Masuk"มีใครอยู่ไหม"
ขณะโอบอุ้มกันออกจากห้องครัวนั้นก็มีเสียงตะโกนดังมาจากใต้ถุนบ้านน้ำค้างดีดตัวลงจากอ้อมแขนแข็งแรงด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน
"ยะ..อยู่จ้า"
ตะโกนตอบรับก่อนที่เธอจะจัดเสื้อผ้าท่าทางของตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเดินลงไปดูว่ามีใครมาเรียก
"ป้าหวีมีอะไรหรือเปล่าจ๊ะ"
พอลงมาก็พบว่าเป็นป้าหวีเพื่อนของยายจั่นเค้านั่นเองที่มาหา
"แม่เอ็งเค้าฝากป้ามาบอกว่าพอดีตาแก้วบ้านใต้เค้าตายแม่เอ็งก็เลยต้องไปช่วยที่งานศพบอกให้เอ็งเอาเสื้อผ้าไปให้เค้าด้วยสักสามสี่ชุดนะเห็นว่าจะอยู่จนกระทั่งเผาเสร็จนั่นแหละ"
"หรอจ๊ะ..ตาแก้วตายแล้วหรอจ๊ะป้าหวีเพิ่งเห็นกันอยู่หลัดๆเอง"
"เออแกไปสบายแล้วล่ะเหลือแค่เราที่ยังลำบากอยู่ป้าไปก่อนล่ะนะ"
"จ้าป้า...ขอบคุณมากจ้ะ"
คล้อยหลังป้าหวีไปแล้วหนุ่มลูกครึ่งก็ก้าวเข้ามากอดรัดเตรียมจะโอ้โลมอาสาวเข้าห้องอีกครั้ง
"ดะ..ดวินตะ..ตอนนี้ไม่ได้นะ"
"ทำไมอ่ะย่าก็ไม่อยู่สักหน่อยนะๆผม 'ปวด' ไปหมดแล้ว" ไม่พูดเปล่าแต่เขายังดันส่วนที่ปวดเบียดแนบชิดสะโพกกลมกลึงถูไถกับบั้นท้ายไปมา
"ไว้คืนนี้ได้ไหม ? คืนนี้นะ" น้ำค้างเงยหน้ายิ้มหวานให้เขาพลางออดอ้อนใส่
ตอนนี้เธอต้องเก็บกระเป๋าเสื้อผ้าไปให้แม่ก่อนแล้วก็ไปแสดงความเสียใจกับญาติผู้วายชนม์เค้า
"งั้นผมไปด้วยได้ไหม ?"
"อื้อ..ไปสิ"
สองอาหลานซ้อนมอเตอร์ไซค์ไปด้วยกันโดยที่ผู้เป็นอาเป็นคนขี่ ตรงไหนที่เปลี่ยวไร้ผู้คนหน่อย ผู้เป็นหลานก็จะล้วงเสื้อควักนมทีล้วงหอยทีจนอาสาวขาสั่นระริกบังคับรถให้ขี่ตรงทางลำบากแทบตายกว่าจะมาถึงที่บ้านงานได้
เนื่องจากผู้วายชนม์จากไปด้วยโรคชรางานศพจึงถูกจัดขึ้นที่บ้านบรรดาญาติๆต่างตกลงว่าจะจัดงานสักห้าคืน ดังนั้นยายจั่นผู้เป็นเหมือนญาติสนิทคนนึงจึงต้องอยู่ช่วยงานถึงห้าหกคืนจนกว่าจะเสร็จ น้ำค้างอยู่ช่วยหยิบจับทำนั่นนี่อยู่หลายชั่วโมงโดยที่มีเด็กหนุ่มเดินตามช่วยต้อยๆจนกระทั่งเริ่มมืดจึงถูกผู้เป็นแม่ไล่ให้พาหลานกลับบ้าน
