LOGIN"ครั้งนี้พี่จะไม่บอกแม่เราก็แล้วกันนะแต่ถ้าครั้งหน้าพี่เจออีกรับรองเลยว่าพี่จะบอกให้น้าอรตัดค่าขนมเธอแน่"
"ค่าาาไม่ทำแล้วล่ะค่ะ" อิงธาราตอบเสียงเบาพลางแอบเบ้ปากใส่คนตัวโตก่อนจะหมุนตัวเดินหนีขึ้นห้องไป
ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายห้องใครห้องมันไทเกอร์เดินเข้าห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จสักพักเริ่มรู้สึกหิวขึ้นมาเสียอย่างนั้น ชายหนุ่มเดินออกจากห้องนอนตรงไปที่ในครัวเมื่อสำรวจอาหารจนได้เมนูในใจเขาก็เดินขึ้นไปที่ชั้นบนทันที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
อิงธาราที่กำลังอาบน้ำอยู่จนใกล้จะเสร็จเรียบร้อยแล้วได้ยินเสียงเคาะประตูดังมาจากหน้าห้องก็ต้องรีบซับตัวจะใส่เสื้อผ้าก่อนข้างหน้าห้องก็เอาแต่เคาะประตูไม่เลิก หญิงสาวเลยได้แต่รีบสวมชุดคลุมทับไว้โดยที่ข้างในไม่ได้สวมอะไรไว้สักชิ้น
"มาแล้วๆจะเคาะอะไรนักหนาคะเนี่ย" หญิงสาวตรงดิ่งไปแง้มประตูเปิดออกด้วยสีหน้าเหวี่ยงๆ
"อ้าวโทษๆนึกอาบน้ำเสร็จแล้วซะอีกพอดีพี่หิวข้าวอ่ะอิ๊งลงไปทำอะไรให้พี่กินหน่อยได้ไหม"
"อืม..แล้วพี่อยากกินอะไรอ่ะ?"
"อยากกินต้มยำน้ำข้นอ่ะซดน้ำร้อนๆท่าจะดีพี่เห็นในตู้เย็นมีของทะเลเหลืออยู่"
"โอเคงั้นเดี๋ยวอิ๊งตามลงไปค่ะขอแต่งตัวแป๊บนึง"
"จ้ะ"
ไทเกอร์เดินมานั่งดูหนังรอข้างล่างสักพักร่างบางก็เดินตามลงมาในชุดนอนที่สวมทับด้วยชุดคลุมอีกที อิงธาราทำต้มยำรสเด็ดให้พี่ชายนอกไส้กินแถมด้วยผัดกระเพราะหมูสับอีกจานด้วยก่อนจะยกมาให้เขาที่หน้าทีวีจอใหญ่ติดผนังที่กำลังฉายหนังเรื่องดังอยู่
"กินด้วยกันสิพี่กินคนเดียวไม่อร่อยนะนั่งกินเป็นเพื่อนกันหน่อยสิ"
"อิ๊งมะ..ไม่ จ๊อก!" อิงธารากำลังจะบอกว่าไม่หิวแต่ไม่ทันแล้วในเมื่อเสียงท้องเธอร้องดังซะขนาดนี้
"..."
