะเป็นความผิดพลาดของคนครัวเองก็ได้"

"อย่าโกหกข้า" หานเจิ้นกล่าวเสียงต่ำ "ข้ารู้ว่าเจ้าไม่พอใจหลินฮวา และพยายามหาทางกลั่นแกล้งนาง"

ซูหลินน้ำตาคลอเบ้า "คุณชายคะ ท่านเชื่อหญิงคนนั้นมากกว่าข้าหรือคะ? ข้าเป็นคู่หมั้นของท่านนะคะ!"

"การเป็นคู่หมั้นไม่ได้หมายความว่าเจ้าจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบ" หานเจิ้นกล่าวอย่างเฉียบขาด "ข้าเตือนเจ้าแล้วครั้งหนึ่ง ถ้าเจ้ายังไม่หยุด ข้าจะถือว่าเจ้าไม่เคารพการตัดสินใจของข้า"

ซูหลินรู้ว่าครั้งนี้หานเจิ้นโกรธจริงๆ เธอจึงไม่กล้าโต้เถียงอีกต่อไป ได้แต่ก้มหน้าร้องไห้เงียบๆ

"ต่อไปนี้ จงอยู่ให้ห่างจากหลินฮวา และอย่าได้หาเรื่องนางอีก ถ้าข้ารู้ว่าเจ้าทำอะไรไม่ดี ข้าจะไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่" หานเจิ้นสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด

หลังจากที่ซูหลินออกไปแล้ว หานเจิ้นก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ เขารู้สึกเหนื่อยใจกับความริษยาและความอาฆาตของคู่หมั้น

ทางด้าน ไป๋ หลินฮวา เมื่อรู้ว่าหานเจิ้นได้จัดการเรื่องนี้แล้ว ก็รู้สึกโล่งใจและขอบคุณเขามากยิ่งขึ้น เธอตั้งใจที่จะทำงานของเธอให้ดีที่สุด เพื่อไม่ให้เขาต้องผิดหวัง

ถึงแม้ซูหลินจะถูกหานเจิ้นเตือนแล้ว แต่ความริษยาในใจของเธอก็ยังไม่จางหายไป เธอเริ่มวางแผนการร้ายครั้งใหม่ที่ซับซ้อนและแนบเนียนกว่าเดิม

วันหนึ่ง ซูหลินแสร้งทำเป็นเข้ามาพูดคุยกับหลินฮวาด้วยท่าทีที่เป็นมิตรมากขึ้น

"น้องหลินฮวา ข้าขอโทษสำหรับเรื่องที่ผ่านมานะ ข้าอาจจะเข้าใจผิดเจ้าไป" ซูหลินกล่าวด้วยรอยยิ้มที่ดูไม่จริงใจนัก

หลินฮวามองเธอด้วยความสงสัย แต่ก็ตอบกลับไปอย่างสุภาพ "ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ท่านซูหลิน"

"ต่อไปนี้เรามาเป็นเพื่อนกันนะ ข้าอยากจะเรียนรู้การทำอาหารจากเจ้าด้วย" ซูหลินกล่าวต่อ

หลินฮวารู้สึกแปลกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไปของซูหลิน แต่ด้วยความที่เป็นคนตรงไปตรงมา เธอจึงไม่ได้คิดระแวงอะไรมากนัก

ซูหลินเริ่มเข้ามาคลุกคลีอยู่ในครัวมากขึ้น คอยสังเกตการทำงานของหลินฮวา และแอบสอบถามสูตรอาหารต่างๆ

อยู่มาวันหนึ่ง ซูหลินแสร้งทำเป็นขอยืมเครื่องปรุงบางอย่างจากหลินฮวา

"น้องหลินฮวา ข้าต้องการเครื่องปรุงชนิดนี้พอดี เจ้าพอจะมีแบ่งให้ข้าบ้างไหม?" ซูหลินถามพร้อมกับชี้ไปยังขวดเครื่องปรุงชนิดหนึ่ง

หลินฮวาไม่ได้สงสัยอะไร จึงแบ่งเครื่องปรุงนั้นให้ซูหลินไป

หลังจากนั้นไม่นาน อาหารที่หลินฮวาปรุงในวันนั้นก็มีรสชาติที่ผิดเพี้ยนไปเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้เอะใจอะไรมากนัก คิดว่าเป็นเพราะวัตถุดิบไม่สดใหม่

แต่เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า อาหารที่หลินฮวาปรุงเริ่มมีรสชาติที่เปลี่ยนไป ทำให้แขกบางคนเริ่มแสดงความไม่พอใจ

หานเจิ้นเริ่มสังเกตเห็นความผิดปกติ เขาเรียกหลินฮวามาสอบถาม

"ช่วงนี้อาหารมีรสชาติแปลกไป เจ้ามีปัญหาอะไรหรือไม่?" หานเจิ้นถามด้วยความเป็นห่วง

หลินฮวารู้สึกสับสน เธอพยายามปรุงอาหารอย่างดีที่สุด แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมรสชาติถึงเปลี่ยนไป

"ข้าเจ้าก็ไม่ทราบเหมือนกันเจ้าค่ะ ข้าเจ้าปรุงตามสูตรเดิมทุกอย่าง" หลินฮวาตอบด้วยความงุนงง

หานเจิ้นขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เขาเริ่มรู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ชอบมาพากลเกิดขึ้น