ขากลับดวินขออาสาเป็นคนขี่พาอาสาวกลับบ้านเอง ระหว่างทางกลับบ้านความมืดก็เข้าโรยราน้ำค้างนึกอยากเอาคืนหลานชายบ้างด้วยการล้วงมือสอดเข้าไปที่ใต้กางเกงของเด็กหนุ่ม
"ซี๊ดดด..แกล้งหรอ ?" เขาครางแผ่วยามมือบางกำรอบเอ็นร้อนแล้วรูดขึ้นลงเป็นการเอาคืนบ้าง
"ใครแกล้ง..." เสียงหวานกระซิบแผ่วเบาขณะขยับมือเร่งจังหวะ ส่วนอีกข้างยกขึ้นมาลูบแผงอกร้อนผ่าวสะกิดผ่านยอดอกชูชันเบาๆ จนอีกฝ่ายเผลอทำรถกระตุก
"เดี๋ยวให้ถึงบ้านก่อนเถอะ" ดวินคาดโทษอาคนสวยขณะบิดคันเร่งเพื่อที่จะให้ถึงบ้านไวๆ
มื่อรถจอดถึงหน้าบ้านทั้งคู่ก็เกี่ยวก้อยกันเดินขึ้นบ้าน ก่อนที่อาจะเบรกหลานเอาไว้ก่อนเมื่อเห็นท่าทางไม่น่าไว้วางใจของคุณหลาน
"ไปงานศพมาโบราณว่าต้องอาบน้ำสระผมให้เรียบร้อยก่อนดวินไปอาบน้ำอาบท่าให้เรียบร้อยก่อนนะ"
ตอนแรกเขาก็ทำท่าจะไม่ยอมแต่พอเธอรับปากว่าอาบน้ำเสร็จจะไปหาเขาเองที่ห้อง เด็กหนุ่มจึงยอมทำตาม
หนึ่งชั่วโมงต่อมาหลังจากอาบน้ำสระผมขัดสีฉวีวรรณจนสะอาดหมดจด ร่างหอมกรุ่นก็เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องของหลานชายที่เปิดประตูอ้าค้างรอเอาไว้อย่างเชิญชวน
เดินผ่านประตูเข้ามาก็พบว่าร่างแกร่งสวมเพียงแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวติดกาย ผมสีบรอนด์ยังคงเปียกชุ่มไปด้วยน้ำยิ่งทำให้ใบหน้าหล่อมีเสน่ห์เย้ายวนมากขึ้น
"ทำไมไม่เช็ดผมให้แห้งเดี๋ยวก็ไม่สบายหรอก" น้ำค้างว่าขณะหยิบผ้าแล้วเดินไปหาคนตัวสูงที่นั่งอยู่ปลายเตียง มือบางวางผ้าผืนหนาลงอย่างนิ่มนวลแล้วค่อยๆขยับมือเช็ดผมท่ียังเปียกชื้นให้แห้ง
ดวินอ้าขาออกกว้างแล้วรั้งเอวบางให้เข้ามายืนกลางหว่างขา ใบหน้าคมคายซบลงตรงกลางร่องอกอิ่มในชุดนอนบางพริ้วพอดี คนสวยของเขาโนบราอีกแล้วคืนนี้ดูเหมือนว่าเวลานอนอาเขาจะไม่ชอบใส่อะไรไว้ข้างในสักเท่าไหร่คงจะอึดอัดน่ะแหละเพราะอะไรๆก็ใหญ่เกินตัวไปหมด
ชุดนอนกระโปรงสายเดี่ยวที่น้ำค้างใส่มาถูกมือหนารั้งคอเสื้อลงต่ำแล้วฉกปากวูบลงดูดก้อนกลมๆขาวๆเหมือนซาลาเปาทั้งสองข้าง ริมฝีปากหยักหนาดูดทำรอยจนแดงเป็นจ้ำๆทั่วเนินอกอิ่ม
"อ่าาาห์ดูดเบาๆหน่อยสิ"
"หมั่นเขี้ยวอยากนมใหญ่ทำไม ?"