"กินก็ได้นี่เห็นแก่ที่สงสารนะที่พี่กินข้าวคนเดียวอิ๊งถึงยอมกินเป็นเพื่อนเนี่ย" อิงธาราบอกพลางเดินไปตักข้าวมาเพิ่มอีกจาน
"คร๊าบ..เป็นพระคุณอย่างสูงขอรับคุณอิ๊งครับ" ไทกอร์บอกขำๆก่อนที่ทั้งคู่จะลงมือกินข้าวกัน
พอกินเสร็จอิงธาราก็เก็บจานไปล้างก่อนจะกลับมานั่งดูหนังกับเขาที่โซฟาด้วยกัน ไม่บ่อยนักที่เราจะได้มีโอกาสอยู่ด้วยกันตามลำพังแบบนี้ ส่วนใหญ่ไทเกอร์ไม่ค่อยได้กลับบ้านนอนอยู่แต่ที่คอนโดของเขาหรือไม่ก็มีพ่อของเขากับแม่ของเธออยู่ด้วย
"เห้ยมานั่งทำไมขึ้นไปนอนได้แล้วไป" ไทเกอร์ไล่น้องสาวนอกไว้ให้ขึ้นไปนอน"ไม่เอา!อิ๊งจะดูด้วย" ร่างบางสั่นหัวก่อนจะทรุดลงนั่งบนโซฟาตัวเดียวกัน
"แต่ว่าหนังพี่พี่จะดูเด็กอย่างเรามันดูไม่ได้ไง!" เขาดุเสียงเข้มใส่
"อิ๊งไม่เด็กแล้วนะ!ทำไมอิ๊งจะดูไม่ได้" อิงธาราขึ้นเสียงกระเง้ากระงอดใส่ก่อนจะผลุนผลันเดินลงส้นหายไปครู่นึงแล้วหอบผ้าห่มกับหมอนลงมาปูนอนข้างหน้าทีวีแทน
"โอ๊ยทำไมดื้ออย่างนี้นะ" ไทเกอร์ส่ายหัวเบาๆอย่างอ่อนใจ
ในจอทีวีกำลังฉายหนังรักดราม่าที่มีฉากเรทอาร์โจ๋งครึ่มกันอย่างไม่เกรงใจใครมันทำให้สายวัยสิบเก้าอย่างอิงธาราตาเบิกค้างขึ้นมากระทันหัน
'ให้ตายเถอะนี่เขาดูหนังบ้าอะไรเนี่ย' อิงธาราได้แต่กระฟัดกระเฟียดในใจ แต่สองตายังจ้องภาพตรงหน้าอย่างตื่นเต้นแววตาเด็กสาวเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก
ตอนที่อิงธาราเดินกลับมาไทเกอร์ก็ยังไม่ทันได้สังเกตุเห็นอะไรแต่พอร่างบางล้มตัวลงนอนบนฟูกบางที่เธอหยิบมาด้วยแล้วชายหนุ่มถึงกลับต้องกลืนน้ำลายลงคอเบาๆเมื่อเห็นร่างบางแต่มีทุกอย่างสมส่วนทอดตัวลงนอนอยู่ในชุดอะไร
ชุดนอนสายเดี่ยวบางเบาและเขาแน่ใจมากว่าภายใต้ชุดนั้นน้องสาวเขาไม่ได้ใส่อะไรติดไว้แน่นอน เพราะว่าตอนนี้มีบางอย่างชูช่อชูชันทิ่มเนื้อผ้าบางเบาออกมา ส่วนคนใจกล้าตอนนี้นอนตัวสั่นระริกกับความหน้าหนาของตัวเอง
อิงธารารู้ดีว่าสิ่งที่เธอทำมันไม่ถูกแต่ก็ช่วยไม่ได้ที่เขาเป็นผู้ชายคนเดียวที่เธออยากครอบครอง โอกาสที่จะได้อยู่ด้วยกันสองต่อสองมันก็มีไม่มาก ดังนั้นคืนนี้จึงเป็นโอกาสสำคัญที่เธอจะลองทำอะไรแผลงๆบ้าบอแบบนี้
"พะ..พี่ดูหนังอะไรของพี่เนี่ย" อิงธาราครางเสียงพร่าเมื่อที่หน้าจอกำลังฉายบทรักร้อนฉ่าเมื่อพระเอกที่เป็นซาดิสต์กำลังจับนางเอกยืนแล้วล่ามโซ่ล็อคนางเอกเอาไว้แล้วจับกระแทกเข้าออกในตัวนางเอกจนหัวสั่นหัวคลอน