ว่าแล้วก็อ้าครอบงับหัวนมชูชันอีกรอบดูดดึงปลายยอดจนมันยืดติดริมฝีปากออกมา ฝ่ามือหนาก็อ้อมไปบีบเคล้นสะโพกกลมมนอย่างถือสิทธิ์ บั้นท้ายหนั่นแน่นยิ่งบีบเค้นยิ่งเมามันจนอยากจะซุกหน้าลงไปฟัดแทน
"ซี๊ดดด...พะ..พอก่อน"
"ไม่พอ" และก็ไม่ไหวแล้วด้วย
"อ๊ะ"
ดวินคว้าผ้าที่มือบางกำลังซับน้ำจากเส้นผมให้โยนทิ้งไปแล้วจับสายเดี่ยวที่เธอสวมอยู่ปลดมันออกจากบ่าทั้งสองข้างให้มันล่วงลงไปกองที่ข้อเท้าจากนั้นก็เหวี่ยงร่างบางให้ขึ้นไปนอนรอบนที่นอนหนานุ่ม
"สวย" สายตาคมกวาดมองสำรวจเรือนกายขาวเนียนของผู้เป็นอา
'สวยเหลือเกิน' เอวคอดสะโพกกลมมน หน้าอกใหญ่เกินตัวเด้งดึ๋งท้าสายตาหัวนมสีอมชมพูระเรื่อนั่นด้วยยิ่งมองยิ่งกระหายน้ำ ปลีน่องขาวเรียบเนียน ตรงจุดกึ่งกลางกายแดงบวมเปล่งกลีบเนื้อทั้งสองข้างอวบอูมเกินตัว
'เห็นตัวเล็กๆแต่อย่างอื่นไม่เล็กเอาเสียเลย'
"กรอด !" ดวินกัดฟันสะกดกลั้นอารมณ์หื่นที่ตื่นตัวมาเต็มตั้งแต่ได้กลิ่นหอมละมุนที่ลอยมาก่อนตัวซะอีก ตอนนี้เขาปวดร้าวไปทั่วทั้งลำเอ็น
สายตาหวานส่งความต้องการบอกผ่านทางสายตามาให้ชายหนุ่มได้รับรู้ไม่รอช้ามือหนาคว้าต้นขาเรียวขึ้นพาดบ่ากว้างแล้วซุกใบหน้าลงคลุกกับร่องหอยตัวใหญ่ส่งปลายลิ้นร้อนชื้นเข้าไปทักทายความหวานจากแคมอวบ
"แผล่บๆ"
"อ๊าาาห์..อูยยย"
มือหนาแยกแย้มกลีบเนื้ออ่อนนุ่มแล้วฉกลิ้นสากปาดเลียกลีบแคมทั้งสองข้างปาดเลียขึ้นบนลงล่างตวัดปลายลิ้นลากขึ้นลงตรงติ่งเสียวกลางรอยแยกรัวเร็ว ก่อนจะส่งนิ้วกลางจากมือข้างนึงเข้าไปสอดใส่ในช่องทางสีสดดันเข้าลึกๆจนสุดปลายนิ้ว
"ซี๊ดดดอาาาส์" ทั้งเสียวทั้งแสบนิดๆแต่ฟินมากกว่า น้ำค้างได้กล่าวไว้
"อื้มม..ตอดนิ้วแน่นจัง" ภายในร่องสาวตอดรัดนิ้วเขาตุบๆจนขยับเข้าออกยากพอสมควร
ดวินค่อยๆดันปลายนิ้วแทงเข้าแทงออกช้าๆจนน้ำหล่อลื่นเริ่มไหลออกมาช่วยให้ขยับเข้าง่ายขึ้น ชายหนุ่มงอข้อนิ้วให้เหมือนเบ็ดแล้วเกี่ยวกระตุกในร่องเสียวช้าๆค่อยๆเพิ่มจังหวะในการกระแทกลงไป
"แจ๊ะๆๆๆ"
"อ๊ะ..อ๊ะ..อ๊าาาห์"
"เสียวไหม ?"
"อ่าาห์สะ..เสียวมาก"
"แจ๊ะๆๆๆ"
"งั้นผลัดกันทำนะ" ดวินว่า
"ห๊ะ !" ยังไม่ทันที่น้ำค้างจะคลายสงสัยว่าผลัดกันทำอะไร ดวินก็รั้งร่างบางที่นอนใต้ร่างเปลี่ยนให้เธอขึ้นมานั่งคล่อมบนตักเขาโดยที่หันหน้าไปทางปลายเท้าแล้วยกสะโพกกลมกลึงจับขึ้นมาจ่อบนใบหน้าคมคาย ให้ลิ้นร้ายจ่อลงตรงร่องกลางรอยแยกแบบพอดิบพอดี
"อ๊าาาห์" ร่างบางสะดุ้งโหยงอีกครั้งยามช่องทางรักถูกลิ้นร้อนตวัดปาดเลียไล้วนจากบนลงล่างถี่ๆ ในขณะที่ตัวเธอเองก็เสียหลักล้มลงบนตัวเขา ใบหน้าสวยจ่อลงตรงเอ็นร้อนแข็งขืนตรงหน้า โดยมีเขาเด้งสะโพกโยกแก่นกายเข้าใส่ถูไถกับกลีบปากเธออย่างบอกใบ้ว่าเขาต้องการอะไร
"ซะ..ซี๊ดดด !เสียว !" ดวินคำรามเสียงสั่นเมื่อปากเล็กอ้าปากรับโอบอุ้มลำเอ็นอวบยาวไว้จนเกือบสุดความยาว กายแกร่งกระตุกตอดตุบๆอยู่ในโพรงปากสวยที่ดูดรูดขึ้นจากส่วนปลายลงไปจรดโคน
"อึกๆแค่กๆ" เนื่องจากขนาดที่ค่อนข้างใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยไปสักนิดจึงทำให้น้ำค้างสำลักเล็กน้อยเมื่ออมมันเข้าคอลึกไปหน่อย
แต่พอจับจังหวะได้ก็เริ่มชินกับขนาดของมัน เรียวปากเล็กห่อปากรูดดูดปลายหัวหยักถูกเนื้อหุ้มช้าๆลิ้มชิมรสเฝื่อนจากหยาดน้ำใสแต่ได้อรรถรสไปอีกแบบ ลิ้นเล็กหยอกเย้าแหย่ลงตรงรูเล็กๆตรงปลายหัวบานหยัก
"ซี๊ดดด ! เสียวหัวชิบ ! อ๊าาาส์" ดวินละริมฝีปากออกจากกลีบเนื้อชุ่มฉ่ำแล้วเงยหน้าสูดปากครางซี๊ดยามเสียวสุดๆที่ตรงปลายยอดที่โดนเล่นลิ้น
"บ๊วบๆอ่อกๆ" เสียงริมฝีปากที่บรรจงดูดเลียท่อนเอ็นร้อนผะผ่าวดังกระทับกัน โดยที่เข้าของร่างทั้งคู่ต่างโหมกันปรนเปรอให้กันไม่มียั้ง
"อูยยยไม่ไหวอาใจจะขาดอยู่แล้ว" น้ำค้างครางกระเส่ากายสาวบิดเร่าๆ บั้นท้ายนวลเนียนถูกจับช้อนแล้วยกซดดูดซับน้ำหวานจากกลางกายสาวถี่ยิบซดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ
ในขณะที่เธอก็โดนโจมตีด้วยทั้งปากและลิ้นฝ่ามือเรียวบางก็ไม่ยอมให้น้อยหน้าทั้งรูดถอกแท่งเนื้อปูดโปนริมฝีปากอิ่มก็ดูดเอ็นร้อนเสียงดังจ๊วบจ๊าบจนเอวหนาเด้งใส่ปากเป็นจังหวะรัวๆ