"อย่าบ่นอยากตามมาดูด้วยเองทำไม!" เสียงเข้มดุเบาๆในขณะสายตายังจ้องอยู่ที่บัวตูมสองข้างที่ชูช่อสั่นไหวบนเนื้อกายสาวในชุดนอนบางพลิ้ว
"...ว๊าย" อิงธาราร้องลั่นเมื่ออยู่ๆภาพในจอก็เปลี่ยนไปเมื่อพระเอกในเรื่องถอนตัวตนออกมาแล้วจับขาสองข้างของนางออกยกอ้าขึ้นแล้วซุกหน้าลงไปแทนที่
"พี่ว่าเราเปลี่ยนเรื่องกันดีไหม?" ไทเกอร์ที่เริ่มร้อนวูบวาบตามร่างกายเอ่ยถามเสียงพร่า
"อื้อออ..อย่าเพิ่งอิ๊งขอดูอีกแป๊บนึงนะ" เสียงหวานชะอ้อนขอตาปรือ
"...." ไทเกอร์ชะงักค้างในยามที่ร่างบางพลิกกายมาหาแล้วเงยหน้าขึ้นขอจนสายเดี่ยวข้างนึงมันตกไปทางไหล่จนยอดอกสีหวานมันโผล่พุ่งทิ่มตาคมปลาบ
"พี่ไทเกอร์เป็นไรอ่ะหนาวหรอทำไมตัวสั่นๆลงมานอนข้างอิ๊งก็ได้นะอิ๊งมีผ้าห่มติดมาด้วย" อิงธาราเอ่ยบอกสีหน้าเอียงอาย เธอเองก็รู้จักกระดากอายตัวเองอยู่เหมือนกันแต่ก็อย่างว่า 'ด้านได้อายอด'
ไทเกอร์ไม่ได้ส่งเสียงตอบอะไรแต่ลุกจากโซฟาเดินลงมาล้มตัวลงนอนข้างๆร่างนุ่มนิ่มแล้วดึงผ้าห่มจากร่างบางแบ่งมาคลุมที่ร่างหนาของตัวเองพลางกระถดตัวเข้าแนบชิดร่างน้องน้อยจนลมหายใจอุ่นร้อนเป่ารดโดนกระหม่อมบาง
อิงธารานอนอ้าปากค้างตาเบิกโพลงกับภาพเคลื่อนไหวตรงหน้า 'นี่มันหนังบ้าบออะไรทำไมมันมีฉากโจ่งแจ้งเช่นนี้!' หญิงสาวได้แต่ครางในใจรู้สึกกายสาวร้อนระอุราวกับมีเปลวไฟมาเผาผลาญ กลีบกุหลาบสาวส่งน้ำหวานออกมาหยาดเยิ้มโดยไม่รู้ตัว
"อาา..ร้อนจัง" อิงธาราเผลอครางออกมาเบาๆแล้วดันผ้าห่มออกจากตัว
"อึก.." เสียงชายหนุ่มกลืนน้ำลืมลงคอดังอึกใหญ่ ลมหายใจเริ่มหอบถี่ขึ้นเป็นระยะ
ไทเกอร์กำลังจะเริ่มอดทนไม่ไหวอีกแล้ว ในหนังก็ว่ากระตุ้นเต็มทีแล้วยิ่งมาได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากร่างนุ่มนิ่มที่เขากำลังนอนแนบชิดยิ่งทำให้รู้สึกปวดร้าวช่วงล่างเหลือทน บางอย่างของเขาลุกฮือดีดตัวผึงขยายแน่นเต็มกางเกงแล้ว
ทั้งบ้านเงียบสนิทมีเพียงคนสองคนที่นอนเบียดแนบชิดกันอยู่ข้างหน้าทีวี มีเสียงชายหญิงครวญครางดังมาจากในจอยิ่งทำให้อิงธาราประหม่าจนแทบจะลืมหายใจ หญิงสาวรู้สึกวูบวาบจนทำตัวไม่ถูกจึงขยับตัวนอนเบี่ยงตัวหันหลังให้เขาเล็กน้อยแต่สายตายังจับจ้องที่หน้าจออยู่อย่างไม่ลดละ แววตาคู่นั้นเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็นปนเปไปหมด
"อ๊ะ..ฮื้อออ" อิงธาราเผลอครางออกมาคำโตเมื่อคนด้านหลังกระทุ้งเอวแอ่นลำใหญ่เด้งใส่บั้นท้ายงอนงามหนักๆ ชายหนุ่มเสียดสีแก่นกายที่ตั้งลำถูไถบดเบียดไปกับร่องก้นอวบอัดอย่างย่ามใจและเมื่อเห็นว่าสาวเจ้าไม่ว่าอะไรเขาก็ไต่มือวาดไปตามเอวบางลูบไล้แผ่นหลังเนียนภายใต้เสื้อนอนบางเฉียบที่แนบเนื้อ