"อาาา เสียวชิบดูดแรงๆเลยคุณอาคนสวย" ดวินถอนริมฝีปากจากร่องฉ่ำแฉะขึ้นมาบอกเสียงแหบพร่าก่อนจะมุดหน้าลงไปตวัดปลายลิ้นใส่ร่องสาวรัวๆไม่แพ้กัน
"ซี๊ดด ดวิน..อาเสียวอ๊ะๆจะแตกแล้ว" น้ำค้างแอ่นสะโพกเย้ายวนอัดใส่ใบหน้าหล่อเหลาถี่ๆภายในโพรงคับแคบตอดรัดเรียวลิ้นร้อนชื้นของเขาถี่ยิบส่งสัญญานว่าจะถึงจุดสุดยอดในไม่ช้า
"แตกเลย...แตกใส่ปากพร้อมกัน" เสียงครางกระเส่าตอบรับด้วยการตวัดปลายลิ้นส่งอาสาวให้ถึงจุดหมายเร็วๆในขณะที่ตัวเขาก็กำลังจะ 'เสร็จ' ในอีกไม่กี่นาทีนี้เหมือนกัน
"อ๊ะ...อ๊างงงง" เอวบางกระตุกถี่ๆร่องสาวตอดตุบๆเสียวจนขนลุกวาบไปทั่วทั้งร่าง หลังจากเสร็จสมก็หอบหายใจเข้าออกระรัว
"ซี๊ดดด ตะ..แตกแล้วโอ้ววว !" ดวินพ่นน้ำสีขาวขุ่นราวกับนมข้นหวานแตกใส่ปากผู้เป็นอาทุกหยาดหยดเธอกลืนกินน้ำขุ่นข้นเข้าปากจนหมดสิ้นพร้อมท้ังปาดหยดน้ำที่ยังคงค้างตรงมุมปากออกไปด้วยท่าทีเย้ายวน
"เอาจริงแล้วนะ !" หนุ่มลูกครึ่งหยัดตัวนอนทับร่างบางเอาไว้แล้วใช้แก่นกายแข็งขืนถูไถกลีบกุหลาบเปียกชุ่ม
"อื้ออกะ..ก็เอาสักทีสิ" คนเป็นอาก็ซ่านสยิวจนแทบจะทนไม่ไหว ทั้งคันทั้งเสียวในร่องไปหมดแล้ว
"หึหึ..ใจร้อนซะด้วย" ชายหนุ่มหัวเราะในลำคอเบาๆขณะกดริมฝีปากจูบดูดดื่มรับความหวานจากโพรงปากอิ่ม น้ำค้างตวัดเรียวลิ้นสอดรับดูดดึงรับปลายลิ้นกันพัลวันชนิดที่ไม่มีใครยอมใครจนกระทั่งรู้สึกว่าอากาศกำลังจะหมดไปถึงได้ถอนริมฝีปากออกจากกัน
"อื้ออ..อาเกือบหายใจไม่ทัน" น้ำค้างทุบต้นไหล่หนาประท้วงเบาๆขณะส่ายเอวรับปลายหัวหยักที่ถูไถตรงติ่งเกสรเล็กๆ
"ก็อาหวานเหลือเกินนี่ หวานไปทั้งเนื้อทั้งตัว" เด็กหนุ่มครางกระซิบพร่าชิดหูขาว
"ดวินก็หวานอาาาห์ หวานจนอาอยากชิมอีก" บอกด้วยสีหน้าเอียงอายต่างกับท่าทางที่แสดงออกมาลิ้นเรียวแลบออกมาเลียริมฝีปากอิ่มของตัวเองเบาๆ
"เดี๋ยวให้กินใหม่โอเคไหม ?"
"อื้อออ"
"ตอนนี้ขอนะ"
"จ้ะ"
. .ติ้ดๆๆๆ"ค่ะแม่"(ร่าเป็นอะไรลูกทำไมเสียงเนือยๆแบบนี้)"เปล่าค่ะแม่ร่าแค่...ฮ่ะ..ฮึ่กๆ"ไม่ไหว...อดไม่ได้ที่จะสะอื้นออกมาให้แม่ได้ยิน แค่ได้ฟังเสียงหวานๆที่สะท้อนความรักและห่วงใยมาให้หัวใจฉันก็สั่งให้ร้องไห้ออกมาเอง(ทะเลาะกับตาไทน์มาใช่ไหม ?)"เปล่าค่ะเราไม่ได้ทะเลาะกัน"(แล้วเป็นอะไรล่ะลูกมีอะไรหนูคุยกับแม่ได้ทุกเรื่องนะ)"คือ..."ตั้งแต่วันนั้นเราทั้งคู่ก็กลับมาดีกันเหมือนเดิมอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมอาจจะดูเหมือนรักกันมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ตอนนี้ฉันเองก็เรียนจบแล้วแต่เฮียไทน์ก็ไม่มีทีท่าว่าจะขอฉันแต่งงานกันเหมือนเมื่อก่อนเลยฉันอึดอัดพาลคิดไปหมดเลยว่าเขาจะไม่อยากแต่งงานกับฉันแล้วหรือเปล่า บางทีฉันก็คิดนะว่าตัวเองเป็นไพโบล่าหรือเปล่าตอนที่เขามาขอแต่งงานฉันก็ไม่พร้อมไม่อยากแต่ง แต่พอเขาเฉยๆไม่มีทีท่าว่าอยากจะขอฉันกลับรู้สึกใจแป้ว แม้ทุกวันนี้เราจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแต่ระหว่างเราฉันรู้สึกเหมือนว่าเรามีเส้นใยบางๆบางอย่างมาคั่นกลางเอาไว้"แม่เคยเสียใจไหมที่เลือกพ่อมาเป็นคู่ชีวิตแต่พ่อก็ทำให้แม่ผิดหวัง"ฉันไม่เคยถามเรื่องพ่อกับแม่สักครั้งนั่นเพราะรู้อยู่แล้วว่าทุกครั้งที่พูดถึงพ่อแล้
"เฮียขอโทษอย่าเกลียดเฮียเลย...เฮียไม่อยากได้ยิน" เฮียไทน์ที่คล่อมทับบนตัวฉันกำลังก้มหน้าซบแนบกับต้นคอฉันแล้วพูดเสียงสั่นเครือ"ถ้าร่ามาไม่ทันป่านนี้เฮียคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว" ฉันอดคิดถึงภาพนั้นไม่ได้จริงๆยิ่งนึกยิ่งรู้สึกลมออกหูจนยั้งมือไว้ไม่ทัน"โอ๊ยร่าเฮียเจ็บๆๆๆ !"เฮียไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อถูกฉันยื่นมือไปบิดหูทั้งสองข้างเต็มแรง เขาพยายามดันมือฉันออกจนมือฉันหลุดออกจากหูเขาทั้งสองข้างจนได้แล้วเขาก็เริ่มเอาคืนฉันด้วยการงับลงบนเนินอกฉันเต็มแรง"โอ๊ยยย...อื้อ"เริ่มจากการกัดเต็มปากเต็มคำแล้วหลังจากนั้นเขาก็ปาดเลียบนผิวเนื้อเนินอกช้าๆ ขนอ่อนในกายลุกวาบสยิวซ่านไปทั้งร่างกาย มือไม้หยาบใหญ่ค่อยๆปลดเปลื้องเสื้อผ้าฉันออกช้าๆจนเนื้อตัวส่วนบนเปลือยเปล่า"ดะ..เดี๋ยวสิเฮีย ! นี่เฮียหายเมาแล้วหรอ ?" ฉันดันใบหน้าเฮียไทน์ออกจากซอกคอตัวเองออกก่อนจะถามอย่างข้องใจ"เอาจริงๆนะเฮียเริ่มหายเมาตั้งแต่เห็นหนูฟ้อนเล็บใส่ผู้หญิงคนนั้นแล้ว""เมื่อกี้เฮียเกือบจะเอากับมันไปแล้วนะแล้วตอนนี้เฮียจะมาเอากับหนูอีกหรอ ?""ร่าเฮียไม่ได้ตั้งใจ ! เฮียสาบานให้ตายห่าเลยก็ได้เฮียคิดว่าเป็นหนูจริงๆทั้งเมาทั้งคิดถึงเฮียก็เ