'โอ!มายก้อดดด!ซี๊ดดดอย่างนั้นแหละที่รักคุณทำดีมาก'
เสียงครางกระเส่าจากในจอดังลอดออกมายิ่งทำให้อิงธาราใจสั่นระรัว ใจกลางสาวปลดปล่อยน้ำหวานออกมาจนเอ่อล้นเพราะความกระสันต์อยากทั้งจากเสียงปลุกเร้าที่ได้ยินและฝ่ามือหนาที่ลูบไล้บั้นท้ายกลมมนหนักๆและท่อนลำที่หญิงสาวค่อนข้างมั่นใจว่ามันมีขนาดใหญ่มากแน่ๆที่กำลังเสียดสีตรงร่องสาวถูไถมันแนบชิดเข้าๆออกๆทั้งที่ยังมีเนื้อผ้าขวางกั้น
"อาาาส์ยัยเด็กแสบทำไมขี้ยั่วแบบนี้ห๊ะ!" ไทเกอร์กัดกรามกรอดๆคำรามในลำคอเมื่อเริ่มรู้สึกอดรนทนกับความยั่วยุนี้ไม่ได้อีกแล้ว กายเขาจะระเบิดเป็นเสี่ยงถ้าไม่ได้เข้าไปกระแทกอยู่ในร่องของเธอ
"ใครยั่วอ๊ะ!อะ..อิ๊งเปล่าซะหน่อย" อิงธาราพูดเสียงกระท่อนกระแท่นเมื่อความวาบหวิวมาเยือนในตอนที่เขาก้มลงจูบซับไปตามแผ่นหลังขาวเนียนลากขึ้นไปตามหลังคอและซอกคออย่างดุดัน
"เธอยั่วพี่เองนะ!รับให้ได้ก็แล้วกัน" ไทเกอร์คำรามลั่นหมดสิ้นแล้วความอดทนทั้งหมด มือหนาถลกชุดนอนสายเดี่ยวโยนออกจากศีรษะเล็กทิ้งไปแล้วตามด้วยเสื้อผ้าของตัวเองที่ถูกถอดกระเด็นกระดอนไปคนละทิศคนละทาง
"พะ..พี่ไทเกอร์" เสียงหวานครางสั่นพร่าร่างบางสั่นสะท้านไปทั่วทั้งตัวเมื่อทั้งร่างอยู่ในชุดวันเกิดเสียแล้ว
กลิ่นกายหอมละมุนจากร่างขาวผ่องเนื้อตัวเนียนกระชับทำให้ใบหน้าคมคายอดใจไม่ไหวกดปลายจมูกซุกไซร้ลงไปตามเนื้อกายสาว หอมกลิ่นครีมอาบน้ำปนกลิ่นโลชั่นประจำกายบางเบาก็ทำให้ชายหนุ่มปวดร้าวแก่นกายเกินจะทน
แต่ยังก่อน...
เขาจำเป็นต้องเล้าโลมอิงธาราให้มีความพรักพร้อมสำหรับเขาเสียก่อน เพราะเธอตัวเล็กเกินไป ส่วนเขาก็ใหญ่เกินตัวแน่นอนว่ามันจะทำให้หญิงสาวเจ็บมากแน่ๆ
"หอมไปทั้งตัวเลยนะแม่ตัวดี" ไทเกอร์คำรามเสียงสั่นพร่ามือหนาจับร่างบอบบางให้นอนคว่ำหน้ายกสะโพกมนโค้งขึ้นเล็กน้อยโดยที่ร่างบางก็ให้ความร่วมมืออย่างเต็มใจ
"พะ..พี่ไทเกอร์จะทำ..อะไรอ๊าาา!" อิงธาราร้องถามเสียงสั่นเมื่อปลายนิ้วทั้งสองข้างของเขาแยกแย้มกลีบเนื้อชุ่มฉ่ำอ้าออกจากกัน
"ทำให้อิ๊งพร้อมที่รับพี่ให้ได้ไงซี๊ดดด!สวยฉิบ" ไทเกอร์คำรามอย่างเผลอไผลเมื่อสายตาคมจับจ้องไปยังร่องรักสีระเรื่อที่มีมือทั้งสองข้างของเขาแยกแย้มออกจากกันจนเห็นติ่งเกสรสีแดงระเรื่ออยู่ในนั้น...
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