"ฮ้าววว"เสียงฉันเองแหละที่รู้สึกตัวขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดเมื่อยขัดเล็กน้อยพลางอ้าปากหาวอย่างง่วงทั้งเหนื่อยและล้าเมิื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปค่อนแจ้ง มองหาคนที่ต้นเหตุก็พบว่าเขาตื่นอยู่ก่อนแล้วแถมตอนนี้ยังนอนตะแคงเท้าแขนมองหน้าฉันอยู่อีกด้วย"ไง""เฮีย ! เล่นหนูหนักไปไหมเนี่ย" อดที่จะบ่นเขาไม่ได้คนบ้าอะไรอึดเหลือเกินจริงๆ"ช่วยไม่ได้มึงดื้อเอง !""หนูเปล่า"ปากเขาพูกแต่ดวงตาเขาจับจ้องอยู่ที่... หน้าอกของฉัน !"เฮีย ! หื่นแต่เช้าอีกแล้วนะ" ฉันลืมตัวไงว่าตัวเองยังโป๊อยู่ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีอะไรปกปิดเลยมีแค่ผ้าห่มคลุมตั้งแต่ช่วงเอวลงมาก่อนที่ฉันจะรีบคว้าชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมช่วงอกเอาไว้ไว้ใจไม่ได้เกิดเขาอยากต่อเช้าขึ้นมามีหวังฉันคงฟ้าเหลืองตายแน่ๆ"ร่า..."อยู่ๆเฮียไทน์เรียกชื่อฉันเสียงอ่อนโยนเบาๆ"ขาา" ฉันครางรับเบาๆพลางช้อนสายตามองหน้าผู้ชายที่กำลังมองมาที่ฉันด้วยแววตาอ่อนโยน"แต่งงานกันไหม ?""เฮีย..."จังหวะนี้ทุกคนคงคิดว่าฉันกำลังซาบซึ้งและดีใจที่ถูกขอแต่งงานแต่เปล่าเลย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาขอฉันแต่งแต่ฉันยังไม่พร้อมจริงๆถ้านับครั้งนี้ด้วยนี่คงเป็นครั้งที่สามแล้ว"ว่าไงจะแต่งไ
"เดินดีๆอย่าซนได้ไหม" เสียงทุ้มที่ค่อนข้างฟังดูแหบพร่าเอ่ยปรามฉันเบาๆในขณะที่มือซนๆของฉันมันดันไปลวนลามที่ใต้กางเกงของเฮียไทน์"อื้อ...ใครซนนี่มันเป็นของหนูหนูจะจับมันตอนไหนก็ได้""แต่มึงจะจับมันตอนนี้ไม่ได้ นี่มันหน้าร้านมึงดูคนมองใหญ่แล้ว" เฮียไทน?กระซิบเสียงพร่าขณะจับมือซนๆของฉันเอาไว้แนบอกแกร่ง"อ้าวหรอแหะๆงั้นรอถึงที่รถก่อนก็ได้เนอะ"เดินซบอกเขาจนมาถึงที่รถฉันเปิดประตูเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับแล้วผวาเข้าหาเฮียไทน์ทันทีที่เขาเปิดประตูเข้ามานั่งในรถ"อื้อ"เสียงเฮียครางฮือในลำคอขณะที่ถูกฉันจู่โจมด้วยการโถมเข้าไปจูบที่ริมฝีปากเต็มแรง เวลาเมาฉันนิสัยเสียอยู่อย่างก็คืออารมณ์ขึ้นง่าย แต่ไม่ใช่ไปขึ้นกับใครก็ได้นะ ถ้าหน้าไม่เหมือนเฮียไทน์ก็ใช่ว่าฉันจะขึ้นได้"จ๊วบๆ" เสียงดึงดูดริมฝีปากของเราสองคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ โซนที่เราจอดรถค่อนข้างลึกพอสมควรทำให้ไม่ค่อยมีรถคนเข้ามาจอดสักเท่าไหร่จะมีแค่คันสองคันเท่านั้นเอง"ฮื้มมม...ถ้ามึงยังไม่หยุดกู 'เอา' มึงที่ลานจอดจริงๆนะ" เฮียไทน์เลื่อนริมฝีปากออกแล้วกระซิบชิดใบหูฉัน"แล้ว...ได้ไหมล่ะ" ฉันกระซิบตอบเบาๆขณะเลื่อนฝ่ามือลงไปที่เป้ากางเกงเพื่อรู
Sara_eiei >> [ตัวเองงง...วันนี้เค้าทำงานกลุ่มมาเหนื่อยมากๆเลยเค้าขอนอนก่อนนะ]ผัวอีซาร่า >> [อืม...เหนื่อยมากไหม]Sara_eiei >> เหนื่อยมากกกตาเค้าจะปิดอยู่แล้วเนี่ยผัวอีซาร่า >> อืม...แต่ตอนนี้กูอยู่ร้านเหล้าSara_eiei >> อ้าวหรองั้นตัวเองอย่าดื่มเยอะนะขับรถกลับดีๆด้วยนะเค้าเป็นห่วง งั้นเค้านอนก่อนน๊าาผัวอีซาร่า >> แต่กูนั่งอยู่โต๊ะข้างหลังมึงนะอีร่า !Sara_eiei >> ........."ซวยแล้วพวกมึงผัวกูจับได้แล้วว่ากูหนีเที่ยวอ่ะ"ฉันชื่อซาร่าหรืออีร่าที่คนในไลน์เรียกนี่แหละกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่บรรดาเพื่อนๆที่เสือกชวนออกมาเที่ยวในคืนนี้ ก่อนจะทำใจดีสู้เสือกันหน้าไปยิ่มหวานสุดฤทธิ์ให้โต๊ะที่อยู่ติดกันทางด้านหลัง"ไฮ้...ที่รักคิดถึงเค้าไหม ?" แหะๆก็รู้แหละว่าแก้ตัวอะไรไม่ทันแล้วแต่ก็ปะเหลาะอีผัวตัวดีมันไว้ก่อนอ่ะเนอะ"มึงไม่ต้องมาตอแหลว่าคิดถึงกูหรอกหนอยทำเป็นเหนื่อยง่วงจะหลับแล้วที่ไหนได้หนีมาเที่ยวนี่เอง"'เอ๊อะ ! โดนไปอีกชุดสะอึกเลยกู'"กะ..ก็เค้าไม่ได้อยากมาหรอกนะอีฟ้าสิชวนเค้ามา" กูขอโทษนะเพื่อนขอแก้ผ้าเอาหน้ารอดไปก่อนแล้วกัน พูดไปพลางส่งสายตาอ้อนวอนให้มันตามไปติดๆ"โยนให้กูตลอดเลยนะอ
สองเดือนต่อมา"นิชา..นิชาครับหนูหายไปไหนมาพี่ตามหาหนูเสียทั่วเลยแต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ คนดีพี่ขอโทษจริงๆที่ทำให้หนูเสียใจหนูจะให้โอกาสพี่อีกครั้งได้ไหมพี่รักหนูจริงๆนะ"เสียงไตรคุณที่วันนี้บังเอิญมาเจอนิชาที่โรงพยาบาลเข้าพอดีเพราะมาเยี่ยมเพื่อนที่ภรรยาเพิ่งคลอดลูกเขารีบตรงเข้ามาหาเธอพลางสาธยายพร่ำพรรณาถึงความรักต่างๆนาๆที่มีต่อเธอ"ขอโทษนะคะพี่ไตรนิชากลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้ว""ทำไมล่ะหรือว่านิชายังโกรธพี่อยู่""ไม่ใช่เพราะว่านิชายังโกรธอยู่หรอกค่ะแต่มันเป็นเพราะว่า...""นิชาเค้าแต่งงานมีสามีแล้วยังไงล่ะ ขอโทษนะครับคนนี้เมียผม"เสียงผู้กองตี๋ที่เดินมาจากทางด้านหลังของนิชาตอบแทนพลางเดินมาหยุดยืนข้างๆคนตัวเล็กแล้วรั้งเอวบางเข้ามากอดแนบแน่นต่อหน้าไตรคุณ โดยที่นิชาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร"นี่..หมายความว่ายังไงครับนิชา" ไตรคุณที่ยังมีสีหน้าเหวออยู่ถามน้ำเสียงสั่นๆเกือบสามเดือนที่ผ่านมาก่อนหน้านั้นเขาเอาแต่เมินเฉยไม่ง้อไม่โทรตามเพราะคิดว่านิชาจะต้องมาง้อเพราะคงขาดผู้ชายอย่างเขาไม่ได้แน่ จนกระทั่งเดือนที่แล้วที่เขาทนรอเฉยๆไม่ไหวจึงพยายามไปตามหาเธอทุกที่แต่ก็ไม่พบ แต่อยู่มาเจอกันอีกทีก็พบว่านิชาแต่







